SP2-K-861-42-92/02

W związku z pismem z 14 stycznia 2002 r., nr (...) w sprawie wątpliwości w zakresie stosowania art. 34 § 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 1991 r. Nr 36, poz. 161 ze zm.) Ministerstwo Finansów uprzejmie wyjaśnia:

Dyspozycja art. 34 § 1 powołanej ustawy odnosi się do wszystkich wierzycieli dochodzonych należności, a więc również do wierzycieli będących jednocześnie organem egzekucyjnym. Stanowisko wierzyciela w przedmiocie zarzutów, o których mowa w art. 33 pkt 1-7 powyższej ustawy, zajmuje natomiast ten organ, który w rozumieniu art. 5 tej ustawy jest wierzycielem dochodzonej należności. Oznacza to, iż w przypadku podatków pobieranych przez urzędy skarbowe wierzycielem jest organ podatkowy, czyli urząd skarbowy, natomiast organem egzekucyjnym jest naczelnik urzędu skarbowego. W obu jednak przypadkach, zgodnie z § 3 zarządzenia Nr 86 Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 1996 r. w sprawie organizacji urzędów i izb skarbowych oraz nadania im statutów (Dz. Urz. MF Nr 25, poz. 135 ze. zm.) osobą upoważnioną do podpisywania pism, podejmowania rozstrzygnięć oraz wyrażania opinii jest naczelnik urzędu skarbowego lub upoważniona przez niego osoba.

Wymiar praktyczny dualizmu organów w przedmiotowej sprawie sprowadza się do dwóch aspektów:

1.właściwego oznaczenia organu wydającego postanowienie w sprawie stanowiska wierzyciela,

2.właściwego wyznaczenia komórki organizacyjnej, do zadań której należy orzecznictwo w sprawach, o których mowa w art. 33 pkt 1-7 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

Jednocześnie Ministerstwo zauważa, że niewyrażenie przez wierzyciela w terminie 14 dni od dnia powiadomienia go przez organ egzekucyjny o wniesionych zarzutach powoduje obowiązek wydania przez organ egzekucyjny postanowienia o zawieszeniu postępowania egzekucyjnego. Termin ten powinien być bezwzględnie przestrzegany w urzędach skarbowych.

Ustawa o postępowaniu egzekucyjnym w administracji w art. 34 § 4 uzależnia wydanie przez organ egzekucyjny postanowienia w sprawie zgłoszonych zarzutów od otrzymania ostatecznego postanowienia w sprawie stanowiska wierzyciela, na które zgodnie z art. 34 § 2 tej ustawy przysługuje zażalenie. Jednocześnie powołana ustawa nie definiuje organu odwoławczego od postanowień wydawanych przez wierzycieli, w związku z czym przy jego ustalaniu stosuje się odpowiednio, stosownie do art. 18 tej ustawy, przepisy kodeksu postępowania administracyjnego.

W przypadku wierzyciela składek na ubezpieczenie społeczne należy mieć na uwadze, że wprawdzie omawiany wymóg wynika z przepisów ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, to jednak stanowisko wierzyciela dotyczy spraw z zakresu ubezpieczeń społecznych. Wierzyciel wypowiada się bowiem w zakresie istnienia lub wymagalności dochodzonego od zobowiązanego obowiązku. W związku z tym w przypadku wierzyciela składek na ubezpieczenie społeczne ma zastosowanie art. 181 kodeksu postępowania administracyjnego.