IBPP1/443-217/10/AW

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pana stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 4 marca 2010r. (data wpływu 9 marca 2010r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 maja 2010r. (data wpływu 25 maja 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z użytkowaniem samochodu ciężarowego – jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 9 marca 2010r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z użytkowaniem samochodu ciężarowego.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 18 maja 2010r. (data wpływu 25 maja 2010r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 6 maja 2010r. znak IBPP1/443-217/10/AW.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 21 grudnia 2009r. Wnioskodawca zawarł umowę leasingu operacyjnego na samochód Audi A6 rok produkcji 2009 z homologacją ciężarową. Zgodnie ze świadectwem homologacji pojazdu, pojazd ten jest samochodem ciężarowym o dopuszczalnej ładowności powyżej 500 kg, o dopuszczalnej masie nieprzekraczającej 3,5 tony i z oddzieloną trwałą przegrodą częścią osobową od ciężarowej – tzw. samochód z kratką. Samochód ten jest używany w działalności gospodarczej jaką prowadzi Wnioskodawca na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej.

W uzupełnieniu podano ponadto, że:

1. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT od 1993r. z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej na podstawie wpisu do ewidencji:

* w dacie rozpoczęcia opłacania podatku VAT – jako właściciel przedsiębiorstwa jednoosobowego,

* obecnie – jako właściciel przedsiębiorstwa jednoosobowego oraz tartaku prowadzonego w formie spółki cywilnej.

2. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane podatkiem VAT.

3. Będący przedmiotem wniosku samochód Wnioskodawca wykorzystuje wyłącznie do działalności opodatkowanej podatkiem VAT.

4. Dopuszczalna ładowność będącego przedmiotem wniosku samochodu przekracza 500 kg, a z dokumentów - homologacja importera – wynika, że samochód ten jest samochodem ciężarowym.

5. Wnioskodawca jest w posiadaniu dokumentu „Wyciąg ze świadectwa homologacji dla kompletnych pojazdów” wskazującego, że będący przedmiotem wniosku samochód jest samochodem ciężarowym o dopuszczalnej ładowności powyżej 500 kg.

6. Ładowność samochodu wynosi dokładnie 623 kg.

7. Dopuszczalna masa całkowita samochodu dokładnie wynosi 2475 kg.

8. W samochodzie jest, łącznie z miejscem dla kierowcy, 5 miejsc.

9. Opisany we wniosku samochód posiada więcej niż jeden rząd siedzeń, ale siedzenia te są oddzielone trwałą przegrodą od części przeznaczonej do przewozu ładunków. Długość części przeznaczonej do przewozu ładunków mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającą na postawienie trwałej przegrody do tylnej krawędzi podłogi wynosi 105 cm co nie przekracza 50% długości pojazdu. Samochód nie spełnia wymagań zawartych w punkcie 3, 4, 5, 6, 7 art. 86 ust. 4 ustawy z 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług.

10. Wnioskodawca nie posiada zaświadczenia dotyczącego badania technicznego wystawionego przez okręgową stację kontroli pojazdów, że pojazd spełnia warunki, o których mowa w art. 86 ust. 4 pkt 1-4 ustawy o VAT, gdyż samochód nie był poddawany dodatkowym badaniom, o których mowa w ust. 5 art. 86, a o tym, że jest to samochód ciężarowy poświadcza „Wyciąg ze świadectwa homologacji dla kompletnych pojazdów”.

11. Dowód rejestracyjny zawiera adnotację, że będący przedmiotem wniosku samochód jest samochodem ciężarowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy ograniczenia co do odliczania naliczonego podatku od wartości dodanej – VAT – zawarte w art. 86 ust. 3 i ust. 7 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54, poz. 535 ze zm.), mają zastosowanie do pojazdu samochodowego innego niż osobowy, który to pojazd – na mocy umowy leasingu – jest przez Wnioskodawcę wykorzystywany do celów działalności gospodarczej... A jeżeli ww. ograniczenia nie mają zastosowania, to czy w takim stanie faktycznym Wnioskodawca może odliczać w całości VAT od zakupionego paliwa, od czynszu leasingowego, od wstępnej opłaty leasingowej, od innych zakupów i opłat związanych z użytkowaniem ww. pojazdu...

