IPPP3/443-1117/09-2/MM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 26.11.2009r. (data wpływu 02.12.2009r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie zastosowania stawki podatku VAT dla sprzedaży lokalu mieszkaniowego wraz z prawem do korzystania z wyodrębnionego miejsca parkingowego - jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 02.12.2009r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku VAT dla sprzedaży lokalu mieszkaniowego wraz z prawem do korzystania z wyodrębnionego miejsca parkingowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

S.A. z siedzibą w x, będąca podmiotem zajmującym się działalnością deweloperską, zamierza budować na nieruchomości, której jest użytkownikiem wieczystym, budynek mieszkalny wielorodzinny z podziemnym pomieszczeniem dwupoziomowym, na którym zlokalizowane będą miejsca postojowe oraz piwnice. Podziemne pomieszczenie dwupoziomowe, na którym znajdować się będą miejsca postojowe należy do części wspólnych budynku mieszkalnego wielorodzinnego i nie będzie ustanawiana jego odrębna własność (ani też poszczególnych miejsc parkingowych).

Dla poszczególnych miejsc parkingowych, ani dla całej powierzchni podziemnego pomieszczenia dwupoziomowego nie będą również zakładane odrębne księgi wieczyste. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Spółka będzie sprzedawać lokale mieszkalne zlokalizowane w przedmiotowym budynku i w związku z tym zobowiąże się do ustanowienia odrębnej własności i sprzedaży na rzecz Kupującego lokalu mieszkalnego wraz z przynależnym pomieszczeniem - piwnicą oraz odpowiednim udziałem w nieruchomości wspólnej - to jest we współwłasności działki gruntu, na której usytuowany będzie budynek oraz we współwłasności wszelkich części budynków i innych urządzeń, które nie będą służyły wyłącznie do użytku właścicieli lokali. W ramach udziału w nieruchomości wspólnej, Kupującemu będzie przysługiwał również udział w znajdującym się pod budynkiem pomieszczeniu dwupoziomowym, na którym usytuowane będą miejsca parkingowe, jako prawo związane z własnością lokalu mieszkalnego. Poszczególne miejsca parkingowe będą wydzielone liniami namalowanymi na podłożu, a nie trwałymi ścianami czy też przegrodami budowlanymi. Kupujący nabędzie jedynie udział w nieruchomości wspólnej, w tym w stanowiącym jej część podziemnym pomieszczeniem dwupoziomowym, a nie prawo do konkretnego miejsca parkingowego (co należy do istoty współwłasności, w tym przypadku przymusowej współwłasności nieruchomości wspólnej). W umowie sprzedaży zostanie określony sposób korzystania z nieruchomości wspólnej, poprzez przyznanie prawa do wyłącznego korzystania z określonego miejsca parkingowego każdemu właścicielowi danego lokalu mieszkalnego nabywanego przez Kupującego (określone miejsce parkingowe przyporządkowane jest danemu lokalowi mieszkalnemu). Kupujący nie będzie miał możliwości nabycia lokalu mieszkalnego bez prawa do korzystania z miejsca parkingowego. Powyższe będzie stanowiło przedmiot jednej czynności cywilnoprawnej tj. umowy sprzedaży, oraz objęte będzie jednym aktem notarialnym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w powyższym stanie faktycznym sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z prawem do korzystania z wyodrębnionego miejsca parkingowego znajdującego się w tym samym budynku podlegać będzie jednej stawce podatku od VAT, która jest właściwa dla lokalu mieszkalnego - tj. stawce 7%...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z § 6 ust. 2 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów Usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336) określającego, że stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. stawkę 22%) obniża się do wysokości 7% również w odniesieniu do - obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy o VAT, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12 - w zakresie, w jakim wymienione roboty i remonty, obiekty lub ich części oraz lokale nie są objęte tą stawką na podstawie art. 41 ust. 12-12c ustawy.

Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 12 w/w ustawy o podatku od towarów i usług za obiekty budownictwa mieszkaniowego uznaje się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11 tj. budynki mieszkalne jednorodzinne, budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe oraz budynki zbiorowego zamieszkania. Z definicji zawartej w PKOB wynika, że budynkami mieszkalnymi są obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych, co oznacza, iż uznaniu danego budynku za budynek mieszkalny nie stoi na przeszkodzie, że jakaś jego część wykorzystywana jest do innych celów niż mieszkalne. Kwalifikacja zaś budynku jako budynku mieszkalnego powinna natomiast skutkować zastosowaniem stawki 7% zarówno do sprzedaży samych lokali mieszkalnych, jak i miejsc parkingowych znajdujących się w budynku mieszkalnym.

W ocenie Spółki, w przypadku, gdy jednocześnie ze sprzedażą lokalu mieszkalnego dokonuje się sprzedaży piwnicy oraz miejsca parkingowego, a ściślej prawa do wyłącznego korzystania z oznaczonego miejsca parkingowego przez każdego właściciela lokalu, dokonuje się dostawy służącej w całości zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych, a zatem cała transakcja podlega 7% stawce VAT. Ponadto miejsce parkingowe nie może być przedmiotem odrębnej, samodzielnej sprzedaży jest ono bowiem ściśle związane z nabyciem konkretnego lokalu mieszkalnego. Prawo wyłącznego korzystania z określonego miejsca parkingowego stanowi w myśl art. 50 kodeksu cywilnego część składową nieruchomości lokalowej nabywanej przez Kupującego, a zatem dzieli ono los prawny lokalu mieszkalnego i nie może być odrębnym przedmiotem sprzedaży, stosownie do art. 47 § 1 Kodeksu cywilnego. W ocenie Wnioskodawcy powoduje to, iż do całej transakcji powinna zostać zastosowana stawka 7%, ponieważ niedopuszczalne jest dzielenie przedmiotu umowy na poszczególne składniki tylko dla celów prawa podatkowego (możliwość zastosowania różnych stawek podatku), skoro przepisy cywilnoprawne traktują taki przypadek jako jeden przedmiot sprzedaży.

Należy podkreślić, że zaprezentowane przez Wnioskodawcę stanowisko jest w pełni aprobowane przez orzecznictwo sądów administracyjnych (m.in. wyrok WSA w Warszawie z 17 marca 2008 r., sygn. akt lII SA/Wa 262/05, wyrok WSA w Poznaniu z 15 lutego 2008 r., sygn. akt I SA/Po 1206/07, wyrok WSA w Gliwicach z 18 lutego 2008 r., sygn. akt III SA/Gl 1259/07, wyrok WSA w Bydgoszczy z 16 stycznia 2008r., sygn. akt I SA/Bd 801/07 czy wyrok NSA z 28 listopada 2007r., sygn. akt I FSK 1455/06, WSA w Rzeszowie z dnia 10 czerwca 2009 r., sygn. akt I SA/Rz 167/09.)

Ubocznie Wnioskodawca wskazuje, że nie można kwalifikować miejsca parkingowego jako lokalu użytkowego, co w świetle § 6 ust. 2 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wyłączałoby zastosowanie stawki 7% bowiem miejsce parkingowe nie jest nawet pomieszczeniem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Towarami, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. Przez obiekty budownictwa mieszkaniowego, zgodnie z art. 2 pkt 12 ustawy o VAT rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Podstawowa stawka podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Na mocy art. 41 ust. 2 ustawy o VAT, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1. W myśl art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy o VAT, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b. Na podstawie zapisu art. 41 ust. 12b ustawy o VAT, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m2,

2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m2.

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej – art. 41 ust. 12c ustawy o VAT. Ponadto, na podstawie § 37 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799), w okresie do dnia 31 grudnia 2010r. stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 7% w odniesieniu do obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12 – w zakresie, w jakim wymienione obiekty lub ich części oraz lokale nie są objęte tą stawką na podstawie art. 41 ust. 12 – 12c ustawy. Z unormowań zawartych w przytoczonych przepisach wynika zatem, iż 7% stawka podatku od towarów i usług ma zastosowanie w całym budownictwie mieszkaniowym, zarówno objętym społecznym programem mieszkaniowym, jak i nieobjętym tym programem. Preferencyjna stawka podatku od towarów i usług nie ma natomiast zastosowania do sprzedaży lokali użytkowych, czyli lokali, które nie pełnią funkcji mieszkalnych.

