III SA/Gl 411/14

Uzasadnienie

Zaskarżoną interpretacją indywidualną nr [...] z [...]r., wydaną na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749, dalej powoływana jako O.p.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w K. stwierdził, że stanowisko podatniczki J. Z. przedstawione we wniosku o interpretację prawa podatkowego dotyczącego podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla czynności wykonywania trwałej zabudowy meblowej typu szafa wnękowa, zabudowy meblowej kuchennej, garderoby, zabudowy w łazienkach - jest nieprawidłowe.

Interpretacja została wydana w poniższym stanie faktycznym i prawnym.

W dniu [...]r. wpłynął do organu wniosek skarżącej o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w podanym wyżej zakresie, który następnie został uzupełniony na wezwanie organu.

Zostało w nim przedstawione następujące zdarzenie przyszłe: Wnioskodawczyni wykonuje zabudowy meblowe na wymiar u klienta, takie jak szafy wnękowe, meble kuchenne na wymiar, meble łazienkowe na wymiar, garderoby itp. W związku z ukazaniem się uchwały NSA z 24 czerwca 2013 r. (sygn. akt I FPS 2/13) o możliwości stosowania stawki VAT 8% na powyższe usługi, wnioskodawczyni chciałaby uzyskać wyczerpujące wyjaśnienie w tej kwestii. Zakres usług jest szeroki i wnioskodawczyni wykonuje meble wg konkretnych zamówień. Są to świadczenia kompleksowe polegające na zaprojektowaniu mebli, wykonaniu szczegółowego pomiaru u klienta, sporządzeniu szczegółowej kalkulacji oraz dopasowaniu i zamontowaniu mebli tworzących jednolitą zabudowę. Meble są przykręcane do ścian, posadzek i przede wszystkim są ściśle dopasowane do wnęk, do ścian czy też nawet pomieszczeń (np. garderoba). Efektem takich zabudów meblowych jest też to, że nie można ich przenieść w inne miejsce, czy też chociażby przesunąć. Wnioskodawczyni chciałaby też uatrakcyjnić swoją ofertę poprzez oferowanie klientom kompletnych zabudów kuchennych wraz ze sprzętem do zabudowy (np. piece, kuchenki, lodówki, zmywarki, zlewozmywaki z baterią itp). Sprzęt jest ściśle związany z meblami, więc wnioskodawczyni myśli, że w ten sposób mogłaby wzbogacić swoją ofertę. Sprzęt do zabudowy wymaga również montażu i dopasowania i nie może funkcjonować bez zabudowy meblowej, co w jej mniemaniu przesądza o fakcie, że jest również jednym z komponentów składających się na całą kompletną zabudowę meblową w pełni funkcjonalną.

Zdaniem strony, ze wskazanej przez nią uchwały NSA wynika, że "świadczenia kompleksowe polegające na zaprojektowaniu, dopasowaniu oraz montażu komponentów w sposób tworzący wraz z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego lub jego części trwałą zabudowę meblową wykonane w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, stanowią usługę modernizacji opodatkowaną stawką obniżoną podatku od towarów i usług na podstawie art. 41 ust. 12 w związku z ust. 2 ustawy o VAT".

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy na trwałą zabudowę mebli kuchennych wraz ze sprzętem do zabudowy (który stanowi niejako część tej zabudowy i jest też jej komponentem) można stosować stawkę VAT 8%?

2. Czy na trwałe zabudowy meblowe typu szafa wnękowa, trwałe zabudowy meblowe kuchenne, zabudowa garderoby, trwałe zabudowy meblowe w łazienkach można stosować stawkę VAT 8%?

Zdaniem wnioskodawczyni, stawka VAT na trwałe zabudowy meblowe typu szafa wnękowa, garderoba, meble kuchenne na wymiar wraz ze sprzętem do zabudowy, meble łazienkowe na wymiar, meble pokojowe na wymiar, dla budownictwa mieszkaniowego objętego społecznym programem mieszkaniowym, wynosi 8%. Stanowisko swoje wnioskodawczyni poparła wyrokiem NSA z 24 czerwca 2013r. (sygn. akt I FPS 2/13).

