ILPP1/443-488/11-4/MS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Muzeum, przedstawione we wniosku z dnia 17 marca 2011 r. (data wpływu 21 marca 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 31 maja 2011 r. (data wpływu 3 czerwca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług konserwacji zabytków, ratowniczych badań archeologicznych i depozytu zabytków archeologicznych – jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 21 marca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług konserwacji zabytków, ratowniczych badań archeologicznych i depozytu zabytków archeologicznych. Wniosek uzupełniono dnia 3 czerwca 2011 r. o doprecyzowanie opisanego stanu faktycznego oraz pełnomocnictwo, z którego wynika prawo osoby podpisanej na wniosku do występowania w imieniu Wnioskodawcy przed organem właściwym do wydawania interpretacji indywidualnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Muzeum jest samorządową instytucją kultury, dla której organizatorem jest Gmina Miejska. Przedmiotem działalności Muzeum, wpisanego do rejestru Instytucji Kultury Urzędu Miasta jest:

gromadzenie zbiorów kultury materialnej,

trwała ochrona dóbr kultury,

upowszechnianie wartości historii, nauki i kultury polskiej i światowej,

kształtowanie wrażliwości poznawczej i estetycznej,

prowadzenie badań nad przeszłością regionu.

Zakres prowadzonej działalności statutowej obejmuje:

działalność nieodpłatną;

gromadzenie i konserwację zbiorów własnych,

prowadzenie wykładów z zakresu archeologii i historii,

lekcje muzealne dla szkół podstawowych, gimnazjalnych i średnich (na terenie danej szkoły),

upowszechnianie historii regionu.

działalność odpłatną:

konserwacja zabytków zlecona przez osoby fizyczne i prawne,

ratownicze badania archeologiczne zlecone przez inwestorów,

organizowanie wystaw,

depozyt zabytków archeologicznych,

lekcje muzealne dla szkół podstawowych, gimnazjalnych i średnich (na terenie Muzeum).

Muzeum wpisane jest do Państwowego Rejestru Muzeów po Numerem xx. Muzeum jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Działalność odpłatna rejestrowana jest w urządzeniach księgowych na podstawie wystawianych przez Muzeum faktur VAT. Ewentualne osiągane zyski z działalności odpłatnej, Muzeum przeznacza w całości na swoją działalność statutową.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 31 maja 2011 r. Wnioskodawca wskazał, iż w prawie podatkowym brak jest definicji usług kulturalnych. Usługą taką zapewne będzie usługa związana z kulturą. Zgodnie z brzmieniem ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, działalność kulturalna polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury. Formami organizacyjnymi działalności kulturalnej są w szczególności: teatry, opery, operetki, filharmonie, orkiestry, instytucje filmowe, kina, muzea, biblioteki, domy kultury, ogniska artystyczne, galerie sztuki oraz ośrodki badań i dokumentacji w różnych dziedzinach kultury.

Zatem, zdaniem Zainteresowanego, usługi będące przedmiotem zapytania stanowią usługi kulturalne. Muzeum nie osiąga w sposób systematyczny zysków z tej działalności. Ewentualne osiągane zyski przeznaczane są w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Jednocześnie poinformowano, że Wnioskodawca prowadzi:

archeologiczne badania ratownicze polegające na przeprowadzeniu wyprzedzających badań wykopaliskowych na terenach przeznaczonych pod budowę inwestycji, na zlecenie inwestora,

powierzchniowe nadzory archeologiczne mające na celu niewykopaliskowe rozpoznanie terenu.

Usługi wymienione powyżej Muzeum prowadzi odpłatnie, na zlecenie osób fizycznych lub prawnych niejednokrotnie uczestnicząc w procedurze przetargowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy działalność odpłatna Muzeum w zakresie:

konserwacji zabytków na zlecenie innych podmiotów,

ratowniczych badań archeologicznych,

depozytu zabytków archeologicznych

kwalifikuje się do objęcia zwolnieniem od VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, ustawodawca zwolnił od podatku od towarów i usług, zgodnie z brzmieniem art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a usługi kulturalne świadczone przez:

„podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną”. Wykonywanie przez te podmioty usług kulturalnych daje zatem możliwość zastosowania zwolnienia od podatku VAT. Nie ulega wątpliwości, że Wnioskodawca takim podmiotem jest. Wątpliwość budzi sformułowanie przez ustawodawcę czynności objętych zwolnieniem jako „usługi kulturalne”.

W prawie podatkowym brak jest definicji „usług kulturalnych°. Usługą taką zapewne będzie usługa związana z kulturą. Zgodnie z brzmieniem ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, działalność kulturalna polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury. Formami organizacyjnymi działalności kulturalnej są w szczególności: teatry, opery, operetki, filharmonie, orkiestry, instytucje filmowe, kina, muzea, biblioteki, domy kultury, ogniska artystyczne, galerie sztuki oraz ośrodki badań i dokumentacji w różnych dziedzinach kultury.

