IPPP1-443-638/10-4/AS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 25.05.2010 r. (data wpływu 28.05.2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 03.08.2010 r. (data wpływu 09.08.2010 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 19 lipca 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia czy Wnioskodawca udzielając odpłatnego poręczenia kredytu spółce powiązanej występuje w charakterze podatnika, określenia stawki podatku VAT dla ww. usługi – jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 28.05.2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia czy Wnioskodawca udzielając odpłatnego poręczenia kredytu spółce powiązanej występuje w charakterze podatnika, określenia stawki podatku VAT dla ww. usługi.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca – spółka E. S.A. – jest podmiotem dominującym wobec spółki A. S.A. z siedzibą w W. E. S.A. jest firmą transportową specjalizującą się w transporcie paliw. Spółka A. S.A. prowadzi hurtową i detaliczną sprzedaż paliw na terenie całego kraju.

Z uwagi na specyfikę prowadzonej działalności, obie spółki ściśle ze sobą współpracują zarówno na poziomie operacyjnym jak również współdziałają w obszarze zarządzania ryzykiem finansowym. Elementem tego współdziałania jest wzajemne udzielanie sobie przez spółki A. S.A. i E. S.A. poręczeń spłaty zobowiązań wobec banków wynikających z umów kredytowych oraz umów o udzielenie gwarancji bankowej. Poręczenia te miały dotychczas charakter nieodpłatny.

Wnioskodawca rozważa obecnie zmianę zasad współpracy ze spółką zależną polegającą na wprowadzeniu odpłatności za udzielenie poręczenia.

Zmiana ta jest rozważana z uwagi na rozbieżności pomiędzy oceną skutków podatkowych uzyskania nieodpłatnie poręczeń formułowaną przez Ministra Finansów w szeregu znanych Wnioskodawcy indywidualnych interpretacji podatkowych (zgodnie z którymi nieodpłatne otrzymanie poręczenia (gwarancji) od podmiotu powiązanego nie jest świadczeniem nieodpłatnym, podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym), a odmiennym stanowiskiem Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażonym w dwóch wyrokach wydanych w ostatnim okresie: wyroku z dnia 26 stycznia 2010 r. w sprawie oznaczonej lI FSK 1417/08, uchylającym wyrok WSA w Gliwicach z 20 maja 2008 r. (I SA/Gl 35/08) oraz wyroku z dnia 8 grudnia 2009 r. w sprawie oznaczonej I FSK 1156/08, uchylającym wyrok WSA w Łodzi z 4 kwietnia 2008 r. (I SA/Łd 57/08), zgodnie z którymi nieodpłatne otrzymanie poręczenia (gwarancji) od podmiotu powiązanego stanowi nieodpłatne świadczenie na gruncie przepisu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy O PDOP.

Dodać należy, iż w przypadku zmiany zasad współpracy ze spółką zależną, polegającej na wprowadzeniu odpłatności za udzielenie poręczenia, w dalszym ciągu udzielanie poręczenia nie byłoby przedmiotem profesjonalnej działalności gospodarczej Wnioskodawcy — poręczenia udzielane byłyby jedynie spółce zależnej a usługi tego rodzaju nie byłyby świadczone na rzecz żadnego innego podmiotu. Analogicznie spółka zależna udzielałaby poręczeń jedynie Wnioskodawcy jako jej spółce dominującej.

Wnioskodawca zakłada także, że zarówno opłata uzyskana za udzielenie poręczenia na rzecz spółki zależnej, jak również opłata płacona za poręczenia uzyskane od spółki zależnej, miałyby charakter cen rynkowych, tj. zostałyby skalkulowane na poziomie cen stosowanych przez podmioty profesjonalnie udzielające poręczeń, odpowiednio skorygowanych, w szczególności z uwagi na inny poziom ryzyka w transakcjach pomiędzy podmiotami powiązanymi oraz korzyści dla obu podmiotów wynikające z możliwości realizacji założonej strategii gospodarczej.

W uzupełnieniu z dnia 3 sierpnia 2010 r. Wnioskodawca doprecyzował, iż odpłatne udzielanie poręczeń spłaty kredytu, powinny zostać zaklasyfikowane do celów podatkowych zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług (PKWiU) w grupowaniu 65.23.10-00.00 „Usługi pośrednictwa finansowego, gdzie indziej niesklasyfikowane”.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca udzielając odpłatnego poręczenia kredytu podmiotowi powiązanemu (spółce zależnej), występuje w charakterze podatnika VAT, a czynność ta jest usługą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, zwolnioną jako usługa finansowa z opodatkowania tym podatkiem, pomimo iż Wnioskodawca nie zamierza udzielać poręczeń profesjonalnie, tj. oferować i świadczyć ich jakimkolwiek innym podmiotom poza spółką zależną...

