IP-PP2-443-48/07-2-AZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Z 2007 r. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 27.07.2007r. (data wpływu 30.07.2007r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustanowienia przedstawiciela podatkowego i dokonania zwrotu podatku VAT na jego rachunek - jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 30.07.2007r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustanowienia przedstawiciela podatkowego i dokonania zwrotu podatku VAT na jego rachunek.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka X Sp. z o.o. z siedzibą w Rosji została zobowiązana do zarejestrowania się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w podatku od towarów i usług. Z uwagi na to, że jest podmiotem zagranicznym ustanowiła przedstawiciela podatkowego na terenie Polski dla celów podatku VAT. Przedstawiciel ten, zgodnie z przepisami prawa, odpowiada solidarnie z podatnikiem za wszystkie zobowiązania i nieprawidłowości w zakresie podatku VAT, dlatego też domaga się od podatnika pełnych praw zapisanych w umowie, na podstawie których mógłby się wywiązać z przepisów ustawy zgodnie z literą prawa. Jest to możliwe jedynie w przypadku kiedy podatnik zagwarantuje mu w umowie o ustanowieniu przedstawiciela podatkowego, że zwrot podatku VAT będzie dokonywany na jego konto bankowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zwrot podatku VAT może być dokonywany na rachunek bankowy przedstawiciela podatkowego ustanowionego przez spółkę zagraniczną...

Zdaniem wnioskodawcy dokonanie zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy przedstawiciela podatkowego jest możliwy.

Spółka powołuje się na przepisy XIII Dyrektywy Rady Unii Europejskiej z 17 listopada 1986 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich odnoszących się do podatków obrotowych (86/560/EWG). Przepisy Dyrektywy określają zasady zwrotu podatku VAT podatnikom z państw trzecich. Spółka zarejestrowała się dla celów podatku VAT na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, spełniła wymóg ustanowienia przedstawiciela podatkowego w państwie dokonania zwrotu, który ponosi odpowiedzialność za prawidłowe sporządzenie dokumentów.

Powołuje się również na rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 16 kwietnia 2004 r. w sprawie przedstawiciela podatkowego. § 5 cytowanego rozporządzenia stanowi, iż przedstawiciel podatkowy obowiązany jest do wypełnienia obowiązków podatnika, którego jest przedstawicielem, w zakresie rozliczania podatku od towarów i usług, prowadzenia i przechowywania dokumentacji oraz ewidencji dla potrzeb tego podatku oraz do wykonywania innych czynności wynikających z przepisów o podatku od towarów i usług, jeżeli zostały wymienione w umowie.

Spółka zawarła umowę o ustanowienie przedstawiciela podatkowego w formie aktu notarialnego.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z obecnie obowiązującymi regulacjami szóstej dyrektywy Rady z dnia 28.11.2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (2006/112/WE), państwa członkowskie mogą wprowadzić obowiązek ustanowienia przedstawiciela podatkowego, w przypadku gdy podlegająca opodatkowaniu transakcja dokonywana jest przez podatnika niamającego siedziby w państwie członkowskim, w którym VAT jest należny i gdy z państwem, w którym podatnik ten ma siedzibę lub stałe miejsce prowadzenia działalności, nie istnieje żaden instrument prawny dotyczący wzajemnej pomocy w zakresie podatków pośrednich (art. 204 ust. 1).

Zgodnie z brzmieniem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 7 w/w ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1, nieposiadający siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania na terytorium kraju, podlegający obowiązkowi zarejestrowania się jako podatnicy VAT czynni, o których mowa w art. 96 ust. 4, są obowiązani ustanowić przedstawiciela podatkowego.

Warunki dotyczące przedstawiciela podatkowego, skutki jego ustanowienia oraz obowiązki z tym związane określają przepisy art. 15 ust. 8 i 9 ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze wydane na podstawie delegacji zawartej w art. 15 ust. 10 pkt 1 ustawy.

I tak, zgodnie z art. 15 ust. 8 w/w ustawy, przedstawicielem podatkowym może być osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, posiadająca siedzibę na terytorium kraju, lub osoba fizyczna posiadająca stałe miejsce zamieszkania na terytorium kraju.

