IPPP1-443-150/07-4/IZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani Beaty C, przedstawione we wniosku z dnia 29.08.2007r. (data wpływu 03.09.2007r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości obniżenia kwoty podatku należnego o cały podatek naliczony przy nabyciu samochodów zastępczych - jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 31.08.2007r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości obniżenia kwoty podatku należnego o cały podatek naliczony przy nabyciu samochodów zastępczych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Pani C prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, polegającą na prowadzeniu między innymi serwisu samochodowego. Jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Z serwisem tym związane są tzw. samochody zastępcze, które służą wyłącznie do wynajmowania ich, klientom serwisu na okres remontu pozostawionych w serwisie samochodów. Pojazdy te ujmowane są w ewidencji środków trwałych, gdyż przewidywany okres ich użytkowania na cele wynajmu przekracza okres roku. Samochodami zastępczymi są samochody osobowe oraz inne pojazdy o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony. Samochody zastępcze służą wyłącznie do ww. celów.

Dodatkowo, w wąskim zakresie Strona wykonuje również usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego oraz finansowego, które to usługi podlegają zwolnieniu z podatku od towarów i usług. Proporcja, o której mowa w art. 90 ustawy o VAT, przekracza 98% - w związku z czym Podatnik obniża kwotę podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 90 ust. 2 ustawy o VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z opisaną w stanie faktycznym działalnością polegającą na prowadzeniu serwisu samochodowego Podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, którą stanowi cała kwota podatku VAT określona w fakturach dokumentujących nabycie samochodów zastępczych, które są następnie wynajmowane klientom serwisu...

Strona wskazuje, iż z treści art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. b wynika, że ograniczenie pełnego odliczenia podatku VAT nie ma zastosowania w przypadku, gdy przedmiotem działalności podatnika stanowi oddawanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, i samochody te (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystywania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy. Ze stanu faktycznego wynika, iż integralną częścią serwisowej działalności Podatnika jest wynajem samochodów zastępczych klientom serwisu. Zdaniem Podatnika omawiany przepis dotyczy nie tylko „klasycznych” umów najmu, dzierżawy czy leasingu, ale również innych umów o podobnym charakterze. Jeżeli zatem uznać, że Podatnik w ramach prowadzonego serwisu nie zawiera ze swoimi klientami klasycznych umów najmu (choć pogląd taki nie jest właściwy) to już bez wątpliwości uznać należy, że działalność polega na odpłatnym oddawaniu samochodów zastępczych swoim klientom na podstawie umów podobnych do umowy najmu (czyli mieści się w dyspozycji ww. przepisu). Samochody zastępcze służą wyłącznie klientom serwisu, którzy oddają swoje samochody do naprawy oraz, że używanie tych pojazdów jako zastępczych przekracza okres roku (a tym samym i okres pół roku przewidziany w art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. b ustawy).

Podatnik stoi na stanowisku, iż może odliczyć cały podatek określony w fakturach dokumentujących nabycie samochodów zastępczych na podstawie art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. b.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu prawnego uznaje się za nieprawidłowe.

Przepis art. 86 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004r. Nr 54, poz. 535 ze zm.) stanowi, iż w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego do dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej niż 6.000zł.

Zgodnie z ust. 7 cyt. wyż. artykułu, przepis ust. 3 nie dotyczy przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:

1. odsprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub,

2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Ze stanu faktycznego wynika, iż Podatnik prowadzi serwis samochodowy, z którym związane są samochody zastępcze. Strona zaliczyła te samochody do środków trwałych z uwagi na to, że okres ich używania przekracza okres roku. Samochody zastępcze służą wyłącznie do wynajmowania klientom serwisu na okres remontu pozostawionych w serwisie samochodów. W tym zakresie Strona zawiera z klientami umowy o podobnym charakterze co umowa najmu, dzierżawy leasingu.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego pozwala stwierdzić, że przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest prowadzenie serwisu samochodowego, a nie oddawanie w odpłatne używanie samochodów na podstawie umów wymienionych przez ustawodawcę. Udostępnianie klientom samochodów zastępczych jest bowiem ściśle związane z usługami serwisowymi świadczonymi przez Podatnika. Zapewnienie klientom samochodów zastępczych, na okres remontu pozostawionych samochodów, jest częścią usługi serwisowej, a nie usługą samodzielną.

W przedmiotowym stanie zatem nie może mieć zastosowania przepis art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż nie jest spełniony warunek dotyczący prowadzenia działalności w zakresie wskazanym w tym przepisie.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego oraz obowiązujących przepisów stwierdzić należy, że Strona może odliczyć 60% kwoty podatku (nie więcej niż 6.000zl) naliczonego, zawartego w fakturach dokumentujących nabycie samochodów zastępczych – zgodnie z art. 86 ust. 3 ustawy z dnia 11.03.2004r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.