IBPP3/443-661/10/IK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 sierpnia 2010 r. (data wpływu 31 sierpnia 2010 r.), uzupełnionym pismami z dnia 15 listopada 2010 r. (data wpływu 16 listopada 2010 r.) oraz z dnia 23 listopada 2010 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania zbycia własności nieruchomości gruntowej, na rzecz dzierżawcy, w sytuacji gdy dzierżawca wybudował na niej obiekt budowlany - jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 31 sierpnia 2010 r. został złożony ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania zbycia własności nieruchomości gruntowej, na rzecz dzierżawcy, w sytuacji gdy dzierżawca wybudował na niej obiekt budowlany.

Ww. wniosek został uzupełniony pismami z dnia 15 listopada 2010 r. (data wpływu 16 listopada 2010 r.) oraz z dnia 23 listopada 2010 r. (data wpływu) będącymi odpowiedzią na wezwanie z dnia 10 listopada 2010 r. znak IBPP3/443-661/10/IK.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Powiat jest właścicielem nieruchomości zabudowanej położonej w Z. od roku 2000. Nieruchomość pozostaje w trwałym zarządzie Zespołu Szkół. Oprócz szkoły – jako budynku na przedmiotowej działce został wzniesiony garaż. Garaż został wzniesiony przez osobę prywatną z jej własnych środków w latach 70-tych ubiegłego stulecia. W chwili obecnej osoba, która garaż wybudowała zwróciła się do zarządu Powiatu z wnioskiem o wykup gruntu na którym garaż został wzniesiony. Prawna sytuacja, tj. zarówno przepisy kodeksu cywilnego, jak również ustawy o gospodarce nieruchomościami pozwalają zbyć działkę na której wybudowano garaż na rzecz osoby która go wzniosła. W tej sytuacji wydzielono geodezyjnie działkę pod garażem i oszacowano teren. Zarząd podjął decyzję o sprzedaży wydzielonej działki i Rada wyraziła zgodę na sprzedaż ww. nieruchomości. W tym stanie rzeczy działka zabudowana została przeznaczona do sprzedaży w trybie bezprzetargowym na rzecz osoby fizycznej, która wzniosła ze środków własnych budynek garażowy i dzierżawiła od powiatu teren pod garażem.

Pismem z dnia 15 listopada 2010r. Wnioskodawca uzupełnił stan faktyczny w następujący sposób:

Zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT jest Starostwo Powiatowe w Z.

Starostwo Powiatowe w Z. złożyło zgłoszenie rejestracyjne w zakresie podatku od towarów i usług (VAT-R) naczelnikowi właściwego urzędu skarbowego i uzyskało potwierdzenie zarejestrowania jako podatnik VAT czynny (VAT-5).

Starostwo Powiatowe w Z. rozlicza się z urzędem skarbowym w zakresie podatku od towarów i usług.

Numer NIP został nadany Starostwu Powiatowemu w Z. i Starostwo się nim posługuje.

Garaż jest trwale związany z gruntem.

Na dzień zbycia przedmiotowej nieruchomości garaż jest własnością dzierżawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy do ceny sprzedaży nieruchomości zabudowanej garażem należy doliczyć podatek VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę zaistniały stan faktyczny i dyspozycje płynące z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług do ceny zbywanej w opisanym trybie nieruchomości należy doliczyć podatek VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Z cyt. wyżej przepisu wynika, że istotą dostawy towarów jest przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W treści tego artykułu, mowa jest bowiem o tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do rozporządzania nią jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności. Zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel" nie można interpretować jako „prawo własności" lecz jako własność ekonomiczną.

W tym znaczeniu własność ekonomiczna to sytuacja, w której - z punktu widzenia aspektów ekonomicznych oraz w rozumieniu potocznym - należałoby uznać kogoś za właściciela rzeczy, np. posiadacza nieruchomości, której wydaniu nie towarzyszyło przeniesienie własności w formie aktu notarialnego. W każdym razie w przypadku przejścia własności ekonomicznej ma miejsce dostawa towarów. Czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym. Dostawa towarów nie ogranicza się więc wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca dzierżawił grunt osobie fizycznej, a osoba ta z własnych środków wzniosła na tym gruncie garaż. Garaż ten jest trwale związany z gruntem Wnioskodawca obecnie zamierza zbyć nieruchomość zabudowaną garażem w trybie bezprzetargowym na rzecz osoby, która go wzniosła. Ponadto wskazano, że na dzień zbycia przedmiotowej nieruchomości garaż jest własnością dzierżawcy.

Zgodnie z art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 64 poz. 1693 ze zm.), przez dzierżawę rozumie się umowę wzajemną, w której wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz lub prawo do używania i pobierania pożytków na czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Stosownie do art. 694 Kodeksu cywilnego do dzierżawy stosuje się odpowiednio przepisy o najmie (…).

W myśl art. 676 Kodeksu cywilnego jeżeli najemca ulepszył rzecz najętą, wynajmujący w braku odmiennej umowy, może według swego wyboru albo zatrzymać ulepszenia za zapłatą sumy odpowiadającej ich wartości w chwili zwrotu, albo żądać przywrócenia stanu poprzedniego. Natomiast na podstawie art. 705 Kodeksu cywilnego, po zakończeniu dzierżawy dzierżawca obowiązany jest, w braku odmiennej umowy, zwrócić przedmiot dzierżawy w takim stanie, w jakim powinien się znajdować stosownie do przepisów o wykonywaniu dzierżawy.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że roszczenie o zwrot nakładów ulepszających powstaje z chwilą dokonania przez wydzierżawiającego wyboru pomiędzy możliwościami przewidzianymi w art. 676 K.c., a wybór ten możliwy jest dopiero w momencie zwrotu dzierżawy nieruchomości, a nie w momencie zawarcia lub zakończenia umowy dzierżawy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że nie nastąpił zwrot dzierżawionej nieruchomości, nie wystąpiło więc również rozliczenie nakładów na budowę obiektu wzniesionego przez dzierżawcę (jak wskazał Wnioskodawca na dzień zbycia nieruchomości garaż jest własnością dzierżawcy). Zatem przedmiotem dostawy w rozumieniu art. 7 ust. 1 ww. ustawy o VAT jest grunt.

Wysokość opodatkowania regulują przepisy Działu VIII ww. ustawy o VAT. Stosownie do art. 41 ust. 1 ww. ustawy stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże w art. 43 ustawy zawarto katalog czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług. W myśl ust. 1 pkt 9 przywołanego wyżej art. 43 ustawodawca zwolnił od podatku VAT dostawę terenów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych – tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług.

Z uwagi na fakt, iż przedmiotem dostawy jest grunt zabudowany garażem trwale z gruntem związanym to w świetle powołanych powyżej przepisów sprzedaż tego gruntu podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wg stawki podstawowej 22% jako terenu budowlanego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, iż do ceny zbywanej nieruchomości gruntowej należy doliczyć podatek VAT, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).