Zatem, zdaniem Wnioskodawcy, Muzeum spełnia wymagania do zwolnienia od podatku VAT czynności w zakresie:

konserwacji zabytków na zlecenie innych podmiotów,

ratowniczych badań archeologicznych,

depozytu zabytków archeologicznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m. in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Ponadto, zgodnie z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. przepisem art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Art. 5a został dodany do ustawy o podatku od towarów i usług na podstawie art. 1 pkt 2 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2011 r. ustawy z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476).

Przepis art. 41 ust. 1 ustawy, stanowi, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na mocy art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578), zmienionego treścią art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726), od dnia 1 stycznia 2011 r. dodano do ustawy przepis art. 146a ustawy, zgodnie z którym w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%;

stawka zryczałtowanego zwrotu podatku, o której mowa w art. 115 ust. 2, wynosi 7%;

stawka ryczałtu, o której mowa w art. 114 ust. 1, wynosi 4%.

Należy zaznaczyć, że zarówno w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do niej przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku, a nawet zwolnień od podatku.

Z dniem 1 stycznia 2011 r. weszła w życie ustawa z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług. Przepisy nowelizacji uchylają załącznik nr 4 do ustawy, zawierający wykaz usług zwolnionych od podatku i przenoszą uregulowania dotyczące tej tematyki do treści ustawy. Zasadnicze znaczenie ma w tym przypadku dodanie do art. 43 ust. 1 ustawy punktu 33, regulującego zwolnienia od podatku usług kulturalnych.

Ponadto, przy określaniu zakresu zwolnień, które dotychczas były ujęte w załączniku nr 4 do ustawy, odstąpiono od ich identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych określając ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa sądów. Powyższe jest konsekwencją wprowadzenia do ustawy cyt. art. 5a, zgodnie z którym od dnia 1 stycznia 2011 r., jeżeli przepisy ustawy nie powołują symbolu statystycznego dla danego towaru bądź usługi, nie identyfikuje się ich za pomocą klasyfikacji statystycznych.

Zasadniczym powodem odejścia od stosowania klasyfikacji statystycznych przy określaniu zakresu zwolnień od podatku było zapewnienie pełniejszej implementacji przepisów unijnych, w szczególności Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1 ze zm.).

Dyrektywa w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, z brzmieniem której zgodne muszą być przepisy polskiej ustawy o VAT, przewiduje zwolnienia dla usług kulturalnych, stwierdzając w art. 132 ust. 1 lit. n), że zwolnieniu z podatku podlega świadczenie niektórych usług kulturalnych, a także dostawa towarów ściśle z nimi związanych, przez podmioty prawa publicznego lub inne instytucje kulturalne uznane przez dane państwo członkowskie.

Wynika zatem z tego, że ustawodawca europejski dał państwom członkowskim możliwość określenia, które podmioty niebędące podmiotami prawa publicznego, świadczące usługi kulturalne, będą mogły korzystać ze zwolnienia od podatku VAT.

I tak na mocy art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy, zwolnieniu od podatku podlegają usługi kulturalne świadczone przez: podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną.

Stosownie do art. 43 ust. 18 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 31, 32 i 33 lit. a, stosuje się, pod warunkiem że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w tych przepisach, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Ponadto, zgodnie z art. 43 ust. 19 pkt 3 ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 33, nie ma zastosowania do wstępu oraz wypożyczania wydawnictw w zakresie usług świadczonych przez biblioteki, archiwa, muzea i innych usług związanych z kulturą.

Analizując powołane wyżej regulacje należy zauważyć, że warunkiem zastosowania zwolnienia od podatku jest nie tylko spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym dotyczącej rodzaju świadczonych usług (kulturalnych), ale także przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy, który musi być podmiotem prawa publicznego lub innym podmiotem uznanym na podstawie odrębnych przepisów za instytucję o charakterze kulturalnym lub wpisanym do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Ponadto, podmioty te nie powinny osiągać w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia powinny je przeznaczać w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług. Nie spełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że zwolnienie nie ma zastosowania.

