IBPBI/2/423-786/10/AP

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku opatrzonym datą 10 czerwca 2009 r. (data wpływu do tut. BKIP 14 czerwca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z podwyższeniem kapitału zakładowego – jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 14 czerwca 2010 r. wpłynął do tut. BKIP ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z podwyższeniem kapitału zakładowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka powstała w dniu 01 czerwca 2010 r. w wyniku przekształcenia spółki komandytowej. Dnia 2 czerwca 2010 r. na mocy uchwały walnego zgromadzenia akcjonariuszy został podwyższony kapitał zakładowy spółki w drodze emisji nowych akcji. Objęcie nowych akcji nastąpiło w drodze subskrypcji prywatnej. W związku z pozyskaniem inwestora oraz emisją akcji Spółka ponosi i będzie ponosić koszty związane z usługami firmy doradczej, z usługami prawniczymi, opłaty notarialne i sądowe i inne wydatki związane z procesem podwyższenia kapitału zakładowego Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki związane z podwyższeniem kapitału zakładowego Spółki w drodze emisji akcji powinny być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów podatkowych Spółki...

Zdaniem Spółki, ma ona prawo zaliczenia wydatków poniesionych w związku z emisją akcji do kosztów uzyskania przychodów.

W myśl art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 updop. Zatem, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, musi on zostać rzeczywiście poniesiony w związku z prowadzoną działalnością, celem poniesienia wydatku musi być osiągnięcie przychodów, zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów, a także wydatek ten nie może być wymieniony w art. 16 updop jako wydatek niestanowiący kosztów uzyskania przychodów. Jednym z warunków uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu jest celowość jego poniesienia. Kosztami uzyskania przychodu są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

Zgodnie z treścią art. 7 ust. 3 pkt 3 updop, przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania, nie uwzględnia się kosztów uzyskania przychodów ze źródeł przychodów, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym lub są wolne od podatku. Zgodnie natomiast z art. 12 ust. 4 pkt 4 updop, przychodów na powiększenie kapitału zakładowego nie zalicza się do przychodów podlegających opodatkowaniu

Mając na uwadze fakt, że wydatki poniesione w związku z podwyższeniem kapitału nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1 updop kluczową kwestią dla ustalenia sposobu ich kwalifikacji jest ocena, czy:

* stanowią one koszty uzyskania przychodu w postaci środków otrzymanych na pokrycie podwyższonego kapitału (przychodu zwolnionego z opodatkowania),

* są one kosztami poniesionymi w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu.

Podwyższenie kapitału zakładowego Spółki w drodze emisji akcji nie jest dla Spółki celem samym w sobie. Emisja akcji co do zasady pozwala pozyskać środki finansowe umożliwiające sfinansowanie określonych przedsięwzięć biznesowych, mających przełożenie na skalę prowadzonej działalności i poziom realizowanych przychodów. Tak więc podwyższenie kapitału zakładowego ma bezpośrednie przełożenie na skalę działalności Spółki i osiąganych przychodów.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że koszty związane z emisją akcji (z podwyższeniem kapitału zakładowego Spółki) pozostają bez wątpienia w związku z osiąganymi przychodami, a ich głównym celem jest zabezpieczenie źródła przychodów. Związek ten powinien być rozpatrywany w szerokim ujęciu z uwzględnieniem ostatecznych efektów. Omawiane wydatki mają pośredni związek z przychodami osiąganymi przez Spółkę (zabezpieczeniem źródła przychodów) ponieważ są związane z pozyskaniem środków na rozwój działalności i są tym samym wydatkami zaliczanymi do kosztów uzyskania przychodów. Wobec powyższego Spółka uważa, że wydatki związane z dokonaną emisją nowych akcji, a przez to podwyższeniem kapitału zakładowego Spółki, jako koszty pośrednio związane z osiąganymi przychodami, stanowią w myśl art. 15 ust. 1 oraz art. 15 ust. 4d updop koszty uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia.

