IPPB5/423-253/10-2/AJ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 26.04.2010 r. (data wpływu 28.04.2010 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych pozyskania kwot z tytułu emisji obligacji - jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 28 kwietnia 2010 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych pozyskania kwot z tytułu emisji obligacji

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca – Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Spółka) - postanowił nabyć akcje w H S.A. (dalej: H) polskiej spółce notowanej na Warszawskiej Giełdzie Papierów Wartościowych S.A. W tym celu Spółka 8 października 2009 r. ogłosiła publiczne wezwanie w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych (tj. Dz. tJ. z 2009 r., nr 185, poz. 1439) na nabycie 100 % akcji H. W wyniku odpowiedzi dotychczasowych akcjonariuszy na publiczne wezwanie, do dnia 7 grudnia 2009 r. Wnioskodawca nabył ponad 90% akcji.

Spółka sfinansowała nabycie akcji H pożyczką zaciągniętą w banku (dalej: Pożyczka Bankowa) na podstawie umowy zawartej 7 października 2009 r. Zgodnie z tą umową, bank udzielił Spółce gwarancji finansowych wymaganych przez przepisy wskazanej wyżej ustawy w trakcie zgłaszania publicznego wezwania na nabycie akcji, a następnie w dniu 4 grudnia 2009 r. udzielił pożyczki na nabycie akcji. Pożyczka została udzielona Spółce w PLN. Bank zdecydował się udzielić finansowania Spółce na nabycie akcji jedynie w okresie krótkoterminowym. Tym samym od samego początku zaistniała konieczność uzyskania przez Spółkę środków na spłatę Pożyczki Bankowej.

W związku z powyższym, w dniu 7 października 2009 r. pomiędzy N. i Panem A (zwanych dalej łącznie: Obligatariuszami) oraz Spółką została zawarta umowa dotycząca m.in. emisji obligacji (dalej: Obligacje), na podstawie której Spółka zobowiązała się wyemitować Obligacje a Obligatariusze zobowiązali się do ich objęcia (dalej: Umowa Inwestycyjna), Zgodnie z Umową Inwestycyjną cała kwota pozyskana z emisji Obligacji miała zostać wpłacona w dniu ich emisji bezpośrednio na konto banku i tym samym doszłoby do spłaty części Pożyczki Bankowej. Umowa Inwestycyjna określała wartość nominalną Obligacji w EUR. Ponadto ze względu na fakt, iż zostało ustalone, że kwota z tytułu objęcia Obligacji zostanie wpłacona w PLN, w Umowie Inwestycyjnej z góry ustalono kurs EUR/PLN, po jakim zostanie przeliczona kwota w EUR na PLN w dniu emisji Obligacji oraz wysokość tej kwoty w PLN.

W dniu 4 grudnia 2009 r., bezpośrednio po uzyskaniu Pożyczki Bankowej, Spółka wyemitowała Obligacje, których wartość nominalna wyrażona była w EUR i odpowiadała wartości nominalnej Obligacji w EUR wskazanej w Umowie Inwestycyjnej. Jednocześnie na konto banku została przez Obligatariuszy wpłacona cała kwota na pokrycie emisji, przy czym zgodnie z Umową lnwestycyjną transfer środków nastąpił w PLN i został dokonany na konto banku. Przeliczenie kwoty na PLN dokonano po ustalonym wcześniej w Umowie Inwestycyjnej kursie EUR/PLN. Wpłata środków w PLN na konto banku skutkowała spłatą części Pożyczki Bankowej. Pozostała część Pożyczki Bankowej została spłacona w dalszym terminie ze środków uzyskanych przez Spółkę od podmiotów z grupy. Obligatariusze oraz Spółka nie są podmiotami powiązanymi w rozumieniu Ustawy o PDOP.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z pozyskaniem przez Spółkę kwot z tytułu objęcia przez Obligatariuszy wyemitowanych przez Spółkę Obligacji, na dzień emisji tych Obligacji nie uzyskała ona przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 4 pkt 1 Ustawy o PDOP oraz nie była zobowiązana do rozpoznania różnic kursowych na podstawie art. 15a ust. 2 pkt 5 oraz ust. 3 pkt 5 Ustawy o PDOP, ani nie uzyskała przychodu z innego tytułu podlegającego opodatkowaniu PDOP w związku z pozyskaniem tych kwot...