Ustawa nie podaje definicji pojęcia „usług kulturalnych”. Jego znaczenie należy zatem ustalić w oparciu o dostępne metody wykładni. W prawie podatkowym pierwszorzędne znaczenie ma wykładnia językowa. Zatem zgodnie z jej regułami, odnosząc się do znaczenia terminu „usługi kulturalne” w języku potocznym, możemy stwierdzić, iż pod pojęciem tym kryją się usługi odnoszące się do kultury, w zakresie kultury itp. Natomiast kultura to „całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości, a także ogół wartości zasad i norm współżycia przyjętych przez dane zbiorowości; wszystko to, co powstaje dzięki pracy człowieka, co jest wytworem jego myśli i działalności. Kultura dzieli się na: materialną, której zakres pokrywa się z pojęciem cywilizacja, i duchową - ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, nauki, moralności funkcjonujących w postaci dzieł artystycznych, wierzeń, obyczajów, a także uznanych wartości, takich jak: prawda, sprawiedliwość, wolność, równość itp. (Roman Smolski, Marek Smolski, Elżbieta Helena Stadtműller „Słownik Encyklopedyczny Edukacja Obywatelska” Wydawnictwo Europa, Warszawa 1999). Encyklopedia Popularna w haśle „kultura” podaje, że jest to „całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości gromadzony, utrwalany i wzbogacany w ciągu jej dziejów, przekazywany z pokolenia na pokolenie; w skład tak pojętej kultury wchodzą nie tylko wytwory materialne i instytucje społeczne, ale także zasady współżycia społecznego, sposoby postępowania, wzory, kryteria ocen estetycznych i moralnych przyjęte w danej zbiorowości i wyznaczające obowiązujące zachowania” (Encyklopedia Popularna PWN, Wydanie XV, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1982). Zgodnie z internetowym Słownikiem języka polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN SA (http://sjp.pwn.pl/), kultura oznacza „materialną i umysłową działalność społeczeństw oraz jej wytwory”. Przez potoczne rozumienie pojęcia „kultura” możemy zatem uznać całokształt wytworów materialnych i umysłowych społeczności. Takie rozumienie pojęcia „kultura”, ma jednak niewielkie znaczenie praktyczne, a już w szczególności nie spełni swojej funkcji w procesie interpretacji prawa podatkowego.

W związku z powyższym, zgodnie z regułami wykładni prawa, w sytuacji gdy wykładnia językowa nie przynosi oczekiwanych rezultatów, wskazanym jest sięgniecie do wykładni systemowej oraz funkcjonalnej. Wykładnia systemowa pozwala nam na ustalenie zakresu rozumienia pojęcia w znaczeniu w jakim posługują się nim inne akty prawne należące do systemu prawa (wykładnia systemowa zewnętrzna). W tym celu należy sięgnąć do ustaw wprost lub pośrednio odnoszących się do działalności prowadzonej w sferze kulturalnej, tj. ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (t. j. Dz. U. z 2001 r. Nr 13, poz. 123 ze zm.) oraz ustawy z dnia 21 listopada 1996 r. o muzeach (Dz. U. z 1997 r. Nr 5, poz. 24 ze zm.). Co prawda definicja działalności kulturalnej w języku prawnym, skonstruowana w oparciu o powyższe akty prawne nie będzie pełna, jednak pozwoli na sprecyzowanie terminów „kultura” oraz „usługi kulturalne” na potrzeby niniejszej interpretacji.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, działalność kulturalna w rozumieniu niniejszej ustawy polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury. W myśl art. 3 ust. 2 ww. ustawy, działalność kulturalna określona w art. 1 ust. 1 nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu odrębnych przepisów.

Z kolei stosownie do art. 1 ustawy o muzeach, muzeum jest jednostką organizacyjną nienastawioną na osiąganie zysku, której celem jest gromadzenie i trwała ochrona dóbr naturalnego i kulturalnego dziedzictwa ludzkości o charakterze materialnym i niematerialnym, informowanie o wartościach i treściach gromadzonych zbiorów, upowszechnianie podstawowych wartości historii, nauki i kultury polskiej oraz światowej, kształtowanie wrażliwości poznawczej i estetycznej oraz umożliwianie korzystania ze zgromadzonych zbiorów.

W myśl art. 2 ustawy o muzeach, muzeum realizuje cele określone w art. 1, w szczególności przez:

gromadzenie zabytków w statutowo określonym zakresie,

katalogowanie i naukowe opracowywanie zgromadzonych zbiorów,

przechowywanie gromadzonych zabytków, w warunkach zapewniających im właściwy stan zachowania i bezpieczeństwo, oraz magazynowanie ich w sposób dostępny do celów naukowych,

zabezpieczanie i konserwację zbiorów oraz, w miarę możliwości, zabezpieczanie zabytków archeologicznych nieruchomych oraz innych nieruchomych obiektów kultury materialnej i przyrody,

urządzanie wystaw stałych i czasowych,

organizowanie badań i ekspedycji naukowych, w tym archeologicznych,

prowadzenie działalności edukacyjnej,

popieranie i prowadzenie działalności artystycznej i upowszechniającej kulturę,

udostępnianie zbiorów do celów edukacyjnych i naukowych,

zapewnianie właściwych warunków zwiedzania oraz korzystania ze zbiorów i zgromadzonych informacji,

prowadzenie działalności wydawniczej.

