IBPP2/443-695/10/RSz

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 sierpnia 2010r. (data wpływu 27 sierpnia 2010r.), uzupełnionym pismem z dnia 8 listopada 2010r. (data wpływu 12 listopada 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania prawidłowej stawki podatku VAT dla dostawy budynku rekreacyjnego sklasyfikowanego wg PKOB w grupowaniu 1212 jako budynek zakwaterowania turystycznego, pozostały – jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W 27 sierpnia 2010r. wpłynął ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 8 listopada 2010r. (data wpływu 12 listopada 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania prawidłowej stawki podatku VAT dla dostawy budynku rekreacyjnego sklasyfikowanego jako budynek zakwaterowania turystycznego pozostały.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność polegającą na sprzedaży konstrukcji drewnianych wraz z montażem. Konstrukcje drewniane są elementami domów mieszkalnych, oraz domów rekreacyjnych. Wnioskodawca wytwarza i montuje także altany ogrodowe, domki gospodarcze, stoiska, meble ogrodowe. Dla całości sprzedaży z wyjątkiem budownictwa mieszkaniowego Wnioskodawca stosuje stawkę opodatkowania podatkiem VAT 22%.

Wnioskodawca chcąc zastosować stawkę 7 % wymaga od klienta posiadania działki budowlanej wraz z pozwoleniem na budowę i wówczas zawiera umowę na wykonanie elementów domu mieszkalnego. Oczywiście zgodnie z art. 41 ust. 12b. W poprzednich okresach sprawozdawczych Wnioskodawca występował do Urzędu Skarbowego o zwroty bezpośrednie podatku VAT. Dokumentacja do zastosowanych stawek podatku VAT była dla kontrolujących wystarczająca i nigdy nie została zakwestionowana wysokość zastosowanych stawek. Klient firmy w maju 2009r. skorzystał z usług Wnioskodawcy. Zawarł umowę na budowę domku rekreacyjnego, otrzymał kalkulację na cenę z 22% podatkiem VAT. Powierzchnia domu nie przekracza 300 m2. Następnie nie otrzymał od Urzędu Miasta w T. zgody na postawienie domku rekreacyjnego. Plan zagospodarowania terenu wymagał od klienta pozwolenia na budowę. Klient otrzymał zgodę na budowę domu rekreacyjno - mieszkalnego. Po niewielkiej adaptacji projektu Wnioskodawca wykonał konstrukcję domu. Klient nie wystąpił do firmy o aneks do umowy, poświadczający, iż buduje on budynek mieszkalny. Przekwalifikowanie budynku na mieszkalny wymagałoby m.in. ocieplenia ścian innego niż wykonane przez firmę Wnioskodawcy. Wnioskodawca wystawił zgodnie z umową faktury ze stawką 22%. Klient uregulował całość należności.

Klient od czerwca 2010r. domaga się od firmy zastosowania stawki 7% podatku VAT i dokonania korekty faktur, a także zwrotu pieniędzy. Zdaniem klienta, w myśl art. 41 ust. 2 i 12, 12a, 12b w przypadku jego nieruchomości, mimo iż ma ona charakter rekreacyjny powinna być zastosowana stawka 7%. Klient jest zdania, iż Wnioskodawca naraża go na straty, zawyżając stawkę podatku VAT, a tym samym koszt domu. Za namową Urzędu Skarbowego, z którym Wnioskodawca konsultował się w przedmiotowej sprawie, Wnioskodawca wystąpił do Urzędu Statystycznego w Łodzi o zakwalifikowanie budynku w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych. Urząd wydał mu opinię w oparciu o przedłożone dokumenty i opis sytuacji, budynek mieści się w PKOB jako grupa 121 klasa 1212 - Budynki zakwaterowania turystycznego, pozostałe. Urząd Skarbowy dopiero po uzyskaniu niniejszej odpowiedzi polecił Wnioskodawcy wystąpienie do Izby Skarbowej o wydanie indywidualnej interpretacji w przedmiotowej sprawie, co niniejszym czyni.

Wnioskodawca nadmienia, że klient jest bardzo zniecierpliwiony, nie czeka na wydanie kolejnych interpretacji przez stosowne Urzędy w przedmiotowej sprawie, tylko skierował już sprawę na drogę sądową poprzez Sąd Konsumencki.

W piśmie z dnia 8 listopada 2010r. Wnioskodawca wskazał, iż powierzchnia rzeczywista wykonanego budynku, zgodnie z umową wynosi 5,00 x 5,00 m po obrysie zewnętrznym budynku, co daje 25 m2 domu w parterze – powierzchni całkowitej, poddasze nie było przeznaczone na cele mieszkalne, a tylko użytkowe.

