IPPP1-443-551/10-2/BS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pani stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 21.05.2010 r. (data wpływu 28.05.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości dokumentowania udzielanych bonifikat - jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 28.05.2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości dokumentowania udzielanych bonifikat.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, rozliczającą się na podstawie podatkowej książki przychodów i rozchodów. Prowadzi działalność gospodarczą w zakresie obrotu detalicznego lekami, materiałami opatrunkowymi, wyrobami medycznymi – apteka. Przy sprzedaży niektórych z nich Wnioskodawca ma zamiar udzielać kupującym bonifikat od ceny sprzedaży, w celu podniesienia konkurencyjności apteki. Część ceny leku jest refundowana przez NFZ na podstawie przepisów o świadczeniach z ubezpieczenia społecznego. Bonifikata polega na obniżeniu – w momencie dokonania sprzedaży – kwoty do zapłaty przez klienta (a zatem jest po udzieleniu bonifikaty) o określoną wartość procentową lub kwotową. W efekcie uiszczona przez kupujących w kasie apteki należność będzie niższa od sumy wartości jednostkowych sprzedawanych towarów. W ten sposób nastąpi obniżenie ceny oferowanych kupującemu towarów przed sprzedażą, o czym kupujący zostanie poinformowany i wyrazi zgodę.

Sprzedaż detaliczna odbywa się na podstawie paragonów fiskalnych, zawierających wszystkie niezbędne informacje, stosownie do paragrafu 5 rozporządzenia Min. Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania. Na paragonie fiskalnym dokumentującym sprzedaż z bonifikatą, bonifikata nie będzie obniżać cen poszczególnych artykułów, ale pomniejszać wykazaną w nim ostateczną kwotę do zapłaty. Na paragonie fiskalnym wyspecyfikowane są ceny leków w kwotach netto i z podatkiem od towarów i usług, natomiast bonifikata przedstawiona będzie na dole paragonu w postaci jednej kwoty - bez rozbicia na kwotę netto i podatek. Do kasy apteki wpływać będzie wyłącznie kwota po udzieleniu bonifikaty, a zatem faktycznie zapłacona przez klienta. Te same dane będą uwidocznione na wtórnikach drukowanych przez kasę fiskalną, które podlegają przechowywaniu w dłuższym okresie. Wartość bonifikat nie będzie uwidoczniona na raportach dobowych i okresowych z kasy fiskalnej (bonifikata będzie ujmowana w części informacyjnej, a nie fiskalnej kasy). Z tego powodu powstanie różnica pomiędzy raportem fiskalnym, który pokaże wartość obrotu bez uwzględnienia bonifikat oraz rzeczywistym obrotem, który będzie o te kwoty pomniejszony. Podkreślenia wymaga fakt, że kasy rejestrujące i ich algorytmy działania są zdeterminowane przepisami i brak jest możliwości ingerencji w strukturę oprogramowania przez podatnika. Ponieważ jednak apteki pracują przy użyciu zintegrowanego systemu informatycznego, który powiązany jest z drukarkami fiskalnymi, wartość bonifikat i obrotu rejestrowanego za pomocą kas fiskalnych odzwierciedlona będzie w ewidencji komputerowej i pojawi się na sporządzonych na jej podstawie zestawieniach komputerowych dziennych lub miesięcznych, wykazujących kwoty bonifikat, a co za tym idzie kwoty faktycznie osiągniętego obrotu. Ponadto wartość udzielonych bonifikat będzie możliwa do ustalenia poprzez sporządzenie dziennego zestawienia z paragonów fiskalnych. Podkreślenia wymaga fakt, że na podstawie tych danych będzie można w sposób prawidłowy przyporządkować kwoty udzielonych bonifikat do konkretnych stawek VAT zrealizowanego obrotu. W efekcie w oparciu o dane z ewidencji będzie możliwe dokonanie autokorekty kwoty podatku dochodowego i kwoty podatku VAT, wykazanych w raportach fiskalnych, w taki sposób, aby kwota tych podatków uwzględniała rzeczywisty, a nie fikcyjny przebieg transakcji gospodarczych – obrót.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym, dla potrzeb opodatkowania podatkiem od towarów i usług, Wnioskodawca będzie miał prawo pomniejszyć obrót o wartość udzielonych bonifikat, jeżeli ich wysokość będzie wynikać z:

* dziennych i miesięcznych zestawień sprzedaży sporządzonych przy pomocy programu komputerowego, wykazującego kwoty sprzedaży, kwoty bonifikat, a co za tym idzie kwoty faktycznie osiągniętego przychodu, w przypadku gdy ewidencja komputerowa równolegle dokumentuje i ściśle odzwierciedla bonifikaty i przychody rejestrowane za pomocą kas fiskalnych

* na podstawie paragonów z kasy fiskalnej będących w posiadaniu klienta i podatnika, jeśli ich treść pokrywa się z ewidencją komputerową, o której mowa powyżej...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Przy ustaleniu opodatkowania podatkiem od towarów i usług Wnioskodawca będzie miał prawo wyłączyć z kwoty obrotu wartość udzielonych bonifikat. Stosownie bowiem do art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług podstawą opodatkowania jest, co do zasady, obrót, którym jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwoty należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy.

Należy zauważyć, że w doktrynie i orzecznictwie podkreśla się, iż należność jest kwotą na którą strony się umówiły, czyli kwotą, którą podatnik ma otrzymać od nabywcy towarów i usług. Tym samym kwotę należną stanowi całość świadczenia należnego od nabywcy, a zatem istotna jest kwota wynikająca z ustaleń stron o jej wysokości (wyrok NSA z 06.01.1999 r. III SA 1765/97).

W ocenie Wnioskodawcy, w przedstawionym powyżej stanie faktycznym, wartość bonifikaty nie będzie dla Wnioskodawcy kwotą należną w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Za należną (a zatem przysługującą Wnioskodawcy) można w tym przypadku uznać wyłącznie kwotę odpłatności ponoszonej przez pacjenta oraz kwotę należnej refundacji otrzymywanej z NFZ. Wnioskodawca uważa, że dla możliwości pomniejszenia kwoty obrotu w oparciu o ww. przepisy nie może mieć decydującego znaczenia sposób w jaki ujmowane będą kwoty bonifikat na paragonach fiskalnych oraz brak ich ujęcia w raportach fiskalnych dobowym i okresowym, przy pomocy których Wnioskodawca ma obowiązek ewidencjonować obrót, stosownie do zapisów rozporządzenia Min. Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych (...), skoro na podstawie ewidencji komputerowej Wnioskodawca będzie w stanie określić wysokość udzielonych bonifikat i podatku od towarów i usług od sprzedaży towarów, które będą ujęte na paragonach objętych bonifikatami. Jak bowiem wynika z orzecznictwa sądów administracyjnych, naruszenie przez podatnika obowiązków formalnych nie może stanowić jedynej podstawy do wprowadzenia ograniczeń w zakresie możliwości pomniejszenia kwoty obrotu o kwoty udzielonych bonifikat, gdyż naruszałoby to zasadę neutralności VAT. Zatem w przypadku nieposiadania przez Wnioskodawcę prawidłowo sporządzonych dokumentów, zmniejszenie obrotu możliwe będzie także w oparciu o inne dokumenty, które zawierać będą wszystkie dane potrzebne do zobrazowania wysokości udzielonej bonifikaty. Ustawodawca nie sprecyzował bowiem tego, w jaki sposób i w jakiej formie następować by miało udokumentowanie bonifikat, zarówno co do faktu ich udzielenia jak i co do ich wysokości i podmiotu. W efekcie przesłanką wystarczającą dla ustalenia podstawy opodatkowania jest zaistnienie samego faktu zmniejszenia obrotu, bez konieczności wykazywania go w jeden konkretny sposób (wyroki WSA w Warszawie z 09.03.2009 r. sygn. III SA/Wa 2866/08, z 14.05.2008 r. III SA/Wa 172/08, NSA z 15.01.2009 r. I FSK 1653/07). Powyższa wykładnia znajduje także potwierdzenie w przepisach Dyrektywy 2006/112/WE oraz orzeczeniach ETS. Zgodnie z art. 79 Dyrektywy podstawa opodatkowania nie obejmuje m.in. opustów i obniżek cen udzielonych nabywcy lub usługobiorcy i uwzględnionych w momencie transakcji. Analogicznie kwestia ta uregulowana była w zapisach art. 11 VI Dyrektywy. Przytoczone przepisy unijne są o tyle istotne, że muszą one stanowić wskazówkę interpretacyjną przy dokonywaniu wykładni polskich przepisów regulujących ustalenie podstawy opodatkowania. W orzeczeniu z dnia 23.01.1999 r. C-427/98 (Komisja vs. Niemcy) ETS wykazał, że wynagrodzenie (w polskiej ustawie nazywane kwotą należną z tytułu sprzedaży) jest wartością subiektywną, a więc wartością faktycznie otrzymaną w danym przypadku, a nie wartością oszacowaną według kryteriów obiektywnych. W szczególności niedopuszczalna jest sytuacja, gdy podstawa opodatkowania byłaby wyższa od kwoty, którą podatnik ostatecznie otrzymuje. W wyroku z 24.10.1996 r. (sprawa C-317 Elida Gibbs Ltd.) ETS wykazał, iż zgodnie z podstawową zasadą podatku VAT, opodatkowana jest konsumpcja, podatek ten jest natomiast zupełnie neutralny dla podatników.