W uzupełnieniu z dnia 18 maja 2010r. Wnioskodawca wyjaśnił, że w pytaniu tym chodzi o to czy Wnioskodawca może w całości obniżać kwotę podatku należnego o kwotę podatku VAT określonego w fakturach, a to za paliwo, raty leasingowe, wstępną opłatę leasingową, remonty, przeglądy, zakup części do samochodu, ubezpieczenie, w związku z tym, że samochód ten Wnioskodawca wykorzystuje w opodatkowanej działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu z dnia 18 maja 2010r.), będący przedmiotem wniosku samochód AUDI A6 Wnioskodawca użytkuje w prowadzonej działalności gospodarczej jako środek transportowy do przewozu ładunków, na podstawie umowy leasingu zawartej 21 grudnia 2009r. Z umowy tej i dodatkowych dokumentów wynika, że jest to samochód ciężarowy. Zdaniem Wnioskodawcy może on więc obniżać kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego w fakturach w pełnym zakresie – jak od samochodu ciężarowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7:

1. suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

1. z tytułu nabycia towarów i usług,

2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,

3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem –z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4;

2. w przypadku importu towarów - suma kwot podatku wynikająca z dokumentu celnego i deklaracji importowej, z zastrzeżeniem pkt 5;

3. zryczałtowany zwrot podatku, o którym mowa w art. 116 ust. 6;

4. kwota podatku należnego od importu usług, kwota podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;

5. kwota podatku należnego z tytułu importu towarów – w przypadkach, o których mowa w art. 33a.

Z treści cytowanego wyżej przepisu wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Jednakże w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT postanowiono, iż podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Zgodnie z obecnie (tj. od dnia 22 sierpnia 2005r. do nadal) obowiązującym przepisem art. 86 ust. 3 ww. ustawy o VAT w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Zgodnie z art. 86 ust. 4 ww. ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od dnia 22 sierpnia 2005r.) przepis ust. 3 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;

2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50 % długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;

3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;

4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;

5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku nr 9 do ustawy;

6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie

7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:

1. odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub

2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Natomiast art. 86 ust. 5 cyt. ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od dnia 22 sierpnia 2005r.) stanowi, iż spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 4 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Z kolei w art. 86 ust. 7 cyt. ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od dnia 22 sierpnia 2005r.) postanowiono, iż w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 3, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może przekroczyć kwoty 6.000 zł.

Ponadto w myśl art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od dnia 22 sierpnia 2005r.) obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3.

Natomiast w myśl art. 86 ust. 3 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 maja 2004r. do dnia 21 sierpnia 2005r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej ładowności mniejszej niż określona według wzoru: DŁ = 357 kg + n × 68 kg

gdzie:

DŁ - oznacza dopuszczalną ładowność,

n - oznacza liczbę miejsc (siedzeń), łącznie z miejscem dla kierowcy

–kwotę podatku naliczonego stanowi 50% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 5.000 zł.

W myśl art. 86 ust. 5 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 maja 2004r. do dnia 21 sierpnia 2005r., dopuszczalna ładowność pojazdów oraz liczba miejsc (siedzeń) – zgodnie z wolą ustawodawcy – określana była na podstawie wyciągu ze świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, wydawanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym. Pojazdy, które w wyciągu ze świadectwa homologacji lub w odpisie decyzji wskazanej powyżej nie miały określonej dopuszczalnej ładowności lub ilości miejsc, uznawane były również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 3.

W przypadku usługobiorców użytkujących samochody, o których mowa w ust. 3 i 5, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 50% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodu, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu, nie może jednak przekroczyć kwoty 5.000 zł (art. 86 ust. 7 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 maja 2004r. do dnia 21 sierpnia 2005r.).

Stosownie natomiast do przepisu art. 88 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 maja 2004r. do dnia 21 sierpnia 2005r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3 i 5 ustawy.

Zgodnie z przepisem art. 25 ust. 1 pkt 2 i pkt 3a obowiązującej do dnia 30 kwietnia 2004r. ustawy z dnia 8 stycznia 1993r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.), obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosowało się do nabywanych przez podatnika:

* samochodów osobowych oraz innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg, z wyjątkiem przypadków, gdy odprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie na podstawie umów leasingu tych samochodów stanowi przedmiot działalności podatnika,

* paliw silnikowych benzynowych, oleju napędowego oraz gazu wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych lub innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg.

Ponadto w myśl § 10 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 27, poz. 268 ze zm.) usługobiorcom użytkującym samochody osobowe lub inne samochody o dopuszczalnej ładowności do 500 kg na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub umowy o podobnym charakterze nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego oraz do zwrotu różnicy podatku o kwotę podatku naliczonego od czynszu (raty) i innych odpłatności wynikających z zawartej umowy.

