IBPP3/443-1087/11/PH

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 27 września 2011r. (data wpływu 28 września 2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia podmiotowego z tytułu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych – jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 28 września 2011r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia podmiotowego z tytułu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Podatnik prowadzi działalność gospodarczą od dnia 1 lipca 2011r. Na dzień dzisiejszy jego przeważającym rodzajem działalności jest działalność sklasyfikowana jako „Działalność usługowa związana z administracyjną obsługą biura” (PKD 8211 Z).

W związku z posiadanym przez podatnika certyfikatem księgowym uprawniającym podatnika do usługowego prowadzenia ksiąg planowane jest poszerzenie działalności i przeniesienie punktu jej ciężkości na usługowe prowadzenie ksiąg sklasyfikowane jako „Działalność rachunkowo-księgowa, doradztwo podatkowe” (PKD 6920Z) wg PKWiU (2008) pod symbolem 69.20.2 „usługi rachunkowo-księgowe”.

Usługi, które zamierza świadczyć Wnioskodawca obejmują przede wszystkim:

prowadzenie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, ewidencji przychodów i ksiąg handlowych;

sporządzanie sprawozdań finansowych;

prowadzenie rejestrów sprzedaży i zakupów VAT i przygotowywanie na ich podstawie deklaracji w zakresie podatku od towarów i usług;

obliczanie/rozliczanie zaliczek na podatek dochodowy przedsiębiorców i ich pracowników oraz sporządzanie stosownych informacji/deklaracji podatkowych;

podpisywanie oraz składanie deklaracji/informacji w imieniu przedsiębiorców do urzędów skarbowych;

obliczanie/rozliczanie składek ZUS dotyczących przedsiębiorców i ich pracowników i przygotowywanie stosownych deklaracji/raportów do ZUS;

prowadzenie ewidencji środków trwałych, oraz ewidencji wyposażenia;

sporządzanie listy płac i prowadzenie indywidualnych kart przychodów pracowników; prowadzenie akt osobowych pracowników.

Wnioskodawca nie zamierza wykonywać żadnych czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT tj. nie będzie wykonywał usług o charakterze doradczym, nie będzie udzielał porad prawnych a sporządzane przez niego deklaracje podatkowe będą elementem kompleksowej usługi prowadzenia ksiąg rachunkowych, a nie wynikiem odrębnych umów zawieranych przez podatnika ze Zleceniodawcami.

Wnioskodawca nie zamierza świadczyć usług w zakresie doradztwa podatkowego, do czego uprawnień nie posiada. Planuje się użycie w umowach o zawieranych przez podatnika, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawieranie klauzuli „zleceniobiorca nie świadczy usług w zakresie doradztwa dla zleceniodawcy”.

Planowana wartość przychodów ze sprzedaży w roku rozpoczęcia działalności nie przekroczy kwoty, o której mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ww. ustawy. Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym, korzysta z przysługującego mu zwolnienia z mocy art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle powyżej przedstawionego zdarzenia przyszłego prawidłowym będzie korzystanie ze zwolnienia podmiotowego, w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 oraz 9 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), dla sprzedaży usług świadczonych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej...

Zdaniem Wnioskodawcy, podatnik, zgodnie ze swoimi kwalifikacjami zamierza świadczyć usługi w materii usługowego prowadzenia ksiąg polegające w szczególności na: prowadzeniu podatkowej księgi przychodów i rozchodów, ewidencji przychodów i ksiąg handlowych; sporządzaniu sprawozdań finansowych; prowadzenie rejestrów sprzedaży i zakupów VAT i przygotowywanie na ich podstawie deklaracji w zakresie podatku od towarów i usług, sporządzaniu podsumowań, zestawień zapisów z księgi bądź ewidencji, z których będzie mógł korzystać usługodawca na równi i wraz z zapisami w księgach czy ewidencjach pomocniczych.

Wnioskodawca zamierza świadczyć usługi, które PKWiU klasyfikuje pod kodem 69.20.2, a nie pod kodem 69.20.3. Według Wnioskodawcy świadczone przez Wnioskodawcę usługi nie mieszczą się w zakresie usług doradztwa a regulowane są Ustawą z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości (Dz. U. z 2009r. nr 152, poz. 1223 ze zm.) stąd nie można mówić o wyłączeniu możliwości skorzystania z regulacji zawartych w art. 113 ust. 1 oraz 9 ustawy o VAT ze względu na art. 113 ust. 13 ustawy o VAT.

