ITPB3/423-40/07/AT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 14 września 2007 r. (data wpływu 19 września 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie daty uzyskania przychodu – jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 19 września 2007 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie daty uzyskania przychodu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Przedmiotem działalności Spółki jest między innymi dystrybucja i sprzedaż energii elektrycznej. Spółka dokonuje dostawy energii elektrycznej na podstawie kompleksowych umów zawartych z odbiorcami. Umowy te zawierają elementy odnoszące się do samej sprzedaży, jak i do dystrybucji energii, a ich treść wynika z przepisów prawa, postanowień Taryfy lub cennika, ogólnych warunków oraz indywidualnych uzgodnień z odbiorcą. Zgodnie z ogólnymi warunkami umowy rozliczenia za energię elektryczną dokonywane są na podstawie wskazań układu pomiarowo-rozliczeniowego w przyjętym okresie rozliczeniowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W jakim momencie należy przyjąć do rozliczenia podatku dochodowego od osób prawnych przychody z tytułu dostawy energii elektrycznej w sytuacji, gdy:

Zgodnie z Taryfą w stosunku do określonej grupy odbiorców obowiązuje jedno lub dwu miesięczny okres rozliczeniowy zakończony odczytem rzeczywistym, a faktura jest wystawiana w terminie 7 dni od dnia dokonania odczytu;

W stosunku do pozostałej, zdecydowanej większości odbiorców pobierających energię elektryczną na potrzeby prowadzonych gospodarstw domowych, zgodnie z Taryfą obowiązuje dłuższy okres rozliczeniowy trwający cztery, sześć lub dwanaście miesięcy, zakończony odczytem rzeczywistym, w trakcie którego pobierane są opłaty na podstawie prognozowanego zużycia energii elektrycznej...

Zdaniem Wnioskodawcy zarówno w przypadku dostawy energii elektrycznej z okresem rozliczeniowym trwającym jeden lub dwa miesiące, gdzie faktura wystawiana jest w terminie 7 dni od daty dokonania odczytu rzeczywistego, jak i w przypadku dostawy energii z dłuższym okresem rozliczeniowym, w trakcie którego pobierane są opłaty na podstawie prognoz, datą powstania przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 3c i 3d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest ostatni dzień okresu rozliczeniowego – dzień odczytu licznika.

Mając na uwadze powyższe, Spółka wskazuje, że dla ustalenia daty powstania przychodu z tytułu dostawy energii elektrycznej konieczne jest określenie „okresu rozliczeniowego”. Pojęcie to nie zostało sprecyzowane zarówno w samej ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, jak również w przepisach ustawy Prawo energetyczne. Wobec tego należy sięgnąć do definicji zawartej w Rozporządzeniu Ministra Gospodarki i Polityki Społecznej z dnia 2 lipca 2007 r. w sprawie szczególnych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz rozliczeń w obrocie energią elektryczną (Dz. U. Nr 128, poz. 895) stanowiącym akt wykonawczy względem ustawy Prawo energetyczne. Tym samym okresem rozliczeniowym powinien być okres pomiędzy dwoma kolejnymi odczytami pomiaru dokonywanymi w celach rozliczeniowych (dzień odczytu licznika). W sytuacji natomiast, gdy pomiar jest niemożliwy lub utrudniony, w dniu, w którym dokonano faktycznego odczytu stanu licznika.

Zgodnie z przyjętym rozwiązaniem w przypadku rozliczenia odbiorców na podstawie prognozowanego zużycia w okresie rozliczeniowym, Spółka za datę powstania przychodu z tytułu dostawy energii przyjmuje więc termin płatności określony dla danej prognozy. Zatem moment rozpoznania przychodu podatkowego i bilansowego jest tożsamy. Analogicznie Spółka postępuje w sytuacji, kiedy rozliczani są odbiorcy na podstawie odczytów rzeczywistych – dla celów podatkowych i bilansowych przyjmuje się, że przychód powstaje w chwili ujęcia przychodów w księgach rachunkowych, czyli ujęcia zgodnie z okresem rozliczeniowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zasady określające moment uzyskania przychodu dla podatników podatku dochodowego od osób prawnych regulują przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.).

Zgodnie z dyspozycją art. 12 ust. 3c ww. ustawy jeżeli strony ustalą, iż usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.

Stosownie natomiast do postanowień art. 12 ust. 3d cyt. ustawy przepis ust. 3c stosuje się odpowiednio do dostawy energii elektrycznej, cieplnej oraz gazu przewodowego.