Zarówno ustawa o podatku od towarów i usług, jak i przepisy wykonawcze do tej ustawy nie zawierają definicji lokalu użytkowego ani mieszkalnego. Definicje lokalu mieszkalnego zawiera art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994r. o własności lokali (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 ze zm.). Zgodnie z ww. przepisem samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Ponadto art. 2 ust. 4 ww. ustawy o własności lokali stanowi, iż do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnice, strych, komórka, garaż, zwane dalej w ustawie „pomieszczeniami przynależnymi”.

Jednocześnie Minister Infrastruktury w rozporządzeniu z dnia 12 kwietnia 2002r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690) określił, że lokalem użytkowym jest jedno pomieszczenie lub zespół pomieszczeń, wydzielone stałymi przegrodami budowlanymi, niebędące mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym - § 3 pkt 14 tego rozporządzenia. Ponadto zgodnie z objaśnieniami do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych część mieszkaniowa budynku mieszkalnego obejmuje pomieszczenia mieszkalne (kuchnie, pokoje wypoczynkowe, sypialnie), pomieszczenia pomocnicze, piwnice oraz pomieszczenia ogólnego użytkowania (np. wózkarnie, suszarnie).

Przedstawiona analiza przepisów prawnych prowadzi do wniosku, iż 7% stawka podatku od towarów i usług może być stosowana wyłącznie w stosunku do będących przedmiotem obrotu (sprzedaży) samodzielnych lokali mieszkalnych (ewentualnie, gdy przedmiotem obrotu jest cały budynek mieszkalny z wyłączeniem lokali użytkowych) w rozumieniu art. 2 ust. 2 ustawy o własności lokali służących zaspokajaniu właśnie „mieszkaniowych" potrzeb społeczeństwa. Preferencyjna stawka podatku od towarów i usług nie ma zastosowania do sprzedaży lokali użytkowych, czyli lokali, które nie pełnią funkcji mieszkalnych. Zatem miejsce parkingowe w podziemiu nie można zaliczyć do tzw. pomieszczeń pomocniczych do lokalu mieszkalnego, lecz zalicza się je do kategorii tzw. pomieszczeń przynależnych do tego lokalu, które w sensie funkcjonalnym służą do zaspokajania innych niż mieszkaniowe potrzeb ludzi.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalnością deweloperską i zamierza budować na nieruchomości, której jest użytkownikiem wieczystym, budynek mieszkalny wielorodzinny z podziemnym pomieszczeniem dwupoziomowym, na którym zlokalizowane będą miejsca postojowe oraz piwnice. Podziemne pomieszczenie dwupoziomowe, na którym znajdować się będą miejsca postojowe należy do części wspólnych budynku mieszkalnego wielorodzinnego i nie będzie ustanawiana jego odrębna własność (ani też poszczególnych miejsc parkingowych). Dla poszczególnych miejsc parkingowych, ani dla całej powierzchni podziemnego pomieszczenia dwupoziomowego nie będą również zakładane odrębne księgi wieczyste. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Spółka będzie sprzedawać lokale mieszkalne zlokalizowane w przedmiotowym budynku i w związku z tym zobowiąże się do ustanowienia odrębnej własności i sprzedaży na rzecz Kupującego lokalu mieszkalnego wraz z przynależnym pomieszczeniem - piwnicą oraz odpowiednim udziałem w nieruchomości wspólnej - to jest we współwłasności działki gruntu, na której usytuowany będzie budynek oraz we współwłasności wszelkich części budynków i innych urządzeń, które nie będą służyły wyłącznie do użytku właścicieli lokali. W ramach udziału w nieruchomości wspólnej, Kupującemu będzie przysługiwał również udział w znajdującym się pod budynkiem pomieszczeniu dwupoziomowym, na którym usytuowane będą miejsca parkingowe, jako prawo związane z własnością lokalu mieszkalnego. Poszczególne miejsca parkingowe będą wydzielone liniami namalowanymi na podłożu, a nie trwałymi ścianami czy też przegrodami budowlanymi. Kupujący nabędzie jedynie udział w nieruchomości wspólnej, w tym w stanowiącym jej część podziemnym pomieszczeniem dwupoziomowym, a nie prawo do konkretnego miejsca parkingowego (co należy do istoty współwłasności, w tym przypadku przymusowej współwłasności nieruchomości wspólnej). W umowie sprzedaży zostanie określony sposób korzystania z nieruchomości wspólnej, poprzez przyznanie prawa do wyłącznego korzystania z określonego miejsca parkingowego każdemu właścicielowi danego lokalu mieszkalnego nabywanego przez Kupującego (określone miejsce parkingowe przyporządkowane jest danemu lokalowi mieszkalnemu). Kupujący nie będzie miał możliwości nabycia lokalu mieszkalnego bez prawa do korzystania z miejsca parkingowego. Powyższe będzie stanowiło przedmiot jednej czynności cywilnoprawnej tj. umowy sprzedaży, oraz objęte będzie jednym aktem notarialnym. Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do tego, czy sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z prawem do korzystania z wyodrębnionego miejsca parkingowego znajdującego się w tym samym budynku podlegać będzie jednej stawce podatku od VAT, która jest właściwa dla lokalu mieszkalnego - tj. stawce 7%.

