ITPP1/443-1105/09/AP

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 12 listopada 2009 r. (data wpływu 16 listopada 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wykonania trwałej zabudowy przestrzennej - jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 16 listopada 2009 r. został złożony wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wykonania trwałej zabudowy przestrzennej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

Spółka, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, produkuje elementy zabudów i wykonuje usługi remontowo-budowlane, dostarcza trwałe zabudowy na rzecz osób prawnych. Celem rozszerzenia zakresu prowadzonej działalności, Wnioskodawca zamierza dostarczać trwałe zabudowy, również do lokali mieszkalnych, których powierzchnia nie przekracza 150 m2 . Zamawiającym usługi dostawy materiału oraz montażu trwałej zabudowy ma być spółka deweloperska, budująca budynki wielorodzinne oraz podmioty nabywające takie budynki w celu wynajmowania lokali mieszkalnych. Przedmiotowe budynki, z uwagi na ich przeznaczenie oraz powierzchnię, będą objęte społecznym programem mieszkaniowym (do każdego zamówienia deweloper dołączy oświadczenie o istnieniu okoliczności klasyfikujących dany lokal, jako obiekt objęty wskazanym programem). Spółka jest producentem elementów meblowych i na zlecenie klienta montuje trwale umiejscowione zabudowy we wskazanych lokalach mieszkalnych, biurowych czy hotelach. Wykonanie zabudowy następuje na zlecenia indywidualne lub na zlecenia zbiorowe, tj. na rzecz jednego zamawiającego w wielu lokalach.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy, w zakresie usług polegających na dostarczaniu materiałów oraz montażu trwałej zabudowy w lokalach mieszkalnych objętych społecznym programem mieszkaniowym, Wnioskodawca powinien zastosować stawkę podatku w wysokości 7% VAT, przy założeniu, że zleceniodawcą jest deweloper...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z polskim systemem podatkowym sprzedaż towarów i usług podlega opodatkowaniu VAT. Wysokość stawki podatku określa art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca zauważył, że ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi 7, 3 oraz 0%. W tym miejscu powołał treść przepisu art. 41 ust. 12, 12a, 12b, 12c powołanej wyżej ustawy. Analizując powołane wyżej przepisy Wnioskodawca zauważył, że w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w powołanym wyżej art. 12b, tj. dla budynków mieszkalnych jednorodzinnych o powierzchni przekraczającej 300 m2 oraz dla lokali mieszkalnych o powierzchni przekraczającej 150 m2, 7% stawkę podatku, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej. Natomiast dostawa materiałów budowlanych, czy sprzedaż gotowych mebli nie korzysta z preferencyjnej stawki podatkowej i jest opodatkowana 22% stawką VAT. Zatem dla rozstrzygnięcia jaka stawka podatku od towarów i usług jest właściwa dla czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę, istotne jest ustalenie, czy w danym przypadku ma miejsce dostawa materiałów budowlanych, czy też sprzedaż gotowych mebli opodatkowanych stawką 22% VAT, czy też usługa budowlano-montażowa lub remontowa w budynku mieszkalnym objętym programem budownictwa społecznego, opodatkowana obniżoną 7% stawką VAT. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że dla zastosowania stawki VAT nie jest istotna osoba wykonująca usługę lub dostarczająca towar, ale wyłącznie przedmiot transakcji. Wnioskodawca zauważył, że zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, stawkę podatku w wysokości 7% VAT stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Jeśli zatem przedmiotem sprzedaży jest montaż trwale umiejscowionej zabudowy w obiektach budowlanych lub ich częściach zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, to wówczas stawka podatku powinna wynosić 7%. Według Wnioskodawcy do zastosowania prawidłowej stawki podatku konieczne jest potwierdzenie, że obiekt, w którym dokonywana jest zabudowa należy do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Podsumowując Spółka stwierdziła, że gdy przedmiotem zamówienia jest trwałe umiejscowienie zabudowy w lokalach mieszkalnych znajdujących się w obiektach budownictwa mieszkaniowego objętych społecznym programem mieszkaniowym, niezależnie od formy prawnej zamawiającego, winna być zastosowana stawka podatku w wysokości 7% VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, stosownie do przepisu art. 7 ust. 1 ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Natomiast świadczenie usług, to w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Stosownie do przepisu art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi.

