ITPP2/443-56a/10/AP

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 21 stycznia 2010 r. (data wpływu 25 stycznia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych na przebudowę linii energetycznej - jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 25 stycznia 2010 r. złożono wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych na przebudowę linii energetycznej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 19 maja 2009 r. Gmina zawarła ze spółką umowę o warunkach przebudowy linii energetycznej, w której zobowiązała się do sfinansowania przedsięwzięcia w całości. Ponadto w umowie zawarto oświadczenie stron, że z chwilą przyłączenia wytworzonych urządzeń do sieci należącej do spółki, ich własność przejdzie na jej rzecz. Gmina wywiązała się z postanowień umowy, a przyłączenie urządzeń nastąpiło 5 października 2009 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w opisanej sytuacji Gminie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych na realizację przedsięwzięcia, jeżeli z góry ustalone było, że rezultaty wykonanych prac zostaną nieodpłatnie przekazane spółce...

Zdaniem Wnioskodawcy, Gminie nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego podczas realizacji zadania, ponieważ wytworzone urządzenie nie służy do wykonywania czynności opodatkowanych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na podstawie art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96 (…).

Jak wynika z powyższych przepisów, prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom VAT oraz tylko w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają ścisły związek z czynnościami opodatkowanymi.

W myśl art. 15 ust. 1 cyt. ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z ust. 2 tego artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasobu naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z wniosku wynika, że Gmina dokonała przebudowy linii energetycznej. Zgodnie z zawartą umową, w chwili przyłączenia wytworzonych urządzeń do sieci należącej do spółki, Gmina przekazała ją nieodpłatnie tej spółce.

Mając na uwadze powyższe oraz powołane przepisy, należy stwierdzić, że skoro Gmina już na etapie rozpoczynania inwestycji, zamierzała przebudowaną linię energetyczną przekazać spółce (a więc z góry przewidywała, że z efektów inwestycji nie będzie czerpać korzyści finansowych), to ponoszone w związku z nią nakłady nie miały związku z czynnościami opodatkowanymi. Wobec powyższego, nie przysługiwało Gminie prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów i usług w trakcie realizacji inwestycji.

Jednocześnie wskazuje się, iż rozstrzygnięcia kwestii dotyczących: opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania linii energetycznej spółce oraz podmiotowości podatkowej Gminy i Urzędu Gminy, zawarto w odrębnych interpretacjach o numerach ITPP2/443-56b/10/AP i ITPP2/443-56c/10/AP.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.