ITPP2/443-291/10/AF

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 23 marca 2010 r. (data wpływu 29 marca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za podatnika podatku od towarów i usług Gminy lub Urzędu Gminy oraz możliwości posługiwania się jednym numerem identyfikacji podatkowej – jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 29 marca 2010 r. złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za podatnika podatku od towarów i usług Gminy lub Urzędu Gminy oraz możliwości posługiwania się jednym numerem identyfikacji podatkowej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Urząd Gminy jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, zaś Gmina nie jest zarejestrowana dla celów tego podatku. Gmina nie posiada własnych struktur organizacyjnych, a nałożone na nią zadania wykonuje za pośrednictwem Urzędu, który prowadzi całą dokumentację dotyczącą funkcjonowania Gminy. Przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 lipca 2006 r. w sprawie szczegółowych zasad rachunkowości oraz planów kont dla budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz niektórych jednostek sektora finansów publicznych, nie przewidują możliwości prowadzenia odrębnej ewidencji księgowej, dotyczącej rozliczenia podatku od towarów i usług dla samorządowych osób prawnych oraz urzędów obsługujących te osoby od strony techniczno-organizacyjnej. W związku z tym zarówno Gmina, jak i Urząd Gminy składają jedno (wspólne) rozliczenie podatku od towarów i usług. Wszystkie faktury VAT wystawiane są przez i na Urząd Gminy (wykazany jest NIP Urzędu). Wszystkie czynności Urzędu Gminy są wykonywane na rzecz Gminy i w jej imieniu. Wszystkie czynności zwolnione i podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług są ewidencjonowane i rozliczane w Urzędzie Gminy, który także jako jednostka budżetowa prowadzi rejestr sprzedaży.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Urząd Gminy i Gmina mogą posługiwać się tym samym NIP...

2. Kto posiada status podatnika podatku od towarów i usług: Gmina czy Urząd Gminy...

Zdaniem Wnioskodawcy Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego nie posiada własnych struktur organizacyjnych, które służyłyby wykonywaniu zadań własnych. Nałożone zadania wykonywane są za pośrednictwem Urzędu, więc zarówno Gmina i Urząd powinny posługiwać się jednym NIP i powinien to być NIP Urzędu.

W opinii Wnioskodawcy ustawa o podatku od towarów i usług nie określa kto powinien być zarejestrowany na potrzeby tego podatku, jednostka samorządu terytorialnego czy urząd ją obsługujący. Na dzień dzisiejszy NIP został nadany wyłącznie Urzędowi i on został zarejestrowany na potrzeby podatku od towarów i usług. Dokonując dla celów rozliczeń tego podatku uznano, że Urząd Gminy jako jednostka organizacyjna Gminy, przy pomocy której Wójt wykonuje swoje zadania, powinien dokonywać tych rozliczeń stosując NIP jemu nadany. Urząd Gminy powinien posiadać NIP oraz powinien zarejestrować się dla celów rozliczeń z tytułu podatku od towarów i usług. W myśl art. 1 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym, gmina definiowana jest jako wspólnota samorządowa, którą tworzą mieszkańcy gminy oraz odpowiednie terytorium. Natomiast organem wykonawczym gminy jest wójt, burmistrz lub prezydent (art. 26 ww. ustawy), która wykonuje zadania przy pomocy urzędu gminy (art. 33).

Zdaniem Wnioskodawcy czynności świadczone przez Urząd Gminy, powołany ustawowo do realizacji zadań Gminy – zarówno zwolnione jak i opodatkowane – podlegają opodatkowaniu w Urzędzie Gminy. Uzasadniając swoje stanowisko Gmina uważa, że rozporządzenie Ministra Finansów w sprawie szczegółowych zasad rachunkowości oraz planów kont dla budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz niektórych jednostek sektora finansów publicznych nie przewidują możliwości prowadzenie odrębnej ewidencji księgowej, dotyczącej rozliczenia podatku od towarów i usług dla samorządowych osób prawnych oraz urzędów obsługujących te osoby od strony techniczno-organizacyjnej. Wystawianie faktur zakupu i sprzedaży na Urząd Gminy daje możliwość rzetelnego prowadzenia ksiąg rachunkowych zgodnie z ustawą o rachunkowości, rejestrów zakupu i sprzedaży oraz ujęcia prawidłowych należności i zobowiązań z tytułu podatku od towarów i usług w bilansie Urzędu, wykazania zobowiązania z tytułu tego podatku wobec Urzędu Skarbowego, weryfikacji salda.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Gmina, stosownie do art. 2 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. z 2001 r. Dz.U. Nr 142 , poz. 1591 ze zm.), posiada osobowość prawną wykonując zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Nałożone na gminę jako samorządową osobę prawną, zadania - w myśl art. 33 ww. ustawy – wykonywane są za pośrednictwem urzędu gminy.

