IBPP1/443-813/10/ES

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 23 sierpnia 2010r. (data wpływu do tut. organu 24 sierpnia 2010r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 listopada 2010r. (data wpływu 5 listopada 2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki VAT obowiązującej dla dostawy samochodu ratowniczo-gaśniczego – jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 24 sierpnia 2010r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki VAT obowiązującej dla dostawy samochodu ratowniczo-gaśniczego.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 4 listopada 2010r. (data wpływu 5 listopada 2010r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 26 października 2010r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Gmina N. w partnerstwie z Ochotniczą Strażą Pożarną w S., złożyła w Urzędzie Marszałkowskim w ramach priorytetu IV: Ochrona środowiska i zapobieganie zagrożeniom, Działanie 4.4: Zwalczanie i zapobieganie zagrożeniom Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2007-2013, wniosek o dofinansowanie projektu.

Wniosek uzyskał dofinansowanie, Gmina podpisała z zarządem województwa umowę o dofinansowanie. Przedmiotem projektu jest podniesienie poziomu bezpieczeństwa i jakości życia mieszkańców Gminy N. i ościennych miejscowości poprzez zakup fabrycznie nowego średniego samochodu ratowniczo-gaśniczego z uterenowionym napędem 4x4 z wyposażeniem dodatkowym, z przeznaczeniem na cele ochrony przeciwpożarowej. Zamówiony samochód zgodnie z umową partnerską zawartą z jednostką Ochotniczej Straży Pożarnej w S., zostanie przekazany tej jednostce umową użyczenia. Zgodnie z wymogami projektu w terminie 5 lat od jego finansowej realizacji, charakter własności zakupionego samochodu nie ulegnie zmianie.

Gmina N. ogłosiła w maju 2010 roku przetarg nieograniczony na dostawę ww. samochodu. Wybrano ofertę firmy P.

W dniu 02.08.2010 wykonawca dostarczył samochód, który został przekazany przez Gminę OSP S. W dniu 03.08.2010 wykonawca przedłożył fakturę VAT, na której nabywcą samochodu jest Gmina N., natomiast użytkownikiem Ochotnicza Straż Pożarna w S.

Urząd Marszałkowski Województwa 6 sierpnia 2010 roku wystosował do beneficjentów działania 4.4 pismo, w którym zakwestionował 7% stawkę VAT na dostawę samochodów specjalistycznych pożarniczych, wymienionych w pozycji 129 załącznika nr 3 do ustawy o VAT.

Sprzedawca przedstawił Gminie wyrok w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej wydany przez Wojewódzki Sąd Administracyjny (sygn. akt III SA/GL 568/07) oraz decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (znak: PPI/2-4407/3/09/1) które potwierdzają, iż zastosowana stawka podatku VAT jest właściwa. Art. 29 i art. 32 ustawy o ochronie przeciwpożarowej wskazuje na obowiązek gmin w zakresie finansowania jednostek ochrony przeciwpożarowej. Gmina jest tylko podmiotem finansującym zakup samochodu specjalistycznego, natomiast faktycznym użytkownikiem jest jednostka ochotniczej straży pożarnej. Jednym z podstawowych celów systemu zamówień publicznych jest racjonalność i efektywność gospodarowania środkami publicznymi. Realizację tego celu dostatecznie zabezpieczają przepisy Pzp regulujące możliwość wykluczenia wykonawcy z postępowania o udzielenie zamówienia, odrzucenia oferty czy nawet unieważnienia postępowania, w szczególności w razie zaistnienia przesłanki z art. 93 ust. 1 pkt 4 (tj. gdy cena najkorzystniejszej oferty przewyższa kwotę, którą zamawiający może przeznaczyć na sfinansowanie zamówienia).

Zamawiający - Gmina N. ma czuwać nad formalnym przestrzeganiem prawa zamówień publicznych. Kwestie podatkowe wykraczają poza te ramy, a co za tym idzie, powinny one pozostać, jak tego chce ustawodawca na gruncie ustawy o VAT, w gestii wykonawcy z obciążającymi go konsekwencjami z art. 89 ust. 1 pkt 6 i 8 prawo zamówień publicznych.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, to podatnik wystawia fakturę, potwierdzając fakt dokonania sprzedaży oraz określa stawkę VAT za dokonaną sprzedaż.

