ITPP2/443-164a/10/RS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 23 lutego 2010 r. (data wpływu 25 lutego 2010 r.), uzupełnionym w dniach 1 i 16 kwietnia 2010 r. (daty wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania zwolnienia od podatku do czynności zbycia nieruchomości oraz ruchomości - jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 25 lutego 2010 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniach 1 i 16 kwietnia 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania zwolnienia od podatku do czynności zbycia nieruchomości oraz ruchomości.

We wniosku oraz jego uzupełnieniach przedstawiono następujący stan faktyczny.

Na podstawie decyzji wojewody wywłaszczono nieruchomość należącą do Spółki na potrzeby realizacji inwestycji drogowej. W planach realizacji inwestycji w tym samym miejscu ma funkcjonować MOP (miejsce obsługi podróżnych składające się ze stacji paliw, baru, hotelu, parkingu, itp. infrastruktury). Na mocy ostatecznej decyzji administracyjnej przekazano na rzecz Skarbu Państwa, w imieniu którego działa Oddział, całą nieruchomość (stację paliw, bar i hotel) wraz z wyposażeniem bez zapasów paliwa, za którą otrzyma odszkodowanie. W momencie przekazania stacja była czynna. Teren stacji przez okres realizacji inwestycji będzie wydzierżawiany na te same cele co dotychczas, tj. sprzedaż paliw, usługi hotelowe i gastronomiczne. W okresie pierwszych czterech miesięcy dzierżawcą – zgodnie z podpisaną umową - jest Spółka, która będzie płaciła na rzecz ww. Oddziału tenutę dzierżawną z tytułu prowadzenia stacji na przekazanym terenie. Po tym okresie dzierżawca zostanie wyłoniony, w drodze przetargu publicznego, na co najmniej 30 lat. Zbywana nieruchomość składa się z trzech działek gruntu o numerach ewidencyjnych 74/1, 136/9 i 136/10. Na części działki nr 74/1, która jest obecnie przedmiotem umowy dzierżawy, znajduje się budynek stacji mieszczący w sobie hotel i bar oraz budowla w postaci parkingu. Parking został utwardzony kostką betonową w 2007 r. i jako nowy środek trwały wprowadzony do ewidencji. Ww. działkę o pow. 81.800 m2 Spółka nabyła za kwotę 130.000 zł, a budynek stacji za 585.867,14 zł, co zostało udokumentowane fakturą. W okresie między grudniem 2006 r. a grudniem 2007 r. poniosła wydatki na modernizację obiektu stanowiące ulepszenie środka trwałego w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskutek czego jego wartość wzrosła o 267,19%, a więc przekroczyła 30% wartości początkowej zakupionego budynku. Zarówno przy nabyciu gruntów i budynku, jego modernizacji, jak i budowie parkingu, Spółce przysługiwało prawo od odliczenia podatku od towarów i usług. Parking oraz budynek w stanie ulepszonym były wykorzystywane do czynności opodatkowanych odpowiednio w okresie od kwietnia 2007 r. do lutego 2010 r. i od grudnia 2007 r. do lutego 2010 r. Pierwsze zasiedlenie budynku stacji, zgodnie z treścią art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług, nastąpiło w grudniu 2006 r., a parkingu - w kwietniu 2007 r. Między pierwszym zasiedleniem a dostawą minęły w przypadku budynku ponad trzy lata, a parkingu - ponad dwa i pół roku. Przy nabyciu wyposażenia stacji, baru i hotelu Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku od towarów i usług. Ruchomości te były wykorzystywane przez okres ponad sześciu miesięcy. Nieruchomość, poza gruntami zajętymi pod stację, hotel i bar, obejmowała tereny niezabudowane (zlokalizowane na działkach nr 136/9 i 136/10 oraz na pozostałej części działki nr 74/1). Przedmiotowe grunty nie posiadają planu zagospodarowania przestrzennego. W odpowiedzi na wezwanie tut. organu o podanie jakie jest przeznaczenie terenów niezabudowanych (łąk), wynikające z przepisów o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, Spółka wskazała, że są to tereny oznaczone jako rolne.

