ITPB2/415-119/12/MU

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 27 stycznia 2012 r. (data wpływu 6 lutego 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 kwietnia 2012 r. (data wpływu 16 kwietnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie prawa do ulgi prorodzinnej - jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 6 lutego 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie prawa do ulgi prorodzinnej. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 5 kwietnia 2012 r. (data wpływu 16 kwietnia 2012 r.).

We wniosku tym oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca składając zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu PIT-37 za rok podatkowy 2008 skorzystał z prawa odliczenia od podatku ulgi na syna urodzonego w 1988 r., który do czerwca tego roku uczył się w szkole średniej. W roku tym syn uzyskał przychód w wysokości 3 778,50 zł, po odliczeniu kosztów uzyskania 418,20 zł Jego dochód wynosił 3 360,30. Natomiast po odliczeniu składek na ubezpieczenie społeczne w wysokości 383,88 dochód, który jest podstawą obliczenia podatku, wynosił 2 976,42 zł. Wnioskodawca kwotę 2 976,42 uznał jako dochód syna, a ponieważ nie przekraczał on 3 088,68, to Jego zdaniem uprawniał do skorzystania z ww. ulgi.

Wobec powyższego zadano następujące pytanie:

Jak należy prawidłowo, dla zastosowania ulgi prorodzinnej, określić dochód syn...

Zdaniem Wnioskodawcy, dla zastosowania ulgi prorodzinnej, prawidłowo ustalony dochód stanowić będzie przychód pomniejszony o koszty uzyskania przychodu oraz składki na ubezpieczenia społeczne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym do końca 2008 r., od podatku dochodowego, obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć rocznie kwotę, obliczoną zgodnie z ust. 2, jeżeli w roku podatkowym wychowywał własne lub przysposobione dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4.

Do osób o których mowa w art. 6 ust. 4 ww. ustawy w brzmieniu wprowadzonym ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316), mającym zastosowanie do dochodów uzyskanych od 1 stycznia 2008 r., zalicza się dzieci:

małoletnie,

bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,

do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej.

W myśl art. 27f ust. 2 ustawy odliczeniu podlega kwota stanowiąca iloczyn liczby wychowywanych dzieci i dwukrotności kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zgodnie z art. 27 f ust. 3 ustawy, odliczenie kwoty, o której mowa w ust. 2, dotyczy łącznie obojga rodziców, z zastrzeżeniem ust. 4. Kwotę tę odlicza się od podatku jednego z rodziców lub od podatku obojga.

W przypadku rodziców, w stosunku do których orzeczone zostały rozwód albo separacja, odliczenie przysługuje jednemu z nich, u którego dzieci faktycznie zamieszkują, o ile spełnione są warunki określone w ust. 1 (art. 27f ust. 4 ww. ustawy).

Stosownie do art. 27f ust. 5 jeżeli przez część roku podatkowego dzieci faktycznie zamieszkują u każdego z rodziców, o których mowa w ust. 4, odliczenie przysługuje każdemu z nich, o ile spełnione są warunki określone w ust. 1; w tym przypadku kwota odliczenia stanowi iloczyn liczby miesięcy pobytu dzieci u rodzica i 1/12 kwoty, o której mowa w ust. 2.

Podkreślenia wymaga, iż korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym ulgi przewidzianej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od spełnienia wszystkich ustawowych przesłanek wymaganych do jej zastosowania.

Wobec tego, aby móc skorzystać z ulgi, o której mowa w art. 27f ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym do końca 2008 r., należało m.in. wychowywać w roku podatkowym dzieci własne lub przysposobione do ukończenia 25 roku życia, uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, które w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej.

W 2008 r. wysokość ww. dochodu wynosiła 3.088,68 zł, co wynika z wyliczenia ilorazu kwoty zmniejszającej podatek, tj. kwoty 586,85 gr oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, tj. 19%.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca składając zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu PIT-37 za rok podatkowy 2008 skorzystał z prawa odliczenia od podatku ulgi na syna urodzonego w 1988 r., który do czerwca tego roku uczył się w szkole średniej. W roku tym syn uzyskał przychód w wysokości 3 778,50 zł, po odliczeniu kosztów uzyskania 418,20 zł Jego dochód wynosił 3 360,30. Natomiast po odliczeniu składek na ubezpieczenie społeczne w wysokości 383,88 dochód, który jest podstawą obliczenia podatku, wynosił 2 976,42 zł. Wnioskodawca kwotę 2 976,42 uznał jako dochód syna, a ponieważ nie przekraczał on 3 088,68, Jego zdaniem uprawniał do skorzystania z ww. ulgi.

Stosownie do treści art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Z kolei w myśl art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) ww. ustawy w brzmieniu wprowadzonym ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw, mającym zastosowanie do dochodów uzyskanych od 1 stycznia 2008 r., podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot, składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, potrąconych w roku podatkowym przez płatnika ze środków podatnika, z tym że w przypadku podatnika osiągającego przychody określone w art. 12 ust. 6, tylko w części obliczonej, w sposób określony w art. 33 ust. 4, od przychodu podlegającego opodatkowaniu - odliczenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy, oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jak wynika z zacytowanych wyżej przepisów ustawodawca jednoznacznie w treści analizowanej ustawy zdefiniował pojęcie dochodu, odróżniając je jednocześnie od podstawy obliczenia podatku, którą stanowi dochód po odliczeniu m.in. kwot uiszczonych tytułem składek na ubezpieczenie społeczne.

Skoro zatem określając przesłanki spełnienie których uprawnia do skorzystania z ulgi prorodzinnej przez rodziców wychowujących dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 3 ww. ustawy ustawodawca jako jeden z warunków wprowadził limit uzyskanych przez dziecko dochodów to w celu ustalenia praw do ww. ulgi należy jego dochód określić zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy jako różnicę pomiędzy przychodem, a kosztami uzyskania przychodu.

Reasumując mając na względzie przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujące uregulowania prawne, stwierdzić należy, iż dla ustalenia prawa do ulgi prorodzinnej, z tytułu wychowywania pełnoletniego, uczącego się dziecka powinien Pan uwzględnić fakt osiągnięcia przez syna w roku 2008 dochodu, który stanowi przychód pomniejszony jedynie o koszty jego uzyskania.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.