Stosownie do § 10 ust. 3 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, obowiązującym do 30 kwietnia 2004r., podatnikom nabywającym samochody inne niż osobowe, które nie posiadają homologacji producenta lub importera wymaganej dla tego rodzaju samochodów, nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego oraz do zwrotu różnicy podatku, o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem tych samochodów.

Zgodnie z ust. 4 ww. § 10 przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio do samochodów, o których mowa w ust. 3.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę, iż zgodnie z art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy Rady z 17 maja 1977r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EWG) (Dz. Urz. UE L 145, s. 1), państwa członkowskie mogą utrzymać w mocy swoje przepisy dotyczące wyłączenia prawa do odliczenia podatku naliczonego obowiązujące w chwili wejścia w życie VI Dyrektywy, aż do przyjęcia przez Radę przepisów przewidzianych w tym przepisie. Tym samym wskazany przepis formułuje zasadę „stand still”, przewidującą utrzymanie w mocy krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku naliczonego, które obowiązywały przed wejściem w życie VI Dyrektywy.

Z uwagi na cel przepisu art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy pojęcie „prawo krajowe” odnosi się do krajowego systemu odliczenia podatku od wartości dodanej obowiązującego i rzeczywiście stosowanego w chwili wejścia w życie tejże Dyrektywy. Klauzula „stand still” ma bowiem na celu uniemożliwienie nowym państwom członkowskim dokonania zmian swych wewnętrznych przepisów w związku z przystąpieniem do Unii Europejskiej w sposób, który oddalałby te przepisy od celów Dyrektywy.

W sentencji wyroku z dnia 22 grudnia 2008r. w sprawie C-414/07 Europejski Trybunał Sprawiedliwości stwierdził, iż „Artykuł 17 ust. 6 akapit drugi szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku stoi na przeszkodzie temu, by państwo członkowskie, przy dokonywaniu transpozycji tej dyrektywy do prawa wewnętrznego, uchyliło całość przepisów krajowych dotyczących ograniczeń prawa do odliczenia podatku od wartości dodanej naliczonego przy zakupie paliwa do samochodów używanych dla celów działalności podlegającej opodatkowaniu, zastępując je, w dniu wejścia w życie tej dyrektywy na swym terytorium, przepisami ustanawiającymi nowe kryteria w tym przedmiocie, jeżeli – co winien ocenić sąd krajowy – te ostatnie przepisy powodują rozszerzenie zakresu zastosowania wskazanych ograniczeń. Powyższy przepis w każdym razie stoi na przeszkodzie temu, by państwo członkowskie zmieniło później swoje ustawodawstwo, obowiązujące od wyżej wskazanego dnia, w sposób, który rozszerza zakres zastosowania tych ograniczeń w stosunku do sytuacji istniejącej przed tym dniem”.

W tym kontekście uchylenie ustawy z dnia 8 stycznia 1993r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym w dniu akcesji Polski do struktur Unii Europejskiej i wprowadzenie przepisów nowych, zawierających ograniczenia w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego, samo w sobie nie może stanowić podstawy do stwierdzenia naruszenia art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy. Istotne jest bowiem ustalenie, czy nowe przepisy krajowe nie doprowadziły do rozszerzenia zakresu wcześniejszych krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku.

Należy przy tym zaznaczyć, że ze względu na zbieżność w tym względzie regulacji Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, s. 1 ze zm.), uwagi powyższe odnoszą się również do treści art. 176 tego aktu prawnego.

Porównując przywołane przepisy obowiązujące do 30 kwietnia 2004r. i te obowiązujące po tej dacie należy stwierdzić, że regulacje zawarte w ustawie z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług mogą spowodować, w niektórych sytuacjach, ograniczenie zakresu prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z nabycia niektórych rodzajów samochodów oraz paliwa do tych samochodów.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu 21 grudnia 2009r. Wnioskodawca zawarł umowę leasingu operacyjnego na samochód Audi A6 rok produkcji 2009 z homologacją ciężarową. Zgodnie ze świadectwem homologacji pojazdu, pojazd ten jest samochodem ciężarowym o dopuszczalnej ładowności powyżej 500 kg, o dopuszczalnej masie nieprzekraczającej 3,5 tony i z oddzieloną trwałą przegrodą częścią osobową od ciężarowej – tzw. samochód z kratką. Samochód ten jest używany w działalności gospodarczej jaką prowadzi Wnioskodawca na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej.

