ILPP1/443-55/10-5/KG

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana reprezentowanego przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 13 stycznia 2010 r. (data wpływu 18 stycznia 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 22 marca 2010 r. (data wpływu 22 marca 2010 r.) oraz pismem z dnia 22 marca 2010 r. (data wpływu 24 marca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wniesienia wkładu rzeczowego do spółki jawnej – jest:

* prawidłowe – w części dotyczącej opodatkowania czynności wniesienia wkładu rzeczowego do spółki jawnej oraz obowiązku wystawienia faktury,

* nieprawidłowe – w części dotyczącej wartości tej faktury.

Uzasadnienie

W dniu 18 stycznia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wniesienia wkładu rzeczowego do spółki jawnej, obowiązku wystawienia faktury oraz jej wartości. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 22 marca 2010 r. (data wpływu 22 marca 2010 r.) oraz pismem z dnia 22 marca 2010 r. (data wpływu 24 marca 2010 r.) o informację doprecyzowującą oraz brakującą opłatę.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zamierza wraz ze współmałżonką założyć spółkę jawną na terytorium Polski (dalej: Spółka).

Zainteresowany aktualnie prowadzi jednoosobowo działalność gospodarczą, jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Małżonka Wnioskodawcy działalności gospodarczej nie prowadzi, nie jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny.

W roku 1993 małżonkowie zakupili na prawach ustawowej wspólności majątkowej niezabudowaną nieruchomość stanowiącą rolę, łąkę i nieużytki o powierzchni 1.0010 ha z przeznaczeniem na cele rolnicze, położoną na terytorium Polski.

W roku 1994 otrzymano pozwolenie na budowę zakładu stolarskiego na powyższej nieruchomości. W związku z tym, na podstawie wydanej decyzji administracyjnej dokonano częściowego wyłączenia gruntów rolnych na cele nierolnicze i zezwolono na wybudowanie na tej części gruntu zakładu stolarskiego z częścią socjalną i kotłownią.

Od wydatków poniesionych na budowę zakładu Zainteresowanemu przysługiwało prawo do odliczenia podatku od towarów i usług. Budowę zakończono w roku 1996.

W roku 1999 rozpoczęto budowę wiaty magazynowej, którą oddano do użytkowania w roku 2002. Z tytułu wydatków poniesionych na budowę przedmiotowej wiaty przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT.

Działka, jak i wszystkie znajdujące się na niej budynki i budowle zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych Zainteresowanego.

Do dnia dzisiejszego działka nie została podzielona na mniejsze działki i stanowi jedną całość.

Wnioskodawca oraz jego małżonka jako wkład do Spółki zamierzają wnieść wkład rzeczowy w postaci wyżej opisanej nieruchomości zabudowanej, której są współwłaścicielami na zasadzie małżeńskiej współwłasności łącznej.

Wniesienie przedmiotowego składnika majątkowego zostanie dokonane w oparciu o jego wartość rynkową z dnia dokonania wniesienia. Wartość budynków, budowli oraz gruntu zostaną wycenione oddzielnie i zgodnie z tą wyceną wskazane w akcie notarialnym dokumentującym wniesienie wkładu niepieniężnego do Spółki.

Planuje się, że Spółka będzie wykorzystywać wniesioną nieruchomość w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.

Zainteresowany oraz przyszły wspólnik (małżonka) nie wykluczają także w przyszłości ewentualnej możliwości dokonania sprzedaży przez Spółkę wyżej powołanej nieruchomości.

Wnioskodawca po założeniu i zarejestrowaniu Spółki w dalszym ciągu prowadził będzie także swą indywidualną działalność gospodarczą.

W uzupełnieniu do złożonego wniosku Zainteresowany wskazał, iż składniki, których dotyczy wniosek nie były dotychczas oddawane przez niego do użytkowania osobom trzecim w wykonaniu czynności opodatkowanych VAT. Biorąc powyższe za podstawę można – zdaniem Wnioskodawcy – przyjąć, że pierwsze zasiedlenie przedmiotowych budynków i budowli w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług nastąpi w dacie wniesienia aportu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy z tytułu wniesienia przedmiotowego wkładu rzeczowego przez Zainteresowanego wystąpi obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług oraz czy z tym wniesieniem wiązać się będzie obowiązek wystawienia faktury VAT, a jeśli tak to w jakiej wartości...