Gramatyczna wykładnia powyższych przepisów prowadzi do wniosku, że tylko w przypadku, gdy umowa na dostawę energii elektrycznej zawiera postanowienia wskazujące okres rozliczeniowy, zasadą jest, że za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego.

Ustawodawca nie definiuje jednak pojęcia „okres rozliczeniowy”, wobec czego słusznie Wnioskodawca wywodzi, że w odniesieniu do sytuacji przedstawionej we wniosku należy odwołać się do przepisów Prawa energetycznego oraz przepisów wykonawczych w tym zakresie.

W myśl przepisu § 31 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 2 lipca 2007 r. w sprawie szczególnych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz rozliczeń w obrocie energią elektryczną (Dz. U. z 2007 r. Nr 128, poz. 895) rozliczeń z odbiorcami za dostarczaną energię elektryczną i świadczone usługi przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej albo usługi kompleksowe dokonuje się w okresach rozliczeniowych, ustalonych w taryfie.

Przy czym § 31 ust. 2 ww. rozporządzenia wskazuje dodatkowo, że okres rozliczeniowy nie powinien być dłuższy niż dwa miesiące, a dla odbiorców zaliczanych do V grupy przyłączeniowej nie może być dłuższy niż rok. Okresy rozliczeniowe ustalone w taryfie przedsiębiorstwa świadczącego usługę kompleksową powinny być skoordynowane z okresami rozliczeniowymi przedsiębiorstwa świadczącego usługę dystrybucji dla jego odbiorców.

Z kolei ust. 3 cyt. przepisu określa, że jeżeli okres rozliczeniowy jest dłuższy niż miesiąc, w okresie tym mogą być pobierane opłaty za energię elektryczną oraz za usługi przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej w wysokości określonej na podstawie prognozowanego zużycia tej energii w tym okresie, z uwzględnieniem sezonowości poboru energii elektrycznej i trendu poboru energii przez odbiorcę, w okresie ostatnich dwóch lat.

Omawiany akt prawny jednocześnie precyzuje w § 33, że rozliczenia za dostarczaną energię elektryczną są dokonywane na podstawie wskazań układów pomiarowo-rozliczeniowych dla miejsc dostarczania tej energii, określonych w umowie sprzedaży albo umowie o świadczenie usług przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej albo w umowie kompleksowej. Dopuszcza się możliwość prowadzenia łącznych rozliczeń dla więcej niż jednego miejsca dostarczania energii elektrycznej.

Należy mieć przy tym na uwadze, że stosownie do postanowień analizowanego rozporządzenia intencją prawodawcy, w tym zakresie, było otoczenie ochroną prawną beneficjentów dostarczanej energii elektrycznej przed nadużyciami wynikającymi z nadmiernego wydłużania okresów rozliczeniowych, czego wynikiem byłyby opóźnienia w odczytach stanu licznika leżące bezpośrednio po stronie dostawcy energii. Podkreślenia zatem wymaga fakt, że co prawda, wskazany akt prawny, nie wyklucza możliwości przedłużenia okresu rozliczeniowego wynikającego z umowy zawartej pomiędzy dostawcą a odbiorcą energii, nie mniej jednak nie może ona mieć zastosowania w sytuacji, gdy odpowiedni pomiar stanu licznika nie zostanie dokonany terminowo z powodu zaniechania świadczącego dostawy.

Z uwagi na te unormowania należy więc stwierdzić, że jeśli umowy dostawy energii elektrycznej na rzecz odbiorców Spółki, o których mowa we wniosku, wyczerpują znamiona cytowanego art. 12 ust. 3c oraz art. 12 ust. 3d i, jak wskazuje Jednostka, są one zgodne z przepisami prawa, postanowieniami Taryfy lub cennika, ogólnymi warunkami oraz indywidualnymi uzgodnieniami z odbiorcą, a ponadto odczyty stanu licznika dokonywane są w terminach określonych w ww. umowach (a ewentualne opóźnienie w jego odczycie spowodowane jest wyłącznie z ewentualnej winy nabywcy dostarczanej energii), to za dzień uzyskania przychodu uznać należy ostatni dzień okresu rozliczeniowego (dzień odczytu licznika) ustalony w umowie z odbiorcą.

W związku z tym, iż wniosek w ocenie tut. organu – dotyczy jednego stanu faktycznego, zaś opłata została uiszczona w wysokości 150 zł, tj. w wysokości odpowiadającej dwóm stanom faktycznym – część wpłaty (75 zł) zostanie zwrócona Wnioskodawcy na konto.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.