Z powyższego wynika, że zdolność prawną, jak i zdolność do wykonywania czynności prawnych ma gmina (jednostka samorządu terytorialnego), nie zaś urząd, który jest jej aparatem pomocniczym.

W myśl dyspozycji art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 ww. przepisu, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z ust. 6 powołanego artykułu, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W oparciu o § 12 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonywania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 224, poz. 1799), zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Należy zauważyć, że powyższe regulacje nie mają identycznego brzmienia. W przepisie ustawowym mowa jest o "realizowaniu zadań", dla których organy władzy i obsługujące je urzędy zostały powołane, natomiast przepis rozporządzenia wykonawczego stanowi o czynnościach "związanych z wykonywaniem zadań publicznych". Literalna wykładnia ww. przepisów prowadzi do wniosku, że przepis rozporządzenia poprzez przewidziane w nim zwolnienie uzupełnia (rozszerza niejako) zakres czynności, z tytułu których jednostki samorządu terytorialnego nie uiszczają podatku.

Z powołanych regulacji wynika, że gmina zarówno jako osoba prawna, jak i jednostka samorządu terytorialnego w zakresie czynności o charakterze cywilnoprawnym, posiada status podatnika podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w spawie wspólnego system podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347/1 z dnia 11 grudnia 2006 r.), krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami. Jednak w przypadku, gdy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Na podstawie art. 96 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Stosownie do zapisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (t. j. Dz. U. z 2004 r. Nr 269, poz. 2681 ze zm.), osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu oraz otrzymują numery identyfikacji podatkowej (NIP).

Na podstawie art. 2 ust. 2 i 3 obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają również inne podmioty niż wymienione w ust. 1, jeżeli na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, a w szczególności zakłady (oddziały) osób prawnych, płatnicy podatków oraz płatnicy składek ubezpieczeniowych – podmioty te również otrzymują NIP.

Powyższe oznacza, że każdy podmiot, który należy do jednej z ww. kategorii, jest obowiązany do złożenia zgłoszenia identyfikacyjnego. Należy podkreślić również, że nie jest prawnie dopuszczalna sytuacja nadania jednego NIP dwóm podmiotom (z których jeden jest podatnikiem np. podatku od towarów i usług, a drugi płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych), jak również posługiwania się numerem identyfikacji podatkowej nadanym innemu podmiotowi. Numer identyfikacji podatkowej nie może być używany w oderwaniu od nazwy podmiotu, która występuje w decyzji administracyjnej o nadaniu NIP.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że Gmina jako osoba prawna, a nie Urząd Gminy, w zakresie czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych jest podatnikiem podatku od towarów i usług, bez względu na fakt, który z tych podmiotów zawiera umowę, gdyż wszelkie czynności, których dokonuje Urząd w ramach zadań własnych Gminy jako aparat pomocniczy, dokonuje w imieniu i na rzecz ww. osoby prawnej. Zatem rejestracji dla potrzeb podatku od towarów i usług powinna dokonać Gmina, która na mocy art. 103 ust. 1 lub 2 powołanej ustawy z dnia 11 marca 2004 r., jest również podmiotem zobowiązanym do odprowadzenia tego podatku. Podobnie rzecz się ma z NIP. Gmina Miejska powinna (na potrzeby tego podatku) dokonać czynności koniecznych do spełnienia obowiązku ewidencyjnego wynikającego z ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników. Natomiast na potrzeby rozliczeń w podatku dochodowym od osób fizycznych oraz składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne pracowników, Urząd Gminy jako płatnik winien posiadać swój odrębny NIP.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.