Art. 76a ust. 1 Ustawy o rachunkowości mówi, że „(...)usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych jest działalnością gospodarczą, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, polegającą na świadczeniu usług w zakresie czynności, o których mowa w art. 4 ust. 3 pkt 2-6, tj. prowadzenia, na podstawie dowodów księgowych, ksiąg rachunkowych, ujmujących zapisy zdarzeń w porządku chronologicznym i systematycznym, okresowego ustalania lub sprawdzania drogą inwentaryzacji rzeczywistego stanu aktywów i pasywów, wyceny aktywów i pasywów oraz ustalania wyniku finansowego, sporządzania sprawozdań finansowych, gromadzenia i przechowywania dowodów księgowych oraz pozostałej dokumentacji przewidzianej ustawą.”

W myśl art. 76a ust. 2 ustawy o rachunkowości, Wnioskodawca może także prowadzić w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, księgi podatkowe i inne ewidencje do celów podatkowych. Może także udzielać swoim klientom pomocy w zakresie prowadzenie ww. Ustawa o rachunkowości przewiduje także możliwość sporządzania przez osoby usługowo prowadzące księgi rachunkowe, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie (art. 76 a ust. 2 pkt 2).

Regulacja ta rozszerza katalog osób, które deklaracje te mogą sporządzać nie działając jednocześnie jako doradca podatkowy, lub świadcząc usługi w zakresie doradztwa, na gruncie regulacji ustawy o doradztwie podatkowym.

Nie można więc czynności, wynikających z regulacji zawartych w ustawie o rachunkowości a dotyczących usługowego prowadzenie ksiąg, traktować jako usług w zakresie doradztwa.

Dodatkowo Wnioskodawca zwraca uwagę na fakt, że zawodowe wykonywanie czynności doradztwa podatkowego zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów do tego uprawnionych. Według ustawy o doradztwie podatkowym osobami uprawnionymi do wykonywania czynności doradczych są:

Osoby fizyczne, wpisane na listę doradców podatkowych;

Adwokaci i radcowie prawni;

Biegli rewidenci.

Wnioskodawca uprawnień takich nie posiada stąd nie może świadczyć usług w zakresie doradztwa.

W świetle przedstawionych faktów Wnioskodawca stoi na stanowisku, że przy zamierzanym rozszerzeniu działalności o PKD 6920Z i świadczeniu usług opisanych powyżej, polegających na usługowym prowadzeniu ksiąg przysługuje mu zwolnienie, o którym mowa w art. 113 ust. 1 oraz 9 Ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT). Z kolei przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (art. 8 ust. 1 ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Art. 113 ust. 5 ww. ustawy stanowi, iż jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę. (...)

Ponadto w myśl art. 113 ust. 9 ustawy o VAT, podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Stosownie do art. 113 ust. 11 ustawy o VAT, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Na podstawie art. 113 ust. 13 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz podatników:

dokonujących dostaw:

wyrobów z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali,

towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, z wyjątkiem energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0) i wyrobów tytoniowych w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym,

nowych środków transportu,

terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę;

świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie;

niemających siedziby lub miejsca zamieszkania na terytorium kraju.

Minister Finansów w § 27 rozporządzenia z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), określił listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku, określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, stanowiącą załącznik do rozporządzenia. W pozycji nr 12 tego załącznika wskazano, że wyłączenie ze zwolnienia od podatku dotyczy „doradztwa, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego”.

Ustawa o VAT oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin „doradztwo” obejmuje szereg usług doradczych, np. podatkowe, prawne, finansowe, techniczne. Zakres znaczeniowy pojęcia „usługi w zakresie doradztwa” jest zatem znacznie szerszy niż termin „usługi w zakresie doradztwa podatkowego”. Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z Małym Słownikiem Języka Polskiego PWN, Warszawa 1994 „doradzać” znaczy udzielić porady, podać, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Tak więc doradztwo jest udzieleniem fachowych zaleceń i porad. Zatem użyty w ustawie o VAT termin „usługi w zakresie doradztwa” należy rozumieć szeroko.

Jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe.

Czynności doradztwa podatkowego, zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996r. o doradztwie podatkowym (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 41, poz. 213.) obejmują:

udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami;

prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie;

sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie;

reprezentowanie podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w pkt 1.

Z kolei ust. 2 tego artykułu stanowi, iż zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy.

Zgodnie z art. 3 ustawy o doradztwie podatkowym, podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1, są:

osoby fizyczne, wpisane na listę doradców podatkowych;

adwokaci i radcowie prawni;

biegli rewidenci, z wyłączeniem czynności o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4.

Treść przytoczonego wyżej przepisu art. 2 ust. 1 ustawy o doradztwie podatkowym wskazuje, że aby zaliczyć określone czynności do wykonywanych w ramach doradztwa podatkowego, muszą się one mieścić w zakresie czynności wymienionych w tym artykule, a wskazane w każdym z punktów 1-4 elementy muszą wystąpić łącznie. Oznacza to, że w przypadku prowadzenia ksiąg podatkowych, musi się to odbywać w imieniu i na rzecz podatników wraz z udzielaniem pomocy w tym zakresie. Podobnie rzecz się ma przy sporządzaniu deklaracji i zeznań podatkowych.

Zasady wykonywania czynności w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych określa ustawa z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2009r. Nr 152, poz. 1223 ze zm.). W myśl art. 76a ust. 2 tej ustawy, przedsiębiorcy wykonujący działalność, o której mowa w ust. 1, są również uprawnieni do wykonywania działalności obejmującej:

prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie,

sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie

– w zakresie określonym odrębnymi przepisami.

Stosownie do zapisu art. 76a ust. 3 ustawy o rachunkowości, działalność, o której mowa w ust. 1 i 2, mogą wykonywać:

przedsiębiorcy będący osobami fizycznymi, jeżeli są uprawnieni do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych;

pozostali przedsiębiorcy, pod warunkiem, że czynności z tego zakresu będą wykonywane przez osoby uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Zgodnie z przepisem art. 76a ust. 4 ustawy o rachunkowości, uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych są, z zastrzeżeniem ust. 6, osoby posiadające certyfikat księgowy, osoby wpisane do rejestru biegłych rewidentów lub na listę doradców podatkowych.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca planuje poszerzenie działalności gospodarczej z zakresie usług rachunkowo-księgowych. Wnioskodawca wymienił we wniosku usugi, które zamierza świadczyć.

Wnioskodawca nie zamierza wykonywać żadnych czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT tj. nie będzie wykonywał usług o charakterze doradczym, nie będzie udzielał porad prawnych a sporządzane przez niego deklaracje podatkowe będą elementem kompleksowej usługi prowadzenia ksiąg rachunkowych, a nie wynikiem odrębnych umów zawieranych przez podatnika ze Zleceniodawcami.

Wnioskodawca nie zamierza świadczyć usług w zakresie doradztwa podatkowego, do czego uprawnień nie posiada. Planuje się użycie w umowach o zawieranych przez podatnika, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawieranie klauzuli „zleceniobiorca nie świadczy usług w zakresie doradztwa dla zleceniodawcy”.

Planowana wartość przychodów ze sprzedaży w roku rozpoczęcia działalności nie przekroczy kwoty o której mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ww. ustawy. Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym, korzysta z przysługującego mu zwolnienia z mocy art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT.

Odnosząc przedstawione okoliczności sprawy do obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa podatkowego należy stwierdzić, iż skoro Wnioskodawca – jak wskazano we wniosku – nie będzie wykonywał usług o charakterze doradczym, to o ile planowana wartość przychodów ze sprzedaży w roku rozpoczęcia działalności nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty 150.000 zł, Wnioskodawcy przysługuje prawo do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 113 ust. 11 ustawy o VAT. Korzystanie ze zwolnienia będzie możliwe do czasu, gdy wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczy w 2011r. kwoty określonej przepisem art. 113 ust. 1 ustawy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności.

Końcowo należy zauważyć, iż brak uprawnień do wykonywania usług w zakresie doradztwa podatkowego, nie przesądza o faktycznym charakterze wykonywanych usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.