Zdaniem Wnioskodawcy, wniesienie tytułem wkładu niepieniężnego przedmiotowej nieruchomości na gruncie podatku od towarów i usług skutkować będzie w sposób następujący.

Zainteresowany prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu VAT (art. 15 ust. 2 u.p.t.u.), jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Wniesienie wkładu niepieniężnego do Spółki stanowić więc będzie kolejną czynność opodatkowaną po stronie Wnioskodawcy (art. 5 ust. 1 pkt 1 oraz art. 7 ust. 1 u.p.t.u.). Z uwagi na fakt, iż z budową budynków i budowli na przedmiotowej działce związane było prawo do dokonania odliczenia podatku naliczonego przez Zainteresowanego, czynność wniesienia aportu podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Nie znajdą bowiem, w ocenie Wnioskodawcy, zastosowania w sprawie zwolnienia powołane w art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a u.p.t.u.

Z tego tytułu Zainteresowany zobowiązany będzie do wystawienia faktury VAT (art. 106 ust. 1 u.p.t.u.). Czynność wniesienia wkładu niepieniężnego podlegać będzie opodatkowaniu wg stawki podstawowej VAT, tj. 22% (art. 41 ust. 1 u.p.t.u.).

Faktura w kwocie brutto (już z podatkiem VAT) powinna opiewać na kwotę stanowiącą 50% wartości wkładu niepieniężnego. Powyższe jest podyktowane faktem, iż wniesiona nieruchomość stanowi współwłasność małżeńską. Zasadnym jest więc przyjęcie, że wartość wkładu przypadającego do rozliczenia na gruncie VAT przez Wnioskodawcę, stanowi połowa jego (aportu) wartości.

Powyższą tezę potwierdza w szczególności zasada wyrażona treścią art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Przepis ten stanowi zasadę, że małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. W sprawie małżonkowie zamierzają wnieść przedmiotowy wkład do zakładanej przez siebie Spółki wspólnie. Niezasadnym byłoby więc przypisanie Zainteresowanemu całej wartości przedmiotu aportu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

* prawidłowe – w części dotyczącej opodatkowania czynności wniesienia wkładu rzeczowego do spółki jawnej oraz obowiązku wystawienia faktury,

* nieprawidłowe – w części dotyczącej wartości tej faktury.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – w oparciu o art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Z odpłatną dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, mamy do czynienia, jeżeli przedmiotem wkładu niepieniężnego (aportu) są rzeczy ruchome, wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, czy też grunty – czyli towary w rozumieniu przepisu art. 2 pkt 6 ustawy, w sytuacji, gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami przez podatnika jak właściciel.

Ze złożonego wniosku wynika, iż Wnioskodawca wraz z małżonką zamierza założyć spółkę jawną, do której planuje wnieść, w formie aportu, wkład rzeczowy w postaci nieruchomości zabudowanej, której jest współwłaścicielem.