Zatem podstawa opodatkowania nie może przekroczyć kwoty efektywnie zapłaconej przez konsumenta finalnego. Zdaniem ETS nie byłoby zgodne z Dyrektywą, gdyby podstawa opodatkowania użyta do obliczenia podatku należnego przekraczała kwotę ostatecznie otrzymaną przez podatnika. Gdyby bowiem tak było, zasada neutralności VAT w stosunku do podatników nie byłaby spełniona. Akceptacja przeciwnego poglądu, zgodnie z którym podatnik nie byłby uprawniony do pomniejszenia kwoty obrotu o wartość udzielonych bonifikat, prowadziłaby do zróżnicowania pozycji podatników dokonujących sprzedaży na podstawie faktur od tych, którzy dokonują sprzedaży przy użyciu kas rejestrujących. Ci pierwsi mieliby prawo do pomniejszenia kwoty obrotu w każdym przypadku, gdy pierwotna faktura zawierała błędną cenę, natomiast Ci drudzy w zasadzie nie mieliby możliwości skorygowania kwoty obrotu wykazanego w raporcie fiskalnym, nawet w sytuacji, gdy dysponują niezbitymi dowodami potwierdzającymi zawyżenie jego wysokości. Taka wykładnia naruszałaby zatem nie tylko zasadę neutralności VAT wynikającą z przytoczonych przepisów Dyrektywy, ale także zasadę równego traktowania podatników. Należy zwrócić uwagę, że przepisy podatkowe nie regulują kwestii dokumentowania bonifikat. Żaden przepis rozporządzenia z 28.11.2008 r. nie określa zarazem, gdzie na paragonie fiskalnym należy umieścić informację o udzielonych bonifikatach. Nie bez znaczenia jest fakt, że na tle obowiązujących przepisów nie jest możliwa korekta wydruków z kas (paragonów i raportów). Możliwość taka nie została przewidziana w przepisach, a ponadto uniemożliwiają ją warunki techniczne kas, które zapewniać mają nienaruszalność i nieusuwalność zapisów w kasie. W doktrynie nie budzi jednakże wątpliwości (por. Bartosiewicz A. - kom. do art. 113 ustawy o podatku VAT. A. Bartosiewicz. R. Kubacki. VAT. Komentarz. Lex. 2009), że podatnicy są zobowiązani do korekty samych danych zaewidencjonowanych w kasie, o ile miały miejsce ich zmiany w celu określenia rzeczywistej podstawy opodatkowania. Przepisy nie określają tutaj w ogóle sposobów dokonywania tej korekty, która nie może nastąpić poprzez samą kasę rejestrującą.

