II SA/Op 354/12

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 15 września 2011r., nr [...] Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w powiecie brzeskim nakazał J. B., M. B. i W. B.– właścicielom Spółki jawnej "A", zamurowanie dwóch otworów okiennych zlokalizowanych w elewacji wschodniej i północnej budynku zlokalizowanego na działce nr A w [...], przy ul. [...], w terminie do 15 grudnia 2011r.

Na skutek rozpoznania odwołania na powyższą decyzję, Opolski Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w Opolu, decyzją z dnia 17 maja 2012r., nr [...] w punkcie 1 uchylił kwestionowane rozstrzygnięcie organu I instancji, w części określającej termin wykonania nałożonych obowiązków i w tym zakresie orzekł o ustaleniu terminu wykonania nałożonych obowiązków na dzień 14 sierpnia 2012r., a w punkcie 2 – utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.

Działający w imieniu Spółki jawnej "A", adwokat J. B., wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu skargę na wskazaną decyzję Opolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Opolu z dnia 17 maja 2012r., nr [...].

W odpowiedzi na skargę, organ wniósł o jej oddalenie.

Pismem procesowym z dnia 24 lipca 2012r. pełnomocnik skarżącej Spółki zwrócił się z wnioskiem o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, w całości. Uzasadniając swoje żądanie pełnomocnik strony skarżącej podniósł, że wstrzymanie zamurowania dwóch otworów okiennych miało na celu ochronę przed negatywnymi konsekwencjami decyzji o tejże rozbiórce. Zaskarżone rozstrzygnięcie organu nadzoru budowlanego powoduje bowiem skutki, które są trudne do odwrócenia i niesie ze sobą straty materialne. Niebezpieczeństwo trudnych do odwrócenia skutków, w ocenie wnioskodawcy, przejawia się w zamurowaniu okien, które spowodują pozbawienie światła dziennego oraz zagrożenie z zakresu norm bhp, w pomieszczeniach służących do pracy. Ewentualne zamurowanie otworów okiennych spowoduje wystąpienie znacznych szkód materialnych po stronie skarżącej, bowiem wiązać się będzie nie tylko z poniesieniem kosztów na zamurowanie, lecz uniemożliwi prowadzenie działalności gospodarczej zgodnie z przeznaczeniem obiektu. Jako kolejny argument za wstrzymaniem wykonania zaskarżonej decyzji wskazano, że okoliczność wstrzymania wykonania decyzji, zniweczyłaby złożoną do Sądu skargę, która ma właśnie na celu ochronę strony przed skutkami wykonania kwestionowanej decyzji. W szczególności wobec faktu, że skarżąca Spółka zarzuca organowi naruszenie nie tylko przepisów procedury administracyjnej, ale również naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. naruszenie rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, w tym również naruszenie przepisów i zasad bezpieczeństwa oraz higieny pracy. Wnioskodawca wskazał także, że nie można obarczać strony skarżącej negatywnymi skutkami działalności bliżej niezidentyfikowanych osób sprzed kilkunastu lat, bowiem po kupnie budynku od Powiatu Brzeskiego, strona nie dokonywała prac budowlanych – otwory okienne już istniały.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Wniosek zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270), zwanej dalej P.p.s.a., wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności będących jej przedmiotem. Natomiast zgodnie z art. 61 § 3 P.p.s.a., po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.

Z przywołanych przepisów wynika, że przewidziana w nim instytucja ma na celu tymczasowe ukształtowanie stosunków. W szczególności, tymczasowa ochrona mająca na celu zapobieżenie powstaniu znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków, następuje do czasu rozpoznania skargi przez sąd. Podkreślenia wymaga, że postanowienie w przedmiocie wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu lub czynności nie przesądza o zasadności skargi, która będzie dopiero przedmiotem rozpoznania przez Sąd na wyznaczonej w tym celu rozprawie. Orzeczenie w przedmiocie wstrzymania zaskarżonego aktu ma jedynie charakter wpadkowy, a jego byt prawny kończy się z chwilą wydania wyroku.

Przesłanki określone w art. 61 § 3 P.p.s.a., polegające na możliwości wyrządzenia szkody lub trudnych do odwrócenia skutków należy wiązać z sytuacją, która może powstać, gdy zaskarżony do sądu akt administracyjny zostanie wykonany, a następnie w wyniku uwzględnienia skargi dojdzie do jego wzruszenia. W orzecznictwie sądowoadministracyjnym wskazuje się, że w sprawie z wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu, sąd z urzędu ma obowiązek uwzględnić wszelkie okoliczności. Oznacza to wzięcie pod uwagę w rozpoznawanej sprawie nie tylko argumentów natury prawnej, ale też okoliczności faktycznych sprawy (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 31 marca 2005 r., sygn. akt II OZ 155/05, opubl. OSS 2005/3/72). Dokonując tej oceny nie sposób pominąć, że w sprawie podstawą decyzji nakazującej zamurowanie dwóch otworów okiennych nie był ich stan techniczny, grożący np. katastrofą budowlaną.

Istota problemu w niniejszej sprawie sprowadza się zatem do oceny, czy wykonanie obowiązku nałożonego zaskarżoną decyzją, tj. zamurowania dwóch otworów okiennych, może narazić stronę skarżącą na znaczną szkodę lub spowoduje trudne do odwrócenia skutki, gdyby okazało się, że nie było podstaw do wydania takiej decyzji.

Zdaniem Sądu, wykonanie w sprawie decyzji przed rozpoznaniem skargi łączy się z niebezpieczeństwem powstania po stronie skarżącej realnej szkody w rozumieniu art. 61 § 3 P.p.s.a. W razie bezzasadności nakazu określonego w zaskarżonej decyzji, może bowiem powstać kwestia przywrócenia do stanu poprzedniego, co niewątpliwie będzie wiązało się z koniecznością poniesienia przez skarżącą Spółkę znacznych nakładów finansowych.

Mając zatem powyższe na uwadze, na podstawie art. 61 § 3 P.p.s.a., Sąd orzekł jak w sentencji.