Poza detaliczną sprzedażą paliw na przedmiotowej stacji, Spółka posiada jeszcze kilka innych, czynnych stacji oraz prowadzi hurtowy handel paliwami i pojazdami dostawczymi. Przedmiotowa stacja nie była jednostką samobilansującą się, gdyż rozliczana była w ramach całego przedsiębiorstwa. Istniejące zapisy księgowe pozwalały na wyodrębnienie składników materialnych oraz jej zobowiązań. Rozliczenia księgowe i sprawy pracownicze prowadzone były w siedzibie Spółki. Stacja nie posiadała samodzielnej koncesji na sprzedaż paliw oraz prawa do samodzielnego dysponowania znakiem firmowym, gdyż oba te prawa posiada Spółka. Każdy posiadacz stacji musi mieć koncesję wystawioną na swoją firmę by taką działalność prowadzić. Nieruchomość będąca przedmiotem przekazania była wyodrębnioną organizacyjnie strukturą przemysłową, a wszystkie składniki materialne stanowiły zorganizowaną, funkcjonalnie spójną strukturę, służącą prowadzonej sprzedaży detalicznej. W stacji wystawiane są nabywcom faktury i paragony, przyjmowana jest gotówka za sprzedane towary i usługi. Zakupy towarów dokonywane były na miejscu, za wyjątkiem paliwa i gazu płynnego, które dostarczane były z terminala paliwowego Spółki. Stacja była w pełni samowystarczalna, a jej obsługą zajmuje się ponad 20 osób. Każda nieruchomość została wyodrębniona fizycznie i prawnie, czemu służą księgi wieczyste oraz dokumentacja geodezyjna.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy opisana dostawa towarów (czynnej stacji paliw, budynku hotelu i baru wraz z wyposażeniem, jak i też terenów niezabudowanych) wynikająca z przeniesienia, z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu, prawa własności nieruchomości i majątku ruchomego w zamian za odszkodowanie obejmujące całość składników majątkowych zorganizowanej części przedsiębiorstwa Spółki jest zwolniona od podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, opisana dostawa towarów dotyczy zorganizowanej, w pełni sprawnej i samodzielnej części przedsiębiorstwa, jak i niezabudowanych terenów nie przeznaczonych pod zabudowę. Tym samym dostawa ta na mocy przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz Dyrektywy VAT 2006/112/WE, korzysta ze zwolnienia od podatku. Istniejąca stacja paliw wraz z zapleczem hotelowo-gastronoimcznym będzie funkcjonować zarówno w trakcie trwania inwestycji drogowej, jak i po jej zakończeniu. Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w orzeczeniach ETS (C-408/98 i C-497/01), w których stwierdzono, że pojęcie zbycia całości lub części aktywów przedsiębiorstwa należy interpretować jako zbycie przedsiębiorstwa lub jego niezależnej części, włącznie z rzeczowymi składnikami, które stanowią część przedsiębiorstwa zdolną do prowadzenia działalności gospodarczej. Zbyta za odszkodowaniem część majątku Spółki stanowi odrębny, w pełni samodzielny i funkcjonalny zbiór składników majątkowych (nieruchomości i ruchomości) i pozwala prowadzić działalność gospodarczą przez podmiot posiadający koncesje na obrót paliwami. Zmiana właściciela nie wpływa na możliwości handlowo-usługowe obiektu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z brzmieniem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa - w myśl art. 2 pkt 27e powołanej ustawy – należy rozumieć organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczony do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Wobec powyższego, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie wszystkie przesłanki tj.:

* istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania,

* zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,

* składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,

* zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Przez dostawę towarów rozumie się - w myśl dyspozycji art. 7 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy - przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie.

