ITPP1/443-514/10/AP

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pana stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 31 maja 2010 r. (data wpływu 4 czerwca 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek, które zostały wydzielone z gospodarstwa rolnego - jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 4 czerwca 2010 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek, które zostały wydzielone z gospodarstwa rolnego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W 1997 r. w ramach wspólności majątkowej małżeńskiej nabył Pan grunt, na którym do 2004 roku prowadził gospodarstwo rolne (sadownictwo). W 2004 r., w związku z wywłaszczeniem części gruntu pod drogę krajową oraz prowadzeniem inwestycji związanej z budową drogi krajowej, przedmiotowe grunty przestały spełniać kryteria wymagane do dalszego wykorzystywania ich pod sadownictwo. W wyniku zmiany planu zagospodarowania przestrzennego terenu, przedmiotowe grunty zostały przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową i zabudowę usługowo-mieszkaniową.

W związku z powyższym wystąpił Pan o podział powyższych gruntów na działki i uzyskał zgodę na wydzielenie 6 działek pod zabudowę usługową. Następnie wystąpił Pan o podział pozostałej części gruntu na 28 działek pod zabudowę mieszkaniową. Nie dokonywał Pan i nie zamierza dokonywać żadnych czynności związanych z przygotowaniem gruntu do sprzedaży, oraz nie będzie Pan ponosił żadnych kosztów z tym związanych. Dodał Pan, że teren jest nieuzbrojony. Grunty nadal są sklasyfikowane w ewidencji gruntów jako grunty rolne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku ze sprzedażą działek, będzie Pan zobowiązany do zapłaty podatku od towarów i usług...

Pana zdaniem sprzedaż przedmiotowych działek, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem są to grunty rolne zakupione do majątku osobistego niezwiązanego z działalnością gospodarczą. W ustawie o podatku od towarów i usług oraz przepisach prawa wspólnotowego sprzedaż majątku osobistego niezwiązanego z działalnością gospodarczą nie podlega opodatkowaniu VAT. Aby opodatkować daną czynność podatkiem od towarów i usług muszą być spełnione łącznie dwie przesłanki:

* dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem,

* czynność wykonywana jest lub będzie przez podmiot, który w związku z jej wykonywaniem był podatnikiem VAT.

Pojęcie podatnika w prawie polskim i unijnym, uzależnione jest od prowadzenia działalności gospodarczej. Oznacza to, że prowadzenie działalności gospodarczej to profesjonalny obrót gospodarczy. W tym zakresie uzasadnionym jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników, nawet jeżeli wykonują czynności dostawy towarów, w przypadkach gdy dokonują sprzedaży majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, lecz spożytkowany w celach własnych. Aby uznać sprzedaż działek za działalność gospodarczą należałoby stwierdzić, iż jest to działalność handlowa. Pod pojęciem działalności handlowej należy rozumieć dokonywanie w sposób zorganizowany zakupu towarów w celu ich odsprzedaży. W przedstawionym stanie sprawy, w momencie zakupu przedmiotowych gruntów nie zamierzał Pan dokonywać ich dalszej odsprzedaży, lecz przeznaczyć je pod uprawę sadowniczą. W związku z tym czynności polegające na sprzedaży działek nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Sprzedaż działek jest czynnością sporadyczną wykonywaną nie w ramach działalności gospodarczej, lecz jako sprzedaż majątku osobistego. Podobne stanowisko zajął również Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 21 lutego 2007 r., sygn. IIISA/Wa 4176/06, oraz w wyroku z dnia 24 kwietnia 2007 r., sygn. I FSK 603/06. Również w literaturze fachowej spotkać się można z podobnym stanowiskiem, tj. że sprzedaż działek pochodzących z majątku osobistego nie podlega opodatkowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zmianami) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Przez dostawę rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel – art. 7 ust. 1 ww. ustawy.

Z kolei towar jest definiowany w art. 2 pkt 6 cytowanej ustawy następująco: rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Z przytoczonych przepisów wynika więc, że grunty są towarami w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, natomiast sprzedaż gruntu stanowi dostawę towarów i jako taka podlega opodatkowaniu.

Na mocy art. 4 ust. 2 VI Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej – ujednolicona podstawa wymiaru podatku (od 1 stycznia 2007 r. art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej) działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców i osób świadczących usługi włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów. Za działalność gospodarczą uznaje się również wykorzystywanie, w sposób ciągły, własności dóbr materialnych lub niematerialnych do celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 4 ust. 3 VI Dyrektywy (art. 12 ust.1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347) państwa członkowskie mogą również uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie zawiera transakcje związane z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 4 ust. 2 (art.9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE) w szczególności (…) dostawę działek budowlanych. Przez działkę budowlaną rozumie się każdą działkę nieuzbrojoną lub uzbrojoną, uznaną za budowlaną przez państwa członkowskie. Opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej podlega, na podstawie art. 2 ust. 1 VI Dyrektywy (art. 2 ust. 1 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE), dostawa towarów lub usług świadczona na terytorium kraju przez podatnika, który jako taki występuje.

