LK-681/LP/03/AP

Odpowiadając na pismo z dnia 6 marca 2003 r. znak (...) dotyczące podatku od nieruchomości i opłaty targowej - Ministerstwo Finansów wyjaśnia:

Zgodnie z art. 16 w związku z art. 15 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U. z 2002 r. Nr 9, poz. 84 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2003 r., opłatę targową pobiera się od osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej dokonujących sprzedaży na targowiskach - z wyjątkiem osób, które są podatnikami podatku od nieruchomości w związku z przedmiotami opodatkowania położonymi na targowiskach.

Targowiskami są wszelkie miejsca, w których prowadzony jest handel - także targowiska pod dachem oraz hale używane do targów, aukcji i wystaw.

Z powyższego wynika, że opłata targowa może być pobierana w każdym miejscu, w którym prowadzony jest handel, w tym w budynkach lub ich częściach, które w rozumieniu rozporządzenia z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie klasyfikacji środków trwałych (Dz.U. Nr 112, poz. 1317 ze zm.) są halami używanymi do targów, aukcji i wystaw, jeżeli osoby dokonujące w tych miejscach sprzedaży nie są jednocześnie podatnikami podatku od nieruchomości w związku z przedmiotami opodatkowania położonymi na targowisku.

Jeżeli osoby dokonujące sprzedaży na targowisku są jednocześnie podatnikami podatku od nieruchomości, od przedmiotów opodatkowania, takich jak hale targowe, aukcyjne i wystawowe, a także kioski, boksy itp. - znajdujących się na targowisku, to nie pobiera się od nich opłaty targowej od dokonywanej tam sprzedaży.

Jednak fakt, że od przedmiotów opodatkowania położonych na targowisku pobierany jest podatek od nieruchomości, nie oznacza, że od osób tam handlujących nie można pobrać opłaty targowej. Możliwość taka istnieje w przypadku, gdy podmiot dokonujący sprzedaży nie jest tożsamy z podatnikiem podatku od nieruchomości.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych podatnikami podatku od nieruchomości są osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne, w tym spółki nieposiadające osobowości prawnej, będące właścicielami lub posiadaczami samoistnymi nieruchomości lub obiektów budowlanych, użytkownikami wieczystymi gruntów, posiadaczami nieruchomości lub ich części albo obiektów budowlanych lub ich części stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, zarówno jeżeli posiadanie wynika z umowy zawartej z właścicielem, Agencją Własności Rolnej Skarbu Państwa lub innego tytułu prawnego, jak i bez tytułu prawnego.

Przedmiotami opodatkowania podatkiem od nieruchomości są, stosownie do art. 2 ust. 1, grunty, budynki lub ich części oraz budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Definicję budynku określa art. 1a ust. 1 pkt 1 znowelizowanej ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, zgodnie z którym budynek jest to obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Budowlą, zgodnie z art. 1a ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, jest obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury (niewielkie obiekty kultu religijnego, posągi, wodotryski i inne obiekty architektury ogrodowej, użytkowe służące rekreacji codziennej i utrzymaniu porządku), a także urządzenie budowlane w rozumieniu przepisów prawa budowlanego związane z obiektem budowlanym, które zapewnia możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym oczyszczania lub gromadzenia ścieków, przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki (art. 3 pkt 9 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane - Dz.U. z 2000 r. Nr 106, poz. 1126).

Jeśli obiekt budowlany nie jest w rozumieniu prawa budowlanego budynkiem albo obiektem małej architektury, oznacza to, że jest budowlą. Podlega więc opodatkowaniu, na podstawie art. 4 ust. 1 pkt 3, podatkiem od nieruchomości, jeżeli związany jest z prowadzeniem działalności gospodarczej, a podstawę opodatkowania stanowi jego wartość.

Tymczasowy obiekt budowlany jest to obiekt budowlany przeznaczony do czasowego użytkowania w okresie krótszym od jego trwałości technicznej, przewidziany do przeniesienia w inne miejsce lub rozbiórki, a także obiekt budowlany niepołączony trwale z gruntem, jak: strzelnice, kioski uliczne, pawilony sprzedaży ulicznej i wystawowe, przekrycia namiotowe i powłoki pneumatyczne, urządzenia rozrywkowe, barakowozy, obiekty kontenerowe (art. 3 pkt 5 ustawy - Prawo budowlane).

Definicja obiektu budowlanego nie wyróżnia jako czwartej kategorii tymczasowego obiektu budowlanego. W związku z tym obiekt taki należy zakwalifikować, w zależności od jego charakteru, jako budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury w rozumieniu Prawa budowlanego. Jeśli tymczasowy obiekt budowlany jest budynkiem lub budowlą związaną z prowadzeniem działalności gospodarczej, jest opodatkowany podatkiem od nieruchomości, zgodnie z przepisami ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.

Jeśli osoby prowadzące handel w obiektach budowlanych (w tym również tymczasowych), stanowiących zgodnie z powołanymi definicjami budynki bądź budowle, nie są podatnikami podatku od nieruchomości od tych przedmiotów opodatkowania, będą podlegały opłacie targowej od dokonywanej sprzedaży.