IBPP2/443-39a/07/BW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. przedstawione we wniosku z dnia 31 lipca 2007r. (data wpływu 8 sierpnia 2007r.), uzupełnionym pismem z dnia 11 września 2007r. (data wpływu 18 września 2007r.) oraz pismem (faxem) z dnia 7 listopada 2007r. ( data wpływu 7 listopada 2007r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie uznania, czy przy świadczeniu, opisanych we wniosku, usług turystycznych powinna stosować szczególną procedurę przewidzianą w art. 119 ustawy o podatku od towarów i usług, czy też powinna rozliczać się na zasadach ogólnych - jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 8 sierpnia 2007r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług turystycznych. Ww. wniosek został uzupełniony pismami:

z dnia 11 września 2007r.(data wpływu 18 września 2007r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 7 września 2007r., znak: IBPP2/443-39/07/BW oraz

z dnia 7 listopada 2007r.- (fax - z dnia 7 listopada 2007r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 6 listopada 2007r., znak: IBPP2/443-39/07/BW.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka zajmuje się organizacją pobytu i zapewnieniem atrakcji turystycznych dla podróżnych zza zagranicy odwiedzających Polskę. Usługi te wykonywane są na rzecz przedsiębiorstwa branży turystycznej z siedzibą w A. w ramach zawartej umowy. Jej świadczenia obejmują między innymi zapewnienie noclegów, wyżywienia, transportu, wycieczek, przewodników turystycznych, biletów wstępu na imprezy kulturalne, biletów wstępu do muzeów. Spółka wskazała, że nie sprzedaje jednak pakietów usług turystycznych, lecz w odniesieniu do poszczególnych grup turystów jej usługi są świadczone w różnym zakresie, na przykład mogą one obejmować wyłącznie pobyt w restauracji lub wizytę w muzeum, a czasem kilka rodzajów usług.

Spółka wyjaśniła że przy wykonywaniu ww. usług nie świadczy usług własnych.Za dany miesiąc rozlicza się z usługobiorcą – organizatorem wycieczek - jednorazowo, a jej wynagrodzenie obejmuje koszty nabytych usług, rozliczonych w danym miesiącu, powiększone o marżę zysku określoną w umowie.

Zakupione dla bezpośredniej korzyści turysty usługi są opodatkowane podatkiem od towarów i usług na różnych zasadach:

usługi hoteli i restauracji, za wyjątkiem napojów – 7%,

usługi w zakresie kultury – zwolnione od podatku,

usługi transportowe – 22%,

a ponadto usługi przewodników nabywane są także od przewodników zwolnionych podmiotowo z podatku od towarów i usług z uwagi na wielkość ich obrotów.Spółka również poinformowała, że ewidencja księgowa zapewnia wyodrębnienie kosztów na nabycie poszczególnych rodzajów usług nabytych dla bezpośredniej korzyści podróżnych.

W uzupełnieniu wniosku (pismo – fax z dnia 7 listopada 2007r.) Spółka dodatkowo wyjaśniła, że przy świadczeniu usług na rzecz austriackiego przedsiębiorstwa działa we własnym imieniu i na własny rachunek. Wskazała również, że Jej działalność w ramach świadczonych usług została sklasyfikowana w systemie REGON jako pozostała działalność turystyczna (PKD 5330D), co odpowiada w Klasyfikacji PKWiU kodowi 63.30 „Usługi biur podróży, pilotów, wycieczek i przewodników turystycznych: obsługa ruchu turystycznego, gdzie indziej niesklasyfikowana”.

Spółka przy świadczeniu usług na rzecz austriackiego kontrahenta dokonuje odsprzedaży między innymi następujących rodzajów usług:

hotelarskich – PKWiU 55.10

gastronomicznych – PKWiU 55.30

świadczonych przez pilotów wycieczek i przewodników turystycznych – PkWiU 63.30.14

rozrywkowych świadczonych przez zespoły teatralne, zespoły pieśni i tańca, zespoły muzyczne i orkiestry – PKWiU 92.31.21.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy świadczenie ww. usług należy rozliczać w oparciu o szczególną procedurę określoną w art. 119 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy usługi turystyczne, zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług, mogą być opodatkowane według zasad ogólnych lub według szczególnej procedury przewidzianej w art. 119 tej ustawy.