Zdaniem Wnioskodawcy w związku z pozyskaniem przez Spółkę kwot z tytułu objęcia przez Obligatariuszy wyemitowanych przez Spółkę Obligacji, na dzień emisji tych Obligacji nie uzyskała ona przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 4 pkt 1 Ustawy o PDOP oraz nie była zobowiązana do rozpoznania różnic kursowych na podstawie art. 15a ust. 2 pkt 5 oraz ust. 3 pkt 5 Ustawy o PDOP ani nie uzyskała przychodu z innego tytułu podlegającego opodatkowaniu PDOP w związku z pozyskaniem tych kwot.

Ustawa o PDOP nie zawiera przepisów określających bezpośrednio sposób traktowania dla potrzeb podatku PDOP kwot otrzymanych przez emitenta z tytułu emisji obligacji. W związku z tym, zdaniem Spółki, w celu określenia konsekwencji podatkowych w tym zakresie nałoży przeanalizować charakter transakcji, jakim jest emisja obligacji.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 Ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o obligacjach (tj. Dz.U. z 2001 r., Nr 120, poz. 1300 z późn. zm.), obligacja jest papierem wartościowym emitowanym w serii w którym emitent stwierdza że jest dłużnikiem właściciela obligacji (obligatariusza) i zobowiązuje się wobec niego do spełnienia określonego świadczenia. Przepis ust. 2 tegoż artykułu stwierdza natomiast, iż świadczenie to może mieć charakter pieniężny lub niepieniężny.

Zgodnie zaś z art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 1964 r., Nr 16, poz. 93), przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. Mając na uwadze powyższe definicje, należy stwierdzić, iż ekonomiczne skutki emisji obligacji są zbieżne ze skutkami zaciągnięcia pożyczki. Co do zasady, w przypadku emisji obligacji emitent otrzymuje pieniądze (w przypadku, gdy obligacje mają charakter pieniężny) staje się z tym momentem dłużnikiem obligatariusza. Jednocześnie zobowiązuje się do spełnienia wobec niego określonego świadczenia, które najczęściej sprowadza się do dokonywania płatności odsetkowych oraz zwrotu kwoty wartości nominalnej obligacji w terminie zapadalności tych obligacji.

Podobnie w przypadku zaciągnięcia pożyczki pożyczkobiorca otrzymuje pieniądze. W okresie, na który zawarta jest umowa pożyczki najczęściej dokonuje on płatności odsetkowych. Po upływie tego okresu pożyczkobiorca dokonuje natomiast zwrotu otrzymanego pierwotnie kapitału.

Na potwierdzenie swojego „rozumienia” Spółka przytoczyła interpretację indywidualną z 13 października 2008 r. (znak IPPB3/423-1197/08-4/ER), w której Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w pełni zgodził się ze stanowiskiem spółki, która stwierdziła, iż Kodeks cywilny nie przesądza o formie dokonania pożyczki. Można zatem uznać, że kodeksowe rozumienie pojęcia pożyczki obejmuje wszelkie formy przekazania przez jeden podmiot pieniędzy drugiemu podmiotowi do korzystania przez określony czas. Jak wskazano powyżej, jedną z form takiego przekazania pieniędzy drugiemu podmiotowi do korzystania jest emisja.

Spółka wskazała, iż analogiczne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w decyzji w sprawie interpretacji prawa podatkowego wydanej 23 stycznia 2007 r. (znak II-2/4210-31/06/07/Int.) stwierdzając, iż przez pojecie pożyczki należy zatem rozumieć wszelkie formy przekazania przez jeden podmiot pieniędzy drugiemu podmiotowi do korzystania przez określony czas. Jedną z form takiego przekazania pieniędzy drugiemu podmiotowi do korzystania jest emisja obligacji.

Spółka wskazała, iż takie samo rozumienie konsekwencji emisji obligacji dla potrzeb podatku PDOP zaprezentowały również inne organy podatkowe - na przykład postanowienie Naczelnika Łódzkiego Urzędu Skarbowego z 12 lipca 2004 r. (znak Il-2/423/191/JB/86/04) oraz postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Cieszynie z 15 kwietnia 2005 r., (znak PDII/423-6/05).

Zdaniem Spółki, rozumiejąc ekonomiczną treść transakcji polegającej na emisji obligacji trzeba uznać, iż dla potrzeb określenia skutków podatkowych związanych z emisją Obligacji należy stosować przepisy Ustawy o PDOP w części dotyczącej pożyczek.