Ponadto Wnioskodawca dodaje, że zakupiony średni samochód ratowniczo-gaśniczy z uterenowionym napędem 4x4 z wyposażeniem dodatkowym mieści się w definicji towarów wymieniony jest w poz. 129 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług.

Właścicielem przedmiotowego samochodu jest Gmina, natomiast OSP w S. jest faktycznym użytkownikiem samochodu. Przekazanie samochodu nastąpiło na podstawie umowy użyczenia. Prawo własności przysługuje Gminie, zgodnie z art. 29 i art. 32 ustawy o ochronie przeciwpożarowej to gmina finansuje działalność jednostek ochotniczych straży pożarnych.

Zgodnie z par. 5 ust.1 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28.11.2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, faktura musi zawierać dane nabywcy i sprzedawcy. Na fakturze potwierdzającej dokonanie zakupu jako nabywca widnieje Gmina N., poza nabywcą widnieje użytkownik, którym jest Ochotnicza Straż Pożarna w S.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 4 listopada 2010r.):

Czy 7% stawka VAT na fakturze potwierdzającej dokonanie zakupu przez Gminę N. jest właściwa w świetle obowiązujących przepisów na terenie Rzeczypospolitej Polskiej...

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 4 listopada 2010r.), stawka VAT określona na fakturze VAT potwierdzającej dokonanie zakupu jest prawidłowa w świetle obowiązujących przepisów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów – w myśl art. 7 ust. 1 powołanej ustawy – rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ww. ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi (7%, 3% i 0%) lub zwolnienie od podatku. Stosownie do art. 41 ust. 2 ww. ustawy o VAT, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

W pozycji 129 tego załącznika, w części dotyczącej towarów przeznaczonych na cele ochrony przeciwpożarowej, wymieniono sprzęt przewozowo-samochodowy:

pożarnicze samochody specjale i specjalistyczne (gaśnicze, rozpoznawcze, drabiny samochodowe, techniczne, chemiczne, ekologiczne, dźwigi i podnośniki, cysterny, sanitarki) oraz fabrycznie wykonane i oznakowane pojazdy straży pożarnej,

sprzęt pływający, statki pożarnicze, łodzie, pontony i silniki oraz statki powietrzne dla ratownictwa i gaszenia pożarów.

Natomiast art. 41 ust. 10 ustawy wskazuje, iż stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostaw na terytorium kraju towarów wymienionych w poz. 129-134 załącznika nr 3 do ustawy, dla jednostek ochrony przeciwpożarowej, przeznaczonych na cele ochrony przeciwpożarowej.

Stosowanie obniżonej – 7% stawki podatku – na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z ust. 10 ww. ustawy, przy dostawie towarów na cele ochrony przeciwpożarowej, jest uzależnione od spełnienia łącznie następujących warunków:

towar będący przedmiotem dostawy musi być wymieniony w poz. 129-134 załącznika do ustawy o VAT,

dostawa jest dokonana na terytorium kraju dla jednostek ochrony przeciwpożarowej,

towary będące przedmiotem dostawy są przeznaczone na cele ochrony przeciwpożarowej.

Uwzględniając wymienione przepisy należy stwierdzić, że zastosowanie stawki podatku w wysokości 7% uzależnione jest między innymi od faktu czy nabywca jest jednostką ochrony przeciwpożarowej.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W myśl w § 5 ust. 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.), faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy oraz numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11.

Zgodnie z art. 15 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991r. o ochronie przeciwpożarowej (t. j. Dz. U. z 2009r. Nr 178, poz. 1380), jednostkami ochrony przeciwpożarowej są:

jednostki organizacyjne Państwowej Straży Pożarnej,

jednostki organizacyjne Wojskowej Ochrony Przeciwpożarowej,

zakładowa straż pożarna,

zakładowa służba ratownicza,

gminna zawodowa straż pożarna,

powiatowa (miejska) zawodowa straż pożarna,

terenowa służba ratownicza,

ochotnicza straż pożarna,

związek ochotniczych straży pożarnych,

inne jednostki ratownicze.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że jednostki samorządu terytorialnego jako jednostki niewymienione w ww. art. 15 ustawy o ochronie przeciwpożarowej, nie są jednostkami ochrony przeciwpożarowej.

