LK-727/MM/03

W odpowiedzi na pismo z dnia (...) znak (...) w sprawie zakresu przedmiotu opodatkowania podatkiem od nieruchomości, Ministerstwo Finansów wyjaśnia:

W ustawie z dnia 30 października 2002 r. o zmianie ustawy o podatkach i opłatach lokalnych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 200, poz. 1683) zamieszczono definicję budowli dla celów podatku od nieruchomości. Intencją tej nowelizacji było doprecyzowanie przepisów i wyeliminowanie występujących trudności interpretacyjnych. Definicja budowli, zgodnie z dotychczasową praktyką, odwołuje się do przepisów prawa budowlanego.

W definicji przyjęto, że budowlą jest obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, a także urządzenie budowlane związane z obiektem budowlanym, które zapewnia możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem.

Zamieszczona w przepisach prawa budowlanego przykładowa lista budowli, na którą składają się, między innymi, wskazane w piśmie: zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową, zasadniczo nie poszerza dotychczasowego zakresu pojęcia budowli podlegającego opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości.

Analogicznie, uznanie za budowle urządzeń budowlanych związanych z obiektem budowlanym, takich jak przykładowo wymienione w przepisach prawa budowlanego: przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym oczyszczania i gromadzenia ścieków, przejazdy, ogrodzenia, place postojowe, place pod śmietniki, nie powoduje zasadniczych zmian co do dotychczasowego zakresu przedmiotowego.

Wskazane w piśmie obiekty budowlane, przykładowo: rurociągi do uzdatniania wody z rzeki, zbiorniki, fundamenty pod urządzeniami, podlegały opodatkowaniu jako budowle podatkiem od nieruchomości także przed 1 stycznia 2003 r.

Należy dodać, że ze względu na to, iż przepisy prawa budowlanego nie zawierają wyczerpującego katalogu budowli, w przypadku, gdy klasyfikacja danego obiektu budowlanego budzi wątpliwości, niezbędna może być dokumentacja budowlana, w której powinien być określony charakter obiektu budowlanego. Niekiedy konieczne jest zasięgnięcie opinii biegłego z zakresu prawa budowlanego. Organem, który decyduje o klasyfikacji konkretnych obiektów budowlanych nie jest i nie może być Ministerstwo Finansów.

Rozszerzenie zakresu obiektów budowlanych uznawanych - zgodnie z obecnym stanem prawnym - za budowlę, jest natomiast następstwem nowej definicji budynku w przepisach o podatku od nieruchomości (obowiązującej od 1 stycznia 2003r.), która odwołuje się do przepisów prawa budowlanego, podobnie jak w przypadku definicji budowli. Zgodnie z definicją obowiązującą przed nowelizacją, budynkiem (zdefiniowanym jako obiekt budowlany umocowany w ziemi lub na ziemi, posiadający ściany lub słupy albo filary oraz pokrycie dachowe) były także takie obiekty budowlane, jak np. kontenerowe stacje transformatorowe niezwiązane trwale z gruntem. Takie obiekty, pod warunkiem, że są związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, począwszy od 1 stycznia 2003 r., będą podlegały opodatkowaniu jako budowle, tzn. od wartości, a nie od powierzchni użytkowej, ponieważ nie spełniają one obowiązującej obecnie definicji budynku (brak trwałego związania z gruntem i posiadania fundamentów), natomiast są zgodne z definicją budowli.

Ministerstwo Finansów potwierdza prezentowane dotychczas stanowisko, że w rozumieniu przepisów o podatku od nieruchomości, instalacje znajdujące się wewnątrz budynku, takie jak np.: wodociągowa, kanalizacyjna, elektryczna, komputerowa, telefoniczna, telewizji kablowej wchodzą w skład budynku i nie podlegają odrębnemu opodatkowaniu, bowiem podstawę opodatkowania budynku, stanowi jego powierzchnia użytkowa. Takie stanowisko jest także zgodne z przepisami prawa budowlanego, w których rozumieniu obiektem budowlanym jest m.in. budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi. Jedynie w przypadku, gdy w budynku umiejscowiona jest budowla stanowiąca odrębny obiekt budowlany, z wyłączeniem instalacji, opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości będzie podlegał odrębnie budynek i budowla.

Analogicznie w przypadku budowli opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości będzie podlegać, zgodnie z przepisami prawa budowlanego, budowla stanowiąca całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami.

Poruszone w piśmie zagadnienie określenia podstawy opodatkowania podatkiem od nieruchomości budowli, w przypadku, gdy stanowi ona część środka trwałego podlegającego amortyzacji, jest unormowane w art. 4 ust. 5 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2002 r., Nr 9, poz. 84, ze zm.). Przepis ten stanowi, iż w sytuacji, gdy od budowli lub ich części nie dokonuje się odpisów amortyzacyjnych, podstawą opodatkowania jest wartość rynkowa określona przez podatnika. W ten właśnie sposób powinna być określona podstawa opodatkowania dla części budowlanych urządzeń technicznych oraz fundamentów pod maszyny i urządzenia, jeśli nie ustala się wartości początkowej odrębnie dla tych obiektów.