IPPB5/423-560/10-5/IŚ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 24.08.2010 r.(data wpływu 27.08.2010 r.) - uzupełnionym pismem z dnia 25.10.2010 r. (data nadania 25.10.2010 r., data wpływu 26.10.2010 r.), stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 18.10.2010 r. Nr IPPB5/423-560/10-2/IŚ (data nadania 18.10.2010 r., data odbioru 19.10.2010 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodów z tytułu nieodpłatnego przekazania rzeczy – jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 27.08.2010 r. Spółka złożyła do Naczelnika Urzędu Skarbowego ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodów z tytułu nieodpłatnych świadczeń i z nieodpłatnego przekazania rzeczy oraz w zakresie sprecyzowania momentu powstania przychodu ze sprzedaży złomu na rzecz Inwestora.

Pismem z dnia 27.08.2010 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego przekazał przedmiotowy wniosek Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku (data wpływu do tut. Organu 27.08.2010 r.) celem załatwienia według właściwości rzeczowej.

Dla Spółki – Wnioskodawcy właściwym rzeczowo i miejscowo organem podatkowym do wydania pisemnej interpretacji od dnia 1 lipca 2007 r. jest bowiem – w związku z § 7 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego – Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka – Wnioskodawca w ramach swojej działalności eksploatuje stanowiące jej własność rozbudowane sieci rurociągów służących do transportu paliw płynnych.

Powyższe urządzenia przesyłowe są często posadowione na gruntach, będących własnością innych podmiotów. W praktyce zdarzają się sytuacje, ze właściciel, użytkownik lub inna osoba uprawniona do prowadzenia prac na gruncie ma zamiar przeprowadzić na danym terenie inwestycję budowlaną, której lokalizacja koliduje z trasą przebiegu urządzeń przesyłowych Spółki. W takim przypadku inwestor występuje do Spółki o wyrażenie zgody na dokonanie przebudowy urządzeń przesyłowych w celu usunięcia kolizji. Przed przystąpieniem do usuwania kolizji zasadą jest zawieranie przez Spółkę i Inwestora stosownej umowy określającej zakres i zasady przeprowadzenia prac.

Obecnie Spółka zamierza zawrzeć umowy z Oddziałami G. (dalej: „Inwestor”), na mocy których Inwestor dokona przebudowy odcinków urządzeń przesyłowych Spółki (w razie konieczności wraz z infrastrukturą towarzyszącą), które będą kolidować z prowadzonymi przez ten podmiot inwestycjami w zakresie budowy dróg ekspresowych i autostrad.

Zgodnie z przewidywaniami Spółki przebudowa będzie wiązać się z modyfikacją trasy rurociągów. Przebudowa będzie polegać przede wszystkim na likwidacji kolidującego odcinka sieci przesyłowej (odcięciu fragmentu rurociągu) i wybudowaniu nowego fragmentu, który będzie omijał obszar planowanej inwestycji. W praktyce konieczne może być również przebudowanie infrastruktury towarzyszącej, w tym przede wszystkim fragmentów linii światłowodowych biegnących wzdłuż rurociągu (stanowiących odrębne od rurociągu środki trwałe). Prace Inwestora zostaną wykonane przy użyciu standardowych materiałów i technologii dostępnych na rynku.

Co do zasady powyższe prace nie będą wiązać się z powstaniem i przekazaniem Spółce nowych środków trwałych, ale przebudową części składowych środków trwałych już istniejących.

Wyjątkowo nowe środki trwałe mogą powstać na przykład w przypadku istotnej zmiany profilu topograficznego trasy przebiegu rurociągu, gdy konieczne może okazać się wybudowanie przez Inwestora dodatkowych stacji zasuw w celu zachowania wymaganych parametrów przesyłowych. Wartość przekazywanych Spółce środków trwałych będzie odpowiadała wartości nakładów poniesionych przez Inwestora i zostanie określona w protokóle zdawczo-odbiorczym.