Zaprezentowane przez Spółkę stanowisko znajduje odzwierciedlenie w orzecznictwie sadów administracyjnych (tak np. WSA w Poznaniu w wyroku z dnia 20 maja 2009 r., I Sa/Po 309/09; WSA w Opolu w wyroku z dnia 20 maja 2009 r., I Sa/Op 81/09; WSA w Warszawie w wyroku z dnia 26 marca 2008 r., III Sa/Wa 2218/07; WSA w Gdańsku w wyroku dnia 15 listopada 2007 r., I Sa/Gd 753/07; WSA w Lublinie w wyroku z dnia 7 marca 2007 r., I Sa/Lu 82/07; NSA w Warszawie w wyroku z dnia 22 lutego 2008 r., II FSK 191/2005; WSA w Poznaniu w wyroku z dnia 6 maja 2008 r., I Sa/Po 257/08; a także WSA w Gliwicach z dnia 18 grudnia 2007 r., I Sa/Gl 638/07; WSA w Warszawie w wyroku z dnia 9 lipca 2008 r., III Sa/Wa 545/08; WSA w Warszawie w wyroku z dnia 31 lipca 2008 r., III Sa/Wa 782/08, WSA w Warszawie w wyrokach z dnia 31 lipca 2008 r., III Sa/Wa 782/08; z dnia 10 czerwca 2008 r., III Sa/Wa 544708; z dnia 01 kwietnia 2008 r., III Sa/Wa 115/08; z dnia 01 kwietnia 2008 r., III Sa/Wa 44/08.

W ocenie Wnioskodawcy, rozstrzygając analizowaną kwestię, bez wątpienia należy uwzględnić sygnalizowane przez Spółkę orzecznictwo i dokonywać interpretacji z uwzględnieniem zasad przyjętych w orzecznictwie i doktrynie, uwzględniając ponadto nie tylko literalne brzmienie przepisu, ale również aspekty systemowe i celowościowe. Spółka jest świadoma faktu, iż zgodnie z Konstytucją RP, źródłami powszechnie obowiązującego prawa są konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia. Powyższe nie zmienia jednak faktu, że dokonując interpretacji przepisów prawa podatkowego nie można pomijać orzecznictwa. Takie stanowisko wprost potwierdził m.in. WSA w Warszawie, który w wyroku z dnia 20 stycznia 2009 r. (sygn. III Sa/Wa 1916/08) uznał, że pomimo, iż orzecznictwo sądowe w Polsce nie ma charakteru precedensowego, to jednak stało się ono przesłanką formułowania oceny poprawności funkcjonujących w obrocie prawnym interpretacji. Na tej podstawie sąd uznał, że nie można przyjąć takiej wykładni powyższych przepisów, że z jednej strony ustawodawca nie nakłada na organ wydający interpretacje indywidualne obowiązku analizowania orzecznictwa zapadłego w innych sprawach, dotyczącego analogicznych sytuacji prawno-podatkowych, a z drugiej strony przyjmuje jednocześnie, że pominięcie takiego orzecznictwa może być przyczyną zmiany tak wydanej interpretacji. Nieuzasadnione pominięcie orzeczeń, zwłaszcza tych, które podatnik lub płatnik powołał we wniosku o wydanie interpretacji, narusza wyrażoną w art. 121 § 1 ordynacji podatkowej zasadę prowadzenia postępowania podatkowego w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych. W konsekwencji, dokonując wykładni pojęcia przedsiębiorstwa w kontekście przedmiotowej sprawy bez wątpienia należy brać pod uwagę sygnalizowane przez spółkę bogate orzecznictwo l literaturę w tym zakresie.

Powyższe stanowisko zostało wyrażone również w wyrokach wydanych przez: WSA w Warszawie z dnia 25 marca 2009 r. (III Sa/Wa 3373/08), WSA w Rzeszowie z dnia 4 marca 2010 r. (I Sa/Rz 39/10), WSA we Wrocławiu z dnia 24 lutego 2010 r. (I Sa/Wr 1843/09), WSA w Poznaniu z dnia 23 lutego 2010 r. (I Sa/Po 1124/09), WSA w Krakowie z dnia 9 lutego 2010 r. (I Sa/Kr 1755/ 09). WSA we Wrocławiu z dnia 28 stycznia 2010 r. (I Sa/Wr 1555/09). Również naczelny sad administracyjny w prawomocnym wyroku z dnia 30 października 2001 r. (III Sa 1409/00) stwierdził, że jeżeli organ podatkowy nie podziela argumentacji podatnika, powinien szczegółowo odnieść się do uzasadnienia wyroku sądowego i ustosunkować się do wyrażonych tam poglądów, wyjaśniając, dlaczego je odrzuca.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54 poz. 654 ze zm., dalej: updop), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Z powołanego przepisu wynika, że podatnik ma możliwość zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, pod tym jednak warunkiem, że mają one związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma, bądź też może mieć wpływ na wielkość osiąganych przychodów lub służyć zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów.