Faktury za wystawione usługi budowlane nie zawierają numeru PKWiU, nie było to konieczne przy stawce podstawowej 22% VAT. Treścią faktury jest: Elementy domku rekreacyjnego O. i Elementy domku rekreacyjnego O. zaliczka.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaką stawkę podatku VAT zastosować do budynku rekreacyjnego zaadoptowanego dla celów wydania pozwolenia na budowę budynku rekreacyjno - mieszkalnego, sklasyfikowanego przez Urząd Statystyczny jako budynek zakwaterowania turystycznego pozostały - grupa 121 klasa 1212 PKOB...

Zdaniem Wnioskodawcy, stawka podatku VAT zastosowana w fakturach - 22% jest prawidłowa, nie wymaga korekty na 7%. Budowa domów rekreacyjnych nie jest objęta społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z art. 12, 12a i 12b. Klient zakupił dom rekreacyjny, chciał go pobudować na terenie budowlanym, więc Urząd wydał mu decyzję kompromisową. Aby nie ponieść wyższych kosztów adaptacji budynku na cele mieszkaniowe z rekreacyjnego obiektu klient nie wystąpił do firmy z prośbą o aneks do umowy. W cenie pierwotnej firma wykonała mu częściową adaptację, tak aby wizualnie dom spełniał warunki zabudowy. Po roku od rozliczenia i zakończenia inwestycji klient jest niezadowolony z wysokości zastosowanej stawki podatku VAT w fakturach otrzymanych.

Zdaniem Wnioskodawcy klient dąży do wyłudzenia pieniędzy od firmy. Dopiero po zajęciu stanowiska przez Organ Wnioskodawca podejmie decyzje o skorygowaniu bądź nie faktur pierwotnych.

W piśmie z dnia 8 listopada 2010r. Wnioskodawca zmodyfikował stanowisko. Wskazał bowiem, iż budowa domów rekreacyjnych nie jest objęta społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z art. 41. ust. 12, 12a, 12b.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również czynności wymienione w tym przepisie (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również między innymi przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Zgodnie z art. 8 ust. 3 ustawy o VAT, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

W myśl art. 41 ust. 1 cyt. ustawy o VAT, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział także stawki preferencyjne, obniżone, tj. 7%, 3% i 0%.

Stosownie do art. 41 ust. 12 ww. ustawy o VAT, stawkę podatku o której mowa w ust. 2 stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się, w myśl ust. 12a cyt. przepisu, obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z art. 41 ust. 12b ww. ustawy, nie zalicza się:

budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m2;

lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m2.

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej ww. limity, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

Ponadto, zgodnie z § 37, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2010r., rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799), w okresie do dnia 31 grudnia 2010r., stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 7% również w odniesieniu do:

robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiektów sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych,

obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12

– w zakresie, w jakim wymienione roboty i remonty, obiekty lub ich części oraz lokale nie są objęte tą stawką na podstawie art. 41 ust. 12-12c ustawy.

Z unormowań zawartych w przytoczonych przepisach wynika, zatem, iż 7% stawka podatku od towarów i usług ma zastosowanie w całym budownictwie mieszkaniowym, zarówno objętym społecznym programem mieszkaniowym, jak i nieobjętym tym programem.

Dla właściwego zdefiniowania pojęcia obiektu budownictwa mieszkaniowego, a co za tym idzie stosowania odpowiedniej stawki podatkowej, należy uwzględniać regulacje wynikające z art. 2 pkt 12 ustawy o VAT.

W myśl obecnie obowiązującego art. 2 pkt 12 ustawy o VAT, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego, rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania, sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Należy w tym miejscu wskazać, że dla celów podatku VAT stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.), stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Zgodnie z przepisami cyt. rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych.

Budynki dzielą się na mieszkalne i niemieszkalne.

Budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadkach, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem.

Budynki niemieszkalne są to obiekty budowlane wykorzystywane głównie dla potrzeb niemieszkalnych. W przypadku, gdy co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest do celów mieszkalnych, budynek klasyfikowany jest jako budynek mieszkalny.

Część „mieszkaniowa” budynku mieszkalnego obejmuje pomieszczenia mieszkalne (kuchnie, pokoje wypoczynkowe, sypialnie), pomieszczenia pomocnicze, piwnice oraz pomieszczenia ogólnego użytkowania (np. wózkarnie, suszarnie).

Mając na uwadze powyższe przepisy, obniżona stawka w wysokości 7% ma zastosowanie jedynie w odniesieniu do czynności związanych z budową, remontem i przebudową obiektów, których głównym celem jest cel mieszkaniowy.

Z wniosku wynika, iż klient firmy w maju 2009r. skorzystał z usług Wnioskodawcy.

