ITPP2/443-132/10/EŁ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 15 lutego 2010 r. (data wpływu 18 lutego 2010 r.), uzupełnionym w dniu 10 maja 2010 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do korzystania ze zwolnienia podmiotowego, w związku z dostawą nieruchomości - jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 18 lutego 2010 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 10 maja 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do korzystania ze zwolnienia podmiotowego, w związku z dostawą nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina korzysta ze zwolnienia podmiotowego z podatku od towarów i usług. Wykonuje przede wszystkim funkcje w zakresie administracji publicznej, które są czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu. Pojawiające się przychody z innych tytułów, które nie korzystają ze zwolnienia (inne od tych, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy) nie przekraczają kwoty, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

Osoby fizyczne zwróciły się z wnioskiem do Urzędu Gminy o wykup części działki nr 78/1, ponieważ w pomiarach geodezyjnych, okazało się, że część ich budynku mieszkalnego i wjazdu na posesję znajduje się na gruncie należącym do Gminy. Budynek ten został zakupiony przez małżeństwo w latach dziewięćdziesiątych (osoby te nie zdawały sobie sprawy, że część budynku posadowiona jest na gruncie gminnym). W wyniku postępowania wyjaśniającego stwierdzono, że w ewidencji gruntów i budynków działka ta oznaczona jest jako droga, a właścicielem jest Skarb Państwa. Pomimo tego, że decyzja komunalizacyjna wydana była w dniu 8 lipca 1991 r. w księgach wieczystych nie widniało prawo własności Gminy. W dniu 11 sierpnia 2008 r. Wójt Gminy zatwierdził podział nieruchomości nr 78/1 w ten sposób, że wyodrębniono działkę nr 78/3 będącą przedmiotem dostawy.

Z opisu rzeczoznawcy wynika, że na zbywanej działce posadowiona jest część budynku mieszkalnego wielorodzinnego, pozostała część stanowi wjazd na zaplecze posesji z nawierzchnią żużlową, ciąg pieszy posiada nawierzchnię z kostki betonowej. Na działce znajduje się fragment małego stawku, w granicach działki znajduje się brama dwuskrzydłowa i ogrodzenie wykonane z prętów metalowych.

Z aktu notarialnego wynika, iż:

* Gmina jest właścicielem nieruchomości oznaczonej geodezyjnie jako działka nr 78/1 stanowiącej drogę, o powierzchni 28 arów, dla której sąd prowadzi księgę wieczystą, wpis własności na rzecz Gminy nastąpił na podstawie decyzji z 1991 r., a wpisu tego dokonano w dniu 5 maja 2009 r.

* w skład powyższej nieruchomości wchodzi m.in. działka oznaczona geodezyjnie jako nr 78/3 stanowiąca tereny mieszkaniowe o powierzchni 3 ary 44 m2,

* powyższa działka (nr 78/3) zabudowana jest częścią budynku mieszkalnego wielorodzinnego, który został nabyty ze środków własnych małżonków.

Kupujący (stawiający) przedłożyli notariuszowi protokół uzgodnień, sporządzony w dniu 5 stycznia 2010 r. pomiędzy Gminą a nimi. Wynika z niego, że nabywca został wyznaczony w drodze bezprzetargowej, a strony ustalają cenę wynikającą z operatu szacunkowego. Z § 6 wynika, iż strony podały umówioną cenę sprzedaży, tj. kwotę 6.200 zł. Nakłady poczynione przez nabywcę działki: wjazd na zaplecze posesji z nawierzchnią żużlową, ciąg dla pieszych posiadający nawierzchnię z kostki betonowej, brama dwuskrzydłowa, ogrodzenie wykonane z prętów metalowych i część budynku wielorodzinnego nie były uwzględnione przy wycenie. Wycena taka wynika z Kodeksu cywilnego, ponieważ gdyby doliczono wartość części budynku doszłoby do bezprawnego wzbogacenia przez Gminę. W związku z tym, iż nakłady ponosili nabywcy, Gminie nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku od towarów i usług, jak również nie dokonywała żadnych ulepszeń. Sprzedaży dokonano na rzecz właścicieli większej części budynku, w celu poprawienia warunków zagospodarowania, na zasadach wynikających z ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, przyjmując za cenę wartość gruntu.

Przedmiotowa działka znajduje się na terenach przeznaczonych na cele mieszkalne, zgodnie z uchwalonym przez Radę Gminy Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy (uchwała z dnia 27 maja 1999 r.). Według ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne, do terenów mieszkaniowych zalicza się grunty, nie wykorzystywane do produkcji rolniczej i leśnej, zajęte pod budynki mieszkalne, urządzenia funkcjonalnie związane z budynkami mieszkalnymi (podwórza, dojazdy, przejścia, przydomowe place gier i zabaw itp.), a także ogródki przydomowe. Do czasu sporządzenia aktu notarialnego strony nie łączyła umowa dzierżawy, ani wieczystego użytkowania.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy dokonując tej dostawy Gmina straciła prawo do korzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 w związku z dostawą terenów budowlanych lub przeznaczonych pod zabudowę...