Zatem za usługi kulturalne świadczone przez muzeum możemy uznać usługi nie wchodzące w zakres działalności gospodarczej w rozumieniu innych przepisów, polegające na upowszechnianiu i ochronie kultury, przez którą należy rozumieć naturalne i kulturalne dziedzictwo ludzkości o charakterze materialnym i niematerialnym, w szczególności w zakresie historii, nauki i sztuki.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca jest samorządową instytucją kultury, dla której organizatorem jest Gmina Miejska. Przedmiotem działalności Muzeum, wpisanego do rejestru Instytucji Kultury jest: gromadzenie zbiorów kultury materialnej, trwała ochrona dóbr kultury, upowszechnianie wartości historii, nauki i kultury polskiej i światowej, kształtowanie wrażliwości poznawczej i estetycznej, prowadzenie badań nad przeszłością regionu.

Zakres prowadzonej działalności statutowej obejmuje:

działalność nieodpłatną, w tym: gromadzenie i konserwację zbiorów własnych, prowadzenie wykładów z zakresu archeologii i historii, lekcje muzealne dla szkół podstawowych, gimnazjalnych i średnich (na terenie danej szkoły), upowszechnianie historii regionu,

działalność odpłatną, w tym: konserwacja zabytków zlecona przez osoby fizyczne i prawne, ratownicze badania archeologiczne zlecone przez inwestorów, organizowanie wystaw, depozyt zabytków archeologicznych, lekcje muzealne dla szkół podstawowych, gimnazjalnych i średnich (na terenie Muzeum).

Zainteresowany wpisany jest do Państwowego Rejestru Muzeów. Jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Działalność odpłatna rejestrowana jest w urządzeniach księgowych na podstawie wystawianych przez Muzeum faktur VAT. Ewentualne osiągane zyski z działalności odpłatnej, Muzeum przeznacza w całości na swoją działalność statutową. Zainteresowany wskazał, iż jego zdaniem, usługi będące przedmiotem zapytania stanowią usługi kulturalne. Muzeum nie osiąga w sposób systematyczny zysków z działalności. Ewentualne osiągane zyski przeznaczane są w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Z opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest instytucją kultury wpisaną do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez jednostkę samorządu terytorialnego. Muzeum jest również wpisane do Państwowego Rejestru Muzeów. W związku z powyższym spełniona zostaje podmiotowa przesłanka umożliwiającą skorzystanie ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy.

Ponadto, w świetle powyższych rozważań, należy stwierdzić, iż usługi będące przedmiotem zapytania świadczone przez Muzeum mieszczą się w pojęciu usług kulturalnych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy. Usługi te bowiem – jak wskazał Wnioskodawca – objęte są zakresem prowadzonej przez Muzeum działalności statutowej. Umożliwiają one zatem realizację celów, do jakich powołane jest Muzeum, zgodnie z ww. ustawą o muzeach. W związku z powyższym za usługi kulturalne można uznać:

usługi w zakresie konserwacji zabytków na zlecenie innych podmiotów (jako zabezpieczanie i konserwację zbiorów oraz, w miarę możliwości, zabezpieczanie zabytków archeologicznych nieruchomych oraz innych nieruchomych obiektów kultury materialnej i przyrody – art. 2 pkt 4 ustawy o muzeach),

usługi ratowniczych badań archeologicznych (jako organizowanie badań i ekspedycji naukowych, w tym archeologicznych – art. 2 pkt 6 ustawy o muzeach),

usługi w zakresie depozytu zabytków archeologicznych (jako przechowywanie gromadzonych zabytków, w warunkach zapewniających im właściwy stan zachowania i bezpieczeństwo, oraz magazynowanie ich w sposób dostępny do celów naukowych – art. 2 pkt 3 ustawy o muzeach).

Jak wynika ze stanu faktycznego, Muzeum nie osiąga w sposób systematyczny zysków z przedmiotowej działalności. Natomiast ewentualne osiągane zyski przeznaczane są w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług. Zatem w przedmiotowej sprawie zostaje spełniony również warunek umożliwiający stosowanie zwolnienia od podatku, określony w art. 43 ust. 18 ustawy.

Reasumując, świadczone przez Wnioskodawcę usługi konserwacji zabytków na zlecenie innych podmiotów, ratowniczych badań archeologicznych oraz depozytu zabytków archeologicznych korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy, jako usługi kulturalne świadczone przez instytucję kultury wpisaną do rejestru instytucji kultury w ramach jej działalności statutowej.

Tutejszy Organ informuje ponadto, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisywanym we wniosku oraz uzupełnieniu do wniosku stanie faktycznym, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.