Procedura określona w ww. art. 119 ustawy ma zastosowanie, w przypadku, gdy podatnik:

ma siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju,

działa na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek,

przy świadczeniu usług nabywa towary i usługi dla bezpośredniej korzyści turysty,

prowadzi ewidencję, z której wynikają kwoty wydatkowane na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, oraz posiada dokumenty, z których wynikają te kwoty.

Przepis ten stosuje się bez względu na to, kto nabywa usługę turystyczną.Kategoryczny zapis art. 119 ustawy wskazuje, że w związku ze spełnieniem przesłanek określonych w art. 119 ust. 3 Spółka nie ma wyboru w tym zakresie i powinna stosować procedurę określoną w tych przepisach. Jednakże zgodnie z art. 26 VI Dyrektywy VAT stosowanie szczególnej procedury w zakresie usług turystycznych ograniczone jest do przypadków świadczenia usług, które są świadczone bezpośrednio na rzecz podróżnych i opłacane przez tych podróżnych. Takie ograniczenia wprowadziły też inne Państwa Unii Europejskiej, w tym A.

Stąd Wnioskodawca ma wątpliwość, czy w opisanym stanie faktycznym powinna stosować procedurę przewidzianą w art. 119 ustawy, czy też powinna rozliczać się na zasadach ogólnych.

Jednocześnie Spółka również w uzupełnieniu zauważyła, że dla celów podatku od towarów i usług nie powinna być w tym zakresie stosowana klasyfikacja statystyczna, gdyż klasyfikacja ta nie zawiera pozycji „usługi turystyki”. Stwierdziła, że ani ustawa o podatku od towarów i usług ani też VI Dyrektywa nie wprowadziły na swoje potrzeby własnej definicji usług turystyki – stąd przyjąć należy, iż zgodnie z regułami systemowej wykładni prawa przez usługi turystyczne należy rozumieć, stosownie do definicji legalnej zawartej w art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. o usługach turystycznych, usługi przewodnickie, usługi hotelarskie oraz wszystkie inne usługi świadczone turystom lub odwiedzającym.

Wskazała również, że w nowelizacji ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 19 września 2007r., która ma obowiązywać od 1 stycznia 2008r. wyraźnie wyłączono usługi turystyki z identyfikacji dla potrzeb podatku od towarów i usług za pomocą klasyfikacji statystycznych, dokonując odpowiedniej zmiany art. 8 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług. Stwierdziła, że w jej przekonaniu zmiana ta miała wyłącznie charakter uściślający.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W stanie faktycznym Spółka wskazała, że zajmuje się organizacją pobytu i zapewnieniem atrakcji turystycznych dla podróżnych zza zagranicy odwiedzających Polskę. Usługi te wykonywane są na rzecz przedsiębiorstwa branży turystycznej z siedzibą w Austrii w ramach zawartej umowy. Jej świadczenia obejmują między innymi zapewnienie noclegów, wyżywienia, transportu, wycieczek, przewodników turystycznych, biletów wstępu na imprezy kulturalne, biletów wstępu do muzeów.

Zgodnie z art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. o usługach turystycznych (t.j. Dz. U. z 2004r. Nr 223, poz. 2268 ze zm.) przez usługi turystyczne rozumie się usługi przewodnickie, usługi hotelarskie oraz wszystkie inne usługi świadczone turystom lub odwiedzającym.

Zatem Spółka świadczy usługi turystyczne.

Zasady szczególnej procedury przy świadczeniu usług turystyki zostały określone w art. 119 ww. ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.). W myśl tego przepisu podstawą opodatkowania w przypadku wykonywania usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku. Przez marżę rozumie się różnicę między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty. Przy wykonywaniu usług turystyki opodatkowanych marżą nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego od towarów i usług nabytych dla bezpośredniej korzyści turysty.

