IPPP1/443-1119/09-2/IG

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz.770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 03.11.2009r. (data wpływu 09.11.2009r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki VAT 0% w ramach dostaw wewnątrzwspólnotowych – jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 09.11.2009r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki VAT 0% w ramach dostaw wewnątrzwspólnotowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca dokonuje sprzedaży wewnątrzwspólnotowej. W okresie dobrej koniunktury gospodarczej wysyłki dokonywane były całościowo i otrzymywał CMR potwierdzenia całego transportu od firm spedycyjnych.

Obecna zmiana sytuacji gospodarczej powoduje, iż firmy kooperujące wymagają od wnioskodawcy częstszych dostaw w małych ilościach. W związku z tym zmuszony jest współpracować z międzynarodowymi firmami zajmującymi się również drobnymi przesyłkami, tj. U i R. Z firmami tymi podpisał umowy o współpracę. Z niniejszych firm nie otrzymują oryginałów potwierdzenia dostaw, gdyż dostawy są monitorowane w systemie elektronicznym. Do potwierdzenia wewnątrzwspólnotowej faktury VAT wnioskodawca posiada:

1. zamówienie na dostawę towaru;

2. dowód nadania przesyłki;

3. elektroniczne podsumowanie monitorowania dostawy;

4. potwierdzoną przez odbiorcę kopię faktury VAT;

5. dokonaną zapłatę za fakturę w ustalonym terminie z danym odbiorcą.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wyżej wymienione dokumenty pozwalają na stosowanie stawki VAT 0% w ramach dostaw wewnątrzwspólnotowych...

Zdaniem Wnioskodawcy,

Tak, są to wystarczające dokumenty do zastosowania stawki 0% w podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z brzmieniem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2. eksport towarów;

3. import towarów;

4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W świetle art. 7 powołanej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W myśl zaś art. 13 ust. 1 ww. ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie z art. 41 ust. 3 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Stosownie do art. 42 ust. 1 ww. ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów;

2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Biorąc pod uwagę powyższy przepis, stwierdzić należy, że możliwość zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów istnieje, gdy spełnione zostaną łącznie warunki dotyczące statusu dostawcy oraz nabywcy, a także otrzymania przez dostawcę stosownej dokumentacji.

Przepis art. 42 ust. 3 ww. ustawy stanowi, iż dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),

2. kopia faktury,

3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku– z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Na mocy zaś art. 42 ust. 11 ww. ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3 -5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;

2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;

3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;

4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Dokumenty wskazane w art. 42 ust. 11 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, pełnią jedynie funkcję uzupełniającą, w przypadku gdy dokumentacja podstawowa wynikająca z art. 42 ust. 3 ustawy, nie potwierdza jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy, a prawo podatnika do zastosowania w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej stawki podatku VAT w wysokości 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, iż doszło do wywozu towaru poza terytorium Polski. Natomiast podstawowe znaczenie dla udokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ww. ustawy. Powyższy przepis wymienia w zasadzie, w sposób enumeratywny dowody, jakimi należy się posłużyć dla udowodnienia, że nastąpił wywóz towaru z terytorium Polski i jego transport (przemieszczenie) do innego kraju członkowskiego. Wymienione dokumenty muszą łącznie potwierdzać dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy, dlatego konieczne jest posiadanie przez Spółkę wszystkich dokumentów wymienionych w tym przepisie. Dopiero gdy wszystkie dokumenty wymienione a art. 42 ust. 3 łącznie w sposób jednoznaczny nie potwierdzają dostarczenia towarów do miejsca przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, istnieje możliwość stosowania dodatkowych dowodów, określonych w art. 42 ust. 11 ustawy.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, iż Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje dostaw towarów z terytorium kraju na terytoria innych państw członkowskich Wspólnoty Europejskiej.

Do potwierdzenia wewnątrzwspólnotowej faktury VAT wnioskodawca posiada:

1. zamówienie na dostawę towaru;

2. dowód nadania przesyłki;

3. elektroniczne podsumowanie monitorowania dostawy;

4. potwierdzoną przez odbiorcę kopię faktury VAT;

5. dokonaną zapłatę za fakturę w ustalonym terminie z danym odbiorcą.

Spółka w swojej dokumentacji nie posiada więc wszystkich dokumentów, wymienionych w przywołanym wyżej przepisie art. 42 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, które łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Spółka posiada jedynie 1 dokument - kopię faktury wymienioną w art. 42 ust. 3 pkt 2 ustawy, natomiast nie posiada dokumentów przewozowych od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi) – art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy, oraz nie posiada specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku – art. 42 ust. 3 pkt 3 ustawy.

Zatem Spółka jest w posiadaniu tylko 1 dokumentu, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 2 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, nie posiada zaś dokumentu przewozowego, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ww. ustawy i specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku, o której mowa w art. 42 ust. 3 pkt 3 ustawy.

W związku z tym należy uznać, że posiadane przez Spółkę dokumenty nie będą upoważniały do zastosowania 0% stawki podatku VAT z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów i bez znaczenia w przedmiotowej sprawie jest fakt posiadania przez wnioskodawcę niektórych dokumentów, o których mowa w art. 42 ust. 11 ustawy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację, w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.