PO 4/MS-722-115/96

Odpowiadając na pismo z 5.2.1996 r., znak PD-73E/4/1/96, Ministerstwo Finansów wyjaśnia co następuje:

Celem upadłości jest zadysponowanie (sprzedanie majątku rzeczowego, ściągnięcie wierzytelności) majątkiem dłużnika niewypłacalnego i równomierne zaspokojenie wszystkich nieuprzywilejowanych wierzycieli.

W takiej sytuacji brak jest podstaw do uznania nie spłaconych (niezaspokojonych) zobowiązań za przychody w rozumieniu art..12.ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Ustalenie podatku dochodowego jest również bezpodstawne.

W zakresie likwidacji zaległości podatkowych w przypadku zakończenia postępowania upadłościowego Ministerstwo Finansów wyjaśnia, co następuje:

Prawo upadłościowe, poza przypadkiem gdy doszło do układu, nie przewiduje umorzenia bądź zwolnienia z długu nie zaspokojonego w upadłości. Po ukończeniu postępowania upadłościowego wierzyciel, korzystając z regulacji przewidzianej w art. 170 § 1 Prawa upadłościowego (Dz.U. z 1991 r. Nr 118, poz. 512 ze zm.), zgodnie z którą wyciąg z ustalonej listy wierzytelności, zawierający oznaczenie wierzytelności oraz sumy na jej poczet przez wierzyciela otrzymanej, jest tytułem egzekucyjnym przeciwko upadłemu, może dalej dochodzić od upadłego swoich wierzytelności.

W tym stanie rzeczy ukończenie lub umorzenie postępowania upadłościowego nie stanowi samoistnej podstawy do umorzenia zobowiązań podatkowych przypadających od upadłego.

Należy przy tym zauważyć, że zobowiązania podatkowe mogą być dochodzone nie tylko od podatnika, lecz również od osób trzecich bądź w drodze realizacji zabezpieczenia hipotecznego. Umorzenie zobowiązań podatkowych może zatem nastąpić dopiero po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego, które wykaże nieskuteczność bądź niezasadne ich dochodzenia w jakiejkolwiek formie.

Nie stanowi przeszkody do umorzenia zobowiązań podatkowych fakt likwidacji podatnika.

W takich sytuacjach umorzenie zobowiązań podatkowych może bowiem nastąpić z urzędu bez udziału strony.