ILPP2/443-462/10-3/AD

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 22 marca 2010 r. (data wpływu 26 marca 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 16 czerwca 2010 r. (data wpływu 21 czerwca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sporządzania i przechowywania kopii faktur w formie elektronicznej – jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 26 marca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sporządzania i przechowywania kopii faktur w formie elektronicznej. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 16 czerwca 2010 r. (data wpływu 21 czerwca 2010 r.) o oryginał pełnomocnictwa.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej również Spółka) jest producentem kabli dla przemysłu motoryzacyjnego. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, dokonuje czynności opodatkowanych, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, 2 i 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT).

Spółka dokumentuje świadczenie powyższych czynności wystawiając faktury, o których mowa w art. 106 ust. 1 ustawy o VAT (podkreślenia wymaga przy tym fakt, iż nie są to faktury elektroniczne, przewidziane w art. 106 ust. 8 tej ustawy).

Powyższe faktury, tj. zarówno oryginały jak i kopie wystawiane są przy pomocy informatycznego systemu księgowego, który pozwala na drukowanie ich w papierowej wersji. z chwilą zaksięgowania faktury w systemie finansowo-księgowym, jest ona rejestrowana w księgach rachunkowych i podatkowych (w tym w rejestrze VAT). Faktury opatrzone wyrazem „ORYGINAŁ” są natychmiastowo drukowane a następnie - wysyłane do klientów wraz z towarem lub za pomocą poczty czy firmy kurierskiej.

Wydrukowanie oryginału i kopii faktury jest możliwe jedynie po uprzednim jej zaksięgowaniu.

Jeżeli zaś chodzi o kopie faktur (które w chwili obecnej są drukowane), system księgowy Spółki pozwala na przechowywanie ich pierwotnej, elektronicznej wersji w sposób trwały, bezpieczny i bez możliwości ingerencji w ich treść. Kopie przechowywane w formie elektronicznej zarówno przed jak i po ich wydrukowaniu zawierają wszystkie elementy przewidziane w Rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (w tym oznaczenie „KOPIA”). w każdej chwili, np. w przypadku ewentualnej kontroli organów podatkowych, zapewniony jest dostęp do elektronicznej wersji kopii faktur, jak również istnieje możliwość ich natychmiastowego wydrukowania.

Zainteresowany pragnie również podkreślić, iż każdego miesiąca wystawia znaczną liczbę faktur (w tym większość wielostronicowych), a obowiązek przechowywania ich kopii w formie papierowej jest uciążliwy i generuje dodatkowe koszty dla Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w sytuacji gdy oryginał faktury sporządzany jest w formie papierowej, jej kopię można uznać za prawidłowo wystawioną w przypadku, gdy Spółka zgromadzi informacje niezbędne do jej sporządzenia w swym systemie finansowo-księgowym i sporządzi ją w formie pliku elektronicznego oraz dokona zaksięgowania faktury w księgach rachunkowych i podatkowych (w tym w rejestrze VAT)...

2. Czy możliwym jest przechowywanie przez Spółkę kopii faktur, o których mowa w pytaniu 1 w formie elektronicznej, tj. w ramach informatycznego systemu księgowego bez ich drukowania...

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji, gdy oryginał faktury sporządzany jest w formie papierowej, jej kopię można uznać za prawidłowo wystawioną w przypadku, gdy Spółka zgromadzi informacje niezbędne do jej sporządzenia w swym systemie finansowo-księgowym i sporządzi ją w formie pliku elektronicznego oraz dokona zaksięgowania faktury w księgach rachunkowych i podatkowych (w tym w rejestrze VAT).

Możliwym jest przechowywanie przez Spółkę kopii faktur, o których mowa w pytaniu 1 w formie elektronicznej, tj. w ramach informatycznego systemu księgowego bez ich drukowania.

