IPPP2/443-718/10-2/MM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 15.09.2010r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Warszawie 15.09.2010r., data wpływu do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku 21.09.2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania sprzedaży nieruchomości za przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa, prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego oraz zwrotu w terminie 25 dni nadwyżki podatku naliczonego – jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 21.09.2010r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania sprzedaży nieruchomości za przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa, prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego oraz zwrotu w terminie 25 dni nadwyżki podatku naliczonego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką, której przedmiotem działalności jest m.in. kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek oraz wynajem i zarządzanie nieruchomościami. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa (Sp. K) jest spółką prowadzącą działalność gospodarczą m.in. w zakresie wynajmu powierzchni handlowej. Głównym składnikiem majątku Sp. K. jest prawo użytkowania wieczystego gruntu (oraz prawo własności gruntu w odniesieniu do części nieruchomości) położonego w S, wraz z posadowionym na nim budynkiem wielofunkcyjnego centrum handlowego (Nieruchomość).

Nieruchomość została nabyta przez Sp. K. tytułem wkładu niepieniężnego wniesionego do Sp. K. przez Centrum Handlowe Sp. z o.o. w dniu 19 kwietnia 2010r. Od tego momentu Nieruchomość jest wynajmowana przez Sp. K. podmiotom trzecim. Nabycie Nieruchomości tytułem aportu przez Sp. K. podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT. W związku z faktem, że Sp. K. wykorzystuje Nieruchomość dla celów świadczenia opodatkowanych podatkiem VAT usług najmu, przysługiwało jej prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przy aporcie Nieruchomości do Sp.K. (Sp. K. skorzystała z tego prawa).

W chwili obecnej, Wnioskodawca rozważa nabycie Nieruchomości od Sp. K. Transakcja sprzedaży Nieruchomości planowana jest wstępnie na grudzień 2010r. Na podstawie przepisu art. 678 par 1 Kodeksu cywilnego, wskutek nabycia Nieruchomości Wnioskodawca wstąpi w miejsce Sp. K. w umowy najmu powierzchni handlowej w centrum handlowym i automatycznie przejmie wynikające z umów zabezpieczenia (kaucje zabezpieczające, gwarancje bankowe lub gwarancje ubezpieczeniowe). W celu zapewnienia ciągłości ubezpieczenia, przewidywana jest także cesja polis ubezpieczeniowych dotyczących Nieruchomości, Przedmiotem planowanej umowy sprzedaży nie będą następujące składniki majątku Sp. K.: umowa z zarządcą Nieruchomości, autorskie prawa majątkowe do projektów architektonicznych, na podstawie których zostały wydane pozwolenia na budowę centrum handlowego, należności — w tym wynikające z umów najmu, zobowiązania wobec dostawców, środki pieniężne na rachunkach bankowych i w kasie, instrumenty finansowe, księgi i rachunki bankowe Sp. K., umowa najmu siedziby Sp. K. Sprzedaż nie będzie wiązała się także z przejściem pracowników od Sp. K. do Wnioskodawcy w ramach tzw. przejścia zakładu pracy (art. 23#185; Kodeksu pracy) z uwagi na fakt, że Sp. K. nie zatrudnia pracowników. Cena sprzedaży Nieruchomości zostanie skalkulowana w oparciu o wartość rynkową Nieruchomości na dzień transakcji. W rezultacie transakcji, właścicielem Nieruchomości stanie się Wnioskodawca, który będzie wykorzystywał Nieruchomość dla celów wynajmu, tj. w działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

Z uwagi na fakt, że pierwsze zasiedlenie Nieruchomości nastąpiło w miesiącu wrześniu 2008 roku, sprzedaż nieruchomości przez Sp. K. na rzecz Wnioskodawcy planowana na grudzień 2010 r. będzie zasadniczo zwolniona z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Sp. K. i Wnioskodawca zamierzają jednak skorzystać z opcji wyboru opodatkowania dostawy Nieruchomości podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 10 ustawy o VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy przedmiotem planowanej umowy sprzedaży będą składniki majątkowe nie stanowiące przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w rozumieniu art. 2 pkt 27e oraz art. 6 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (ustawy o VAT)...

Czy Wnioskodawca będzie uprawniony do odliczenia podatku VAT naliczonego związanego z przedmiotową sprzedażą...

Czy Wnioskodawca będzie uprawniony do przyspieszonego zwrotu nadwyżki podatku VAT naliczonego w terminie 25 dni...

Ad. 1

Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz.535 ze zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”, przepisów tej ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części.

