IBPBI/2/423-1346/10/PC

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 05 lipca 2010 r. (data wpływu do tut. BKIP 12 lipca 2010 r.), uzupełnionym w dniu 17 i 22 września 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie sposobu ustalenia wartości nieodpłatnego świadczenia uzyskanego z tytułu otrzymanego nieodpłatnie poręczenia wekslowego (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) – jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 12 lipca 2010 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie sposobu ustalenia wartości nieodpłatnego świadczenia uzyskanego z tytułu otrzymanego nieodpłatnie poręczenia wekslowego.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 10 września 2010 r. Znak IBPB I/2/423-917/10/PC wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano w dniu 17 i 22 września 2010r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca w 2007r. zawarł długoterminową umowę pożyczki, której zabezpieczeniem miedzy innymi było i jest poręczenie wekslowe innego podmiotu gospodarczego spółki akcyjnej, jednego z głównych udziałowców w momencie zawierania umowy pożyczki, obecnie podmiotu niepowiązanego kapitałowo. Za udzielone poręczenie nie ustalono wynagrodzenia.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Jak należy wycenić wartość nieodpłatnego świadczenia...

(pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, gdyby poręczenie stanowiło dla Spółki nieodpłatne świadczenie, to wartość świadczenia należałoby wycenić w wysokości kosztów gwarancji bankowej uzyskanej w banku, z którego usług Spółka korzysta.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, jest m.in. wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń (…).

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca w 2007r. zawarł długoterminową umowę pożyczki, której zabezpieczeniem miedzy innymi było i jest poręczenie wekslowe innego podmiotu gospodarczego spółki akcyjnej, która w momencie zawierania umowy pożyczki była jednym z głównych udziałowców Spółki. Za udzielone poręczenie nie ustalono wynagrodzenia.

W interpretacji indywidualnej z dnia 08 października 2010r. Znak IBPBI/2/423-917/10/PC Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów wskazał, iż w związku z nieodpłatnym udzieleniem zabezpieczeniem umowy pożyczki Spółka uzyskała przychód podatkowy w postaci nieodpłatnego świadczenia.

Zasady określania wartości takiego przychodu, zostały unormowane w art. 12 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który stanowi, iż wartość nieodpłatnych świadczeń ustala się:

jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców,

jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu,

jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu - w wysokości równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu,

w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Z opisu zdarzenia przyszłego zawartego we wniosku nie wynika czy przedmiotem działalności spółki, która udzieliła poręczenia są tego typu usługi.

Zatem w sytuacji gdy udzielanie poręczeń jest przedmiotem działalności poręczyciela wartość tego świadczenia należy wycenić według cen stosowanych wobec innych odbiorców, zgodnie z art. 12 ust. 6 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Natomiast w sytuacji gdy spółka udzielająca poręczenia nie jest podmiotem świadczącym tego rodzaju usługi, to wartość otrzymanego świadczenia należy wycenić na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia, zgodnie z art. 12 ust. 6 pkt ww. ustawy.

Stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku jest zatem nieprawidłowe.

Nadmienia się, że w zakresie pytania nr 1 (stan faktyczny i zdarzenie przyszłe) oraz nr 2 (stan faktyczny) wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.