IPPP1-443-159/07-3/JF

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółdzielni, przedstawione we wniosku z dnia 30.08.2007r. (data wpływu 07.09.2007r.) uzupełnionym w dniu 11.09.2007r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawka podatku dla dostawy lokali mieszkalnych, garaży indywidualnych oraz miejsc parkingowych - jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 04.09.2007r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla dostawy lokali mieszkalnych, garaży indywidualnych i miejsc postojowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Spółdzielnia Budowlano Mieszkaniowa S zawiera umowy o budowę lokali mieszkalnych i garaży indywidualnych lub miejsc postojowych w garażach wielostanowiskowych położonych w podziemiach realizowanych budynków, naliczając od każdej wpłaty podatek od towarów i usług w wysokości 7% - dla lokali mieszalnych oraz 22% - dla garaży i miejsc parkingowych. Po zakończeniu inwestycji zawierane są dwie odrębne umowy:

* o ustanowienie odrębnej własności lokalu oraz przeniesienie jego własności na członka spółdzielni, przedmiotem której jest ustalenie i przeniesienie własności lokalu mieszkalnego,

* umowa o przeniesienie własności udziału w nieruchomości na rzecz członka spółdzielni, przedmiotem której jest przeniesienie własności udziału w stanowiącym odrębną nieruchomość lokalu użytkowym – garażu wielostanowiskowym.

Nie każdy członek spółdzielni finansujący lokal mieszkalny, decyduje się na finansowanie garażu. Właściciel może dowolnie dysponować zarówno lokalem mieszkalnym, jak i garażem.

Wnioskodawca nadmienia, że w sprawie stawek podatku od towarów i usług za miejsca postojowe zapadł wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 czerwca 2005 roku, który orzekł, że do przydziału lokalu wraz z miejscem postojowym powinna być stosowana obniżona stawka tj. 7%.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy S stosuje prawidłowe stawki podatku od towarów i usług odpowiednio 7% dla lokali mieszkalnych oraz 22% dla garaży indywidualnych i miejsc postojowych w garażach wielostanowiskowych usytuowanych w realizowanych budynkach mieszkalnych, czy też powinna stosować jednolitą 7% stawkę zarówno dla lokali mieszkalnych i garaży... Jakich zmian należy dokonać, aby możliwe było zastosowanie ujednoliconej, obniżonej 7% stawki podatku zarówno dla lokali mieszkalnych, garaży indywidualnych i miejsc postojowych w garażach wielostanowiskowych usytuowanych w realizowanych budynkach mieszkalnych...

Zdaniem wnioskodawcy stosowane obecnie rozwiązania są prawidłowe. Z uwagi na powstałe wątpliwości rozważa możliwość zastosowania ujednoliconej, obniżonej stawki podatku od towarów i usług, jeżeli uzyska pozytywną opinię w przedmiotowej sprawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez odpłatną dostawę – w myśl art. 7 ust. 1 ustawy – rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Przez towar należy rozumieć rzeczy ruchome, wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty (art. 2 pkt 6 ustawy).

Stosownie do zapisu art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy, w okresie od dnia przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej do dnia 31 grudnia 2007 roku w odniesieniu do obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, stosuje się stawkę w wysokości 7%.

Pod pojęciem „obiekt budownictwa mieszkaniowego” wg zapisu art. 2 pkt 12 ustawy rozumie się budynki mieszkalne rodzinne stałego zamieszkania, sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych: 111 - Budynki mieszkalne jednorodzinne, 112 – Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, ex 113 - Budynki zbiorowego zamieszkania - wyłącznie: budynki kościołów i innych związków wyznaniowych, klasztory, domy zakonne, plebanie, kurie, rezydencje biskupie oraz rezydencje Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.

Z uwagi na to, iż przepisy prawa podatkowego (ustawa o podatku od towarów i usług ani przepisy wykonawcze do niej) nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego ani lokalu użytkowego, należy po nie sięgnąć do ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 ze zm.). Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 ust. 2 powyższej ustawy samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Ponadto ust. 4 powołanego wyżej artykułu stanowi, iż do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnice, strych, komórka, garaż, zwane dalej „pomieszczeniami przynależnymi”.

Ustawa o własności lokali wskazuje na wyraźne rozróżnienie pomiędzy pomieszczeniami pomocniczymi, które związane są z izbą lub zespołem izb przeznaczonych na pobyt stały ludzi w sposób funkcjonalny polegający na wykorzystaniu całej przestrzeni bezpośrednio dla zaspokajania mieszkaniowych potrzeb ludzi, a pomieszczeniami przynależnymi, które chociaż w sensie prawnym stanowią część składową lokalu mieszkalnego, jednak w sensie funkcjonalnym służą do zaspokajania innych niż mieszkaniowe potrzeb ludzi.

W świetle powyższych przepisów wynika, że wydzielone miejsce postojowe lub garaż nie stanowi lokalu mieszkalnego ani pomieszczenia służącego bezpośredniemu zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych. Mogą one przynależeć do lokalu, ale nie zmienia to ich funkcji.

Z treści złożonego wniosku wynika, iż sprzedaż lokalu mieszkalnego i garażu indywidualnego lub miejsca postojowego znajdującego się w garażu wielostanowiskowym położonym w podziemiach budynku, zostanie udokumentowana dwiema odrębnymi umowami. Wskazuje to na ustanowienie odrębnego prawa własności lokalu mieszkalnego i prawa własności udziału w odrębnej nieruchomości lokalu użytkowego - garażu lub miejsca postojowego.

Co do zasady stawka podatku – na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy - wynosi 22%. Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi.

Obniżone stawki mają charakter wyjątkowy i winny mieć zastosowanie do towarów i usług wskazanych przez ustawodawcę w ustawie o podatku od towarów i usług lub w przepisach wykonawczych do tej ustawy. Wyłączenie sprzedaży lokali użytkowych spod działania zapisu art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. b wskazuje, że intencją ustawodawcy było objęcie preferencyjną stawką wyłącznie tych obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, które spełniają funkcje mieszkaniowe.

Zatem sprzedaż lokalu mieszkalnego podlega opodatkowaniu 7% stawką podatku od towarów i usług, natomiast dostawa garażu indywidualnego lub miejsca postojowego nie korzysta z obniżonej stawki podatku od towarów i usług – gdyż traktowane są jako lokale użytkowe, ponieważ nie służą bezpośrednio zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych ludzi i podlegają opodatkowaniu stawką podstawową 22%.

Przywołany przez Spółdzielnię wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 czerwca 2005 roku (sygnatura akt FSK 2581/04) dotyczy innego stanu faktycznego niż ten, który przedstawił Wnioskodawca i dotyczy sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z prawem do korzystania z wydzielonego miejsca postojowego, co zostało potwierdzone aktem notarialnym, z którego wynika, iż własność lokalu mieszkalnego jest nierozerwalnie związana z prawem do korzystania z miejsca postojowego w garażu, tj. nie ma możliwości nabycia (a więc i zbycia) lokalu mieszkalnego bez prawa do korzystania z miejsca postojowego.

Jeżeli prawo do korzystania z miejsca postojowego nie jest nierozerwalnie związane z konkretnym mieszkaniem (tak jak w przedstawionym stanie faktycznym), to dostawa tego miejsca postojowego w garażu, będzie stanowiła odrębny obrót i będzie opodatkowana stawką podstawową 22%.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.