Rozliczenie według marży będzie miało zastosowanie zarówno w obrocie między podatnikami, jak też w relacjach z ostatecznym konsumentem czyli turystą w przypadku, gdy podatnik:

ma siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju,

działa na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek,

przy świadczeniu usługi nabywa towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty,

prowadzi ewidencję, z której wynikają kwoty wydatkowane na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty,

oraz posiada dokumenty, z których wynikają te kwoty.

Z brzmienia ww. art. 119 ust. 1 i 3 wynika, że podatnik wykonujący usługi turystyki stosuje szczególną procedurę opodatkowania, gdy spełni łącznie ww. warunki.

O ile zatem Spółka przy świadczeniu opisanych we wniosku usług spełnia ww. warunki, to jest zobowiązana do opodatkowania świadczonych usług wg szczególnej procedury opodatkowania marży.

Zauważyć tutaj należy, iż z treści ww. przepisu art. 119 ust. 3 nie wynika by podatnik spełniający określone tym przepisem warunki miał możliwość wyboru sposobu rozliczania się przy świadczeniu usług turystki, tzn. ”na zasadzie marży” lub ogólnych zasadach opodatkowania. W przepisie tym ustawodawca nie użył bowiem słowa „może” tylko „stosuje się”, a zatem nie pozostawił podatnikowi dowolności wyboru zasady opodatkowania usługi turystyki między opodatkowaniem na zasadach ogólnych (zgodnie z art.29 ustawy o podatku od towarów i usług), a opodatkowaniem na zasadach szczególnych (art. 119 ww. ustawy).

Tak więc stanowisko Spółki, że nie ma wyboru w zakresie opodatkowania usług turystycznych jest prawidłowe.

Dodatkowo tut. organ uznał za konieczne odnieść się do, wyrażonych we wniosku, wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących możliwości stosowania procedury przewidzianej w art. 119 ww. ustawy o podatku od towarów i usług w kontekście unormowań art. 26 Szóstej Dyrektywy, a w szczególności, że zgodnie z tym przepisem stosowanie szczególnej procedury w zakresie usług turystycznych ograniczone jest do przypadków świadczenia usług, które są świadczone bezpośrednio na rzecz podróżnych i opłacane przez tych podróżnych.

Odnosząc się do powyższej kwestii należy na wstępie zauważyć, że Szósta Dyrektywa Rady z dnia 17 maja 1977r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa podatku (77/388/EWG) została zastąpiona z dniem 1 stycznia 2007r. Dyrektywą 2006/112/WE RADY z dnia 28 listopada 2006r.w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. W przedmiotowej Dyrektywie odpowiednikiem ww. art. 26 jest art. 306.

Zgodnie zaś z przepisem art. 306 Dyrektywy państwa członkowskie stosują procedurę szczególną VAT do transakcji dokonywanych przez biura podroży, o ile biura te występują we własnym imieniu wobec nabywców oraz gdy wykorzystują one do realizacji podróży towary dostarczane i usługi świadczone przez innych podatników. Niniejsza procedura nie ma zastosowania do biur podróży, które działają wyłącznie w charakterze pośredników i do których w celu obliczenia podstawy opodatkowania stosuje się art. 79 akapit pierwszy lit. c.

Z cyt. wyżej przepisu art. 306 Dyrektywy wynika, iż nie zawiera on warunku świadczenia usług bezpośrednio na rzecz turysty. W konsekwencji, stosowanie specjalnych zasad opodatkowania marży nie jest uzależnione od statusu nabywcy, którym może być zarówno podróżny (osoba fizyczna), jak i inny podatnik lub agent turystyczny.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach informuje, że poruszone w przedmiotowym wniosku kwestie:

opodatkowania marży naliczonej od poszczególnych rodzajów odsprzedawanych usług,

możliwości uwzględnienia jako kosztu świadczonych przez podatników dla bezpośredniej korzyści turysty pomniejszającego podstawę opodatkowania, wartości usług nabytych od podatników zwolnionych z podatku od towarów i usług,

sposobu opodatkowania usług świadczonych na rzecz kontrahenta austriackiego będą przedmiotem odrębnych rozstrzygnięć.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.