W myśl art. 41 ust. 2, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z ust. 12 powołanego artykułu, 7% stawkę podatku od towarów i usług stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z treścią ust. 12a ww. artykułu, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w PKOB w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Z kolei, stosownie do ust. 12b tego artykułu, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m2;

2. lokali mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m2.

Według art. 41 ust. 12c ustawy w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Ponadto zgodnie z obowiązującym do 31 grudnia 2009 r. § 6 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r., w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336 ze zm.), stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 7% również w odniesieniu do:

1. robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiektów sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych,

2. obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12,

* w zakresie, w jakim wymienione roboty i remonty, obiekty lub ich części oraz lokale nie są objęte tą stawką na podstawie art. 41 ust. 12-12c ustawy).

Według norm zawartych w przytoczonych przepisach 7% stawka podatku od towarów i usług ma zastosowanie w całym budownictwie mieszkaniowym, zarówno objętym społecznym programem mieszkaniowym, jak i nieobjętym tym programem.

Wskazania wymaga, iż od dnia 1 stycznia 2010 r. obowiązuje rozporządzenie z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799). Tożsama treść przywołanego przepisu § 6 ust. 2 rozporządzenia znalazła odzwierciedlenie w § 37 obowiązującego rozporządzenia, z zastrzeżeniem, iż w stawkę obniża się do wysokości 7% w okresie do 31 grudnia 2010 r.

W myśl art. 2 pkt 12 ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11.

Należy zauważyć, że w treści powołanego rozporządzenia ustawodawca użył pojęć: roboty budowlano-montażowe, remonty oraz roboty konserwacyjne, nie dokonując ich zdefiniowania, dlatego też, w celu ustalenia, czy świadczone przez Spółkę usługi montażu trwałej zabudowy przestrzennej mieszczą się w tym pojęciu, należy odwołać się do przepisów prawa budowlanego.

Zgodnie z art. 3 pkt 7-8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.) przez roboty budowlane należy rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego, zaś przez remont – wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych, polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym. Konserwacja, zgodnie z § 3 pkt 4 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16 sierpnia 1999 r. w sprawie warunków technicznych użytkowania budynków mieszkalnych (Dz. U. Nr 74, poz. 836) – oznacza wykonywanie robót mających na celu utrzymanie sprawności technicznej elementów budynku. Natomiast zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN S.A., konserwacja oznacza utrzymanie czegoś w dobrym stanie, dbanie o coś, pielęgnowanie czegoś w celu zabezpieczenia przed szybkim zużyciem się, zniszczeniem lub zepsuciem.

Z powyższego wynika, że dostawa i montaż trwałej zabudowy, w wyniku której powstaje gotowy wyrób meblowy, nie mieści się w zakresie wymienionych pojęć.

W świetle przedstawionych okoliczności we wniosku, stwierdzić należy, iż usługi montażu trwałej zabudowy w lokalach mieszkalnych znajdujących się w obiektach budownictwa mieszkaniowego należy traktować jako wykonanie towaru, a nie roboty budowlane. Celem czynności, świadczących przez Spółkę jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarem na rzecz klienta, zatem w tym przypadku mamy do czynienia z dostawą towaru w postaci trwałej zabudowy przestrzennej.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa stwierdzić należy, iż w opisanej sytuacji nie mamy do czynienia z robotami budowlano-montażowymi. Ww. czynności nie można też zaliczyć do remontów, czy też robót konserwacyjnych. Obniżona 7% stawka podatku od towarów i usług ma zastosowanie wyłącznie do robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych związanych z budownictwem mieszkaniowym, a nie do wszystkich czynności dotyczących samego instalowania różnych towarów, np. elementów stolarki meblowej.

Reasumując, czynność wykonania zabudowy przestrzennej nie została wymieniona ani w ustawie o podatku od towarów i usług, ani w przepisach wykonawczych do ustawy, jako podlegająca opodatkowaniu według stawki obniżonej. W efekcie podlega ona opodatkowaniu 22% stawką VAT. Zatem stanowisko Spółki należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Krajowe Biuro Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.