Prawo wspólnotowe wskazuje zatem, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem i działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie majątku rzeczowego i wartości niematerialnych w celu uzyskiwania z tego tytułu dochodu (art. 4 ust. 3 VI Dyrektywy).

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy. Podatnikami - wg zapisu art. 15 ust. 1 - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez działalność rolniczą w myśl art. 2 pkt 15 ustawy rozumie się, produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin ”in vitro”, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.01.13) oraz bambusa (PKWiU 02.01.42-00.11), a także świadczenie usług rolniczych.

Analiza treści art. 15 ustawy wskazuje, że działalność prowadzona przez rolników mieści się w pojęciu działalności gospodarczej, która oprócz czynności typowych dla tej kategorii podmiotów obejmuje także sprzedaż gruntów.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w 1997 r. nabył Pan grunt z przeznaczeniem go do prowadzenia gospodarstwa rolnego. Do 2004 r. wykorzystywał Pan przedmiotową nieruchomość pod sadownictwo. W związku ze zmianą planu zagospodarowania przestrzennego i przeznaczeniem gruntów pod zabudowę mieszkaniową i zabudowę usługowo-mieszkaniową oraz wywłaszczeniem części gruntu pod budowę drogi krajowej, wystąpił Pan o podział przedmiotowych gruntów na działki. W efekcie uzyskał Pan zgodę na wydzielenie 6 działek pod zabudowę usługową i 28 – pod zabudowę mieszkaniową, które zamierza sprzedawać.

Istotnym elementem w aspekcie opodatkowania powyższej czynności jest fakt, że przedmiotowy grunt został zakupiony przez Pana dla celów prowadzonego gospodarstwa rolnego. Rolnik w świetle ustawy o podatku od towarów i usług, posiada status podatnika prowadzącego działalność gospodarczą (działalność rolniczą). Nie można zatem zgodzić się z twierdzeniem Wnioskodawcy, iż sprzedaż przedmiotowych nieruchomości dokonywana będzie poza prowadzoną działalnością gospodarczą.

Ponadto zaznaczyć należy, że od momentu nabycia przedmiotowej nieruchomości nie przyświecał Panu cel związany z zaspokojeniem potrzeb osobistych. Nieruchomość ta została bowiem zakupiona z zamiarem przeznaczenia jej do działalności rolniczej i tak była wykorzystywana. W złożonym wniosku nie wskazano, aby nieruchomość, którą po dokonaniu podziału na mniejsze działki przeznaczone pod zabudowę, zamierza Pan sprzedawać, miały służyć do zaspokajania osobistych potrzeb (np. poprzez celowe dokonanie podziału nieruchomości wyłącznie na własne potrzeby).

W tym miejscu wskazać należy, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia przedsiębiorstwo, dlatego zasadnym wydaje się przyjęcie uregulowań zawartych w innych aktach prawnych. Przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny jest zorganizowanym zespołem składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. W przepisach Kodeksu cywilnego gospodarstwo rolne zostało zdefiniowane odrębnie od przedsiębiorstwa w art. 553, jednak można przyjąć, że spełnia ono określone w Kodeksie cywilnym wymogi właściwe dla przedsiębiorstwa. Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania prawne oraz fakt, że działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług obejmuje wszelką działalność, w tym wykonywaną przez rolników, można przyjąć, iż gospodarstwo rolne (pomimo jego odrębnego zdefiniowania w ustawie o podatku od towarów i usług), stanowi podobną do przedsiębiorstwa jednostkę organizacyjną, w ramach której prowadzona jest działalność gospodarcza.

Zatem sprzedaż części gruntu wykorzystywanego wcześniej w działalności rolniczej winna być traktowana, jako sprzedaż części zakładu produkcyjnego. Należy bowiem stwierdzić, że opisane grunty w żadnym momencie nie służyły celom osobistym, i w tym celu też nie zostały nabyte.

Biorąc pod uwagę powyższe należy zauważyć, że dokonany zakup nieruchomości z zamiarem wykorzystania jej w celu prowadzenia gospodarstwa rolnego, a następnie przekształconej w działki przeznaczone pod zabudowę, jest czynnością nadającą Panu status podatnika w tym zakresie.

W efekcie planowaną przez Pana dostawę przedmiotowych działek przeznaczonych pod zabudowę należy uznać za działalność gospodarczą, w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, a sprzedaż gruntów należy traktować jako dostawę towaru, która w oparciu o regulację zawartą w art. 5 ust. 1 ustawy podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż planując wielokrotną dostawę gruntów, będzie Pan działał w tym zakresie jako podatnik podatku od towarów i usług, w rozumieniu cytowanego art. 15 ustawy.

Od podatku od towarów i usług – w odniesieniu do gruntów - zwolniona jest jedynie dostawa terenów niezabudowanych innych niż budowlane oraz przeznaczonych pod zabudowę (art. 43 ust. 1 pkt 9 powołanej ustawy). Planowana sprzedaż gruntu rolniczego przekształconego na działki przeznaczone pod zabudowę, nie może zatem korzystać z tego zwolnienia od podatku, tym samym jest czynnością podlegającą opodatkowaniu 22% stawką podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.