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy, towarami są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W oparciu o art. 29 ust. 5 cytowanej ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Powyższe oznacza, że do dostawy gruntu, stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z tym gruntem. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, bądź też jest opodatkowana 7% lub 22% stawką podatku, na takich samych zasadach opodatkowana jest dostawa gruntu, na którym posadowione są te budynki (budowle lub ich części).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie w odniesieniu do niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Przez towary używane – w myśl ust. 2 tegoż artykułu - rozumie się ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Na mocy ust. 1 pkt 9 powołanego artykułu, ustawodawca zwolnił od podatku jedynie dostawę terenów niezabudowanych innych niż budowlane oraz przeznaczonych pod zabudowę.

Na podstawie regulacji zawartej w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwolniona od podatku została dostawa budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Stosownie do ust. 1 pkt 10a powyższego artykułu, zwalnia się od podatku również dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub

2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Przez obiekt budowlany – w myśl art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.) - rozumie się budowlę stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami. Zgodnie z art. 3 pkt 3 ww. ustawy, budowlą jest każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: lotniska, drogi, linie kolejowe, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż na podstawie decyzji wojewody wywłaszczono na potrzeby realizacji inwestycji drogowej, nieruchomość należącą do Spółki, która w zamian otrzymała odszkodowanie. Przez pierwsze cztery miesiące dzierżawcą prowadzonej stacji jest Spółka, a po ww. okresie dzierżawca zostanie wyłoniony w drodze przetargu publicznego. Przedmiotem zbycia na rzecz Skarbu Państwa, jest nieruchomość składająca się z trzech działek gruntu o numerach ewidencyjnych 74/1, 136/9 i 136/10 oraz budynek stacji mieszczący w sobie hotel i bar wraz z wyposażeniem i parkingiem. Obiekty te posadowione są na części działki nr 74/1. W okresie od grudnia 2006 r. do grudnia 2007 r. Spółka poniosła wydatki na modernizację budynku, stanowiące ulepszenie, którego wartość przekroczyła 30% wartości początkowej. Parking powstał w 2007 r. i jako nowy środek trwały został wprowadzony do ewidencji. Zarówno przy nabyciu wyposażenia, gruntów, budynku, dokonanej modernizacji, jak i budowie parkingu, Spółce przysługiwało prawo od odliczenia podatku naliczonego. Budynek w stanie ulepszonym oraz parking były wykorzystywane do czynności opodatkowanych do lutego 2010 r. Pierwsze zasiedlenie budynku stacji, zgodnie z treścią art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług, nastąpiło w grudniu 2006 r., a parkingu w kwietniu 2007 r. Między pierwszym zasiedleniem a pierwszą dostawą: w przypadku budynku minęło ponad trzy lata, a parkingu ponad dwa i pół roku. Wyposażenie budynku Spółka używała ponad sześć miesięcy. Nieruchomość obejmowała poza gruntami zajętymi pod stację, hotel i bar, tereny niezabudowane (zlokalizowane na działkach nr 136/9 i 136/10 oraz na pozostałej części działki nr 74/1). Przedmiotowe grunty nie posiadają planu zagospodarowania przestrzennego i są – w świetle przepisów o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym - terenami rolnymi (łąki). Spółka posiada kilka innych, czynnych stacji oraz prowadzi hurtowy handel paliwami i pojazdami dostawczymi. Stacja nie stanowiła jednostki samobilansującej się, gdyż była rozliczana w ramach całego przedsiębiorstwa. Rozliczenia księgowe i sprawy pracownicze prowadzone były w Jej siedzibie. Istniejące zapisy księgowe pozwalały jednak na wyodrębnienie składników materialnych oraz jej zobowiązań. Stacja nie posiada samodzielnej koncesji na sprzedaż paliw oraz prawa do samodzielnego dysponowania znakiem firmowym, gdyż oba te prawa posiada Spółka. Nieruchomość będąca przedmiotem przekazania jest wyodrębnioną organizacyjnie strukturą przemysłową, a wszystkie składniki materialne stanowią zorganizowaną, funkcjonalnie spójną strukturę, służącą prowadzonej sprzedaży. W stacji wystawiane są nabywcom faktury i paragony, przyjmowana jest gotówka za sprzedane towary i usługi. Paliwa i gaz płynny dostarcza terminal paliwowy Spółki.