Koszty podatkowe ponoszone przez przedsiębiorców można podzielić na koszty bezpośrednie i pośrednie. Koszty bezpośrednie obejmują wydatki, które są ściśle (bezpośrednio) związane z konkretnymi przychodami, jakie osiąga przedsiębiorca. Natomiast do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje prawidłowe funkcjonowanie przedsiębiorcy. Jest to wówczas koszt ogólny działalności gospodarczej. Aby określić czy dany koszt jest bezpośrednio związany z przychodem, należy rozstrzygnąć czy istnieje możliwość powiązania danego wydatku z konkretnym przychodem. Przy ocenie tej, decydującym jest moment dokonania tegoż wydatku, a nie moment osiągnięcia przychodu. Gdy związek miedzy poniesionym kosztem a uzyskanym przychodem jest wyraźny, koszt taki jest kosztem bezpośrednio związanym z tym właśnie przychodem.

Jak stanowi art. 431 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm., dalej: Ksh), podwyższenie kapitału zakładowego wymaga zmiany statutu i następuje w drodze emisji nowych akcji lub podwyższenia wartości nominalnej dotychczasowych akcji.

Oznacza to, iż przychód uzyskany przez Spółkę w związku z objęciem nowych akcji w drodze subskrypcji prywatnej jest bezpośrednio przeznaczony na podwyższenie kapitału zakładowego. W związku z powyższym, stwierdzić należy, iż wszelkie wydatki ponoszone przez Spółkę, w związku z otrzymaniem wkładu pieniężnego bądź niepieniężnego od nabywcy ww. akcji, pozostają w bezpośrednim związku z przychodem otrzymanym na powiększenie kapitału zakładowego.

W tym miejscu należy również podkreślić, iż w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nieistotny jest cel, ani konsekwencje podwyższenia kapitału zakładowego Spółki. Przepisy tej ustawy nie różnicują bowiem sytuacji podatkowej podatników ze względu na cel w jakim kapitał zakładowy ma być podwyższony, czy konsekwencje jego podwyższenia.

W myśl art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do przychodów nie zalicza się przychodów otrzymanych na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego, funduszu udziałowego albo funduszu założycielskiego, albo funduszu statutowego w banku państwowym, albo funduszu organizacyjnego ubezpieczyciela. Powyższe oznacza, iż wartość wkładów pieniężnych, jak i niepieniężnych, wnoszona na pokrycie kapitału zakładowego w związku z utworzeniem Spółki, jak również z jego powiększeniem nie jest zaliczana do przychodów podatkowych Spółki.

Skoro więc, przychód otrzymany na powiększenie kapitału zakładowego nie stanowi przychodu dla celów podatkowych, to koszty jego uzyskania, nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie bowiem z tym przepisem, nie stanowią kosztów podatkowych wydatki, co prawda nie wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, ale związane z przysporzeniami nie uważanymi przez ustawodawcę za przychód. Wskazane we wniosku wydatki są bowiem bezpośrednio powiązane z przeprowadzeniem neutralnej podatkowo operacji na kapitale zakładowym Spółki.

Ponadto z dyspozycji zawartej w art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 ww. ustawy wynika, że przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku. Związane z tymi przychodami koszty nie mogą, stosownie do pkt 3 tego przepisu, pomniejszać przychodów uzyskiwanych z innych źródeł.

Odnosząc powyższe uwarunkowania prawne do przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego, stwierdzić należy, że koszty opłat notarialnych i sądowych, koszty związane z usługami firmy doradczej, z usługami prawniczymi oraz inne wydatki związane z procesem podwyższenia kapitału zakładowego Spółki, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, bowiem związane są z przychodem niepodlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Stanowisko Wnioskodawcy uznaje się zatem za nieprawidłowe.

Ponadto nadmienia się, że powołane przez Spółkę wyroki sądów administracyjnych prezentujące odmienne stanowisko, nie mogą stanowić podstawy do wydania przez Organ interpretacji indywidualnej uznającej stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe, gdyż rozstrzygnięcia te wydane zostały w indywidualnych sprawach konkretnych zainteresowanych i w oparciu o przedstawiony przez nich stan faktyczny. Rozstrzygnięcia podjęte przez sądy nie posiadają waloru wykładni powszechnej, co oznacza, że organy podatkowe nie są związane rozstrzygnięciami sądów administracyjnych.

Na marginesie należy stwierdzić, że w tożsamych zdarzeniach przyszłych wydane również zostały wyroki potwierdzające stanowisko zawarte w niniejszej interpretacji (por.: wyrok WSA w Warszawie z dnia 14 sierpnia 2007r. sygn. akt III SA/Wa 3917/06, wyrok WSA w Warszawie z dnia 12 sierpnia 2008r. sygn. akt III SA/Wa 501/08, wyrok WSA w Warszawie z dnia 27 maja 2008r. sygn. akt III SA/Wa 405/08, wyrok NSA z dnia 26 lutego 2009r. sygn. akt II FSK 1753/07, wyrok NSA z dnia 15 grudnia 2009r. sygn. akt II FSK 1207/08).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.