ITPP2/443-305/09/AJ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 24 marca 2010 r. (data wpływu 2 kwietnia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. „Remont dachu kościoła filialnego” – jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 2 kwietnia 2010 r. został złożony wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. „Remont dachu kościoła filialnego”.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Parafia realizuje projekt pn. „Remont dachu kościoła filialnego” współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich w ramach działania „Odnowa i rozwój wsi” Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013.

Realizacja przedmiotowej inwestycji przyczyni się do ochrony i zachowania przed zniszczeniem budynku późnogotyckiej świątyni z XV w. Przeciekający dach jest również zagrożeniem dla zachowanego do dnia dzisiejszego we wnętrzu kościoła wyposażenia, m.in. resztek barokowego ołtarza i empory chórowej z XIX w., narażone są one na ciągłe zawilgocenie, spowodowane nieszczelnościami w istniejącym dachu. Kościół służyć będzie lokalnej społeczności, a celem projektu jest zachowanie dziedzictwa kulturowego i specyfiki obszarów wiejskich.

Parafia nie jest „płatnikiem” podatku od towarów i usług, a w ramach projektu nie będzie prowadzona sprzedaż usług opodatkowanych tym podatkiem.

Dotacja przekazana zostanie Parafii na podstawie wniosku o płatność. Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyznawania pomocy finansowej w ramach działania „Odnowa i rozwój wsi”, objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013, do kosztów kwalifikowanych Parafia zaliczyć może podatek od towarów i usług. Dotacja służyć będzie na pokrycie kosztów związanych z wykonywaniem robót budowlanych na obiekcie oraz pełnienie nadzoru inwestorskiego. Wydatki te objęte są podatkiem od towarów i usług, jednak zakupione roboty i usługa nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. W związku z powyższym Parafia we wniosku o dofinansowanie zakwalifikowała podatek od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych podlegających refundacji, bowiem nie ma możliwości w żaden sposób odliczenia podatku z tytułu realizacji inwestycji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Parafii przysługuje prawo do odliczenia i zwrotu podatku należnego poniesionego w związku z realizacją projektu...

Zdaniem Wnioskodawcy, który powołał się na treść art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług, obniżenie kwoty podatku lub zwrot różnicy uzależnione jest od zakresu w jakim nabywane towary i usługi związane są ze sprzedażą opodatkowaną. W sprawie będącej przedmiotem niniejszego wniosku związek ze sprzedażą opodatkowaną nie istnieje. Tym samym nie będzie spełniony warunek dający Parafii prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z realizacją ww. projektu. Ponadto wskazała, że nie prowadzi działalności gospodarczej. Analizując stan prawny i faktyczny, Parafia stoi na stanowisku, że nie będzie przysługiwało Jej prawo do odliczenia i zwrotu podatku od towarów i usług poniesionego w związku z realizacją przedmiotowego projektu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do postanowień art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zgodnie z art. 88 ust. 4 powołanej ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje czynnym podatnikom podatku od towarów i usług oraz tylko w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają ścisły związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

W rozdziale 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224 poz. 1799), przewidziano przypadki, w których kwota podatku naliczonego może być zwrócona jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług finansowanego ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej, oraz warunki i tryb dokonywania tego zwrotu.

Przepisy powołanego rozporządzenia określają katalog środków, które stanowią ww. środki bezzwrotnej pomocy zagranicznej (§ 7 ust. 3 i 4). Uzyskanie pomocy finansowej pochodzącej ze źródeł, o których mowa w tych przepisach, daje prawo do ubiegania się o zwrot podatku w oparciu o przepisy zawarte w rozdziale 9 tego rozporządzenia.

W treści złożonego wniosku wskazano, iż Parafia, nie będąca czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, w ramach realizacji projektu wyremontuje dach kościoła filialnego. Wydatki poniesione w związku z remontem nie mają związku ze sprzedażą opodatkowaną.

Biorąc pod uwagę opis stanu faktycznego oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, że Parafii nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego na zasadach wynikających z ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ poniesione wydatki nie mają związku z czynnościami opodatkowanymi. Ponadto Parafia nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, co również wyklucza możliwość skorzystania z prawa do odliczenia podatku naliczonego. Parafii nie przysługuje również prawo do otrzymania zwrotu tego podatku, gdyż środki otrzymane na jego realizację nie są środkami, o których mowa w § 7 ust. 3 i 4 rozporządzenia z dnia 24 grudnia 2009 r.

Końcowo wskazać należy, iż tut. organ nie rozstrzygał kwestii możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych, bowiem kwestię tę rozstrzygają przepisy regulujące zasady korzystania ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.