ITPP1/443-302/07/BK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 6 września 2007 r. (data wpływu 10 września 2007 r.) uzupełnionym pismem z dnia 29 listopada 2007 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania działek - jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 10 września 2007 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania działek.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Jest Pani współwłaścicielem gruntu w #189; części. Przedmiotowy grunt stanowi Pani majątek osobisty, który został uzyskany w drodze dziedziczenia po mężu. Grunt zakupiono w 1994 r. z przeznaczeniem pod uprawy rolne bez zamiaru dalszej odsprzedaży. Do dnia 16 listopada 2005 r. grunt ten wykorzystywany był przez Panią do działalności rolniczej (tereny zielone, łąki). Całość gruntu o powierzchni 33810 m2 na wniosek współwłaścicieli w dniu 17 listopada 2005 r. została podzielona na 25 działek o powierzchniach odpowiednio od 863 m2 do 1921 m2. W wypisie z rejestru każda z działek ewidencyjnych oznaczona jest symbolem R (rolna). Decyzją wydaną w dniu18 lipca 2007 r. przez Gminę D. ustalono warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie domów mieszkalnych jednorodzinnych wolnostojących z garażami. Ponadto prowadzi Pani jako osba fizyczna działalność gospodarczą w zakresie usług turystycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż gruntu, jego poszczególnych działek, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem wnioskodawcy sprzedaż gruntu (podzielonego na 25 działek) jako majątku osobistego niezwiązanego z prowadzeniem działalności gospodarczej jest zwolniona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Definicję towaru ustawodawca zawarł w art. 2 pkt 6 powołanej ustawy. Zgodnie z tą definicją, pod pojęciem towaru należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Z powołanych przepisów wynika, że od chwili wejścia ich w życie tj. od 1 maja 2004 r. zasadą jest opodatkowanie dostawy gruntów podatkiem od towarów i usług.

Zwalnia się od podatku od towarów i usług – jak wynika z art. 43 ust. 1 pkt 9 wskazanej ustawy – jedynie dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy. Podatnikami - wg zapisu art. 15 ust. 1 - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy.

Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Ponieważ ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia „zamiar”, jak również nie precyzuje pojęcia „sposób częstotliwy”, w każdym przypadku należy badać, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie (więcej niż jednokrotnie).

Jak wynika z wniosku, przedmiotowe grunty do dnia 16 listopada 2005 r. były wykorzystywane przez Panią do celów rolniczych. Dlatego też nie można zgodzić się ze stanowiskiem, że sprzedaż przedmiotowych działek to sprzedaż majątku osobistego.

Ponadto z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że dla przedmiotowych 25 działek, które mają być przedmiotem sprzedaży, w dniu 17 lipca 2007 r. decyzją ustalono warunki zabudowy pod inwestycję polegającą na budowie domów mieszkalnych jednorodzinnych wolnostojących z garażami. Ponieważ opisane wyżej czynności będą miały niewątpliwie charakter powtarzalny, a zatem warunek częstotliwości zostanie wypełniony. W efekcie dostawę przedmiotowych gruntów, wykorzystywanych w działalności rolniczej należy uznać za działalność gospodarczą, w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług a dokonaną sprzedaż gruntów należy traktować jako dostawę towaru, która w oparciu o regulację zawartą w art. 5 ust. 1 ww. ustawy podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z tym, iż od podatku od towarów i usług - w odniesieniu do gruntów - zwolniona jest jedynie dostawa terenów niezabudowanych innych niż budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę (art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy), transakcje zawierane przez Panią, dotyczące przedmiotowych działek winny być opodatkowane 22% stawką podatku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Krajowe Biuro Informacji Podatkowej ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.