IPPP1-443-706/11-4/MP

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 27.04.2011 r. (data wpływu 28.04.2011 r.), uzupełnionym w dniu 07.06.2011 r. (data wpływu 08.06.2011 r.) na wezwanie Organu z dnia 27.05.2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia powierzchni użytkowej kwalifikującej się do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym - jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 28.04.2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia powierzchni użytkowej kwalifikującej się do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Wniosek uzupełniony został w dniu 07.06.2011 r. (data wpływu 08.06.2011 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 27.05.2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Firma wykonała roboty budowlane w budynku mieszkalnym jednorodzinnym z częścią usługową, zakwalifikowanym do PKOB 11 według Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych. Roboty polegały na wykonaniu instalacji wodnokanalizacyjnej oraz rozprowadzeniu instalacji centralnego ogrzewania wyłącznie w części mieszkalnej. Na tę okoliczność została podpisana umowa, w której firma jako wykonawca zobowiązuje się do wykonania robót tylko w części mieszkalnej budynku.

Zgodnie z projektem powierzchnia użytkowa mieszkaniowa przekracza limity określone w art. 41 ust 12 b ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług.

Według projektu budynku:

powierzchnia użytkowa mieszkaniowa wynosi ok. 375 mkw

powierzchnia użytkowa usługowa wynosi ok. 75 mkw

powierzchnia użytkowa ok. 450 mkw

powierzchnia całkowita ok. 578 mkw.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie :

Czy ustalając wysokość udziału powierzchni użytkowej, kwalifikującej się do budownictwa społecznego objętego społecznym programem mieszkaniowym zgodnie z art. 41 ust. 12 c, w całkowitej powierzchni użytkowej należy przyjąć za całkowitą powierzchnię użytkową powierzchnię użytkową mieszkaniową i użytkową usługową ( powierzchnię użytkową), czy tylko powierzchnię użytkową mieszkaniową ...

Stanowisko Wnioskodawcy :

Zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 12 c w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12 b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Zdaniem spółki do ustalenia proporcji i zastosowania jej do ustalenia stawki podatku do robót wykonywanych na budynku, za całkowitą powierzchnię użytkową wymienioną w art. 41 ust. 12 c, należy przyjąć powierzchnię użytkową jako łączną wartość powierzchni użytkowej mieszkaniowej i powierzchni użytkowej usługowej. Wyliczona w ten sposób proporcja została zastosowana do podstawy opodatkowania według stawki określonej w art. 41 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 01.01.2011 r.,, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…) – art. 8 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku.

I tak, w świetle regulacji przepisu art. 41 ust. 2 ustawy stawka podatku dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Na mocy art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Stosownie do art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się, w myśl art. 41 ust. 12a ustawy, obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Art. 41 ust. 12b ustawy stanowi, iż do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, określonego w ust. 12a, nie zalicza się:

budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m2,

lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m2.

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej ww. limity, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

Należy zwrócić uwagę na brzmienie art. 2 pkt 12 ustawy, zgodnie z którym, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Zgodnie z przepisami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.), stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych, dział PKOB 11 obejmuje:

budynki mieszkalne jednorodzinne – 111,

budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe – 112,

budynki zbiorowego zamieszkania – 113.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, iż Wnioskodawca wykonał roboty budowlane w budynku mieszkalnym jednorodzinnym z częścią usługową. Roboty polegały na wykonaniu instalacji wodno – kanalizacyjnej oraz instalacji centralnego ogrzewania wyłącznie w części mieszkalnej. Powierzchnia użytkowa mieszkaniowa ww. budynku jednorodzinnego przekracza powierzchnię zaliczaną do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym (300 m2).

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy w celu ustalenia proporcji do ustalenia stawki podatku do robót wykonanych w budynku, za całkowitą powierzchnię użytkową wymienioną w art. 41 ust. 12c ustawy przyjąć należy powierzchnię użytkową jako łączną wartość powierzchni użytkowej mieszkaniowej i powierzchni użytkowej usługowej, czy tylko powierzchnię użytkową mieszkaniową.

Ustawa o VAT oraz rozporządzenia wykonawcze do ustawy nie normują ustalania całkowitej powierzchni użytkowej na potrzeby podatku od towarów i usług. Pojęcie „całkowita powierzchnia użytkowa” jest natomiast zdefiniowane w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30.12.1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.), w części III „objaśnienia wstępne” pkt 2 „pojęcia podstawowe” w sposób następujący „ „całkowita powierzchnia użytkowa budynku” obejmuje całą powierzchnię budynku z wyjątkiem :

powierzchni elementów budowlanych m.in. podpór, kolumn, filarów, szybów, kominów,

powierzchni zajmowanych przez pomieszczenia techniczne instalacji ogólnobudowlanych,

powierzchni komunikacji, np. klatki schodowe, dźwigi, przenośniki”.

Przy określaniu powierzchni użytkowej należy kierować się definicją powierzchni użytkowej zawartej w obowiązującej Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB), stanowiącej usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych, bowiem do tego aktu odwołuje się art. 41 ust. 12a, czy też art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przepis art. 41 ust. 12 c nie wymienia wprawdzie takiego elementu jak „całkowita powierzchnia użytkowa budynku”, lecz mówi o „całkowitej powierzchni użytkowej” – przez którą należy rozumieć całkowitą powierzchnię użytkową elementów wymienionych w art. 12b ww. ustawy tj. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m2 oraz lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m2.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, iż roboty budowlane wykonane przez Wnioskodawcę dotyczą budynku mieszkalnego jednorodzinnego. Zatem, w przedmiotowym stanie faktycznym, przez pojęcie „całkowita powierzchnia użytkowa”, o którym mowa w art. 41 ust. 12c ustawy, należy rozumieć całkowitą powierzchnię użytkową budynku mieszkalnego jednorodzinnego jako łączną wartość powierzchni użytkowej mieszkaniowej oraz powierzchni użytkowej usługowej. Przy określaniu całkowitej powierzchni użytkowej do obliczenia wskaźnika zgodnie z art. 41 ust. 12c ustawy o podatku od towarów i usług należy stosować definicję „całkowitej powierzchni użytkowej” zawartą w rozporządzeniu Rady Ministrów w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedmiotowym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.