Jeśli chodzi o sprzęt do zabudowy w meblach kuchennych, to wnioskodawczyni uważa, iż stanowią one tak samo część składową całego zestawu, jak blaty czy szafki. Meble do zabudowy charakteryzują się tym, iż są ściśle dopasowane do wnęki, czy pomieszczenia i nie mogą być przesunięte, czy też przeniesione w inne miejsce. To samo dotyczy sprzętu do zabudowy, który nie może funkcjonować samodzielnie i pełnić roli urządzenia wolnostojącego. Wyraziła też pogląd, że sprzęt do zabudowy jest jednym z komponentów, z których powstaje cała zabudowa meblowa.

W piśmie z [...]r. wnioskodawczyni uzupełniła wniosek wyjaśniając, że meble kuchenne, łazienkowe, szafy wnękowe czy też garderoby robione na wymiar, nie stanowią masowej produkcji gotowych szafek i nie da się szablonowo określić każdego szczegółu. Są to bowiem zamówienia realizowane na indywidualne zlecenia, do każdego zlecenia jest sporządzany nowy projekt, który służy tylko temu zamówieniu. Co za tym idzie każde zamówienie jest inne i niepowtarzalne i nie da się przenieść tej zabudowy w inne miejsce lub też wymienić na nową bez przeprowadzenia prac remontowych.

Ponadto odpowiadając na pytania zawarte w wezwaniu wnioskodawczyni wskazała:

1. "czy wykonanie zabudowy polega wyłącznie na zaprojektowaniu, przygotowaniu i montażu polegającym na zwykłym przytwierdzeniu mebli do ściany ..."

"W złożonym wniosku wnioskodawczyni już starała się opisać w miarę szczegółowo technologię pracy przy tego typu zabudowach. Są to świadczenia kompleksowe polegające na zaprojektowaniu mebli, wykonaniu szczegółowego pomiaru u klienta, sporządzenia szczegółowej kalkulacji oraz dopasowaniu i zamontowaniu mebli tworzących jednolitą zabudowę. Meble są przykręcane do ścian, posadzek i przede wszystkim są ściśle dopasowane do wnęk, do ścian czy też nawet pomieszczeń (np. garderoba). Oczywiście w zależności od wymagań klienta, od rodzaju projektu, rodzaju pomieszczenia, w którym meble są montowane - można stosować różne rozwiązania. Często się zdarza, że ściany są krzywe, więc dodatkowo mogą być przyklejane płyty gipsowe lub meblowe do ścian, a półki są przykręcane do nich. Stosowane jest też szkło barwione jako wypełnienie pomiędzy szafkami zamiast kafelek. W szafkach wiszących nie ma też wtedy tzw. "pleców", jeśli jest robiona tylna ściana, na której wiszą szafki - ale to już kwestia gustu klienta.

Wykonywanie trwałej zabudowy polega na tym, że wszystkie poszczególne części (szafki) są ze sobą trwale skręcone, a to wszystko na stałe przytwierdzone do ścian, sufitów, podłogi itp. Tak więc określenie "zwykłe przytwierdzenie do ścian" jest tutaj chyba określeniem nieodpowiednim. Żeby zamontować takie meble wykonane na wymiar, trzeba mieć jednak dużo większą wiedzę i umiejętności aniżeli do "zwykłego przytwierdzenia do ścian". Przede wszystkim, wszystkie części muszą być do siebie idealnie dopasowane, montażysta musi je tak dopasować aby tworzyły jedną całość. Blat używany w meblach kuchennych lub w łazienkowych, często pełni też funkcję parapetu okiennego. Nie da się go na pewno użyć jako samodzielnego komponentu, jest ściśle związany ze ścianami, często może być wpuszczany w ścianki. Z kolei półki stojące na podłodze, są tak samo ściśle ze sobą przytwierdzone, dodatkowo oczywiście muszą być przytwierdzone do ścian. Jeśli chodzi o to jakie materiały zostaną zastosowane do przytwierdzenia mebli, no to jest chyba oczywiste, że muszą to być materiały zgodne z zaleceniami producentów poszczególnych materiałów np. płyt meblowych, drewnianych, czy też szkła. Są to m.in. wkręty, kołki, kleje itp.

