IPPP1-443-98/10-2/AS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 07.01.2010 r. (data wpływu 25.01.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności udzielania pożyczek – jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 25.01.2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności udzielania pożyczek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka T. Sp. z o.o. w W., zwana dalej „Spółką” udzieliła w 2009 roku oprocentowanej pożyczki z przeznaczeniem na zakup nieruchomości. Pożyczkobiorcą był pracownik Spółki. W przedmiocie działalności Spółki znajdują się m.in. „pozostałe formy udzielania kredytów”, która to działalność – zgodnie z opisem PKD – obejmuje m.in. „pożyczki pieniężne poza systemem bankowym”. Środki na udzielenie pożyczki nie pochodziły z zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

W przyszłości Spółka nie wyklucza udzielania dalszych pożyczek. Spółka potraktowała udzielenie pożyczki jako usługę finansową, a konkretnie usługę pośrednictwa finansowego, objętą zwolnieniem od podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług (pozycja 3 załącznika nr 4 do tej ustawy - dokładnie jest to usługa udzielania pożyczek poza systemem bankowym, zaklasyfikowana pod symbolem PKWIU 65.22).

Jako że obrotem z tytułu przedmiotowej pożyczki są uzyskiwane przez Spółkę odsetki, Spółka, w terminach płatności należnych sobie, zgodnie z umową odsetek wystawia pożyczkobiorcy fakturę VAT, obejmującą odsetki, ze stawką podatku „zwolnione” wykazując następnie kwotę tych odsetek w pozycji 20 deklaracji VAT-7 („dostawa towarów oraz świadczenie usług na terytorium kraju, zwolnione od podatku”).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka postępuje prawidłowo traktując opisaną wyżej pożyczkę jako usługę finansową objętą zwolnieniem od podatku VAT, czy może jest to czynność nie podlegająca w ogóle obowiązywaniu ustawy o podatku od towarów i usług...

Zdaniem Spółki czynność udzielenia pożyczki przez podatnika VAT, który w swoim przedmiocie działalności posiada udzielanie pożyczek, stanowi usługę pośrednictwa finansowego, objętą zwolnieniem od podatku VAT. Obrotem z tytułu umowy pożyczki są w takim wypadku należne pożyczkodawcy odsetki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się - zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy - każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w rozumieniu art. 7 cyt. ustawy (...).

Z art. 8 ust. 3 powołanej ustawy wynika, że usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Działalność gospodarcza, stosownie do art. 15 ust. 2 cyt. ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Istota umowy pożyczki została określona w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zgodnie z art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, tj. 7%, 3% i 0% lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy, zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. Stosownie do poz. 3 wskazanego załącznika, zawierającego wykaz usług zwolnionych od podatku, zwolnione od podatku są usługi pośrednictwa finansowego, sklasyfikowane w grupowaniu PKWiU – sekcja J ex (65-67), z wyłączeniem:

1. działalności lombardów, z wyjątkiem usług świadczonych przez banki,

2. usług polegających na oddaniu w odpłatne użytkowanie rzeczy ruchomej,

3. usług doradztwa finansowego (PKWiU ex 67.13.10-00.20),

4. usług doradztwa ubezpieczeniowego oraz wyceny dla towarzystw ubezpieczeniowych (PKWiU ex 67.20.10-00.20, -00.30), z wyjątkiem świadczonych przez zakład ubezpieczeń w rozumieniu przepisów o działalności ubezpieczeniowej oraz świadczonych w tym zakresie przez podmioty działające w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń,

5. usług ściągania długów oraz faktoringu,

6. usług zarządzania akcjami, udziałami w spółkach lub związkach, obligacjami i innymi rodzajami papierów wartościowych, z wyjątkiem wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy,

7. usług przechowywania akcji, udziałów w spółkach lub związkach, obligacji i innych rodzajów papierów wartościowych, z wyjątkiem wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy,

8. transakcji dotyczących dokumentów ustanawiających tytuł własności,

9. transakcji dotyczących praw w odniesieniu do nieruchomości.

Z opisu stanu faktycznego wynika, iż Spółka będąca podatnikiem podatku od towarów i usług, udzieliła pracownikowi Spółki oprocentowanej pożyczki z przeznaczeniem na zakup nieruchomości. Środki na udzielenie pożyczki nie pochodziły z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. W przedmiocie działalności Spółki znajdują się m.in. „pozostałe formy udzielania kredytów”, która to działalność – zgodnie z opisem PKD – obejmuje m.in. „pożyczki pieniężne poza systemem bankowym”. W przyszłości Spółka nie wyklucza udzielania dalszych pożyczek. Wnioskodawca zaklasyfikował przedmiotową usługę pod symbolem PKWiU 65.22 – usługa udzielania pożyczek poza systemem bankowym.

Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Bowiem udzielanie pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług.

Czynności polegające na udzielaniu pożyczek pieniężnych świadczone poza systemem bankowym, jak słusznie wskazała Spółka, zaliczane do grupy usług pośrednictwa finansowego, sklasyfikowanych w sekcji J. dział 65 PKWiU, mieszczą się w definicji działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 powołanej ustawy. Wobec powyższego udzielanie pożyczek podlega regulacjom zawartym w ustawie o podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że usługa udzielenia pożyczki sklasyfikowana przez Spółkę wg PKWiU do grupowania 65.22, stanowi czynność podlegającą - zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 8 ust. 1 oraz art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, przy czym, jako nie objęta żadnym z wyłączeń wskazanych w poz. 3 załącznika nr 4 do ustawy, korzysta ze zwolnienia od podatku, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednocześnie tut. Organ informuje, że Minister Finansów nie jest uprawniony do klasyfikacji usług, w związku z tym niniejszą interpretację wydano wyłącznie w oparciu o wskazane przez Wnioskodawcę grupowanie statystyczne. Należy zaznaczyć, iż zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 roku w sprawie trybu udzielania, informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz. 11) zainteresowany podmiot sam klasyfikuje m. in. swoje produkty (wyroby i usługi), według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.