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Z kolei, zgodnie przepisem art. 15 ust. 2 ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Mając na uwadze powyższe definicje podatnika i działalności gospodarczej, w ocenie Wnioskodawcy należy uznać, iż udzielając spółce zależnej odpłatnego poręczenia spłaty kredytu bankowego, będzie działał w tym zakresie jako usługodawca, nawet jeśli czynności te będą sporadyczne, gdyż ma zamiar dokonywać tych czynności w sposób częstotliwy. Samo ograniczenie kręgu adresatów poręczeń do podmiotów powiązanych (spółki zależnej) nie ma znaczenia dla oceny, czy Spółka działa w tym zakresie jako podatnik podatku VAT. Ponieważ jednak, zdaniem Wnioskodawcy, odpłatne udzielanie poręczeń jest usługą finansową, mieszczącą się w zakresie usług pośrednictwa finansowego wskazanych w załączniku nr 4 do ustawy (Wykaz usług zwolnionych od podatku), jest usługą zwolnioną od podatku od towarów usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się - zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy - każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w rozumieniu art. 7 cyt. ustawy (...).

Z art. 8 ust. 3 powołanej ustawy wynika, że usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Natomiast działalność gospodarcza, stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, tj. 7%, 3% i 0% lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy, zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. Stosownie do poz. 3 wskazanego załącznika, zawierającego wykaz usług zwolnionych od podatku, zwolnione od podatku są usługi pośrednictwa finansowego, sklasyfikowane w grupowaniu PKWiU – sekcja J ex (65-67), z wyłączeniem:

1. działalności lombardów, z wyjątkiem usług świadczonych przez banki,

2. usług polegających na oddaniu w odpłatne użytkowanie rzeczy ruchomej,

3. usług doradztwa finansowego (PKWiU ex 67.13.10-00.20),

4. usług doradztwa ubezpieczeniowego oraz wyceny dla towarzystw ubezpieczeniowych (PKWiU ex 67.20.10-00.20, -00.30), z wyjątkiem świadczonych przez zakład ubezpieczeń w rozumieniu przepisów o działalności ubezpieczeniowej oraz świadczonych w tym zakresie przez podmioty działające w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń,

5. usług ściągania długów oraz faktoringu,

6. usług zarządzania akcjami, udziałami w spółkach lub związkach, obligacjami i innymi rodzajami papierów wartościowych, z wyjątkiem wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy,

7. usług przechowywania akcji, udziałów w spółkach lub związkach, obligacji i innych rodzajów papierów wartościowych, z wyjątkiem wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy,

8. transakcji dotyczących dokumentów ustanawiających tytuł własności,

9. transakcji dotyczących praw w odniesieniu do nieruchomości.

Z opisu przedstawionego we wniosku wynika, że Spółka wnioskująca jest firmą transportową specjalizującą się w transporcie paliw i jest podmiotem dominującym wobec drugiej spółki S.A.

Z uwagi na specyfikę prowadzonej działalności, obie spółki ściśle ze sobą współpracują zarówno na poziomie operacyjnym, jak również współdziałają w obszarze zarządzania ryzykiem finansowym. Elementem tego współdziałania jest wzajemne udzielanie sobie poręczeń spłaty zobowiązań wobec banków wynikających z umów kredytowych oraz umów o udzielenie gwarancji bankowej. Poręczenia te miały dotychczas charakter nieodpłatny. W przypadku zmiany zasad współpracy ze spółką zależną, polegającej na wprowadzeniu odpłatności za udzielenie poręczenia, w dalszym ciągu udzielanie poręczeń nie byłoby przedmiotem profesjonalnej działalności gospodarczej Wnioskodawcy – poręczenia udzielane byłyby jedynie spółce zależnej, a usługi tego rodzaju nie byłyby świadczone na rzecz żadnego innego podmiotu.

Usługi udzielania odpłatnego poręczenia kredytu Spółka klasyfikuje wg PKWiU do grupowania 65.23.10-00.00, tj. „usługi pośrednictwa finansowego, gdzie indziej nie sklasyfikowane”.

Mając na uwadze powyższą analizę przepisów należy stwierdzić, że czynności polegające na odpłatnym udzielaniu poręczenia kredytu, realizowane sporadycznie, przyporządkowane przez Wnioskodawcę wg PKWiU do grupowania 65.23.10-00.00, są odpłatnym świadczeniem usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Spółka słusznie zauważyła, iż w analizowanym przypadku będzie działała w tym zakresie jako usługodawca, nawet jeśli czynności te będą sporadyczne. Samo ograniczenie kręgu adresatów poręczeń do podmiotów powiązanych (spółki zależnej) nie ma znaczenia dla oceny, czy Spółka działa w tym zakresie jako podatnik podatku VAT. Spółka, udzielając przedmiotowych poręczeń, realizuje je w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, o charakterze zarobkowym. Udzielanie zatem gwarancji przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą (Spółkę S.A.) należy identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny podmiotu, a więc uznać za czynność rodzącą obowiązki w podatku VAT, nawet gdy te czynności nie znajdują się w jej zakresie przedmiotowym.

Usługa udzielenia poręczenia spłaty kredytu stanowi czynność podlegającą – zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 8 ust. 1 oraz art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, przy czym, jako nie objęta żadnym z wyłączeń wskazanych w poz. 3 załącznika nr 4 do ustawy, korzysta ze zwolnienia od podatku, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednocześnie tut. Organ informuje, że Minister Finansów nie jest uprawniony do klasyfikacji usług, w związku z tym niniejszą interpretację wydano wyłącznie w oparciu o wskazane przez Wnioskodawcę grupowanie statystyczne. Należy zaznaczyć, iż zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 roku w sprawie trybu udzielania, informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz. 11) zainteresowany podmiot sam klasyfikuje m. in. swoje produkty (wyroby i usługi), według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.