Uzasadnienie pytania nr 1

Pojęcie wystawienia faktury na gruncie VAT

Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę, iż zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, „podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży”. Co więcej, na gruncie § 19 ust. 1 Rozporządzenia o wystawianiu faktur, „faktury i faktury korygujące są wystawiane co najmniej w dwóch egzemplarzach, przy czym oryginał otrzymuje nabywca, a kopię zatrzymuje sprzedawca”. Jak widać, przepisy te nie definiują pojęcia wystawienia faktury VAT, tym bardziej nie wskazują one, iż wystawienie faktury oznacza sporządzenie jej na ściśle określonym nośniku (np. na papierowym). z oczywistych względów, aby dopełnić obowiązku dostarczenia faktury nabywcy towaru/usługi, podatnik zobowiązany jest umieścić treść faktury na nośniku papierowym (ewentualnie, w przypadku korzystania z możliwości wystawiania i przesyłania faktur w formie elektronicznej, przesłanie faktury może nastąpić za pośrednictwem łącza elektronicznego). Niemniej jednak, w ocenie Spółki, wystawienie faktury następuje już w momencie, w którym jako plik elektroniczny zostaje ona utworzona w jej systemie finansowo -księgowym i umieszczona w rejestrach prowadzonych dla celów księgowych i podatkowych (w tym w rejestrze VAT). Wydruk oryginału faktury ma jedynie charakter techniczny, wtórny w stosunku do samego utworzenia jej w systemie finansowym.

To na tym bowiem etapie następuje określenie wszystkich najistotniejszych elementów, jakie kształtują prawno-podatkowy stan faktyczny dokumentowanej transakcji, takich jak: (i) określenie przedmiotu transakcji, (ii) ustalenie ilości i ceny sprzedawanego towaru, (iii) określenie stawki i kalkulacja kwoty VAT należnego. Elementy te, po utworzeniu faktury w formacie zapisu na dysku twardym Spółki są automatycznie umieszczane w odpowiednim rejestrze VAT. Niezależnie od tego, plik jest drukowany i jako oryginał faktury VAT, wysyłany jest do nabywcy towarów Wnioskodawcy.

W ocenie Zainteresowanego można więc uznać, iż wystawienie faktury następuje w momencie utworzenia jej w systemie finansowo-księgowym Spółki jako pliku elektronicznego oraz odpowiedniego jej zaksięgowania w tym systemie (w tym w rejestrze VAT). Następująca po utworzeniu pliku czynność druku na formacie papierowym i wysyłki oryginału faktury do nabywcy jest już czynnością techniczną, która jednak nie ma tak doniosłego charakteru jak określenie w systemie finansowo-księgowym wszystkich istotnych elementów i zaksięgowanie tych kwot (w tym VAT) jako należnych. Spółka pragnie jednak zwrócić uwagę, iż analiza orzecznictwa sądowo-administracyjnego wskazuje na doniosłość faktu utworzenia faktury w systemie finansowo-księgowym i równoczesnego jej zaksięgowania.

Przykładowo, w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 lutego 2008 r. (sygn. III SA/Wa 1940/07) Sąd potwierdził stanowisko organu podatkowego, iż „faktury te (chodziło o faktury wewnętrzne – przyp. Spółki) zostały wprowadzone do obrotu prawnego, ponieważ Skarżąca na podstawie błędnie wystawionych faktur wewnętrznych sporządziła ewidencje prowadzone dla potrzeb podatku VAT, na podstawie których sporządziła deklaracje VAT-7, a tym samym traktowała te wewnętrzne faktury jako dokumenty istniejące w obrocie prawnym i wywołujące skutki w zakresie prawa podatkowego, oraz stanowiące legalną podstawę do ujęcia wynikających z nich należności”. w wyroku tym Sąd wyraził stanowisko, iż faktury wewnętrzne, które co do zasady nie podlegają obowiązkowi dostarczenia do nabywcy wywołują skutki prawne (tj. zostały wprowadzone do obrotu prawnego) ponieważ zostały one wprowadzone do ewidencji VAT. w opisywanym wyroku, Sąd nie uzależnił możliwości wywoływania skutków prawnych przez fakturę od jej wydrukowania na nośniku papierowym.