Przedstawiciel podatkowy odpowiada solidarnie z podatnikiem za zobowiązanie podatkowe podatnika, którego reprezentuje (art. 15 ust. 9 w/w ustawy).

Na mocy art. 152 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnicy, nieposiadający siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania na terytorium kraju, którzy w dniu wejścia w życie ustawy byli już zarejestrowani jako podatnicy VAT mają obowiązek ustanowić przedstawiciela podatkowego oraz przekazać naczelnikowi urzędu skarbowego dane identyfikacyjne ustanowionego przedstawiciela w terminie do 30 września 2004 r. Konsekwencją niewypełnienia tego obowiązku w ustawowym terminie będzie wykreślenie podatnika z rejestru VAT.

Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 kwietnia 2004 r. w sprawie przedstawiciela podatkowego (Dz. U. z dnia 19 kwietnia 2004 r. Nr 66, poz. 609) określa dodatkowe warunki, jakie musi spełniać podmiot, który może być ustanowiony przedstawicielem podatkowym, tryb ustanawiania przedstawiciela podatkowego oraz czynności jakie może on wykonywać.

Zgodnie z § 2 w/w rozporządzenia osoba prawna, jednostka organizacyjna mniemająca osobowości prawnej, osoba fizyczna może zostać ustanowiona jako przedstawiciel podatkowy, o którym mowa w art. 15 ust. 7-9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, jeżeli łącznie spełnia następujące warunki:

1. jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny;

2. przez ostatnie 24 miesiące terminowo rozliczała podatek od towarów i usług oraz inne podatki stanowiące dochód budżetu państwa;

3. przez ostatnie 24 miesiące – osoba fizyczna będąca podatnikiem, a w przypadku podmiotów nie będących osobami fizycznymi – osoba będąca wspólnikiem, członkiem władz zarządzających, głównym księgowym, nie podlegała odpowiedzialności na podstawie ustawy z dnia 10 września 1999 r. – Kodeks karny (Dz. U. nr 83, poz. 930, z późn. zm.), za popełnienie przestępstwa skarbowego;

4. jest uprawniona do zawodowego wykonywania doradztwa podatkowego zgodnie z przepisami o doradztwie podatkowym lub do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych zgodnie z przepisami o rachunkowości.

Przedstawiciela podatkowego ustanawia się w drodze umowy w formie aktu notarialnego zawartej pomiędzy podatnikiem a podmiotem wymienionym w § 2, który przedłożył podatnikowi zaświadczenie organu podatkowego o spełnieniu warunków, o których mowa w art. 15 ust. 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, oraz w § 2 (§ 3 w/w rozp.).

Zgodnie z treścią § 5 w/w rozporządzenia, przedstawiciel podatkowy obowiązany jest do wypełniania obowiązków podatnika, którego jest przedstawicielem, w zakresie rozliczania podatku od towarów i usług, prowadzenia i przechowywania dokumentacji oraz ewidencji dla potrzeb tego podatku, oraz do wykonywania innych czynności wynikających z przepisów o podatku od towarów i usług, jeżeli zostały wymienione w umowie, o której mowa w § 2, tj. w akcie notarialnym ustanawiającym przedstawiciela.

W myśl art. 87 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Z zastrzeżeniem ust. 3 i 3a, zwrot różnicy podatku następuje na rachunek bankowy podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju wskazanym w zgłoszeniu identyfikacyjnym, o którym mowa w odrębnych przepisach, w terminie 60 dni od dnia złożenia rozliczenia przez podatnika (…).

Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 14 listopada 2003 r. w sprawie wzorów formularzy zgłoszeń identyfikacyjnych określa wzory formularzy m.in. dot. informacji o rachunkach bankowych.

Reasumując, rachunek bankowy powinien być założony na Spółkę X Sp. z o.o., a co za tym idzie, zwrot podatku VAT może być dokonywany tylko na rachunek bankowy Spółki. Spółka zawierając umowę z bankiem może wskazać osoby uprawnione do dysponowania jej rachunkiem bankowym. Udzielanie pełnomocnictwa, jego zakres, ograniczenia, odwołanie regulują inne powszechnie obowiązujące przepisy prawa m.in. ustawa Prawo bankowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1-go maja 10, 09-402 Płock.