ILPP1/443-513/10-3/BD

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 7 maja 2010 r. (data wpływu: 10 maja 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 maja 2010 r. (data wpływu: 9 lipca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT – jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 10 maja 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 7 maja 2010 r. (data wpływu: 9 lipca 2010 r.) o prawidłowe podpisy osób upoważnionych do reprezentowania Spółki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie Polski i jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. W maju 2000 r. Spółka otrzymała w formie aportu budynek restauracyjny wraz z gruntem o wartości 295.700 zł. Nieruchomość była ulepszana dwukrotnie, a wartość nakładów inwestycyjnych na ulepszenia wyniosła:

* w roku 2001 – 98.500 zł – nakłady inwestycyjne podwyższyły wartość początkową budynku w styczniu 2002 r.,

* w roku 2006 – 62.220 zł. – nakłady inwestycyjne podwyższyły wartość początkową budynku w kwietniu 2006 r.

Podatek naliczony w związku z ww. wydatkami na ulepszenie został przez Spółkę odliczony.

Z kolei w styczniu 2009 r. Spółka wydzierżawiła najemcy przedmiotowy budynek na podstawie umowy dzierżawy. W grudniu 2009 r. wartość początkowa brutto budynku wynosiła 456.420 zł.

W marcu 2010 r. Spółka sprzedała ww. nieruchomość, z zastosowaniem 22% stawki podatku VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy słusznie Spółka postąpiła stosując stawkę podstawową VAT, tj. 22% przy sprzedaży budynku restauracyjnego wraz z gruntem...

Zdaniem Wnioskodawcy, po dokonaniu ulepszenia przedmiotowej nieruchomości pierwsze jej zasiedlenie w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług nastąpiło w styczniu 2009 r.

W tym bowiem okresie została ona oddana do używania w ramach czynności podlegających opodatkowaniu VAT (umowa dzierżawy).

Z uwagi na fakt, że Spółka sprzedała ulepszoną nieruchomość w marcu 2010 r., czyli w okresie krótszym niż 2 lata od pierwszego zasiedlenia, nie była uprawniona do zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Spółka nie może również zastosować zwolnienia w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 10a ww. ustawy. Podkreślić należy, że co prawda Spółce nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z jej nabyciem, to jednak ulepszenia nieruchomości przekroczyły 30% jej wartości początkowej, bowiem:

1. suma nakładów na ulepszenie wyniosła 160.720 zł (w roku 2001 - 98.500 zł i w roku 2006 - 62.220 zł.),

2. wartość początkowa nieruchomości po ulepszeniach wyniosła 456.420 zł.

3. ulepszenia wyniosły 35% (160.720 : 456.420 x 100%). W ocenie organów podatkowych wszystkie poniesione przez podatnika nakłady na ulepszenia nieruchomości należy sumować. Takie stanowisko potwierdza Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z dnia 8 lutego 2010 r., sygn. akt. III SA/Gl 1359/09.

Nadto od ostatniego ulepszenia, tj. od kwietnia 2006 r. nie upłynęło 5 lat wykorzystywania do czynności opodatkowanych, tym samym Spółka nie była uprawniona do zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a w związku z art. 43 ust. 7a ustawy o VAT.

Spółka uważa, iż przy sprzedaży budynku restauracyjnego wraz z gruntem, zobowiązana była do zastosowania podstawowej stawki podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 powołanej ustawy.

Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Podstawowa stawka podatku – w myśl art. 41 ust. 1 ustawy – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zarówno w treści ustawy o VAT, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki lub zwolnienie od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub

2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Co istotne, oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką można rozumieć m. in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość nie musi być faktycznie zamieszkała, lecz winna być przejęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu.

Z powyższej definicji wynika, iż oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką należy rozumieć także umowy najmu i dzierżawy. Zatem, należy uznać za pierwsze zasiedlenie moment oddania budynku do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy).

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku również dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Warunku, o którym mowa w 43 ust. 1 pkt 10a lit. b – stosownie do art. 43 ust. 7a – nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Należy podkreślić, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;

2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Tak więc, ustawodawca daje podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – możliwość zrezygnowania ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych.

Ponadto, zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że co do zasady grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki lub budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu będzie korzystała ze zwolnienia od podatku.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka, jako czynny podatnik podatku od towarów i usług w maju 2000 r. otrzymała w formie aportu budynek restauracyjny wraz z gruntem o wartości 295.700 zł. Nieruchomość była ulepszana dwukrotnie, a nakłady inwestycyjne na ulepszenia przekroczyły 30% jej wartości początkowej, bowiem suma nakładów na ulepszenie wyniosła 160.720 zł (w roku 2001 - 98.500 zł i w roku 2006 - 62.220 zł.). Wartość początkowa nieruchomości po ulepszeniach wyniosła 456.420 zł.

Podatek naliczony w związku z ww. wydatkami na ulepszenie został przez Spółkę odliczony. W styczniu 2009 r., Spółka wydzierżawiła najemcy przedmiotowy budynek na podstawie umowy dzierżawy. Natomiast w marcu 2010 r., Spółka sprzedała ww. nieruchomość, z zastosowaniem 22% stawki podatku VAT.

W świetle powołanych wyżej regulacji prawnych oraz odnosząc się do opisanego zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie, pierwsze zasiedlenie po ulepszeniu obiektu miało miejsce w momencie oddania budynku restauracyjnego w najem, tj. w styczniu 2009 r. Powyższe wynika z faktu, że nakłady ponoszone w roku 2001 oraz w roku 2006 łącznie przekroczyły 30% jej wartości początkowej, a jak wynika z powołanego wyżej art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej. Zatem dostawa nieruchomości w marcu 2010 r., tj. przed upływem dwóch lat od pierwszego zasiedlenia (styczeń 2009 r.) nie korzysta ze zwolnienia określonego art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Ponadto z uwagi na fakt, że Spółka miała prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z dokonywanymi ulepszeniami oraz, że budynek w stanie ulepszonym był wykorzystywany przez Spółkę do czynności opodatkowanych krócej niż 5 lat (kwiecień 2006 – marzec 2010 r.), przedmiotowa dostawa nie będzie również korzystała ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Reasumując, dostawa budynku restauracyjnego wraz z gruntem jest opodatkowana wg podstawowej 22% stawki podatku VAT.

Wskazać ponadto należy, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisanym zdarzeniu przyszłym, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności sposobu wyliczenia wartości początkowej budynku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.