Powyższe wnioski można również odnieść do kopii faktur, które – zgodnie z przepisami Rozporządzenia o wystawianiu faktur są (podobnie jak faktury wewnętrzne) zatrzymywane przez sprzedawcę. Należałoby stwierdzić, iż faktura (zarówno oryginał jak i kopia) zostały wystawione już na skutek samego utworzenia ich w systemie finansowo-księgowym Spółki i wprowadzenia ich do odpowiednich rejestrów księgowych i VAT. Dotyczy to jednak w szczególności kopii faktur. w ocenie Wnioskodawcy, fakt niewydrukowania kopii faktur w formacie papierowym nie powinien być równoznaczny z ich niewystawieniem, niezależnie od faktu, iż oryginał został na takim nośniku umieszczony. w ocenie Spółki, możliwa jest sytuacja, w której oryginał faktury naniesiony jest na nośnik papierowy, natomiast kopia wystawiona jest w jej systemie finansowo-księgowym jako zapis elektroniczny, który w każdej chwili (np. w przypadku kontroli podatkowej) może zostać przeniesiony na nośnik papierowy. Tym samym, w przypadku sporządzenia oryginału faktury na nośniku papierowym, a kopii – w formacie elektronicznym – spełniony będzie obowiązek przedstawiony w § 19 ust. 1 Rozporządzenia o wystawianiu faktur, zgodnie z którym faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach. w tej sytuacji oryginał będzie miał formę papierową, a kopia – elektroniczną. Powyższe uzasadnia również przedstawiona poniżej argumentacja dotycząca możliwości przechowywania kopii faktur w formie elektronicznej.

Uzasadnienie pytania nr 2

1) Brak przepisów nakazujących przechowywanie kopii faktur w formie papierowej

Zasady wystawiania oraz przechowywania faktur zostały w sposób szczegółowy określone w rozporządzeniu o wystawianiu faktur. Zgodnie z § 21 ust. 1 tego rozporządzenia, „podatnicy są obowiązani przechowywać oryginały i kopie faktur oraz faktur korygujących, a także duplikaty tych dokumentów do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego”.

Ponadto, jak stanowi ust. 2 powyższej regulacji, dokumenty te „przechowuje się w oryginalnej postaci w podziale na okresy rozliczeniowe i w sposób pozwalający na ich łatwe odszukanie”.

Spółka pragnie zauważyć, iż powyższe regulacje wprawdzie odnoszą się do określonych aspektów przechowywania kopii faktur (tj. terminu i sposobu ich przechowywania) nie precyzują jednak kwestii, w jakiej formie podatnik może kopie te przechowywać. Przepis § 21 ust. 2 Rozporządzenia o wystawianiu faktur wskazuje jednak na obowiązek przechowywania faktur w ich oryginalnej postaci. w ocenie Wnioskodawcy, przyjmując, iż kopia faktury sporządzona będzie w formie pliku elektronicznego, przechowywanie jej w takiej formie na serwerze Spółki będzie czynić zadość wymogowi przechowywania faktury w oryginalnej postaci.

Jednocześnie, zdaniem Zainteresowanego uznać należy, iż przepisy Rozporządzenia o wystawianiu faktur nie zabraniają przechowywania kopii faktur w formie elektronicznej, tj. w sposób, w jaki umożliwia to informatyczny system księgowy Spółki. w konsekwencji, o ile powyższy sposób zapewni spełnienie przesłanek określonych w Rozporządzeniu o wystawianiu faktur (odnośnie treści kopii faktur, terminu i sposobu ich przechowywania, etc.), w opinii Wnioskodawcy, przechowywanie kopii faktur w formie elektronicznej jest dopuszczalne.

Jednocześnie, Zainteresowany uważa, że przechowywanie kopii faktur w formacie elektronicznym nie jest uzależnione od spełnienia warunków przewidzianych w Rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 14 lipca 2005 r. w sprawie wystawiania oraz przesyłania faktur w formie elektronicznej, a także przechowywania oraz udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej tych faktur (dalej: Rozporządzenie o fakturach elektronicznych). w opinii Spółki, wymogi wymienione w § 4 Rozporządzenia o fakturach elektronicznych (tj. konieczność zabezpieczania autentyczności pochodzenia i integralności faktur poprzez zastosowanie podpisu elektronicznego lub systemu EDI) dotyczą sytuacji, w których faktury są jednocześnie: wystawiane, przesyłane i przechowywane (przez nabywcę) w formie elektronicznej. Stosowanie tych zabezpieczeń jest uzasadnione w sytuacji, gdy:

* faktura po jej wystawieniu w systemie księgowym jest następnie wysyłana do klienta łączami elektronicznymi (w trakcie tego przesyłu może nastąpić zakłócenie/uszkodzenie formy i treści faktury),

* oryginał faktury ma być przechowywany przez klienta w formie elektronicznej i podatnik ma korzystać z prawa do odliczenia VAT naliczonego na podstawie takiego elektronicznego dokumentu.