2. Jeśli chodzi o drugie pytanie dotyczących rodzaju materiałów stosowanych do zabudów meblowych, to jak już wcześniej pisałam są to różne materiały w zależności od wymagań klienta. Mogą to być m.in.: płyta meblowa, drewniana, szkło, lustra, płyty gipsowe, płyty osb.

Co do wnętrza półek, również zależy to od wymagań klientów. Wnętrze może być wypełnione płytą meblową, korkową, drewnianą, wiórową, szkłem, a może też pozostać puste, bez żadnego wypełnienia.

3. Odpowiadając na trzecie pytanie, odnośnie tego, czy sposób zamocowania mebli umożliwia późniejszy demontaż zabudowy bez uszkodzenia konstrukcji budynku/lokalu, tzn. czy elementy zabudowy mogą być przeniesione bez zniszczenia tego budynku lub lokalu - oczywiście wszystkie elementy zabudów stałych można zdemontować. Jednak tutaj rzeczywiście nie da się zrobić tego bez żadnych szkód w ścianach, w podłodze, czy też przy parapetach okiennych. Demontując np. blat kuchenny, czy łazienkowy trzeba uszkodzić szpalety okienne, kafelki pomiędzy szafkami lub też samą ścianę, gdyż blat często wchodzi w ścianki kuchni. Demontując szafki - ściana tylna jest do tynkowania, ponieważ są w niej pozostawione otwory po śrubach, trzeba też zdrapywać warstwę kleju, co również wiąże się z nowym tynkiem lub przyklejeniem nowej płyty gipsowej. Ta sama sytuacja jest z podłogą - albo trzeba wymieniać kafelki, deski, czy też wykładzinę, na których są niestety pozostałości po śrubach i klejach.

To jest właśnie różnica pomiędzy meblami wolno-stojącymi, które w każdej praktycznie chwili można przesunąć, przenieść albo po prostu wyrzucić i wstawić nowe. Jeśli ktoś decyduje się na zabudowę stałą to liczy się z tym, że wiąże się to z tzw. remontem w mieszkaniu."

4. Jeśli chodzi o pytanie ostatnie – czy demontaż zabudowy meblowej spowoduje naruszenie elementów konstrukcyjnych obiektu budowlanego, których głównym zadaniem jest przenoszenie obciążeń, (przy czym organ wskazał, że do takich elementów należą fundamenty, ściany konstrukcyjne, nadproża, stropy, dach, stropodach, wieńce oraz schody), strona stwierdziła, że demontaż zabudowy meblowej nie może w żaden sposób powodować naruszenia konstrukcji budynków. Stanowiłoby to poważne zagrożenie dla mieszkańców jak też byłoby to naruszenie prawa budowlanego.

Przy zabudowach meblowych chodzi jedynie o takie wykorzystanie elementów konstrukcyjnych obiektu budowlanego, które przez konstrukcyjne połączenie elementów obiektu budowlanego i komponentów meblowych, stworzą trwałą zabudowę spełniającą jako całość określoną funkcję użytkową.

Wnioskodawczyni, przytaczając jeszcze raz uchwałę NSA nr I FPS 2/13, stwierdziła, że nie powinno mieć znaczenia jakich materiałów używa się do wykonania zabudowy stałej, a jedynie fakt wykonania takiej usługi oraz to, że nie jest to zwykły mebel wolnostojący, a usługa polegająca na połączeniu omawianej trwałej zabudowy z elementami konstrukcyjnymi obiektu w sposób trwały, tj. nie pozwalający na demontaż tejże zabudowy bez konieczności przeprowadzenia remontu po demontażu.