Zdaniem Wnioskodawcy, Gmina nadal może korzystać ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Sprzedaż ta nie dotyczy terenów budowlanych lub przeznaczonych pod budowę. Gmina dokonała dostawy, o której mowa w art. 29 ust. 5 ustawy. Z przepisu tego wynika, iż w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ww. ustawy, należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przez dostawę towarów, w świetle art. 7 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Z powołanego wyżej artykułu wynika, że istotą dostawy towarów jest przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W treści ww. przepisu ustawy, mowa jest bowiem o tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do rozporządzania nim jak właściciel.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione są budynki, budowle lub ich części rozstrzyga przepis art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług. W świetle tego przepisu grunt, na którym są posadowione budynki, budowle lub ich części dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 50.000zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Przepis ust. 2 powołanego wyżej artykułu wskazuje, iż do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Zgodnie z ustawą z dnia 2 grudnia 2009 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 215, poz. 1666), kwotę, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 1, dla 2010 r. przyjmuje się w wysokości 100.000zł.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie – w myśl art. 2 pkt 14 ustawy - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub

2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Analiza powyższych przepisów wskazuje, że dla zastosowania powyższego zwolnienia od podatku istotne jest określenie, czy dostawa nie następuje w ramach pierwszego zasiedlenia. Ustawa o podatku od towarów i usług zawiera definicję legalną tego pojęcia. Wynika z niej, że pierwsze zasiedlenie występuje wówczas, gdy budynek, budowla lub ich części są wydawane pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi. Istotne jest jednak to, że musi to nastąpić w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, czyli m. in. odpłatnej dostawy lub odpłatnej usługi (przykładowo najem, dzierżawa). Także znaczenie mają wydatki poniesione na ulepszenie budynku, budowli lub ich części.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalania się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Gmina korzysta ze zwolnienia podmiotowego (art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług). Od 1991 r. jest właścicielem działki nr 78/1 stanowiącej drogę, o powierzchni 28 arów. W skład tej nieruchomości wchodzi działka nr 78/3 o powierzchni 3 ary 44 m2, stanowiąca teren mieszkaniowy. Zabudowana jest częścią budynku mieszkalnego wielorodzinnego, znajduje się na niej wjazd z nawierzchnią żużlową, ciąg dla pieszych z kostki betonowej, brama dwuskrzydłowa i ogrodzenie wykonane z prętów metalowych. Gmina działając w trybie i na zasadach wynikających z ustawy o gospodarce nieruchomościami, sprzedała ww. nieruchomość właścicielom pozostałej (większej) części budynku. Zgodnie z protokołem uzgodnień ceną nabycia była tylko cena gruntu, ponieważ część budynku, droga z nawierzchnią żużlową, ciąg z kostki betonowej, brama dwuskrzydłowa i ogrodzenie, stanowiły nakłady nabywcy. Ponieważ to nabywcy dokonali zakupu części budynku z własnych środków finansowych Gminie nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku od towarów i usług z tego tytułu, jak również nie dokonywała żadnych ulepszeń. Działka znajduje się na terenie przeznaczonym na cele mieszkalne. Do czasu sporządzenia aktu notarialnego strony nie łączyła umowa dzierżawy, ani wieczystego użytkowania.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane przepisy stwierdzić należy, iż przedmiotowa dostawa obejmowała dostawę gruntu oraz budynku mieszkalnego wielorodzinnego, w części posadowionej na tym gruncie, jak również drogę dojazdową, chodnik, bramę i ogrodzenie znajdujące się na tym gruncie. Do dostawy części budynku winno mieć zastosowanie zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług. Biorąc pod uwagę fakt, że zwolniona była dostawa części budynku, w związku z treścią art. 29 ust. 5 cyt. ustawy, zwolniona była również dostawa przedmiotowego gruntu. Również sprzedaż drogi dojazdowej do posesji, chodnika, bramy i ogrodzenia znajdujących się na tym gruncie, o ile stanowiły budowle, winna być zwolniona od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług. Uwzględniając powyższe oraz treść art. 113 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy, Gmina nie straciła prawa do stosowania zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 ww. artykułu.

Natomiast jeżeli ww. naniesienia nie stanowiły budowli, ich sprzedaż podlegała opodatkowaniu na zasadach ogólnych, gdyż nie mogła korzystać ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 2 ww. ustawy (nie były one używane przez Gminę przez okres dłuższy niż pół roku). O ile wartość tej oraz pozostałej sprzedaży realizowanej przez Gminę, podlegającej opodatkowaniu, nie przekroczyła kwoty, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 2 grudnia 2009 r. (100.000 zł), Gmina również nie straciła prawa do stosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tut. organ pragnie jednak wskazać, iż w przypadku, gdy Gmina przedmiotową sprzedaż opodatkowała i potwierdziła fakturą VAT, to zgodnie z art. 108 ust. 1 ustawy, jest obowiązana do zapłaty podatku należnego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.