W sytuacji Wnioskodawcy, który zamierza jedynie przechowywać kopię faktury w formie elektronicznej, zabezpieczenia wymienione w § 4 Rozporządzenia o wystawianiu faktur nie są potrzebne, jako że:

* oryginał każdej faktury będzie sporządzony w formie papierowej, a więc autentyczność elektronicznej kopii będzie można każdorazowo sprawdzić poprzez kontrolę oryginału,

* faktury nie będą wysyłane do klientów w formie elektronicznej, a więc nie ma potrzeby wykorzystywania systemu EDI (tj. europejskiego modelu wymiany danych elektronicznych), ani też potwierdzania autentyczności faktury podpisem elektronicznym (stosowanie tego podpisu jest uzasadnione w celu udowodnienia autentyczności faktury w przypadku jej przesytu do klienta drogą elektroniczną).

2) Wydrukowanie kopi faktury jak czynność stricte techniczna

Zainteresowany pragnie jeszcze raz podkreślić, iż proponowane przez niego rozwiązanie polegające na przechowywaniu kopii faktur w formie elektronicznej nie oznacza bynajmniej, iż zaniedbałby on obowiązek ich wystawiania (por. wyjaśnienia dotyczące pytania 1). Należy bowiem rozróżnić pomiędzy wystawieniem kopii faktury (co zdaniem Spółki ma miejsce z chwilą jej wygenerowania w informatycznym systemie księgowym), a jej ewentualnym, późniejszym drukowaniem (co jest jedynie czynnością stricte techniczną i może nastąpić kilkakrotnie).

Powyższy wniosek dodatkowo podkreśla oczywiste rozróżnienie pomiędzy oryginałami i kopiami faktur. Pierwsze wprowadzane są do obrotu prawnego, podczas gdy te drugie mają jedynie walor dowodowy-wewnętrzny.

Zaprezentowany przez Wnioskodawcę sposób przechowywania kopii faktur jest ponadto o tyle uzasadniony, iż przechowywanie kopii faktur w formie elektronicznej okazuje się w praktyce rozwiązaniem bardziej efektywnym. w pierwszej kolejności wskazać należy, iż zabezpieczenia informatyczne pozwalają na zachowanie ich integralności, tj. wykluczają możliwość ingerencji w treść przechowywanych kopii faktur.

Ponadto, przechowywanie kopii faktur w formie elektronicznej jest rozwiązaniem bardziej bezpiecznym, gdyż znacznie ogranicza ryzyko związane z ich nieodwracalnym, fizycznym zniszczeniem (spaleniem, zalaniem, wyblaknięciem, etc.) czy zagubieniem. Zabezpieczenia informatyczne, kopiowanie elektronicznych nośników danych dysków oraz możliwość ich ponownego pozyskiwania w przypadku ewentualnych awarii przemawiają w tym względzie na korzyść elektronicznej formy przechowywania kopii faktur.

Podkreślenia wymaga również fakt, iż bezwzględny obowiązek przechowania kopii faktur w formie papierowej prowadziłby do istotnych utrudnień dla podatników, którzy muszą pozyskiwać dodatkowe miejsca/pomieszczenia na ich przechowywanie, co z kolei wiąże się z dodatkowymi kosztami oraz nakładem pracy.

3) Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego

Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż zaprezentowane przez niego powyżej stanowisko znajduje potwierdzenie w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: NSA) z dnia 3 listopada 2009 r., sygn. i FSK 1169/08.

W wyroku tym, wydanym w niemal identycznym stanie faktycznym, NSA stwierdza m.in. iż : „w żadnym przepisie rozporządzenia nie mówi się o drukowanej kopii faktury. Oznacza to, że normodawca nie zastrzegł formy drukowanej jako jedynej możliwej do przechowywania”. Co więcej jak zauważa NSA, nie ma normatywnych przeciwwskazań do istnienia „mieszanego” systemu wysyłania i przechowywania faktur, polegającego na wysyłaniu faktury w formie papierowej oraz przechowywaniu jej kopii w formie elektronicznej, z gotowością wydrukowania jej na każde żądanie uprawnionego organu. Za taką wykładnią przemawiają także względy celowościowe, jak ekologiczne czy ekonomiczne.

