ITPP2/443-384/09/11-S/AW

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 kwietnia 2011 r. sygn. akt I FSK 689/10 oraz wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 24 lutego 2010 r. sygn. akt I SA/Ol 749/09 (data wpływu prawomocnego wyroku 31 maja 2011 r.) - stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 11 maja 2009 r. (data wpływu 13 maja 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku w wysokości 7% w odniesieniu do transakcji sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z prawem do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego i udziałem w prawie współwłasności gruntu - jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 13 maja 2009 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku w wysokości 7% w odniesieniu do transakcji sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z prawem do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego i udziałem w prawie współwłasności gruntu.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka, w ramach budownictwa developerskiego, prowadzi inwestycję budowy budynku mieszkalnego, wielorodzinnego z częścią podziemną, w której znajdują się wydzielone miejsca postojowe. W budynku tym występuje różna ilość lokali mieszkalnych i miejsc postojowych. Obiekt ten, zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych, zaklasyfikowany jest do grupy 112 – Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe. Część podziemna będzie częścią wspólną budynku, przy czym miejsca postojowe nie będą stanowić wyodrębnionych lokali. Aktem notarialnym strony dokonają podziału quo ad usum nieruchomości wspólnej postanawiając, że stronie kupującej i jej następcom prawnym przysługiwać będzie – w ramach współwłasności w częściach wspólnych budynku – prawo do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego.

Przedmiotem sprzedaży będą lokale mieszkalne z prawem do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego, w ramach współwłasności w częściach wspólnych budynku, oraz udział w prawie współwłasności nieruchomości gruntowej. Na wartość transakcji składać się będą: cena lokalu mieszkalnego (obejmująca cenę lokalu z prawem do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego w ramach udziału w częściach wspólnych budynku) oraz cena udziału w prawie współwłasności nieruchomości gruntowej.

W związku z powyższym zadano pytanie.

Czy w przypadku sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z prawem do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego, w ramach współwłasności w częściach wspólnych budynku, z udziałem w prawie współwłasności nieruchomości gruntowej, należy zastosować stawkę podatku w wysokości 7%...

Zdaniem Wnioskodawcy, przy sprzedaży lokalu mieszkalnego z prawem do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego, w ramach udziału w częściach wspólnych budynku, z udziałem w prawie współwłasności nieruchomości gruntowej należy zastosować stawkę podatku 7%. Na potwierdzenie słuszności przedstawionego stanowiska, Spółka powołała wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 maja 2007 r. (sygn. akt III SA/Wa 3998/06) oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 czerwca 2005 r. (sygn. akt FSK 2480/04).

W interpretacji indywidualnej z dnia 4 sierpnia 2009 r. nr ITPP2/443-384/09/AW oceniono stanowisko Spółki jako nieprawidłowe.

Nie zgadzając się z treścią wydanej interpretacji, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, Spółka złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie.

Wyrokiem z dnia 24 lutego 2010 r. sygn. akt I SA/Ol 749/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną. Uznając za nieprawidłowe stanowisko Ministra Finansów Sąd stwierdził, iż w wydanej interpretacji naruszono art. 41 ust. 2, 12 i 12a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) o podatku od towarów i usług oraz § 6 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336 z zm.). W uzasadnieniu wyroku wskazał m.in., że skoro „(…) garaż nie będzie wyodrębnionym lokalem i nabywcy lokalu mieszkalnego będzie sprzedane prawo do korzystania z wydzielonego miejsca postojowego, stwierdzić należy zatem, że garaż, w którym usytuowane są miejsca postojowe nie będzie przedmiotem odrębnej własności, tj. będzie stanowił element nieruchomości wspólnej z określeniem korzystania z poszczególnych miejsc w ramach podziału quo ad usum, zastosowanie w tym przypadku będzie miała stawka 7% podatku VAT.” Dodał, że przedstawione stanowisko odpowiada utrwalonej linii orzecznictwa w podobnych sprawach (np. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 czerwca 2005 r. sygn. akt I FSK 2480/04, z dnia 9 września 2008 r. sygn. akt I FSK 907/08, z dnia 6 stycznia 2010 r. sygn. akt I FSK 1498/08, jak również Wojewódzkich Sądów Administracyjnych: w Warszawie z dnia 7 grudnia 2009 r. sygn. akt. III SA/Wa 1110/09, z dnia 19 stycznia 2010 r. sygn. akt III SA/Wa 1305/09, w Kielcach z dnia 22 stycznia 2009 r. sygn. akt I SA/Ke 445/08, w Olsztynie z dnia 20 sierpnia 2009 r. sygn. akt I SA/Ol 452/09).

Końcowo Sąd zaznaczył, że orzecznictwo sądów administracyjnych jest istotnym miernikiem legalności wydawanych interpretacji indywidualnych, a jego nieuzasadnione pomijanie narusza, wyrażoną w art. 121 Ordynacji podatkowej, zasadę prowadzenia postępowania podatkowego w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych.

Minister Finansów, kwestionując stanowisko Sądu pierwszej instancji, złożył skargę kasacyjną, która wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 kwietnia 2011 r. sygn. akt I FSK 689/10, została oddalona. Naczelny Sąd Administracyjny oddalając ww. skargę kasacyjną wskazał m.in., że w pełni akceptuje stanowisko odnośnie opodatkowania preferencyjną stawką podatku zbycia prawa do korzystania z miejsca postojowego, znajdującego się części podziemnej budynku, dokonywanej razem ze sprzedażą prawa własności do lokalu mieszkalnego, położonego w tym samym budynku. Transakcja ta powinna podlegać jednej stawce podatku, właściwej dla lokalu mieszkalnego, nie można bowiem dzielić przedmiotu sprzedaży na poszczególne składniki tylko i wyłącznie z przyczyn leżących po stronie przepisów podatkowych.

W dniu 31 maja 2011 r. do tut. organu wpłynął prawomocny wyrok wydany przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie z dnia 24 lutego 2010 r. sygn. akt I SA/Ol 749/09, uchylający zaskarżoną interpretację.

W związku z przepisem art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sadami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), stanowiącym, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia, stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.