IBPP3/443-1031/10/IK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 17 grudnia 2010 r. (data wpływu 29 grudnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji zbycia nieruchomości – jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 29 grudnia 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji zbycia gruntu wraz z budynkiem wykorzystywanym w działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zaistniałego stanu faktycznego:

Wnioskodawca w okresie od 2001 r. do 2005 r. budował budynek, który miał służyć działalności gospodarczej opodatkowanej. Częścią składową budynku były fundamenty wniesione do firmy w formie aportu w 2001. Wartość początkowa po wybudowaniu budynku wyniosła 446.646,86 zł. Przy jego budowaniu z faktur zakupowych odliczano cały podatek VAT od podatku należnego. Budynek oddano do używania 31.12.2005 r. Od 2006 roku nieruchomość wykorzystywana była do świadczenia usług krótkotrwałego zakwaterowania. Z usług tych korzystali głównie pracownicy Wnioskodawcy, a także osoby z poza firmy w czasie urlopów lub weekendów. Osoby te wynajmowały dom na dwa, trzy dni, a następnie za pobyt była im wystawiana faktura – w treści świadczenie usług krótkotrwałego zakwaterowania opodatkowane 7% stawką VAT. W 2009 roku na ww. nieruchomości wybudowano studnię, która zwiększyła wartość budynku o kwotę 32.287,18 zł. Ulepszenie nie przekroczyło 30% wartości początkowej omawianego obiektu. W 2010 r. Wnioskodawca postanowił budynek sprzedać, gdyż działalność na ww. nieruchomości nie przyniosła zamierzonych korzyści.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaką stawką należy opodatkować sprzedaż gruntu wraz z budynkiem. Czy jest to sprzedaż opodatkowana stawką 22%, czy też może korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10... Czy usługi krótkotrwałego zakwaterowania można traktować jako pierwsze zasiedlenie...

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż ta będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, a Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy budowie i nie może korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług, a zatem będzie opodatkowana stawką 22% VAT. Art. 2 pkt 14 mówi – pierwsze zasiedlenie – rozumie się przez to oddanie do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu pierwszemu nabywcy budynku lub budowli po wybudowaniu lub ulepszeniu. Według Wnioskodawcy oddanie do używania znaczy wydanie rzeczy we władanie w celu uzyskania korzyści (zysku). W sytuacji wykorzystywania nieruchomości do świadczenia usług krótkotrwałego zakwaterowania użytkownikiem nadal pozostaje właściciel budynku i to on wykorzystuje budynek do osiągania zysku. Tym samym nie można mówić o pierwszym zasiedleniu w przypadku usług krótkotrwałego zakwaterowania. W związku z powyższym budynek nie został jeszcze zasiedlony w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy, gdyż nie został wydany użytkownikowi do używania w ramach czynności opodatkowanych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 cyt. ustawy o VAT. Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Podstawowa stawka podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy o VAT.

Jak stanowi art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się natomiast dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT wynika natomiast, że ilekroć w jej przepisach mowa jest o pierwszym zasiedleniu – rozumie się przez to oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub

ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z powyższych przepisów wynika, iż dostawa nieruchomości, co do zasady, korzysta ze zwolnienia z podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia nie minęły co najmniej dwa lata. Należy zatem rozstrzygnąć, czy nieruchomość ta została oddana do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, użytkownikowi budynków.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia „użytkownik” i „użytkować”. Jak podaje Słownik Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN) „użytkownik” jest to osoba lub instytucja użytkująca, korzystająca z czegoś. Natomiast przez słowo „korzystać” należy rozumieć osiągać, czerpać zysk, korzyść, pożytek z czegoś; doświadczać jakichś korzyści posługiwać się czymś; robić użytek z czegoś (słownik Langenscheid Polska).

Zdaniem tut. organu przez „użytkownika” należy zatem rozumieć taki podmiot który będąc w posiadaniu danego dobra, poprzez wykorzystanie tego dobra, dąży do osiągnięcia zysku czy też innych korzyści.

Natomiast pojęcie „użytkować" jest definiowane przy pomocy takich słów jak „korzystać” w tym „w sposób racjonalny przynoszący jak największy pożytek”, „eksploatować”. Warto zauważyć, że przez „pożytek” należy rozumieć wpływy uzyskane przez daną osobę czy instytucję w określonym czasie z użytkowania danej rzeczy; przychód (słownik Langenscheid Polska).

Z powyższego wynika, iż słowo „użytkować” w znacznym stopniu zostało powiązane z ekonomicznym wykorzystaniem rzeczy przez „użytkownika” czyli przez podmiot dążący do uzyskania korzyści poprzez wykorzystanie danej rzeczy. Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca po wybudowaniu przedmiotowego budynku wykorzystywał go do świadczenia usług krótkotrwałego zakwaterowania. W kontekście powyższego w przedmiotowej sprawie to Wnioskodawca jako podmiot władający nieruchomością był jej użytkownikiem i to on użytkował przedmiotową nieruchomość. Tym samym nie można mówić o pierwszym zasiedleniu w przypadku świadczenia usług krótkotrwałego zakwaterowania. Co za tym idzie, nieruchomość wymieniona we wniosku nie została jeszcze zasiedlona. W konsekwencji został spełniony warunek zawarty w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT wyłączający dostawę przedmiotowego budynku ze zwolnienia, gdyż po wybudowaniu nie był zasiedlony i tym samym nie minął dwuletni okres pomiędzy zasiedleniem a dostawą.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w stosunku do przedmiotowego budynku, Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, wobec czego dostawa ww. budynku nie będzie mogła również skorzystać ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Stosownie do art. 29 ust. 5 ustawy o VAT, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Tym samym zbycie przedmiotowej nieruchomości podlegało opodatkowaniu 22% stawką VAT.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy, w myśl którego zbycie budynku wykorzystywanego do świadczenia usług krótkotrwałego zakwaterowania podlega opodatkowaniu stawką 22% należało uznać za prawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku stanu faktycznego udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto wskazać należy, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są na pisemny wniosek zainteresowanego w jego indywidualnej sprawie. W związku z powyższym przedmiotowa interpretacja dotyczy wyłącznie Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia tj. do 31.12.2010 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.