Wobec tego, według oceny Wnioskodawcy, system dokumentowania bonifikat, polegający na wykazaniu kwoty bonifikaty na paragonach fiskalnych oraz w systemie informatycznym wystarczająco będzie potwierdzał fakt zastosowania bonifikaty i będzie uprawniał przy ustalaniu podstawy opodatkowania podatkiem VAT do uwzględnienia rzeczywistego obrotu, pomniejszonego o udzielone bonifikaty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniem ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Podatnicy podatku od towarów i usług dokumentują dokonaną sprzedaż następującymi sposobami:

* wystawiając faktury VAT,

* ewidencjonując obrót przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Stosownie do art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Natomiast w myśl art. 111 ust. 1 ustawy, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Podkreślić również należy, że zgodnie z art. 109 ust. 3 ustawy, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, 134, 138 - dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej. Przytoczona regulacja wskazuje zatem, na konieczność prowadzenia przez podatnika ewidencji, służącej prawidłowemu sporządzeniu deklaracji podatkowej.

Art. 111 ust. 6a ustawy stanowi zaś, że kasa rejestrująca służąca do prowadzenia ewidencji, o której mowa w ust. 1, musi zapewniać prawidłowe zaewidencjonowanie podstawowych danych dotyczących zawieranych transakcji, w tym wysokości uzyskiwanego przez podatnika obrotu i kwot podatku należnego, oraz musi przechowywać te dane lub też zapewniać bezpieczny ich przekaz na zewnętrzne nośniki danych.

Należy zaznaczyć, iż ewidencja prowadzona w kasie rejestrującej dotyczy tej części sprzedaży podatnika, która dokonywana jest na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Ewidencja sprzedaży prowadzona przy zastosowaniu kasy rejestrującej spełnia wymogi zawarte w art. 109 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług wyłącznie w przypadku, gdy zawiera dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, o których mowa w powyższym przepisie, tj. dane odzwierciedlające rzeczywisty przebieg transakcji.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Zgodnie z art. 29 ust. 4 ustawy, podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „bonifikata”, w związku z tym jej definicja powinna być odczytywana w oparciu o definicję słownikową. Według Słownika Języka Polskiego PWN, pod redakcją M. Szymczyka, Warszawa 1996 r. str. 178 – bonifikata to zmniejszenie ustalonej ceny towaru lub usługi; zniżka od ustalonej ceny towaru, zwłaszcza jako forma odszkodowania za poniesioną stratę, opust, rabat. Zatem bonifikata to obniżka ceny przyznawana po dokonaniu transakcji, zwykle jako zachęta do zwiększenia zakupów albo forma rekompensaty z powodu faktycznie poniesionej lub przewidywanej straty kontrahenta. Jest to rodzaj rabatu, czyli obniżki ustalonej ceny określonego towaru, wyrażonej procentowo lub kwotowo.

Zasady prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kasy rejestrującej reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące, oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338), wydane w oparciu o delegację ustawową zawartą w art. 111 ust. 9 ustawy.

Zgodnie z § 2 pkt 11 ww. rozporządzenia, paragon fiskalny to wydrukowany dla nabywcy przez kasę w momencie sprzedaży dokument fiskalny z dokonanej sprzedaży. Natomiast raport fiskalny (dobowy, miesięczny, okresowy lub rozliczeniowy), w myśl § 2 pkt 18 rozporządzenia, to dokument fiskalny zawierający dane sumaryczne o obrocie i kwotach podatku za daną dobę lub za wybrany okres w ujęciu według poszczególnych stawek podatku oraz sprzedaży zwolnionej od podatku.

W myśl natomiast § 5 ust. 1 pkt 6 lit. a) - k) ww. rozporządzenia, paragon fiskalny drukowany przez kasę musi zawierać m.in. takie informacje, jak: imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a dla sprzedaży prowadzonej w miejscach niestałych – adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika, numer identyfikacji podatkowej podatnika (NIP), numer kolejny wydruku, datę i czas (godzinę i minutę) sprzedaży, nazwę towaru lub usługi i ewentualnie opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy, cenę jednostkową towaru lub usługi, ilość i wartość sprzedaży, wartość sprzedaży i kwoty podatku według poszczególnych stawek podatku, wartość sprzedaży zwolnionej od podatku, łączną kwotę podatku, łączną kwotę należności.