Ponadto, jak stwierdza NSA w niniejszym wyroku, wykładnia przepisów, zgodnie z którą możliwe jest przechowywanie faktur w trwałym, czytelnym i nieedytowalnym formacie elektronicznym, zapewnia wypełnienie obowiązków dokumentacyjnych wynikających z art. 246 Dyrektywy 2006/112/WE Rady w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: Dyrektywa VAT). Zainteresowany pragnie przypomnieć, iż zgodnie z tym przepisem, „przez cały okres przechowywania faktur należy zapewnić autentyczność pochodzenia i integralność treści faktur, a także ich czytelność”.

Odnosząc się do tej kwestii, we wspomnianym wyroku NSA stwierdził, iż „w zadanym pytaniu strona skarżąca gwarantuje wymagane w art. 246 Dyrektywy cechy kopii faktur oraz zobowiązuje się drukować je na każde żądanie uprawnionego organu, przy jednoczesnym zachowaniu wymogu oznaczania kopii faktury wyrazem „KOPIA”. Zatem z punktu widzenia funkcji jakie ma spełniać przechowywanie kopii faktur nie ma przeciwwskazań do proponowanej przez stronę skarżącą wykładni omawianych przepisów. w analizowanej sytuacji, sposób wystawiania i przechowywania kopii faktur – podobnie jak w cytowanym wyroku NSA – również pozwala na wypełnienie warunków, o których mowa w art. 246 Dyrektywy VAT, bowiem przechowywane przez nią kopie faktur w formie pliku elektronicznego zapewnią autentyczność ich pochodzenia, integralność treści oraz czytelność. Co więcej, Spółka deklaruje gotowość drukowania kopii faktur na każde żądanie kontrolujących. Tym samym, wnioski zaprezentowane w wyroku NSA z dnia 3 listopada 2009 r. winny w jej ocenie znaleźć również w omawianym przypadku.

Powyższy wyrok zapadł wprawdzie na gruncie nieobowiązującego już rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r., ze względu jednak na identyczne brzmienie odpowiednich regulacji, zachowuje on aktualność również w obecnym stanie prawnym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (...).

W myśl art. 106 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia:

1. określi szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania;

2. może określić wzory faktur dla wszystkich lub niektórych rodzajów czynności;

3. może określić przypadki, w których faktury mogą być wystawiane przez inne przedmioty niż wymienione w ust. 1 i 2, oraz szczegółowe zasady i warunki wystawiania faktur w takich przypadkach.

Na podstawie delegacji ustawowej zawartej w powołanym artykule, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 212, poz. 1337 ze zm.), zwane dalej rozporządzeniem.

Stosownie do przepisu § 19 ust. 1 rozporządzenia, faktury i faktury korygujące są wystawiane co najmniej w dwóch egzemplarzach, przy czym oryginał otrzymuje nabywca, a kopię zatrzymuje sprzedawca.

Oryginał faktury i faktury korygującej powinien zawierać wyraz „ORYGINAŁ”, a kopia faktury i faktury korygującej – wyraz „KOPIA” (§ 19 ust. 2 rozporządzenia).

Z powyższego przepisu wynika, iż faktury powinny być wystawiane w formie materialnej - w liczbie, co najmniej dwóch egzemplarzy - dwie sztuki tego samego dokumentu, gdzie oryginał faktury i faktury korygującej powinien zawierać wyraz „ORYGINAŁ”, a kopia faktury i faktury korygującej - wyraz „KOPIA”.

Podatnicy są obowiązani przechowywać oryginały i kopie faktur oraz faktur korygujących, a także duplikaty tych dokumentów do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego – § 21 ust. 1 rozporządzenia.

Stosownie do § 21 ust. 2 rozporządzenia, dokumenty, o których mowa w ust. 1, przechowuje się w oryginalnej postaci, w podziale na okresy rozliczeniowe i w sposób pozwalający na ich łatwe odszukanie.

§ 21 ust. 3 rozporządzenia stanowi, iż przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do faktur i faktur korygujących oraz duplikatów faktur wystawionych lub otrzymanych w formie elektronicznej.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz aktów wykonawczych przewidują dwie formy wystawiania faktur, tzw. papierową i elektroniczną. Faktury te wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach (oryginał i kopia) oraz przechowuje się w oryginalnej postaci, w której zostały wystawione, do czasu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Zatem, powyższe przepisy nie przewidują możliwości przechowywania m.in. kopii faktur sprzedaży wystawionych w formie papierowej, w innej postaci niż zostały wystawione, z możliwością ich wydruku dopiero w przypadku zaistniałej potrzeby. Przeciwnie, nakładają na podatnika obowiązek przechowywania kopii faktur sprzedaży i faktur korygujących w oryginalnej postaci powstałej w momencie wystawienia oryginałów tych dokumentów.