W dniu [...]r. Dyrektor Izby Skarbowej w K., działający z upoważnienia Ministra Finansów, wydał dla wnioskodawczyni indywidualną interpretację znak: [...] uznając, że jej stanowisko jest nieprawidłowe.

W uzasadnieniu organ wskazał, że w jego ocenie opisana we wniosku zabudowa meblowa nie jest połączona w sposób trwały z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego (lokalu). Trudno uznać, że przytwierdzenie do ściany szaf za pomocą kołków lub listew montażowych oraz wykończenie listwami czy też fugami np. silikonowymi oznacza trwałe połączenie z elementami konstrukcyjnymi lokalu czy budynku. Jak wynika z internetowego Słownika języka polskiego (www.sjp.pl) słowo "trwały" oznacza niezmienny, nieulegający zmianom, ponadczasowy. Natomiast opisany przez skarżącą sposób montażu elementów szaf wnękowych, mebli kuchennych, mebli łazienkowych sprowadza się do prostego połączenia komponentów meblowych ze ścianami, obiektu budowlanego lub jego częściami. Nie są to również zabiegi nadmiernie skomplikowane technicznie oraz mają charakter odwracalny. Demontaż np. szaf wnękowych, zabudowy kuchennej, może nastąpić bez uszkodzenia konstrukcji budynku/lokalu. Jak wskazano we wniosku demontaż zabudowy powoduje takie uszkodzenia jak między innymi otwory montażowe czy też wykucia, czyli nie dochodzi do uszkodzenia elementów konstrukcyjnych lokalu (budynku). Stwierdził także, że czynności montażu mebli nie dotyczą substancji samego budynku. Stałą zabudowę bez możliwości przeniesienia jej w inne miejsce, należy uznać za wyposażenie budynku (lokalu), a fakt trwałego przytwierdzenia np. do ścian, podłoża bądź sufitu pozostaje bez znaczenia, bowiem nie następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego budynku (lokalu). Nie dochodzi bowiem do wykorzystania w sposób istotny elementów konstrukcyjnych obiektu, a przymocowanie elementów zabudowy do ścian, podłóg, stropów za pomocą wkrętów, kołków czy kleju nie stanowi bardziej inwazyjnej metody montażu niż np. montaż karniszy czy lamp, który wymaga takiej samej ingerencji w elementy konstrukcyjne budynku.

Odnośnie zaś pytania dotyczącego stawki podatkowej właściwej dla montażu sprzętu AGD organ wyjaśnił, że nie stanowi on po zamontowaniu trwałego elementu konstrukcyjnego budynku, dlatego też nie może być elementem modernizacji, a wymiana takiego sprzętu, nawet trwale zabudowanego jest możliwa bez zmian konstrukcyjnych w budynku. Podniósł także, że powoływana przez wnioskodawczynię uchwała NSA nie dotyczy dostawy sprzętu AGD.

W związku ze stanowiskiem organu wnioskodawczyni wezwała organ do usunięcia naruszenia prawa poprzez zmianę wyżej omówionej indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w ten sposób, że stanowisko wnioskodawczyni uznaje się za prawidłowe.

Ustosunkowując się do tego wezwania Dyrektor Izby Skarbowej w K. nie znalazł podstaw do zmiany zajętego stanowiska.

Stwierdził, że związek zabudowy ze ścianami konstrukcyjnymi nie jest na tyle istotny, by uzasadniać twierdzenie, że wykonywane prace mają charakter modernizacji obiektu budowlanego. Dotyczy to również sytuacji, gdy zespolenie mebli z elementami budynku wymaga dodatkowych konstrukcji nośnych, filarów, podpór, gdy wykonuje się je zgodnie ze sztuką budowlaną z ogólnie stosowanych materiałów budowlanych cegła, płyta kartonowo-gipsowa, zaprawa, rusztowania/pręty metalowe. Z "nietypową" zabudową meblową mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje ona w sposób istotny elementy konstrukcyjne budynku lub lokalu (np. wnętrze i półki szafy zostały wykonane z betonu lub cegły a jedynie dopasowywane fronty meblowe), w wyniku którego powstanie trwała zabudowa spełniająca jako całość określoną funkcję użytkową.

