PO 4/RN-722-1362/94

Odpowiadając na pismo z 28.11.1994 r. Ministerstwo Finansów uprzejmie wyjaśnia:

Z przedstawionego w treści pisma stanu faktycznego wynikają dwie kwestie, tj.:

1)

umowa leasingu operacyjnego, w którym przedmiot leasingu zaliczany jest do składników majątku leasingodawcy (Spółki), co wiąże się z dokonywaniem przez niego odpisów amortyzacyjnych w ciężar kosztów uzyskania przychodów, oraz

2)

umowa przelewu wierzytelności z tytułu opłat leasingowych należnych od leasingobiorcy, w wyniku której na nabywcę tej wierzytelności (bank) zostały przelane uprawnienia co do pozostałych do spłaty należności leasingowych. Odnosząc się do tych kwestii Ministerstwo Finansów zauważa, co następuje:

Ad 1

Z punktu widzenia poprawności ustalenia przychodów i kosztów ich uzyskania u leasingodawcy, należy obie te umowy potraktować odrębnie.

Biorąc zatem pod uwagę umowę leasingu operacyjnego, generalnie przychodem u leasingodawcy są, stosownie do art. 12 ust. 3 ustawy z 15.2.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 ze zm.) przychody należne chociażby nie zostały jeszcze faktycznie uzyskane. Oznacza to, że w dacie wymagalności raty leasingowej potwierdzonej wystawioną przez leasingodawcę fakturą przychodem leasingodawcy, bez względu na dzień faktycznej zapłaty należności przez leasingobiorcę, jest kwota wynikająca z tej faktury.

Ad 2

W przypadku cesji wierzytelności przychodem, stosownie do art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy, są otrzymane pieniądze w wysokości określonej w umowie przelewu tej wierzytelności.

Z punktu widzenia kosztów uzyskania przychodów należy podkreślić, że przedmiot leasingu jest przez cały czas trwania umowy leasingu składnikiem majątku leasingodawcy, w związku z czym stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, kosztem uzyskania przychodów są u niego odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z 20.1.1995 r. (Dz.U. Nr 7, poz. 34) przez cały czas trwania umowy.