LK-1407/LP/01/MS

Odpowiadając na pismo z dnia 26 czerwca 2001 r. znak: (...) dotyczące podatku od nieruchomości - Ministerstwo Finansów uprzejmie wyjaśnia:

Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U. Nr 9, poz. 31 ze zm.) podstawę opodatkowania stanowi dla budynków lub ich części - powierzchnia użytkowa, mierzona po wewnętrznej długości ścian na wszystkich kondygnacjach, przy czym powierzchnię pomieszczeń lub ich części oraz część kondygnacji o wysokości wświetle od 1,40 m do 2,20 m zalicza się do powierzchni użytkowej budynku w 50%, a jeżeli wysokość jest mniejsza niż 1,40 m, powierzchnię tę pomija się.

Kondygnacją, w rozumieniu "Słownika języka polskiego" pod red. prof. dr. M. Szymczaka, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa, jest część budynku między sąsiednimi stropami lub między podłożem i najniższym stropem. Stropem jest zaś poziomy element konstrukcyjny oddzielający poszczególne kondygnacje budynku. Zgodnie z § 7 rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 14 grudnia 1994 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. z 1999 r. Nr 15, poz. 140 ze zm.) wysokość budynku lub jego części jest liczona od poziomu terenu przy najniżej położonym wejściu do budynku (...), do górnej płaszczyzny stropu lub stropodachu nad najwyższą kondygnacją użytkową.

Z analizy powyższych przepisów wynika, że w przypadku budynku składającego się tylko z jednej kondygnacji jej wysokość należy liczyć po wewnętrznej długości ściany od podłoża do najwyższego punktu w stropie lub, w przypadku braku stropu, dachu spełniającego tę funkcję (stropodachu).

Należy podkreślić, że Klasyfikacja Środków Trwałych nie może być podstawą do klasyfikowania określonych obiektów jako budowli w rozumieniu ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Należy podkreślić, iż zgodnie z art. 217 Konstytucji akt prawny niższej rangi niż ustawa, jakim jest rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz.U. Nr 112, poz. 1317), nie może stanowić podstawy do interpretacji przepisów innych ustaw, zwłaszcza w zakresie istnienia obowiązku podatkowego. W literaturze przedmiotu wskazuje się, że pojęcia budowli i budynku, występujące w KŚT jedynie pomocniczo, mogą być wykorzystywane na potrzeby podatku od nieruchomości.

Jednocześnie Ministerstwo Finansów informuje, iż zgodnie z art. 14 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) Minister Finansów sprawuje jedynie ogólny nadzór w sprawach podatkowych, nie jest więc organem właściwym do rozstrzygania konkretnej, jednostkowej sprawy.