Ustawa VAT nie definiuje pojęcia przedsiębiorstwa. Nie zawiera również przepisu, który wskazuje na bezpośrednie odniesienie do definicji przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55#185; ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. — Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.; dalej „Kodeks cywilny”). Zgodnie z doktryną nie oznacza to jednak, iż nie należy się w tym zakresie odwoływać do Kodeksu cywilnego. Sędzia NSA Janusz Zubrzycki w Leksykonie VAT 2010 podkreśla, iż „ustawa o VAT nie określa w treści swych postanowień definicji pojęcia „przedsiębiorstwo”. Przedmiotową definicję „przedsiębiorstwo” zawiera art. 55#185; K.c.”.

Zgodnie z tym poglądem powszechnie przyjętym w orzecznictwie sądowym oraz interpretacjach organów podatkowych, w celu określenia zakresu pojęcia przedsiębiorstwa wykorzystać należy uregulowania art. 55#185; Kodeksu cywilnego.

Zgodnie z art. 55#185; Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności: oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa), własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości, prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych, wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne, koncesje, licencje i zezwolenia, patenty i inne prawa własności przemysłowej, majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne, tajemnice przedsiębiorstwa, księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

W świetle powyższej definicji, w skład przedsiębiorstwa wchodzą takie składniki materialne i niematerialne, które w sposób zorganizowany służą prowadzonej w ramach tego przedsiębiorstwa działalności gospodarczej. Oznacza to, że aby mówić o transferze przedsiębiorstwa, przenoszone składniki majątkowe muszą umożliwiać prowadzenie samodzielnej działalności wyłącznie w oparciu o te składniki.

Tymczasem, w przypadku planowanej transakcji nie można mówić o zdolności przenoszonego majątku do prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej. Wnioskodawca podkreśla, że przedmiotem przyszłej sprzedaży będzie jedynie Nieruchomość, zaś pozostałe składniki majątkowe pozostaną przy Sp. K., w tym przede wszystkim obowiązująca umowa z zarządcą Nieruchomości, a także: autorskie prawa majątkowe do projektów architektonicznych, na podstawie których zostały wydane pozwolenia na budowę centrum handlowego, należności — w tym wynikające z umów najmu, zobowiązania wobec dostawców, środki pieniężne na rachunkach bankowych i w kasie, instrumenty finansowe, księgi i rachunki bankowe Sp. K., umowa najmu siedziby Sp. K.. W konsekwencji, część składników majątkowych wskazanych jako niezbędne z punku widzenia definicji przedsiębiorstwa nie zostanie przeniesiona na Wnioskodawcę. Ponadto, nie jest możliwe zidentyfikowanie zorganizowanego zbioru składników materialnych i niematerialnych służących prowadzonej działalności) gdy jedynym składnikiem majątkowym branym po uwagę dla celów tej identyfikacji jest Nieruchomość. W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, nabyta Nieruchomość nie będzie stanowiła przedsiębiorstwa.

Konkluzji tej nie zmienia fakt, że z mocy prawa na Wnioskodawcę przejdą prawa i obowiązki z umów najmu. Przejście praw i obowiązków z umów najmu nie będzie bowiem elementem sprzedaży jest jedynie określonym przepisami Kodeksu Cywilnego skutkiem zbycia rzeczy najętej.

Zdaniem Wnioskodawcy, Nieruchomość nie spełnia także definicji zorganizowanej części przedsiębiorstwa Sp. K. Zgodnie z art. 4a pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), zwana dalej „ustawą o PDOP” oraz art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zgodnie z utrwalonym stanowiskiem Ministerstwa Finansów, aby zespół składników majątkowych (materialnych i niematerialnych) mógł zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa muszą zostać spełnione łącznie następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych,

zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,

składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,

zespól tych składników może stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze.

W świetle powyższego, aby uznać dany zespół składników majątkowych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, składniki te muszą być wyodrębnione w istniejącym przedsiębiorstwie na płaszczyźnie organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej. Stanowisko to znajduje swe potwierdzenie w indywidualnych interpretacjach podatkowych wydawanych w imieniu Ministra Finansów, np. w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 19 listopada 2008 roku (sygn. IPPB3/423- 1271/08-2/NB).

Zdaniem Wnioskodawcy, następujące okoliczności jednoznacznie wskazują, że nabywana Nieruchomość nie będzie stanowić zorganizowanej części przedsiębiorstwa Wnioskodawcy:

na Nieruchomość składają się jedynie środki trwałe pozwalające na nadanie jej miana centrum handlowego, tj. budynek wraz z niezbędnymi urządzeniami, wyposażeniem, sprzętem komputerowym wraz z oprogramowaniem, a także prawo użytkowania wieczystego / własność gruntu, na którym został wybudowany budynek,

Nieruchomość jest tylko sumą poszczególnych środków trwałych, nie będących zorganizowanym zespołem składników powiązanych funkcjonalnie i organizacyjnie,

Nieruchomość nie jest organizacyjnie wyodrębniona w ramach wewnętrznej struktury organizacyjnej Sp. K.,

z funkcjonalnego punktu widzenia, sama w sobie Nieruchomość nie jest w stanie samodzielnie funkcjonować, nie posiada bowiem potencjalnej zdolności do niezależnego działania gospodarczego jako samodzielny podmiot gospodarczy. Dodatkowo, w ramach sprzedaży nie dojdzie do przeniesienia na Wnioskodawcę praw Sp, K. z umowy z zarządcą Nieruchomości;

do Nieruchomości nie są przydzieleni pracownicy.