Biorąc pod uwagę cytowane powyżej przepisy oraz okoliczności przedstawione we wniosku stwierdzić należy, że czynność wniesienia wkładu niepieniężnego do spółki, w postaci nieruchomości zabudowanej, prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania nią jak właściciel, a zatem stanowić będzie odpłatną dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, iż Zainteresowany aktualnie prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym, natomiast jego małżonka nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny. W roku 1993 małżonkowie zakupili na prawach ustawowej wspólności majątkowej niezabudowaną nieruchomość położoną na terytorium Polski, stanowiącą rolę, łąkę i nieużytki o powierzchni 1.0010 ha z przeznaczeniem na cele rolnicze. W roku 1994 otrzymano pozwolenie na budowę zakładu stolarskiego na powyższej nieruchomości. Na podstawie wydanej decyzji administracyjnej dokonano częściowego wyłączenia gruntów rolnych na cele nierolnicze i zezwolono na wybudowanie na tej części gruntu zakładu stolarskiego z częścią socjalną i kotłownią. Od wydatków poniesionych na budowę zakładu Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku od towarów i usług. Budowę zakończono w roku 1996. W roku 1999 rozpoczęto budowę wiaty magazynowej, którą oddano do użytkowania w roku 2002. Z tytułu wydatków poniesionych na budowę przedmiotowej wiaty Zainteresowanemu przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego. Działka, jak i wszystkie znajdujące się na niej budynki i budowle zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy. Do dnia dzisiejszego działka nie została podzielona na mniejsze działki i stanowi jedną całość. Zainteresowany oraz jego małżonka, zamierzają wnieść do spółki wkład rzeczowy w postaci wyżej opisanej nieruchomości zabudowanej, której są współwłaścicielami na zasadzie małżeńskiej współwłasności łącznej. Wniesienie przedmiotowego składnika majątkowego zostanie dokonane w oparciu o jego wartość rynkową z dnia dokonania wniesienia. Wartość budynków, budowli oraz gruntu zostaną wycenione oddzielnie i zgodnie z tą wyceną wskazane w akcie notarialnym dokumentującym wniesienie wkładu niepieniężnego do spółki. Wnioskodawca po założeniu i zarejestrowaniu spółki w dalszym ciągu prowadził będzie także swą indywidualną działalność gospodarczą. Składniki, których dotyczy wniosek nie były dotychczas oddawane przez Zainteresowanego do użytkowania osobom trzecim w wykonaniu czynności opodatkowanych VAT. Zdaniem Wnioskodawcy można przyjąć, że pierwsze zasiedlenie przedmiotowych budynków i budowli w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług nastąpi w dacie wniesienia aportu.

W pierwszej kolejności należy wskazać, iż małżeństwo nie należy do żadnej kategorii podmiotów wymienionych w art. 15 ust. 1 ustawy.

W związku z powyższym należy przytoczyć przepisy ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 ze zm.). W świetle art. 31 § 1 ww. ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego, jak również nie może rozporządzać lub zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku (art. 35 ww. Kodeksu).

Zgodnie z brzmieniem art. 36 § 1 oraz § 2 cyt. ustawy, oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

W oparciu o art. 37 § 1 pkt 1 ww. ustawy, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna m. in. do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa (jak wynika z wniosku ORD-IN w przedmiotowej sprawie występuje ustawowa wspólnota małżeńska). Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Stosownie do zapisu zawartego w art. 43 § 1 ww. Kodeksu, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, dotyczących stosunków majątkowych między małżonkami, nic nie uprawnia do wniosku, że wykonywanie czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług przez jednego z małżonków (sprzedaż towarów, odpłatne świadczenie usług, import itp.) czyni podatnikiem tego podatku również drugiego małżonka, gdy czynności te dotyczą składników ich majątku wspólnego, a przychód uzyskany z wykonywania tych czynności stanowi ich majątek dorobkowy.

Skoro każdy z małżonków jest uprawniony do samodzielnego zarządzania majątkiem wspólnym, to może on samodzielnie, we własnym imieniu i na własny rachunek dokonywać czynności prawnych będących wykonywaniem tego zarządu, jakkolwiek skuteczność czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu wymaga akceptacji drugiego małżonka.

Prawno-podatkowa skuteczność czynności podjętej przez jednego z małżonków nie jest uzależniona od zgody drugiego z nich na jej dokonanie, skoro taka czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, niezależnie od tego, czy została wykonana z zachowaniem warunków i form określonych przepisami prawa. Czynności określone w art. 5 ust. 1 ustawy podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa (art. 5 ust. 2 ustawy).

Jak już wyżej stwierdzono, ustawa o podatku od towarów i usług nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Żaden z przepisów ustawy nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom.

Z opisu sprawy wynika, iż nieruchomość będąca przedmiotem aportu jest wykorzystywana przez Zainteresowanego do prowadzonej przez niego jednoosobowo działalności gospodarczej.

Zatem, jeżeli przedmiotem dostawy będzie nieruchomość stanowiąca majątek wspólny małżonków, lecz wykorzystywana w prowadzonej działalności gospodarczej tylko przez jednego z nich, to zdaniem tut. Organu, podatnikiem w całym zakresie z tytułu wskazanego aportu będzie małżonek, który wykorzystywał przedmiotową nieruchomość w działalności gospodarczej, czyli w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca.

Podstawowa stawka podatku – na mocy art. 41 ust. 1 ustawy – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki lub zwolnienie od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Stosownie do treści art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub

2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Analizując powyższe wydaje się, że na potrzeby definicji pierwszego zasiedlenia należy przyjąć, iż oddanie do użytkowania jest sformułowaniem odnoszącym się do faktycznej czynności przekazania budynku, budowli lub ich części w wykonaniu dostawy, dzierżawy, najmu lub innej czynności podlegającej opodatkowaniu, np. aportu.

Oddanie budynku, budowli lub ich części do użytkowania w wykonaniu czynności podlegającej opodatkowaniu musi nastąpić na rzecz pierwszego nabywcy lub użytkownika.

Art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy stanowi, iż zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b – na podstawie art. 43 ust. 7a – nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy wynika, iż dostawa nieruchomości, co do zasady, korzysta ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, oraz w sytuacji gdy od momentu pierwszego zasiedlenia nie minęły co najmniej dwa lata.

Mając na uwadze opisane we wniosku zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, iż dopiero w momencie dokonania aportu przedmiotowej nieruchomości zabudowanej, nastąpi jej oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy budynku lub budowli po jej wybudowaniu, zatem w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania zwolnienie od podatku. Tym samym, wniesienie aportu rzeczowego będzie podlegać opodatkowaniu podstawową stawką podatku, tj. 22%.

Na mocy art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W świetle art. 29 ust. 9 ustawy, w przypadku wykonania czynności, o których mowa w art. 5, dla których nie została określona cena, podstawą opodatkowania jest wartość rynkowa towarów lub usług pomniejszona o kwotę podatku, z zastrzeżeniem ust. 10 i 12.

Przez wartość rynkową, według art. 2 pkt 27b ustawy, rozumie się całkowitą kwotę, jaką, w celu uzyskania w danym momencie danych towarów lub usług, nabywca lub usługobiorca na takim samym etapie sprzedaży jak ten, na którym dokonywana jest dostawa towarów lub świadczenie usług, musiałby, w warunkach uczciwej konkurencji, zapłacić niezależnemu dostawcy lub usługodawcy na terytorium kraju; w przypadku gdy nie można ustalić porównywalnej dostawy towarów lub świadczenia usług, przez wartość rynkową rozumie się:

1. w odniesieniu do towarów – kwotę nie mniejszą niż cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a w przypadku braku ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy,

2. w odniesieniu do usług – kwotę nie mniejszą niż całkowity koszt poniesiony przez podatnika na wykonanie tych usług.

Ponadto, zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Jeśli chodzi natomiast o kwestię wystawienia faktury w związku z planowanym przez Zainteresowanego wniesieniem aportem nieruchomości, to zauważyć należy, iż na podstawie art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Reasumując należy stwierdzić, iż Wnioskodawca, jako zarejestrowany podatnik podatku VAT, będzie miał obowiązek opodatkowania wniesienia aportem nieruchomości będącej przedmiotem pytania stawką podatku VAT 22%, oraz wystawienia faktury VAT na całość sprzedaży, zgodnie z art. 29 ust. 9 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Dodatkowo tut. Organ informuje, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wniesienia wkładu rzeczowego do spółki jawnej, obowiązku wystawienia faktury oraz jej wartości.

Natomiast kwestie dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie wniesienia do Spółki wkładu niepieniężnego, ustalenia wartości początkowej nieruchomości oraz kosztów uzyskania przychodów zostały rozstrzygnięte w odrębnych interpretacjach z dnia 9 kwietnia 2010 r., odpowiednio o numerach: ILPB1/415-81/10-2/IM, ILPB1/415-81/10-3/IM oraz ILPB1/415-81/10-4/IM.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.