ITPP1/443-1002/09/IK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 13 października 2009 r. (data wpływu 19 października 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, wynikającego z faktur korygujących wystawionych przez wynajmującego - jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 19 października 2009 r. złożono wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, wynikającego z faktur korygujących wystawionych przez wynajmującego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W sierpniu 2009 r. Spółka otrzymała faktury korygujące wartość zużytej energii elektrycznej. Korekta dotyczyła energii zużytej w okresie od stycznia do sierpnia 2008 r. Faktury korygujące zostały wystawione w sierpniu 2009 r. i zwiększały wartość zużytej energii. Wystawcą faktur jest firma, od której Spółka wynajmuje powierzchnię biurową. Jako powód korekty podano weryfikację cen energii za okres od 1 stycznia do 31 sierpnia 2008 r. (zwiększono cenę jednostkową energii z powodu popełnionego wcześniej błędu). Jednocześnie w trakcie 2009 r. nie doszło do podpisania żadnych nowych umów, ani aneksów regulujących kwestie cen energii, między Spółką, a wynajmującym.

W związku z powyższym pytanie Spółki sprowadza się do rozstrzygnięcia, czy ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, wynikającego z faktur korygujących wystawionych przez wynajmującego...

Zdaniem Spółki wystawienie faktury korygującej nie kreuje nowego zdarzenia gospodarczego, tak więc powinno być odniesione do okresu, za który wystawiono fakturę pierwotną, zwłaszcza jeśli za dany okres nastąpiło uszczuplenie podatków. W związku z powyższym Spółka nie ma możliwości zaliczenia kosztów wynikających z faktur korygujących do kosztów uzyskania przychodów za rok 2009, a zatem nie ma możliwości odliczenia podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 86 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Jak wynika natomiast z treści art. 86 ust. 2 pkt 1 powołanej ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

1. z tytułu nabycia towarów i usług,

2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,

3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

W myśl powołanych przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wyłącznie podatnikowi podatku od towarów i usług i dotyczy podatku naliczonego, wynikającego z zakupów towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych. Istotny jest więc związek między zakupami a działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika. Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany w sposób bezpośredni lub pośredni z transakcjami opodatkowanymi podatnika.

Podkreślić należy, iż w myśl art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. b ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne podają kwoty niezgodne z rzeczywistością – w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością.

Należy wskazać, iż z dniem 1 grudnia 2008 r. przestał obowiązywać przepis art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy, zgodnie z którym, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego. Oznacza to, iż obecnie zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek dokonywanych zakupów z realizowaną sprzedażą opodatkowaną podatkiem od towarów i usług oraz niewystąpienie przesłanek negatywnych, o których mowa w art. 88 ustawy.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (…).

Ogólne regulacje dotyczące danych, jakie powinny zawierać faktury zostały określone, na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 106 ust. 8 ustawy, treścią rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337). Natomiast przepis § 14 ust. 1 rozporządzenia, określa sytuacje, w jakiej podatnicy upoważnieni są do wystawiania faktur VAT korygujących oraz jakie elementy faktury te winy zawierać.

Zgodnie z § 14 ust. 1 rozporządzenia, fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Faktura korygująca – § 14 ust. 3 rozporządzenia – wystawiana w przypadku pomyłek, o których mowa w ust. 1, zawiera dane określone w ust. 2 pkt 1 i pkt 2 lit. a, kwoty podane w omyłkowej wysokości oraz kwoty w wysokości prawidłowej.

Przepisy § 5 ust. 5-7, § 7 i § 13 ust. 5 stosuje się odpowiednio do faktur korygujących – § 14 ust. 4 rozporządzenia.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka w sierpniu 2009 r. otrzymała od firmy wynajmującej faktury korygujące do faktur VAT dokumentujących dostawę energii elektrycznej w okresie do stycznia do sierpnia 2008 r., na skutek stwierdzenia pomyłki w cenie jednostkowej energii z powodu popełnionego wcześniej błędu. W wyniku korekt faktur zwiększeniu uległa cena energii, co spowodowało wzrost kwoty podatku należnego, stanowiącego u nabywcy kwotę podatku naliczonego.

Faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu. Podkreślić należy, iż faktury korygujące wystawiane są w sytuacji, kiedy pierwotna faktura została wprowadzona do obrotu prawnego, tj. została odebrana przez nabywcę danego towaru lub usługi.

Zauważyć należy, iż zasada neutralności podatku od towarów i usług dla podatnika tego podatku przejawia się poprzez realizację prawa do odliczenia podatku naliczonego, zaś sam podatnik nie ponosi faktycznie ciężaru tego podatku. Oznacza to, że podatnik tego podatku biorący udział w obrocie towarami i usługami nie powinien być obciążany jego ciężarem, w sytuacji, gdy nie jest on finalnym odbiorcą tych towarów lub usług. Ciężarem tego podatku powinien być obciążony bowiem wyłącznie konsument. Każdy przypadek ograniczenia wspomnianego prawa winien w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości wynikać z konkretnej normy prawnej. A zatem, jeżeli brak jest przepisu szczególnego pozbawiającego podatnika prawa do odliczenia, to nie ma prawnej możliwości do ograniczenia tego uprawnienia.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny, a w szczególności akceptację otrzymanych faktur korygujących w kontekście powyższych przepisów prawa, należy stwierdzić, iż o ile wydatki poniesione na zakup energii elektrycznej są związane wyłącznie z wykonywaniem czynności opodatkowanych, Spółce przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z nich wynikającą, na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy, przy założeniu, że nie wystąpią inne ograniczenia zawarte w art. 88 ustawy.

Wskazać należy, iż w zakresie dotyczącym podatku dochodowego od osób prawnych wniosek zostanie rozpatrzony w odrębnej interpretacji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń