ITPP1/443-94/10/MD

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 5 lutego 2010 r. (data wpływu), uzupełnionym w dniu 21 kwietnia 2010 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowych oraz ewentualnego zwrotu nadpłaty podatku – jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 5 lutego 2010 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 21 kwietnia 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowych oraz ewentualnego zwrotu nadpłaty podatku.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

W dniu 24 kwietnia 1991 r. aktem notarialnym nabyto nieruchomość rolną o powierzchni 2 ha 400 m2, oznaczoną numerem ewidencyjnym 33/18. Powyższa działka została nabyta w #189; udziału przez Panią wraz z mężem oraz w #189; udziału przez Pani syna wraz z żoną, w celu stworzenia na niej rodzinnego gospodarstwa rolnego (chów indyków).

Przez pierwsze trzy lata po zakupie grunty były wykorzystywane rolniczo. Następnie, w związku ze słabą jakością gleby, zaniechano uprawy. Od tego momentu do dziś nie są one wykorzystywane w żaden sposób.

W dniu 25 września 2003 r. działka 33/18 została podzielona na trzynaście działek rolnych, natomiast w dniu 6 października 2006 r., na podstawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miejscowości L., Gmina G. – zatwierdzonego uchwałą rady gminy – działki położone w tej miejscowości przeznaczone zostały pod zabudowę jednorodzinną, a w części pod ulicę.

W dniu 12 grudnia 2006 r. sprzedała Pani wraz z pozostałymi współwłaścicielami działkę niezabudowaną o powierzchni 1.597 m2, położoną w tej miejscowości, za cenę 78.000 zł (w tym 22% VAT).

Oprócz podziału gruntu nie dokonano innych czynności zmierzających do przygotowania gruntu do sprzedaży. Sprzedana działka była oferowana jako działka pod zabudowę jednorodzinną. W ten sam sposób będą oferowane następne działki.

W związku ze sprzedażą działki zarejestrowała się Pani jako podatnik VAT (po ustnej konsultacji z urzędnikiem właściwego urzędu skarbowego).

Jest Pani emerytką i nie prowadzi działalności gospodarczej, a grunty których jest współwłaścicielką, nigdy nie były przez Panią, ani przez pozostałych współwłaścicieli, wykorzystywane w takiej działalności, bowiem są majątkiem osobistym.

W przeszłości, oprócz działki 33/18, nabyła Pani: działkę rekreacyjną oraz udział w działce na której posadowiony jest dom (znajduje się w nim Pani mieszkanie).

Ponadto dwukrotnie nabyła Pani w drodze spadku, po 1/3 udziału w domu Pani rodziców, a jednokrotnie zbyła 1/3 udziału w ww. domu.

W przyszłości planuje Pani sprzedaż działek w miarę potrzeb osobistych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

* Czy słusznie zapłaciła Pani podatek od towarów i usług od sprzedaży gruntu...

* Czy może Pani otrzymać zwrot niesłusznie naliczonego podatku od towarów i usług od sprzedaży gruntu w 2006 r....

* Czy może Pani zostać zwolniona z zapłaty podatku od towarów i usług w przyszłości, w związku ze sprzedażą kolejnej działki...

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle orzeczeń sądowych, osoby fizyczne, które sprzedają działki, a nie prowadzą działalności gospodarczej nie powinny płacić podatku od towarów i usług.

W Pani opinii sprzedaż działki była równoznaczna z wyzbywaniem się majątku prywatnego od którego bezzasadnie zapłaciła Pani podatek. W Pani ocenie powinna otrzymać zwrot niesłusznie zapłaconego podatku, a w przyszłości zostać zwolniona od zapłaty podatku w związku ze sprzedażą działki, ponieważ nie prowadzi działalności gospodarczej, co w świetle obowiązującego prawa oznacza, że nie jest Pani „płatnikiem” VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Definicję towaru ustawodawca zawarł w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, pod pojęciem towarów należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Z powołanych regulacji wynika, że od chwili wejścia ich w życie, tj. od 1 maja 2004 r. zasadą jest opodatkowanie podatkiem od towarów i usług dostawy gruntów.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy. Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez działalność rolniczą – w myśl art. 2 ust. 15 ustawy – rozumie się, produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin ”in vitro”, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.01.13) oraz bambusa (PKWiU 02.01.42-00.11), a także świadczenie usług rolniczych.

Analiza treści art. 15 ustawy wskazuje, że działalność prowadzona przez rolników mieści się w pojęciu działalności gospodarczej.

Co do zasady stawka podatku – na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy – wynosi 22%, jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisów wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia, ustawodawca przewidział opodatkowanie ściśle określonych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie ich od podatku.

Zgodnie z art. 41 ust. 13 ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, niewymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej podlegają opodatkowaniu stawką w wysokości 22%, z wyjątkiem tych, dla których w ustawie lub przepisach wykonawczych określono inną stawkę.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

W świetle art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Zgodnie z art. 72 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), za nadpłatę uważa się kwotę nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku.

Na podstawie art. 73 § 1 pkt 1 powołanej ustawy, nadpłata powstaje, z zastrzeżeniem § 2, z dniem zapłaty przez podatnika podatku nienależnego lub w wysokości większej od należnej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w 2006 r. zbyła Pani wraz z pozostałymi 3 współwłaścicielami, działkę przeznaczoną pod zabudowę, wydzieloną z gruntu zakupionego w 1991 r. w celu stworzenia gospodarstwa rolnego (chów indyków). Od momentu zakupu przez okres trzech lat grunt były wykorzystywany rolniczo. W 2003 r. został podzielony na 13 działek. W 2006 r. zatwierdzono miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dla zakupionego terenu, zgodnie z którym został on przeznaczony pod zabudowę jednorodzinną i częściowo pod ulicę. W związku z ww. sprzedażą zarejestrowała się Pani jako podatnik VAT. Jest Pani emerytką i nie prowadzi działalności gospodarczej, a grunty których jest współwłaścicielką, nigdy nie były przez Panią, ani przez pozostałych współwłaścicieli, wykorzystywane w takiej działalności, bowiem są majątkiem osobistym.

W przeszłości, oprócz działki 33/18, nabyła Pani: działkę rekreacyjną oraz udział w działce na której posadowiony jest dom (znajduje się w nim Pani mieszkanie). Ponadto dwukrotnie nabyła Pani w drodze spadku po 1/3 udziału w domu Pani rodziców, a jednokrotnie zbyła 1/3 udziału w ww. domu. W przyszłości planuje Pani sprzedaż działek w miarę potrzeb osobistych.

Analiza powołanych przepisów prowadzi do wniosku, iż dostawę (sprzedaż) działek, powstałych w wyniku podziału nieruchomości rolnej, służącej do wykonywania uprzednio działalności rolniczej należy traktować jako dostawę towaru, która w oparciu o regulację zawartą w art. 5 ust. 1 ustawy podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze definicję działalności gospodarczej – art. 15 ust. 2 ustawy – należy uznać, iż transakcja ma związek z taką działalnością, albowiem rolnik w świetle ustawy o podatku od towarów i usług, posiada status podatnika prowadzącego ww. działalność (działalność rolniczą).

Należy wskazać, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia przedsiębiorstwo, dlatego zasadnym wydaje się – w ramach wykładni systemowej - przyjęcie uregulowań zawartych w innych aktach prawnych. Przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) jest zorganizowanym zespołem składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. W przepisach Kodeksu cywilnego gospodarstwo rolne zostało zdefiniowane odrębnie od przedsiębiorstwa w art. 553, jednak można przyjąć, że spełnia ono określone w Kodeksie cywilnym wymogi właściwe dla przedsiębiorstwa. Biorąc pod uwagę powyższe regulacje, można przyjąć, iż gospodarstwo rolne (pomimo jego odrębnego zdefiniowania w ustawie o podatku od towarów i usług), stanowi podobną do przedsiębiorstwa jednostkę organizacyjną, w ramach której prowadzona jest działalność gospodarcza.

Grunt rolny wykorzystywany przez Panią jako rolnika do prowadzenia działalności rolniczej nie stanowi zatem majątku osobistego. W świetle definicji zawartej w art. 15 ust. 2 ustawy, rolnicy traktowani są na tych samych zasadach co handlowcy, producenci, czy usługodawcy. W konsekwencji należy uznać, że działalność prowadzona przez rolników mieści się w pojęciu działalności gospodarczej, a grunty, które były wykorzystywane w działalności rolniczej (działalności uznanej za działalność gospodarczą na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług) należy uznać za związane z tą działalnością. Podkreślić należy, iż majątkiem osobistym – w ocenie tutejszego organu – są tylko te grunty, które podatnik posiada i wykorzystuje na potrzeby osobiste, a nie te, które użytkuje (użytkował) w ramach działalności gospodarczej – działalności rolniczej. W efekcie sprzedaż gruntów wykorzystywanych uprzednio do działalności rolniczej należy traktować jak sprzedaż części środków produkcji.

W konsekwencji za uzasadnioną należy uznać zapłatę przez Panią podatku od towarów i usług oraz rejestrację dla potrzeb tego podatku, dokonane w związku ze sprzedażą wskazanej we wniosku działki o powierzchni 0,1597 ha. Uzyskanie statusu podatnika tego podatku z ww. tytułu, zobowiązuje Panią to opodatkowania każdej kolejnej sprzedaży gruntu, która będzie miała miejsce w przyszłości, jeżeli będzie dotyczyła gruntu o takim samym charakterze, jak zbyty. Tym samym brak jest podstaw prawnych, aby mogła Pani zasadnie domagać się zwrotu nadpłaty z tytułu sprzedaży przedmiotowej działki.

Reasumując należy stwierdzić, że zarówno dotychczasowa sprzedaż działki wskazanej we wniosku, jak również potencjalna sprzedaż przez Panią kolejnej działki (działek) w przyszłości, podlegała (będzie podlegać) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wg stawki podstawowej, tj. 22% na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż zwolniona od podatku jest jedynie dostawa terenów niezabudowanych innych niż budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę (art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy).

Końcowo należy podkreślić, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii opodatkowania transakcji sprzedaży gruntów przez pozostałych współwłaścicieli.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia, a w przypadku zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Krajowe Biuro Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.