W świetle powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, Nieruchomość nie jest wyodrębnionym organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie zespołem składników Sp. K. przeznaczonych do realizacji określonych zadań, która mogłaby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. W efekcie, Nieruchomość nie stanowi zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 4 ustawy o PDOP oraz art. 2 pkt 27e oraz art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Podsumowując, przedmiotem planowanej umowy sprzedaży będą składniki majątkowe nie stanowiące przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa Sp. K.

Ad. 2

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Jak wskazano powyżej, Wnioskodawca będzie wykorzystywał nabytą Nieruchomość do wynajmowania podmiotom trzecim. Czynności te będą podlegały opodatkowaniu VAT. Nie zachodzi także żadna okoliczność wyłączająca z art. 88 ustawy o VAT. W konsekwencji, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia w całości podatku VAT naliczonego z otrzymanej faktury dokumentującej zakup Nieruchomości na podstawie art. 86 ust. 1 w związku z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18. Natomiast zgodnie z ust. 11 tego artykułu jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w rozliczeniu za miesiąc, w którym otrzymał fakturę może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy, Wnioskodawca nabędzie prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem Nieruchomości w rozliczeniu za miesiąc, w którym otrzyma fakturę VAT dokumentującą ten zakup, lub w rozliczeniu za jeden z dwóch następnych miesięcy.

Ad. 3

Wnioskodawca zaznacza, że w związku z nabyciem Nieruchomości, po stronie Wnioskodawcy może wystąpić nadwyżka podatku VAT naliczonego nad należnym. Zgodnie z art. 87 ust. 1 ustawy o VAT, Wnioskodawca będzie uprawniony do zwrotu nadwyżki podatku VAT naliczonego. Stosownie do art. 87 ust. 6 pkt 1 ustawy o VAT, na wniosek podatnika, złożony wraz z deklaracją podatkową urząd skarbowy jest obowiązany zwrócić nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym w terminie 25 dni, licząc od dnia złożenia rozliczenia, w przypadku gdy kwoty podatku naliczonego, wykazane w deklaracji podatkowej, wynikają z faktur dokumentujących kwoty należności, które zostały w całości zapłacone, z uwzględnieniem art. 22 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2007 r. Nr 155 poz. 1095 z późn. zm.) (dalej: „ustawa o swobodzie działalności gospodarczej”)”.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, „dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku bankowego przedsiębiorcy w każdym przypadku, gdy stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza równowartość 15.000 euro przeliczonych na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym dokonano transakcji.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, powinien on być uprawniony do wystąpienia o przyspieszony, 25-dniowy zwrot podatku VAT, jeżeli wszystkie faktury z których wynika VAT naliczony do odliczenia w danej deklaracji VAT (w tym faktura VAT wystawiona na jego rzecz w związku z nabyciem Nieruchomości) zostaną przez Wnioskodawcę zapłacone w całości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Na mocy z art. 14f § 1 ustawy Ordynacja podatkowa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega opłacie w wysokości 40 zł, którą należy wpłacić w terminie 7 dni od dnia złożenia wniosku. W przypadku wystąpienia w jednym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej odrębnych stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych pobiera się opłatę od każdego przedstawionego we wniosku odrębnego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego (§ 2 tego artykułu). Z części E wniosku ORD-IN (poz. 48 kwota opłaty) wynika, iż opłata za wniosek wynosi 80 zł, tymczasem Wnioskodawca dokonał w dniu 15.09.2010r. opłaty w wysokości 200 zł. W ocenie tut. Organu podatkowego wniosek dotyczy jednego zdarzenia przyszłego w zakresie podatku od towarów i usług i jednego zdarzenia przyszłego w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych. Z uwagi na fakt, iż Strona opłaciła wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w kwocie 200 zł w dniu 15.09.2009r. różnica w kwocie 120 zł zostanie zwrócona zgodnie z 14f § 2a ustawy Ordynacja podatkowa, na rachunek bankowy, z którego dokonano opłaty za wydanie interpretacji indywidualnej.

Ponadto tut. Organ podatkowy informuje, iż w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych sprawa zostanie rozpatrzona odrębnie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację, w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.