IPPP1-443/397-2/07/AB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy, przedstawione we wniosku z dnia 18.10.2007 r. (data wpływu 22.10.2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego - jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 19.10.2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 28.12.2006 r. Gmina zawarła z powiatem umowę, której przedmiotem było dofinansowanie ze środków PFRON projektu realizowanego w ramach „Programu wyrównywania różnic między regionami”, którego przedmiotem był zakup samochodu do przewozu osób niepełnosprawnych uczęszczających do klas integracyjnych przy Zespole Oświatowym, gmina S , powiat ł, województwo X. Łączna wartość projektu, zgodnie z ww umową wynosiła 200.000,00 zł, z czego 100.000,00 zł (nie więcej jednak niż 50% wartości zadania, w przypadku jej zmiany) stanowiło dofinansowanie przyznane przez powiat łukowski ze środków PFRON. Podstawą rozliczenia dofinansowania projektu, zgodnie z ww umową, była faktura VAT wystawiona przez dostawcę samochodu na rzecz zamawiającego – Gminy. Podatek od towarów i usług, wynikający z faktury VAT, został uznany jako koszt kwalifikowany ze względu na to, iż Gmina, będąc podatnikiem podatku VAT nie może obniżyć podatku należnego o podatek naliczony.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle obowiązujących przepisów, w odniesieniu do zrealizowanego projektu, Gmina, będąc podatnikiem podatku od towarów i usług może obniżyć podatek należny o podatek naliczony w zakresie realizacji projektu...

Zdaniem Wnioskodawcy Gmina nie ma możliwości odliczenia podatku od towarów i usług w całości ani w części, ponieważ brak jest podstaw do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupów związanych ze sprzedażą opodatkowaną, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy. Gmina nie wykonuje lub nie będzie wykonywała czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, do których wykorzystana będzie przedmiotowa inwestycja, w związku z tym nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem samochodu do przewozu osób niepełnosprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 Nr 54, poz. 535 ze zm.) zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Podstawową przesłanką warunkującą prawo podatnika do odliczenia podatku naliczonego jest związek tego podatku z wykonywaniem czynności opodatkowanych.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż zakupiony przez Gminę samochód nie będzie wykorzystywany do działalności zarobkowej, czyli nie będzie służyć czynnościom opodatkowanym podatkiem od towarów i usług. W związku z tym Wnioskodawca nie może skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy.

Ponadto w myśl § 8 ust. 1 pkt 13 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 97, poz. 970 ze zm.), zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Art. 7 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) stanowi, iż zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy edukacji publicznej. Ustawa z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572) w art. 17 ust. 3a pkt 1-2 nakłada na gminę obowiązek zapewnienie uczniom niepełnosprawnym, których kształcenie i wychowanie odbywa się na podstawie art. 71b, bezpłatnego transportu i opieki w czasie przewozu do najbliższej szkoły podstawowej i gimnazjum, a uczniom z niepełnosprawnością ruchową, upośledzeniem umysłowym w stopniu umiarkowanym lub znacznym - także do najbliższej szkoły ponadgimnazjalnej, nie dłużej jednak niż do ukończenia 21. roku życia; zapewnienie dzieciom i młodzieży, o których mowa w art. 16 ust. 7, a także dzieciom i młodzieży z upośledzeniem umysłowym ze sprzężonymi niepełnosprawnościami, bezpłatnego transportu i opieki w czasie przewozu do ośrodka umożliwiającego tym dzieciom i młodzieży realizację obowiązku szkolnego i obowiązku nauki, nie dłużej jednak niż do ukończenia 25. roku życia; (…).

W przedstawionym stanie faktycznym zakup samochodu do przewozu osób niepełnosprawnych uczęszczających do klas integracyjnych przy Zespole Oświatowym służy do realizacji zadań własnych Gminy.

A zatem Gmina, w zakresie, w jakim wykonuje zadania publiczne nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z inwestycją nabycia samochodu do przewozu osób niepełnosprawnych, gdyż inwestycja ta nie jest wykorzystywana do czynności opodatkowanych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.