Jeżeli zatem nabywcą (właścicielem) będzie Gmina, stawką właściwą dla dostaw tych towarów będzie stawka 22% (na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT), bez względu na cel w jakim podmiot ten zakupuje te towary. W przypadku nabycia tych towarów (tj. wymienionych w poz. 129-134 załącznika nr 3 do ustawy) bezpośrednio przez jednostkę ochrony przeciwpożarowej, właściwą stawką będzie stawka 7% pod warunkiem, że towary te będą służyć ochronie przeciwpożarowej.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, zakupiony średni samochód ratowniczo-gaśniczy z uterenowionym napędem 4x4 z wyposażeniem dodatkowym mieści się w definicji towarów wymieniony jest w poz. 129 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług.

Właścicielem przedmiotowego samochodu jest Gmina, natomiast OSP w S. jest faktycznym użytkownikiem samochodu. Przekazanie samochodu nastąpiło na podstawie umowy użyczenia.

Na fakturze potwierdzającej dokonanie zakupu jako nabywca widnieje Gmina N., poza nabywcą widnieje użytkownik, którym jest Ochotnicza Straż Pożarna w S.

Wobec powyższego określone przez ustawodawcę, w art. 41 ust. 2 w związku z ust. 10 ustawy o VAT, warunki w przedmiotowej sprawie nie zostaną spełnione, bowiem dostawa towarów wymienionych w poz. 129-134 załącznika nr 3 do ww. ustawy o VAT nastąpi dla Gminy, nie zaś dla jednostki ochrony przeciwpożarowej. Przedmiotowa dostawa nie będzie więc korzystać z obniżonej (7%) stawki podatku VAT i podlegać będzie opodatkowaniu według stawki podstawowej, tj. 22%.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Tut. organ pragnie również zauważyć, iż granice tego szczególnego postępowania podatkowego, którego celem jest uzyskanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, określa Wnioskodawca występując z konkretnym pytaniem prawnym, wyłącznie w odniesieniu do stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę, co wynika wprost z przepisu art. 14b § 1, 2 i 3 ustawy Ordynacja podatkowa. Natomiast na podstawie art. 14c § 1 i § 2 tut. organ dokonuje oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Niniejsza interpretacja skierowana jest tylko do Wnioskodawcy i nie odnosi się do wskazanego we wniosku dostawcy przedmiotowego samochodu, bowiem każdą czynność, z którą mogą być związane skutki podatkowo-prawne należy rozstrzygać indywidualnie.

Nadmienia się, iż zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, na pisemny wniosek zainteresowanego i w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną) wydaje Minister właściwy do spraw finansów publicznych. W związku z powyższym niniejsza interpretacja indywidualna odnosi się jednie do Wnioskodawcy – Gminy N.

Natomiast jeżeli wymieniony we wniosku dostawca przedmiotowego samochodu zainteresowany jest otrzymaniem interpretacji indywidualnej może złożyć odrębny wniosek i przedstawić odpowiedni dla niego stan faktyczny (zdarzenie przyszłe), zapytanie i własne stanowisko w sprawie oraz wnieść odrębną opłatę.

Odnośnie powołanego przez Wnioskodawcę wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego należy zauważyć, że Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 ze zm.) w swoim rozdziale III określa zamknięty katalog źródeł prawa powszechnie obowiązującego na terytorium RP. Nie przewiduje on takiej mocy dla orzecznictwa sądowego, w tym orzecznictwa sądów administracyjnych (w Polsce nie obowiązuje system precedensów sądowych). W związku z powyższym, nie negując takiego orzecznictwa – w tym orzeczenia powołanego przez Wnioskodawcę - jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroków zamyka się w obrębie spraw, w których zostały wydane. Organ interpretacyjny nie jest zobowiązany do analizowania stanów faktycznych spraw wskazanych przez wnioskodawcę i polemiki z zawartymi w nich rozstrzygnięciami, choć niewątpliwie powołanie orzecznictwa ma na celu wykazanie słuszności prezentowanego poglądu.

Ponadto należy zauważyć, że decyzje Dyrektora Izby Skarbowej wydawane są w indywidualnych sprawach, w których indywidualnie oceniano stan faktyczny i stanowisko wnioskodawcy. Decyzje te jednak nie stanowią źródła prawa i tut. organ nie jest nimi związany przy dokonywaniu oceny prawnej stanowiska wnioskodawców w indywidualnych sprawach dotyczących podobnej tematyki przy wydawaniu interpretacji indywidualnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy zauważyć, iż w zakresie ingerowania i narzucania stawki podatku VAT sprzedawcom samochodów pożarniczych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.