Biorąc pod uwagę opis przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego tut. Organ podatkowy stwierdza, iż stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe. W tak przedstawionym zdarzeniu przyszłym właściwym rozwiązaniem będzie zastosowanie stawki preferencyjnej w wysokości 7% podatku VAT dla dostawy przedmiotowego lokalu mieszkalnego z wyłączeniem przynależnego do tego lokalu miejsca parkingowego zlokalizowanego w podziemnym pomieszczeniu dwupoziomowym (gdzie właściwą stawką podatku VAT będzie stawka podstawowa w wysokości 22%). Miejsce postojowe w podziemnej części budynku, w którym znajdują się poszczególne lokale mieszkalne nie jest pomieszczeniem służącym do przechowywania przedmiotów lub produktów żywnościowych, materiałów, sprzętu do obsługi budynku czy też opału, nie jest również pomieszczeniem przeznaczonym dla urządzeń służących do funkcjonowania i obsługi technicznej budynku. Mając świadomość, iż przedmiotowe podziemne pomieszczenie dwupoziomowe, w którym znajdują się poszczególne miejsca postojowe nie wypełnia definicji mieszkania oraz – jak wykazano wyżej – nie stanowi pomieszczenia technicznego oraz pomieszczenia gospodarczego, winien być na gruncie § 3 pkt 14 rozporządzenia z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690), uznany za lokal użytkowy. Jednocześnie wskazać należy, iż miejsca postojowe – nie posiadając własnych, wydzielonych, stałych przegród – stanowią część ułamkową parkingu i jednocześnie część lokalu użytkowego.

W konsekwencji powyższego wyjaśnić należy, iż dostawa miejsca postojowego zlokalizowanego w podziemnej części budynku – bez względu na to czy jest zbywane wraz z lokalem mieszkalnym czy też odrębnie – podlega opodatkowaniu podstawową stawką podatku VAT, tj. 22%. Obowiązek taki wynika bowiem z obowiązujących regulacji ustawy o VAT oraz aktów wykonawczych do ww. ustawy. Regulacje – art. 41 ust. 12 do 12c ustawy o VAT oraz § 37 pkt 2 rozporządzenia w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług – wyraźnie przewidują bowiem zastosowanie preferencyjnej (7%) stawki podatku VAT do obiektów mieszkaniowych, wyłączając obligatoryjnie z ww. obniżonej stawki podatkowej m. in. dostawę lokali użytkowych.

Wobec powyższego nie sposób zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z prawem do korzystania z wyodrębnionego miejsca parkingowego znajdującego się w tym samym budynku podlegać będzie jednej stawce podatku VAT, która jest właściwa dla lokalu mieszkalnego - tj. stawce 7%. W przedmiotowej sprawie znajdzie zastosowanie 7% stawka podatku VAT dla dostawy lokalu mieszkalnego z wyłączeniem dostawy miejsca parkingowego w podziemnej części budynku. Dla nich zastosowanie znajdzie stawka podatku VAT w wysokości 22%.

A zatem stanowisko Wnioskodawcy w tak przedstawionym zdarzeniu przyszłym należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-ego Maja 10, 09-402 Płock.