Ponadto wskazać należy, iż nie istnieje podstawa prawna do zastosowania takiego trybu mieszanego, w którym z jednej strony faktury byłyby wystawione w formie papierowej, natomiast kopie faktur byłyby przechowywane na zasadach właściwych dla faktur elektronicznych.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca jest producentem kabli dla przemysłu motoryzacyjnego. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, dokonuje czynności opodatkowanych, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, 2 i 5 ustawy o podatku od towarów i usług.

Spółka dokumentuje świadczenie powyższych czynności wystawiając faktury, o których mowa w art. 106 ust. 1 ustawy o VAT (podkreślenia wymaga przy tym fakt, iż nie są to faktury elektroniczne, przewidziane w art. 106 ust. 8 tej ustawy).

Powyższe faktury, tj. zarówno oryginały jak i kopie wystawiane są przy pomocy informatycznego systemu księgowego, który pozwala na drukowanie ich w papierowej wersji. z chwilą zaksięgowania faktury w systemie finansowo-księgowym, jest ona rejestrowana w księgach rachunkowych i podatkowych (w tym w rejestrze VAT). Faktury opatrzone wyrazem „ORYGINAŁ” są natychmiastowo drukowane a następnie - wysyłane do klientów wraz z towarem lub za pomocą poczty czy firmy kurierskiej.

Wydrukowanie oryginału i kopii faktury jest możliwe jedynie po uprzednim jej zaksięgowaniu.

Jeżeli zaś chodzi o kopie faktur (które w chwili obecnej są drukowane), system księgowy Spółki pozwala na przechowywanie ich pierwotnej, elektronicznej wersji w sposób trwały, bezpieczny i bez możliwości ingerencji w ich treść. Kopie przechowywane w formie elektronicznej zarówno przed jak i po ich wydrukowaniu zawierają wszystkie elementy przewidziane w Rozporządzeniu Ministra Finansów w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (w tym oznaczenie „KOPIA”). w każdej chwili, np. w przypadku ewentualnej kontroli organów podatkowych, zapewniony jest dostęp do elektronicznej wersji kopii faktur, jak również istnieje możliwość ich natychmiastowego wydrukowania.

Zainteresowany pragnie również podkreślić, iż każdego miesiąca wystawia znaczną liczbę faktur (w tym większość wielostronicowych), a obowiązek przechowywania ich kopii w formie papierowej jest uciążliwy i generuje dodatkowe koszty dla Spółki.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, iż nie jest dopuszczalne przechowywanie kopii wystawionych faktur VAT tylko za pomocą elektronicznego systemu księgowego bez ich drukowania, jeżeli oryginały tych dokumentów miały postać drukowaną (papierową).

Wobec powyższego, nie jest możliwe przechowywanie kopii wystawianych faktur tylko w formie elektronicznej, tj. w ramach informatycznego systemu księgowego nawet jeżeli program, za pomocą którego są przechowywane uniemożliwia dokonywanie zmian w pierwotnych dokumentach i daje możliwość ich odtworzenia w postaci wydruku. Zatem, Wnioskodawca zobowiązany jest do sporządzania kopii wystawianych faktur w formie papierowej oraz przechowywania ich w tej postaci.

Tut. Organ informuje, że możliwość przechowywania kopii faktur VAT w formie elektronicznej dają przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 lipca 2005 r. w sprawie wystawiania oraz przesyłania faktur w formie elektronicznej, a także przechowywania oraz udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej tych faktur (Dz. u. z 2005 r. Nr 133, poz. 1119). Przepisy te dotyczą jednak tylko tych sytuacji, w których faktury od chwili ich wystawienia, poprzez przesłanie, aż do przechowywania zachowują formę elektroniczną (nie zmieniając postaci) – nie mają zatem zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Należy ponadto zauważyć, że powołany przez Wnioskodawcę wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego jest rozstrzygnięciem w indywidualnej sprawie, osadzonym w określonym stanie faktycznym i tylko do niego się zawęża, w związku z tym nie ma mocy powszechnie obowiązującego prawa. Podkreślić także należy, iż wyrok ten zapadł na tle nieobowiązującego już stanu prawnego – bowiem dotyczy przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie maja zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 95, poz. 798).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.