W świetle powyższego, paragon fiskalny (a także raporty fiskalne dobowe, miesięczne) musi odzwierciedlać wartość sprzedaży i potwierdzać faktyczny przebieg operacji gospodarczych. Jeśli zatem w momencie sprzedaży strony transakcji znają cenę sprzedaży, to cena ta powinna znaleźć odzwierciedlenie w dokumencie potwierdzającym dokonanie transakcji sprzedaży.

Ze względu zatem na fakt, że obrót pomniejszają udzielone bonifikaty, udzielenie bonifikaty w chwili sprzedaży powinno mieć odzwierciedlenie w paragonie fiskalnym dokumentującym tą sprzedaż w taki sposób, aby zachować postanowienia zawarte w wyżej cytowanym § 5 ust. 1 pkt 6. Kwoty udzielonej bonifikaty, czyli zniżki od ustalonej ceny towaru, winny być zatem uwidocznione z wyszczególnieniem podatku VAT oraz wartości sprzedaży, o jakie zmniejszane są wartości sprzedaży towarów lub usług. Obrót pomniejszony o kwoty udzielonych bonifikat winien być uwidoczniony zarówno w paragonach jak również w okresowych raportach fiskalnych (dobowych, miesięcznych, okresowych lub rozliczeniowych).

Jakkolwiek żaden z przepisów powołanej ustawy ani też przepisów wykonawczych do niej, nie zawiera unormowań co do samej techniki udzielania rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) to brzmienie przytoczonego art. 29 ust. 1 i ust. 4 jednoznacznie wskazuje, że wielkości te kształtują wartość netto sprzedawanego towaru (usługi), która stanowi kwotę wyjściową dla obliczenia podatku należnego. Rabaty jak i bonifikaty powinny być uwzględnione na poziomie ewidencjonowania sprzedaży i w tym momencie pomniejszać obrót i kwotę należnego podatku z tytułu dostawy towaru lub świadczenia usługi.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie obrotu detalicznego lekami, materiałami opatrunkowymi, wyrobami medycznymi – apteka. Wnioskodawca prowadząc sprzedaż detaliczną dokonuje ewidencji sprzedaży za pomocą kas fiskalnych.

Przy sprzedaży niektórych produktów Wnioskodawca ma zamiar udzielać kupującym bonifikat od ceny sprzedaży, w celu podniesienia konkurencyjności apteki. Bonifikata polega na obniżeniu – w momencie dokonania sprzedaży – kwoty do zapłaty przez klienta (a zatem jest po udzieleniu bonifikaty) o określoną wartość procentową lub kwotową. W efekcie uiszczona przez kupujących w kasie apteki należność będzie niższa od sumy wartości jednostkowych sprzedawanych towarów. W ten sposób nastąpi obniżenie ceny oferowanych kupującemu towarów przed sprzedażą, o czym kupujący zostanie poinformowany i wyrazi zgodę.