Ponadto:

1. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT od 1993r. z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej na podstawie wpisu do ewidencji. W dacie rozpoczęcia opłacania podatku VAT – jako właściciel przedsiębiorstwa jednoosobowego, obecnie – jako właściciel przedsiębiorstwa prowadzonego w formie spółki cywilnej.

2. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane podatkiem VAT.

3. Będący przedmiotem wniosku samochód Wnioskodawca wykorzystuje wyłącznie do działalności opodatkowanej podatkiem VAT.

4. Dopuszczalna ładowność będącego przedmiotem wniosku samochodu przekracza 500 kg, a z dokumentów - homologacja importera – wynika, że samochód ten jest samochodem ciężarowym.

5. Wnioskodawca jest w posiadaniu dokumentu „Wyciąg ze świadectwa homologacji dla kompletnych pojazdów” wskazującego, że będący przedmiotem wniosku samochód jest samochodem ciężarowym o dopuszczalnej ładowności powyżej 500 kg.

6. Ładowność samochodu wynosi dokładnie 623 kg.

7. Dopuszczalna masa całkowita samochodu dokładnie wynosi 2475 kg.

8. W samochodzie jest, łącznie z miejscem dla kierowcy, 5 miejsc.

9. Opisany we wniosku samochód posiada więcej niż jeden rząd siedzeń, ale siedzenia te są oddzielone trwałą przegrodą od części przeznaczonej do przewozu ładunków. Długość części przeznaczonej do przewozu ładunków mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającą na postawienie trwałej przegrody do tylnej krawędzi podłogi wynosi 105 cm co nie przekracza 50% długości pojazdu. Samochód nie spełnia wymagań zawartych w punkcie 3, 4, 5, 6, 7 art. 86 ust. 4 ustawy z 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług.

10. Wnioskodawca nie posiada zaświadczenia dotyczącego badania technicznego wystawionego przez okręgową stację kontroli pojazdów, że pojazd spełnia warunki, o których mowa w art. 86 ust. 4 pkt 1-4 ustawy o VAT, gdyż samochód nie był poddawany dodatkowym badaniom, o których mowa w ust. 5 art. 86, a o tym, że jest to samochód ciężarowy poświadcza „Wyciąg ze świadectwa homologacji dla kompletnych pojazdów”.

11. Dowód rejestracyjny zawiera adnotację, że będący przedmiotem wniosku samochódjest samochodem ciężarowym.

Biorąc pod uwagę przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny stwierdzić należy, iż na mocy obowiązujących przepisów art. 86 ust. 7 w związku z ust. 3 i 4 tego przepisu ustawy o podatku od towarów i usług Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do pełnego odliczenia kwoty podatku naliczonego z faktur VAT dokumentujących czynsz (ratę) lub inne płatności wynikające z ww. umowy leasingu operacyjnego dla przedmiotowego samochodu z uwagi na fakt, iż dopuszczalna masa całkowita tego pojazdu nie przekracza 3,5 tony i Wnioskodawca nie posiada dla tego pojazdu zaświadczenia z okręgowej stacji kontroli pojazdów, że spełnia on warunki, o których mowa w art. 86 ust. 4 pkt 1-4 ustawy o VAT. Wnioskodawca miałby jedynie prawo do odliczenia 60% kwoty podatku określonej w fakturach VAT dokumentujących czynsz (ratę) lub inne płatności wynikające z ww. umów leasingu operacyjnego dla przedmiotowego samochodu, nie więcej jednak niż 6.000zł.

Wnioskodawcy nie przysługuje na mocy obowiązującego od dnia 22 sierpnia 2005r. przepisu art. 88 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy o VAT, prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego z faktur VAT dokumentujących zakup paliwa do przedmiotowego samochodu.

Również na mocy przepisów art. 86 ust. 7 w związku z ust. 3 tego przepisu ww. ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 maja 2004r. do dnia 21 sierpnia 2005r., Wnioskodawcy nie przysługiwałoby prawo do odliczenia w pełnej wysokości kwoty podatku naliczonego z faktur VAT dokumentujących czynsz (ratę) lub inne płatności wynikające z ww. umów leasingu operacyjnego dla przedmiotowego samochodu bowiem dopuszczalna ładowność przedmiotowego samochodu wynosi 623 kg czyli mniej niż określona wzorem DŁ = 357 kg + n x 68 kg (357 + 5 x 68 kg = 697 kg). Wnioskodawca miałby jedynie prawo do odliczenia 50% kwoty podatku określonej w fakturach VAT dokumentujących czynsz (ratę) lub inne płatności wynikające z ww. umów leasingu operacyjnego dla przedmiotowego samochodu, nie więcej jednak niż 5.000 zł.