Mając na uwadze przedstawioną powyżej argumentację w zakresie traktowania obligacji dla potrzeb Ustawy o PDOP jako formy pożyczki, Spółka wskazała w szczególności na art. 12 ust. 4 pkt 1 Ustawy o PDOP, zgodnie z którym do przychodów nie zalicza się otrzymanych lub zwróconych pożyczek.

Zgodnie z brzmieniem tego przepisu oraz mając na uwadze treść ekonomiczną emisji obligacji, Spółka stoi na stanowisku, iż kwoty otrzymane przez emitenta z tytułu emisji obligacji nie mogą być uznane za jego przychód podatkowy (podobnie jak pożyczki otrzymane) oraz w momencie zapadalności obligacji i zwrotu kwot otrzymanych wcześniej przez emitenta, pieniądze te nie będą stanowiły przychodu podatkowego obligatariuszy (podobnie jak pożyczki zwrócone).

Zdaniem Spółki, na analogię charakteru pożyczki i emisji obligacji wskazuje również art. 16 ust. 1 pkt 23 Ustawy o PDOP, zgodnie z którym nie uważa za koszty uzyskania przychodów wydatków na wykup obligacji. Podobnie w myśl art. 16 ust. 1 pkt 10 Ustawy o PDOP, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek. Tak więc Ustawa o PDOP zawiera identyczne regulacje w zakresie traktowania wydatków na wykup obligacji jak i wydatków na spłatę pożyczek stanowiąc, iż nie stanowią one kosztu uzyskania przychodu.

Zdaniem Spółki, mając na uwadze analogiczny charakter ekonomiczny pożyczki do emisji obligacji nie ulega wątpliwości, iż kwota otrzymana przez emitenta w związku z emisją obligacji (podobnie jak pożyczka otrzymana przez pożyczkobiorcę) nie stanowi przychodu podatkowego emitenta (natomiast wydatki na wykup w przyszłości łych obligacji zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 23 Ustawy o POOP, nie będą w konsekwencji stanowiły kosztu podatkowego emitenta).

Na potwierdzenie swojego „rozumienia”, Spółka wskazała przykładowo na postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego wydane 22 czerwca 2006 r. przez Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie (znak 1472/ROP1/423-102-195/06/MP), w którym stwierdził on, iż „w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przez pojęcie „pożyczka” należy rozumieć różne formy pozyskiwania kapitału na określony okres czasu. Formą pożyczki jest emisja obligacji, w związku z czym należy do niej stosować przepis art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), zgodnie z którym do przychodów nie zalicza się (...) otrzymanych pożyczek (kredytów). W konsekwencji, uzyskana przez emitenta kwota z tytułu emisji obligacji nie stanowi dla niego przychodu dla celów podatku dochodowego od osób prawnych”.

Spółka podniosła, iż Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w powołanej już wyżej interpretacji indywidualnej z 13 października 2008 r. zajął identyczne stanowisko, zgadzając się z argumentacją spółki, która twierdziła, iż „artykuł 12 ust. 1 ustawy o pdop wskazuje otwarty katalog zdarzeń stanowiących przychód podatkowy. W świetle przytoczonego przepisu, przychodem są między innymi otrzymane pieniądze, wartości pieniężne i różnice kursowe. Zgodnie jednak z art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o pdop do przychodów nie zalicza się miedzy innymi otrzymanych lub zwróconych pożyczek, z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek. Z drugiej strony, na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a ustawy o pdop, wydatki na spłatę pożyczki nie są kosztem uzyskania przychodów.

W opinii Wnioskodawcy, z literalnego brzmienia przywołanych przepisów wynika, że zarówno zaciągnięcie, jak i spłata kwoty głównej pożyczki nie stanowi dla podatnika ani przychodu podatkowego, ani kosztu uzyskana przychodów. Oznacza to, że rozliczenie kapitału pożyczki pozostaje bez wpływu na podstawę opodatkowania pdop. Zdaniem Spółki, przytoczone przepisy znajdują zastosowanie również względem obligacji”.

Spółka wyraziła zdanie, iż mając na uwadze przestawiony stan faktyczny oraz przytoczoną argumentację stanowisko Spółki, zgodnie z którym w związku z pozyskaniem przez nią kwot z tytułu objęcia przez Obligatariuszy wyemitowanych przez Spółkę Obligacji, na dzień emisji tych Obligacji nie uzyskała ona przychodu w oparciu o art. 12 ust. 4 pkt 1 Ustawy o PDOP, należy uznać za w pełni prawidłowe.

