ITPP1/443-1197/09/BK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 2 grudnia 2009 r. (data wpływu 7 grudnia 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 lutego 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z naprawą samochodu po wypadku– jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 7 grudnia 2009 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z naprawą samochodu po wypadku.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pan kancelarię adwokacką. Jest Pan właścicielem samochodu osobowego (ładowność do 500 kg) marki Skoda, który wykorzystywany jest w prowadzonej działalności gospodarczej, jak i również do celów prywatnych. Przedmiotowy pojazd nie jest wprowadzony do ewidencji środków trwałych (nieamortyzowany). W marcu 2008 r. miał Pan wypadek drogowy. Firma serwisowa wystawiła fakturę za naprawę na kancelarię adwokacką, naliczając 2.800 zł podatku VAT. Świadczy Pan usługi opodatkowane stawką podatku 22%, a zakupy które służą sprzedaży opodatkowanej odlicza od podatku. Jak wskazano w uzupełnieniu do wniosku przedmiotowy pojazd wykorzystuje Pan w prowadzonej działalności gospodarczej w 30%. Samochód posiada ubezpieczenie OC. Firma ubezpieczeniowa zwróciła koszty naprawy bezpośrednio serwisowi. Serwis wystawił fakturę na Pana firmę naliczając podatek VAT. Wydatki poniesione na naprawę przedmiotowego samochodu w świetle przepisów o podatku dochodowym nie stanowiły kosztów uzyskania przychodu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przysługuje Panu prawo do odliczenia podatku VAT w kwocie 2800 zł z faktury wystawionej przez firmę serwisową za naprawę samochodu...

Pana zdaniem przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT, ponieważ samochód ten wykorzystywany jest w prowadzonej działalności gospodarczej, a przepisy o podatku VAT nie zabraniają takiego odliczenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Jak wynika z powyższego, prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom VAT oraz tylko w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają ścisły związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione podmiotowo lub przedmiotowo, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o VAT. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Przepisy ustawy przewidują jednak wyjątki nie dające podatnikowi prawa do ww. odliczenia, pomimo, że dokonane zakupy służą sprzedaży opodatkowanej.

Zgodnie z obowiązującym do dnia 30 listopada 2008 r. unormowaniem zawartym w art. 88 ust. 1 pkt 2 powołanej ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

Należy zaznaczyć, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie towarów, bądź usług nie powstaje automatycznie w momencie uznania poniesionych wydatków za koszt uzyskania przychodów. Fakt, iż dany wydatek stanowi koszt uzyskania przychodu jest kwestią odrębną od tego, czy nabywane towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. W pierwszej kolejności bowiem należy dokonać analizy, czy dany zakup towaru, bądź usługi związany jest z transakcjami opodatkowanymi podatnika, a dopiero w drugiej kolejności (jeżeli dany zakup jest związany z czynnościami opodatkowanymi), czy można go uznać za koszt uzyskania przychodu. Jeżeli wydatki poniesione przez podatnika nie są związane z czynnościami opodatkowanymi, fakt uznania ich za koszt uzyskania przychodu jest sprawą drugorzędną i pozostającą bez wpływu na możliwość odliczenia podatku naliczonego. W konsekwencji należy stwierdzić, że podatnik może obniżyć kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w sytuacji, gdy występuje związek pomiędzy poniesionymi wydatkami, a wykonywanymi z tytułu prowadzonej działalności czynnościami opodatkowanymi i stanowią one koszt uzyskania przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż prowadzi Pan kancelarię adwokacką, świadcząc usługi opodatkowane stawką 22% podatku. Posiada Pan samochód osobowy marki Skoda, który wykorzystywany jest zarówno w prowadzonej działalności gospodarczej (30% służy), jak również do celów prywatnych. W marcu 2008 r. miał Pan wypadek drogowy. W związku z naprawą samochodu po wypadku otrzymał Pan od firmy serwisowej fakturę VAT, w której naliczono podatek w kwocie 2.800 zł. Wskazał Pan, iż wydatki poniesione na naprawę przedmiotowego samochodu w świetle przepisów o podatku dochodowym nie stanowiły kosztów uzyskania przychodu.

Analiza powołanych przepisów, a w szczególności art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym w dniu zaistnienia zdarzenia prowadzi do wniosku, iż w opisanym przypadku, mimo iż wydatek wskazuje na jego częściowy związek z czynnościami opodatkowanymi (jak wskazano w 30%), to z uwagi na fakt, iż nie stanowi on kosztu uzyskania przychodu nie przysługuje Panu prawo do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturze dokumentującej jego poniesienie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.