Na paragonie fiskalnym dokumentującym sprzedaż z bonifikatą, bonifikata nie będzie obniżać cen poszczególnych artykułów, ale pomniejszać wykazaną w nim ostateczną kwotę do zapłaty. Na paragonie fiskalnym wyspecyfikowane są ceny leków w kwotach netto i z podatkiem od towarów i usług, natomiast bonifikata przedstawiona będzie na dole paragonu w postaci jednej kwoty - bez rozbicia na kwotę netto i podatek. Do kasy apteki wpływać będzie wyłącznie kwota po udzieleniu bonifikaty, a zatem faktycznie zapłacona przez klienta. Te same dane będą uwidocznione na wtórnikach drukowanych prze kasę fiskalną, które podlegają przechowywaniu w dłuższym okresie. Wartość bonifikat nie będzie uwidoczniona na raportach dobowych i okresowych z kasy fiskalnej (bonifikata będzie ujmowana w części informacyjnej, a nie fiskalnej kasy). Z tego powodu powstanie różnica pomiędzy raportem fiskalnym, który pokaże wartość obrotu bez uwzględnienia bonifikat oraz rzeczywistym obrotem, który będzie o te kwoty pomniejszony. Jednocześnie apteki pracują przy użyciu zintegrowanego systemu informatycznego, który powiązany jest z drukarkami fiskalnymi, wartość bonifikat i obrotu rejestrowanego za pomocą kas fiskalnych odzwierciedlona będzie w ewidencji komputerowej i pojawi się na sporządzonych na jej podstawie zestawieniach komputerowych dziennych lub miesięcznych, wykazujących kwoty bonifikat, a co za tym idzie kwoty faktycznie osiągniętego obrotu. Ponadto wartość udzielonych bonifikat będzie możliwa do ustalenia poprzez sporządzenie dziennego zestawienia z paragonów fiskalnych. Na podstawie tych danych będzie można w sposób prawidłowy przyporządkować kwoty udzielonych bonifikat do konkretnych stawek VAT zrealizowanego obrotu. W efekcie w oparciu o dane z ewidencji będzie możliwe dokonanie autokorekty kwot podatku VAT, wykazanych w raportach fiskalnych.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz stan faktyczny sprawy, należy stwierdzić, że udzielone bonifikaty, które nie zostały w sposób prawidłowy (bez uwzględnienia kwot udzielonych bonifikat w rozbiciu na kwoty sprzedaży oraz podatek VAT) udokumentowane (uwidocznione) na paragonach i w ogóle nie uwzględnione w raportach fiskalnych dobowych i miesięcznych, nie mogą stanowić podstawy do obniżenia obrotu i kwot podatku należnego. Bonifikata udokumentowana w postaci zestawienia komputerowego w żaden sposób nie stanowi podstawy do obniżenia obrotu i kwoty podatku należnego, nie jest bowiem elementem ewidencji, do prowadzenia której zobowiązany jest podatnik, na podstawie art. 111 ust. 1 ustawy.

Prawnie dopuszczalne jest zatem obliczanie przez Spółkę obrotu, o którym mowa w art. 29 ust. 1 powołanej ustawy o VAT i podatku należnego wyłącznie na podstawie wydruku fiskalnego z kasy rejestrującej, bowiem tylko prawidłowo prowadzona ewidencja obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej, tj. z uwzględnieniem kwot udzielonych bonifikat w rozbiciu na kwoty sprzedaży oraz podatek VAT, stanowi podstawę do prawidłowego sporządzenia deklaracji dla potrzeb podatku od towarów i usług.

Jednocześnie zaznaczyć należy, iż w przedmiotowej sprawie, powołane przez Wnioskodawcę wyroki nie mogą mieć zastosowania, bowiem zapadły w odmiennych stanach faktycznych:

* w wyroku WSA w Warszawie z dnia 15.05.2010 r., sygn. akt. III SA/Wa 172/08 sąd rozstrzygał, czy potwierdzenie faktury korygującej jest elementem niezbędnym do dokonania obniżenia kwoty podatku należnego;

* wyrok WSA w Warszawie z dnia 09.03.2010 r., sygn. akt. III SA/Wa 2866/08 dotyczył premii pieniężnych i ich dokumentowania;

* natomiast wyrok NSA z dnia 15.01.2009 r., sygn. akt I FSK 1653/07 dotyczył sytuacji związanej z tzw. łańcuchem dostaw.

Podkreślenia wymaga fakt, iż żaden z powołanych przez Wnioskodawcę wyroków nie dotyczył sytuacji, w którym ewidencjonowanie obrotu i kwot podatku należnego następowałoby przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Również powołane przez Stronę wyroki ETS zapadły w odmiennych stanach faktycznych, zatem i one nie mogą mieć zastosowania w przedmiotowej sprawie:

* wyrok C-317/94 w sprawie Elida Gibbs dotyczy sytuacji, gdzie udzielenie rabatu następowało poprzez system specjalnych kuponów rabatowych, przy czym rabaty te udzielane były przez podatnika nie jego bezpośrednim kontrahentom, lecz kolejnemu odbiorcy w łańcuchu dystrybucji towaru;

* analogicznie wyrok C-427/98 Komisja przeciwko RFN także dotyczył sytuacji związanej z tzw. łańcuchem dostaw.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.