Biorąc pod uwagę powyższe należy zauważyć, że przedmiotem zbycia na rzecz Skarbu Państwa za odszkodowaniem były – jak wynika z treści wniosku – wyłącznie składniki materialne w postaci nieruchomości i ruchomości. Zatem nie można uznać, że przedmiotem dostawy w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, była zorganizowana część przedsiębiorstwa, gdyż musiała ona obejmować również składniki niematerialne, w tym zobowiązania, a nie wyłącznie zespół składników materialnych. Wobec powyższego należy stwierdzić, że przedmiotem dostawy były poszczególne składniki materialne wchodzące w skład majątku przedsiębiorstwa. Zatem do opisanej czynności nie ma zastosowania przepis art. 6 pkt 1 powołanej ustawy. W konsekwencji w świetle ustawy o podatku od towarów i usług opisana transakcja stanowi dostawę towarów (nieruchomości i ruchomości), o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Z regulacji zawartych w art. 2 pkt 14 ww. ustawy wynika, że z pierwszym zasiedleniem mamy do czynienia jedynie w sytuacji, kiedy budynki, budowle lub ich części po wybudowaniu lub ulepszeniu, (jeżeli wydatki stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej), oddane zostały do użytkowania w ramach czynności podlegających opodatkowaniu pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi. W związku z tym, iż z treści wniosku nie wynika, aby od chwili dokonanego ulepszenia budynku Spółka oddała go w wykonaniu czynności opodatkowanej nabywcy lub użytkownikowi tj. innemu podmiotowi, gdyż nadal prowadziła w nim działalność gospodarczą, należy uznać, że wbrew twierdzeniom Spółki nie doszło do jego pierwszego zasiedlenia w rozumieniu ww. przepisu. Powyższe stwierdzenie dotyczy również nowo wybudowanego parkingu. W związku z powyższym ich dostawa nastąpiła w ramach pierwszego zasiedlenia i tym samym nie mogła korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Biorąc pod uwagę fakt, że przy nabyciu i budowie tych obiektów Spółce przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, ich zbycie nie podlegało zwolnieniu wynikającemu z treści ust. 1 pkt 10a ww. artykułu. W konsekwencji ich odpłatne przekazanie podlega opodatkowaniu 22% stawką podatku. Wobec powyższego dostawa części gruntu, która przyporządkowana jest tym obiektom, przy uwzględnieniu zapisu art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowana jest również ww. stawką podatku. Z uwagi na fakt, że pozostałe działki w świetle przepisów o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym - jak wynika z uzupełnienia złożonego przez Spółkę – są terenami rolnymi, ich dostawa korzysta ze zwolnienia od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. W przypadku wyposażenia przekazanego za odszkodowaniem, należy zauważyć, iż dostawa tych ruchomości, pomimo że spełniają one definicję towaru używanego w rozumieniu art. 43 ust. 2 ustawy, nie może zostać objęta zwolnieniem od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 powołanego artykułu, gdyż w związku z ich nabyciem Spółka miała prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Zatem podlega ona opodatkowaniu stawką 22%.

Odnosząc się do powołanych w stanowisku orzeczeń Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości należy stwierdzić, że ETS w wyroku w sprawie C-497/01 wyraźnie wskazał, że przedmiotem zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą być składniki materialne i niematerialne, co nie miało miejsca w przedmiotowej sprawie. Natomiast orzeczenie C-408/98 dotyczy możliwości odliczenia podatku naliczonego z tytułu zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. Wobec powyższego w zaistniałym stanie faktycznym ww. wyrok nie będzie miał zastosowania.

Ponadto informuje się, że rozstrzygnięcia kwestii podmiotu zobowiązanego do dokonania korekty podatku naliczonego, w związku ze zbyciem nieruchomości wraz z wyposażeniem, dokonano w interpretacji indywidualnej o numerze ITPP2/443-164b/10/RS.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Krajowe Biuro Informacji Podatkowej ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.