ITPP2/443-512/10/AF

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 20 maja 2010 r. (data wpływu 27 maja 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku czynności aportu środków trwałych - jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 27 maja 2010 r. złożono wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku czynności aportu środków trwałych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiony następujące zdarzenie przyszłe.

Powiat zamierza przekazać aportem do spółki, w której posiada 50,45% udziałów, środki trwałe, których jest właścicielem od dnia 31 grudnia 2009 r. W zamian obejmie udziały w podwyższonym kapitale Spółki. Ruchomości (środki trwałe) mające być przedmiotem aportu są oddane do bezpłatnego użytkowania przez spółkę na mocy umowy użyczenia z dnia 31 grudnia 2009 r. Powiat zamierza przekazać środki trwałe aportem do Spółki po upływie półrocznego okresu rozporządzania nimi jak właściciel.

W stosunku do przekazywanych środków trwałych nie przysługiwało Powiatowi prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przekazanie rzeczy ruchomych aportem stanowi czynność, która podlega zwolnieniu od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, czynność prawna, której przedmiotem będzie wniesienie tytułem wkładu niepieniężnego (aportu) środków trwałych na rzecz Spółki, będzie zwolniona od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2, ponieważ spełnione zostaną wszystkie przesłanki zawarte w tym przepisie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Towarami, stosownie do treści art. 2 pkt 6 ww. ustawy, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Wniesienie aportu rzeczowego do spółki prawa cywilnego lub handlowego spełnia definicję dostawy, zawartą w art. 7 ust. 1 ustawy, a tym samym uznawane jest za sprzedaż w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy, gdyż czynność ta odbywa się za wynagrodzeniem (wniesienie aportu wiąże się z odpłatnością, istnieje bowiem bezpośredni związek pomiędzy dostawą mającą charakter rzeczowy, a otrzymanym wynagrodzeniem w formie udziałów lub akcji w podwyższonym kapitale zakładowym), a jej efektem jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania wnoszonymi towarami jak właściciel.

Co do zasady stawka podatku - na podstawie art. 41 ust. 1 cyt. ustawy - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienie od opodatkowania podatkiem od towarów i usług możliwe jest jedynie w sytuacjach ściśle określonych w cyt. ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na jej podstawie.

Zgodnie z treścią art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Przez towary używane, rozumie się ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel (art. 43 ust. 2 ww. ustawy).

Niedopełnienie któregokolwiek z warunków określonych w art. 43 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 ustawy powoduje, iż dostawa towarów nie może korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Mając na względzie fakt, iż w ustawie o podatku od towarów i usług nie zawarto definicji pojęcia „używanie”, należy skorzystać z definicji słownikowej tego terminu. Zgodnie z definicją zawartą w „Słowniku języka polskiego” Wydawnictwa Naukowego PWN S.A., „używanie” to stosowanie czegoś jako środka, narzędzia. Podana powyżej słownikowa definicja jest niewystarczająca dla potrzeb wydania niniejszej interpretacji. Dlatego też właściwym jest odwołanie się do jednego z synonimów słowa „używać”, a mianowicie „stosować”. „Stosować”, w myśl powołanego wyżej słownika, oznacza używanie czegoś w określonym celu w określonych okolicznościach. Połączenie obu wymienionych znaczeń słów „używać” i „stosować” w pełni oddaje znaczenie użytego w ust. 2 art. 43 ustawy o podatku od towarów i usług słowa „używa”.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż towarem używanym, w rozumieniu art. 43 ust. 2 ustawy nie jest towar w ogóle używany, lecz używany przez jego dostawcę. Użytkownikiem dokonującym sprzedaży towaru używanego jest taki właściciel, który korzystał z towaru w ten sposób, że faktycznie go używał przez okres co najmniej pół roku. Stąd „używanymi” nie mogą być towary, które były przedmiotem użyczenia, a więc nie były przez zbywcę używane przez okres wymagany przepisem art. 43 ust. 2 ustawy.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Powiat zamierza przekazać aportem do spółki środki trwałe, których jest właścicielem od dnia 31 grudnia 2009 r. W zamian obejmie udziały w podwyższonym kapitale spółki. Ruchomości (środki trwałe) mające być przedmiotem aportu są oddane do bezpłatnego użytkowania przez spółkę, na mocy umowy użyczenia z dnia 31 grudnia 2009 r. Przekazanie nastąpi po upływie półrocznego okresu rozporządzania nimi przez Powiat jak właściciel.

W stosunku do przekazywanych środków trwałych nie przysługiwało Powiatowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że ruchomości mające być przedmiotem zbycia, nie mogą być uznane za towary używane w rozumieniu art. 43 ust. 2 ustawy, bowiem Powiat od momentu ich nabycia do chwili zbycia faktycznie ich nie używa. Fakt rozporządzania nimi jak właściciel poprzez zawarcie umowy użyczenia, nie daje możliwości nadania im statusu towarów używanych. W konsekwencji, w oparciu o treść powołanych przepisów, należy stwierdzić, że planowy aport ruchomości nie będzie korzystał ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, o ile w efekcie będą one przedmiotem użyczenia do dnia ich zbycia. Opisana transakcja będzie opodatkowana 22% stawką podatku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.