Przebudowa zostanie dokonana przez Inwestora. Spółka nie będzie ponosić żadnych kosztów przedsięwzięcia i nie będzie zobowiązana do zwrotu Inwestorowi jakichkolwiek wydatków. W szczególności w ramach usuwania kolizji Inwestor zobowiązuje się do zagospodarowania i utylizacji odpadów związanych z demontażem rurociągu i infrastruktury towarzyszącej na własny koszt. Jednocześnie Spółka planuje uregulowanie w umowie z Inwestorem zasad zwrotu wartości odzyskanego złomu. Spółka zamierza wystawiać faktury VAT dokumentujące sprzedaż złomu na rzecz Inwestora.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy dokonana przez Inwestora przebudowa istniejących środków trwałych Spółki, która nie powoduje ich ulepszenia, stanowić będzie nieodpłatne świadczenie w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT - a jeżeli tak, to w jaki sposób Spółka powinna ustalić wysokość przychodu z tego tytułu...

2. Czy wybudowanie przez Inwestora na rzecz Spółki nowych środków trwałych stanowić będzie nieodpłatne przekazanie rzeczy w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT - a jeżeli tak, to w jaki sposób Spółka powinna ustalić wysokość przychodu z tego tytułu oraz wartość początkową środków trwałych dla celów dokonywania odpisów amortyzacyjnych stanowiących koszty uzyskania przychodów...

3. Czy przychód Spółki ze sprzedaży złomu na rzecz Inwestora powstanie stosownie do regulacji art. 12 ust. 3a ustawy o CIT (w dniu wydania rzeczy, ale nie później niż w dniu wystawienia faktury lub uregulowania należności)...

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest wykładnia przepisów w zakresie pytania nr 2 postawionego przez Spółkę.

Wniosek odnośnie pytań nr 1 i nr 3 postawionych przez Spółkę został rozpatrzony odrębnymi interpretacjami.

Stanowisko Spółki:

Ad. pyt. 2)

Zdaniem Spółki, w przypadku, gdy na skutek wykonania przez Inwestora prac Spółka uzyska przysporzenie w postaci nowych środków trwałych, to będzie zobowiązana do rozpoznania z tego tytułu przychodu podatkowego, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm., dalej: ustawa o CIT). Zdaniem Spółki wybudowanie przez Inwestora nowych środków trwałych (np. stacji zasuw) i ich nieodpłatne przekazanie Spółce będzie stanowić nieodpłatne przekazanie rzeczy, o których mowa w powyższym przepisie.

W ocenie Spółki, wysokość przychodu należałoby w takim przypadku ustalić na podstawie art. 12 ust. 5 ustawy o CIT, zgodnie z którym wartość otrzymanych nieodpłatnie rzeczy lub praw określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, wartość przekazywanych Spółce środków trwałych będzie odpowiadała wartości nakładów poniesionych przez Inwestora i zostanie określona w protokóle zdawczo-odbiorczym. Jeżeli wykazana przez Inwestora wartość nakładów zostanie uznana przez specjalistów wyznaczonych przez Spółkę do nadzoru nad procesem usuwania kolizji za odpowiadającą wartości rynkowej, Spółka zaakceptuje protokół zdawczo-odbiorczy a wykazana przez Inwestora wartość zostanie potraktowana jako przychód podatkowy Spółki. Należy przy tym podkreślić, że specyfika urządzeń, które zostaną wybudowane przez Inwestora sprawia, że przy ich budowie będzie on najprawdopodobniej zmuszony korzystać z usług wyspecjalizowanych podmiotów, które będą świadczyć swoje usługi na warunkach rynkowych.

Wartość początkową otrzymanych środków trwałych dla celów dokonywania odpisów amortyzacyjnych należałoby natomiast ustalić na podstawie art. 16g ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT. Zgodnie z tym przepisem, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

Jednocześnie Spółka stoi na stanowisku, że jeżeli rozpozna przychód podatkowy z tytułu otrzymania od Inwestora środków trwałych, to odpisy amortyzacyjne dokonywane od ich wartości początkowej będą stanowiły koszty uzyskania przychodów. Wynika to z wnioskowania a contrario z treści przepisu art. 16 ust 1 pkt 63 lit. a ustawy o CIT, zgodnie z którym odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej nieodpłatnie nabytych środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych nie stanowią kosztów uzyskania przychodu jedynie wówczas, gdy:

1. nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw, lub

2. dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub

3. nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku.

Należy zatem stwierdzić, że skoro w analizowanym przypadku Spółka rozpozna przychód z tytułu nieodpłatnego otrzymania środka trwałych, to kwoty odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od ich wartości początkowej mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Spółki.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.