Zawarł umowę na budowę domku rekreacyjnego, otrzymał kalkulację na cenę z 22% podatkiem VAT. Powierzchnia domu nie przekracza 300 m2. Wnioskodawca wskazał, iż powierzchnia rzeczywista wykonanego budynku, zgodnie z umową wynosi 5,00 x 5,00 m po obrysie zewnętrznym budynku, co daje 25 m2 domu w parterze – powierzchni całkowitej, poddasze nie było przeznaczone na cele mieszkalne, a tylko użytkowe.

Klient następnie nie otrzymał od Urzędu Miasta w T. zgody na postawienie domku rekreacyjnego. Plan zagospodarowania terenu wymagał od klienta pozwolenia na budowę. Klient otrzymał zgodę na budowę domu rekreacyjno - mieszkalnego. Po niewielkiej adaptacji projektu Wnioskodawca wykonał konstrukcję domu. Klient nie wystąpił do firmy o aneks do umowy, poświadczający, iż buduje on budynek mieszkalny. Przekwalifikowanie budynku na mieszkalny wymagałoby m.in. ocieplenia ścian innego niż wykonane przez firmę Wnioskodawcy. Wnioskodawca wystawił zgodnie z umową faktury ze stawką 22%. Klient uregulował całość należności.

Wnioskodawca wystąpił do Urzędu Statystycznego w Łodzi o zakwalifikowanie budynku wg Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych. Urząd wydał mu opinię w oparciu o przedłożone dokumenty i opis sytuacji. Budynek mieści się wg PKOB w grupowaniu 121 klasa 1212 - Budynki zakwaterowania turystycznego, pozostałe.

Ponadto Wnioskodawca wyjaśnił, iż faktury za wystawione usługi budowlane nie zawierają numeru PKWiU ze względu na stawkę podatku VAT podstawową. Treścią faktury są elementy domu rekreacyjnego.

W świetle powołanych przepisów w zaistniałej sytuacji istotna jest klasyfikacja wg PKOB przedmiotowego budynku.

Opisany przez Wnioskodawcę budynek mieści się w grupowaniu PKOB 121 klasa 1212.

Jednocześnie należy zauważyć, iż stawka podatku VAT 7% została przewidziana:

dla lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w PKOB w dziale 12,

dla obiektów sklasyfikowanych w PKOB w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych.

Zatem do budynków zakwalifikowanych wg PKOB w grupowaniu 121, klasa 1212 preferencyjna stawka podatku VAT w wysokości 7% nie ma zastosowania.

Kwestie zawierania umów reguluje ustawa z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. nr 16, poz. 93 ze zm.). Zasada swobody umów zapisana jest w art. 3531 Kodeksu cywilnego. W myśl powyższego artykułu strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Strony mogą dowolnie ustalać stosunki cywilnoprawne, jednakże postanowienia umów nie mogą pozostawać w sprzeczności z innymi przepisami prawa, do stosowania których strony są zobowiązane.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż o ile przedmiotem umowy zawartej z klientem (zleceniodawcą), jak wskazał Wnioskodawca, była budowa domku rekreacyjnego, sklasyfikowanego w PKOB w dziale 12, a więc budynku niemieszkalnego, wówczas Wnioskodawca nie jest zobowiązany do wystawienia faktury korygującej zmieniającej stawkę podatku z 22% na 7%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że stawka podatku VAT zastosowana w fakturach - 22% jest prawidłowa, nie wymaga korekty na 7%, należało uznać za prawidłowe.

Należy jednocześnie zauważyć, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii poprawności dokonanego przez Wnioskodawcę zaklasyfikowania budynków według PKOB.

Należy podkreślić, iż kwestie dotyczące klasyfikacji przedmiotowego obiektu budowlanego do właściwego grupowania wg PKOB nie mieszczą się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Tut. organ nie jest też właściwy do weryfikacji poprawności dokonanej klasyfikacji budynku według PKOB, gdyż zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje swoje towary i usługi według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług lub Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych zainteresowany podmiot może zwrócić się o udzielenie informacji w tym zakresie do Urzędu Statystycznego w Łodzi. Tak więc to Wnioskodawcę obciąża obowiązek i ryzyko prawidłowego sklasyfikowania budynku oraz wykonywanej usługi, a w razie wątpliwości Wnioskodawca może w tym zakresie zwrócić się do Urzędu Statystycznego w Łodzi.

W związku powyższym w niniejszej interpretacji tut. organ odniósł się do klasyfikacji podanej przez Wnioskodawcę.

Jednocześnie należy wskazać, że rolą organu podatkowego w sprawie udzielenia interpretacji podatkowych jest dokonanie właściwej interpretacji przepisów prawa podatkowego w oparciu o przedstawiony w sposób wyczerpujący stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe.

Ponadto należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego (w szczególności błędnej klasyfikacji statystycznej dokonanej przez Wnioskodawcę) lub zmiany stanu prawnego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.