Stosownie do przepisu art. 88 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 maja 2004r. do dnia 21 sierpnia 2005r. Wnioskodawcy nie przysługiwałoby prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego z faktur VAT dokumentujących zakupy paliwa do tego samochodu.

Natomiast na mocy art. 25 ust. pkt 3a obowiązującej do dnia 30 kwietnia 2004r. ustawy z dnia 8 stycznia 1993r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym oraz § 10 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym Wnioskodawcy przysługiwałoby prawo do odliczenia w pełnej wysokości kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących czynsz (ratę) lub inne płatności wynikające z ww. umowy leasingu operacyjnego przedmiotowego samochodu jak również paliwa do tego samochodu bowiem ładowność tego samochodu będzie wyższa niż 500 kg (tj. 623 kg) i Wnioskodawca posiada dokumenty np. świadectwo homologacji producenta lub importera wymagane dla danego rodzaju samochodu potwierdzające, że jest to samochód ciężarowy.

Z powyższego wynika, iż przepisy ustawy z dnia 8 stycznia 1993r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym obowiązujące do dnia 30 kwietnia 2004r. w przedstawionej konkretnej sytuacji umożliwiałyby Wnioskodawcy pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur VAT dokumentujących czynsz (ratę) lub inne płatności wynikające z ww. umowy leasingu operacyjnego dla przedmiotowego samochodu oraz paliwa do tego samochodu, natomiast obowiązujące od dnia 1 maja 2004r. przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług częściowo ograniczyły Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur VAT dokumentujących czynsz (ratę) lub inne płatności wynikające z ww. umowy leasingu operacyjnego dla przedmiotowego samochodu (od dnia 1 maja 2004r. do dnia 21 sierpnia 2005r. - do wysokości 50%, nie więcej niż 5.000 zł, a od 22 sierpnia 2005r. – do wysokości 60%, nie więcej niż 6.000 zł) oraz całkowicie ograniczyły Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliwa do tego samochodu.

Tym samym stwierdzić należy, iż w rozpatrywanej sprawie zmiana przepisów prawa, która weszła w życie w dniu 1 maja 2004r. spowodowała w tej konkretnej sytuacji Wnioskodawcy rozszerzenie zakresu stosowania ograniczeń w prawie do odliczenia podatku naliczonego w fakturach dokumentujących czynsz (ratę) lub inne płatności wynikające z ww. umowy leasingu operacyjnego wskazanego we wniosku samochodu ciężarowego oraz paliwa do tego samochodu. W niniejszej sytuacji mamy zatem do czynienia z naruszeniem klauzuli „stand still”.

W związku z powyższym jeżeli dopuszczalna ładowność wskazanego we wniosku samochodu AUDI A6 jest wyższa niż 500 kg, Wnioskodawca posiada dokumenty np. wpis w dowodzie rejestracyjnym i świadectwo homologacji producenta lub importera wymagane dla danego rodzaju samochodu potwierdzające, że jest to samochód ciężarowy, czynsz (raty) lub inne płatności wynikające z ww. umowy leasingu operacyjnego dot. tego samochodu oraz zakup paliwa jest potwierdzany fakturami VAT wystawionymi na Wnioskodawcę, wówczas Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia pełnej (100%) kwoty podatku naliczonego wynikającego faktur VAT dokumentujących czynsz (raty) lub inne płatności wynikające z ww. umowy leasingu operacyjnego dla przedmiotowego samochodu oraz paliwa do tego samochodu o ile samochód ten wykorzystywany jest do prowadzonej działalności gospodarczej i tylko w takim zakresie w jakim samochód ten jest związany z wykonywaniem czynności opodatkowanych, zgodnie z art. 86 ustawy o VAT.

Istotne jest również aby nie zachodziły przesłanki wykluczające ww. prawo, o których mowa w art. 88 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług.

Zaznaczyć należy także, że jeżeli przedmiotowy samochód Wnioskodawca wykorzystywałby zarówno do czynności opodatkowanych jak i zwolnionych to Wnioskodawca winien mieć na uwadze również przepisy art. 90 i art. 91 ustawy o VAT dotyczące zasad proporcjonalnego odliczenia podatku oraz korekty podatku naliczonego.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Równocześnie należy wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy – Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów. Zatem dokumenty te nie były przedmiotem merytorycznej analizy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.