PO 4/AS-722-421/94
Wyjaśnienie Ministra Finansów
z dnia 24 maja 1995
Artykuły przypisane do interpretacji
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się ta interpretacja podatkowa. Znajdź inne potrzebne interpretacje.
Odpowiadając na pismo z 11.4.br,. Nr IS-Dp/82-1/66/94, Ministerstwo Finansów uprzejmie wyjaśnia.
Niezamieszczenie w przepisie art. 12 ustawy z 15.2.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 ze zm.) zapisu zaliczającego do przychodów, w rozumieniu tego przepisu, przedawnionych zobowiązań jest prawidłowe i celowe.
Niespełnienie przez dłużnika zobowiązania, które stało się wymagalne, powoduje, iż wskutek nieprzerwanego upływu terminu przewidzianego ustawą, roszczenie wierzyciela o wykonanie tego zobowiązania ulega przedawnieniu.
W konsekwencji po stronie dłużnika nie wystąpią żadne koszty (pod warunkiem, że przedawnionego zobowiązania nie wykona dobrowolnie), a tym bardziej nie uzyska on przychodu.
Równocześnie wierzyciel, którego roszczenie uległo przedawnieniu, nie może - w myśl art. 16 ust. 1 pkt 20 cytowanej ustawy - wierzytelności odpisanych jako przedawnione zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodu.
Należy jednakże zaznaczyć, iż zobowiązania cywilne, w przeciwieństwie do zobowiązań podatkowych nie wygasają w wyniku przedawnienia, ale stają się tzw. zobowiązaniami naturalnymi.
Dłużnik zatem może dobrowolnie wykonać przedawnione zobowiązanie, a spełnione świadczenie nie będzie traktowane jako wymagające zwrotu świadczenie nienależne. Wartość spełnionego świadczenia u wierzyciela stanowić będzie przychód, zaś u dłużnika, przy spełnieniu warunków określonych w art. 15 ust. 1, koszty uzyskania przychodu.