Spółka ponownie wskazała, iż Ustawa o PDOP nie zawiera specyficznych regulacji w zakresie opodatkowania obligacji. W szczególności, w ustawie nie są zdefiniowane konsekwencje podatkowe w stosunku do kwot uzyskanych z tytułu emisji obligacji w obszarze różnic kursowych. Tak więc, mając na uwadze przedstawioną powyżej argumentację w zakresie traktowania obligacji dla potrzeb Ustawy o PDOP jako formy pożyczki, zdaniem Spółki, dla potrzeb analizy powstania podatkowych różnic kursowych w tym zakresie należy zastosować przepisy odpowiednie dla pożyczek. Odnośnie do otrzymanych pożyczek, zgodnie z art. 15a ust. 2 pkt 5 Ustawy o PDOP, dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość pożyczki w walucie obcej w dniu jej otrzymania jest wyższa od wartości tej pożyczki w dniu jej spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni. Stosownie do ust. 3 pkt 5 tegoż artykułu ujemne różnice kursowe powstaję, jeżeli wartość pożyczki w walucie obcej w dniu jej otrzymania jest niższa od wartości tej pożyczki w dniu jej spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.

W opinii Spółki, mając na uwadze powyższe, nie ulega wątpliwości, iż różnice kursowe mogą powstać dopiero w sytuacji, gdy dochodzi do spłaty pożyczki. Na moment otrzymania pożyczki nie może być natomiast mowy o powstaniu różnic kursowych. Różnice kursowe krystalizują się bowiem wyłącznie, jeżeli wartość pożyczki w walucie obcej w dniu jej otrzymania jest inna niż wartości tej pożyczki w dniu jej spłaty.

Analogicznie w przypadku obligacji, w ocenie Spółki, różnice kursowe nie powstaną na dzień emisji obligacji pozyskania kwot z tytułu ich objęcia. Różnice kursowe mogą skrystalizować się natomiast na moment wykupu Obligacji przez Spółkę od Obligatariuszy, co nastąpi w przyszłości. Mając na uwadze przestawiony stan faktyczny oraz przytoczoną argumentację stanowisko Spółki, zgodnie z którym w związku z pozyskaniem przez nią kwot z tytułu objęcia przez Obligatariuszy wyemitowanych przez Spółkę Obligacji, na dzień emisji tych Obligacji nie była ona zobowiązana do rozpoznania różnic kursowych w oparciu o art. 15a ust. 2 pkt 5 oraz ust. 3 pkt 5 Ustawy o PDOP należy uznać za w pełni prawidłowe. Dodatkowo, Spółka stoi a stanowisku, iż w zaistniałym stanie faktycznym nie znajdą również zastosowania na moment pozyskana przez nią kwot z tytułu objęcia przez Obligatariuszy wyemitowanych przez Spółkę Obligacji inne przepisy Ustawy o PDOP określające powstanie przychodu do opodatkowania. Ponadto, fakt iż pozyskane przez Spółkę środki z emisji Obligacji (w PLN) nie były wpłacone bezpośrednio na konto Spółki, lecz zostały wpłacone przez Obligatariuszy w PLN na konto banku celem spłaty przez Spółkę Pożyczki Bankowej zaciągniętej przez nią w PLN, jest czynnością wyłącznie techniczną będącą bez znaczenia dla potrzeb PDOP nie wymagającą analizy w zakresie skutków podatkowych. Podsumowując swoje stanowisko, mając na uwadze przestawiony stan faktyczny, Spółka wyraziła opinię, iż stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w związku z pozyskaniem przez nią kwot z tytułu objęcia przez Obligatariuszy wyemitowanych przez Spółkę Obligacji, na dzień emisji tych Obligacji nie uzyskała ona przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 4 pkt 1 Ustawy o PDOP oraz nie była zobowiązana do rozpoznania różnic kursowych w oparciu o art. 15a ust. 2 pkt 5 oraz ust. 3 pkt 5 Ustawy o PDOP, ani nie uzyskała przychodu z innego tytułu podlegającego opodatkowaniu PDOP w związku z pozyskaniem tych kwot, należy uznać za w pełni prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.