Na interpretację z [...]r. znak: [...] wnioskodawczym złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach.

W skardze skarżąca nie sformułowała wprost zarzutów. Wskazała natomiast, że interpretacja ta jest niezgodna z prawem i podważa powołaną przez nią uchwałę NSA, a Dyrektor Izby Skarbowej dokonał jej nadinterpretacji. Zdaniem skarżącej jest oczywiste, że konstrukcja produkowanych przez nią mebli i sposób jej przytwierdzenia do ścian i podłoża wskazuje, że jest ona trwała, natomiast wymóg, aby demontaż powodował naruszenie konstrukcji budynku jest sposobem na to , aby nikt nie mógł z tej stawki preferencyjnej skorzystać. Zdaniem strony jest oczywistym, że to jest niemożliwe i niezgodne z prawem budowlanym.

W odpowiedzi na skargę podtrzymał swoje stanowisko.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:

Skarga zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 1 § 1 i 2 ustawy z 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej. Kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, o ile ustawy nie stanowią inaczej. Natomiast według art. 146 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270) – dalej "p.p.s.a.", sąd uwzględniając skargę na akt lub czynność, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 i 4a uchyla ten akt lub interpretację albo stwierdza bezskuteczność czynności. Tak więc stwierdzenie, że zaskarżona interpretacja dotknięta jest wadą niezgodności z prawem skutkuje jej wyeliminowaniem z obrotu prawnego.

W myśl art. 41 ust. 12 ww. ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 ze zm. – dalej powoływana jako ustawa o VAT) - stawkę podatku, o której mowa w ust. 2 (tj. 7%, a w stanie prawnym niniejszej sprawy w okresie od 1.1.2011 r. do 31.12.2013 r. – 8% -przyp. Sądu). stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęć wymienionych w art. ust. 12 ustawy, dlatego też w tym zakresie należy odwołać się do rozumienia tych terminów przyjętego w prawie budowlanym. W myśl art. 3 ustawy z 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2010r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o:

- budowie - należy przez to rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego (pkt 6),

- robotach budowlanych - należy przez to rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego (pkt 7),

- przebudowie - należy przez to rozumieć wykonywanie robót budowlanych, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu, z wyjątkiem charakterystycznych parametrów, jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość bądź liczba kondygnacji; (...) (pkt 7a),

- remoncie - należy przez to rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych, polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym (pkt 8).

W znaczeniu słownikowym ("Współczesny słownik języka polskiego", red. Bogusław Dunaj, wyd. Langenscheidt Polska Sp. z o.o.), "remont" oznacza zespół czynności, w których wyniku przywraca się sprawność, wartość użytkową jakiegoś obiektu, urządzenia, natomiast "montaż" to składanie, łączenie, ustawianie z poszczególnych części maszyn, maszyn, urządzeń, budowli; zakładanie instalacji. Z kolei "instalować" oznacza zakładać, montować jakieś urządzenia techniczne.

Modernizacja to "unowocześnienie i usprawnienie czegoś"- według internetowego słownika języka polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A.).

Montaż - wg powyższego słownika - to "składanie maszyn, aparatów, urządzeń z gotowych części; zakładanie, instalowanie urządzeń technicznych, łączenie oddzielnych części w całość."

Dokonując wykładni powyższego przepisu ustawy o VAT należy mieć na uwadze powołaną przez stronę uchwałę NSA z 24 czerwca 2013 r. sygn. FPS 2/13. Zgodnie z jej treścią "W stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2011 r. świadczenie kompleksowe polegające na zaprojektowaniu, dopasowaniu oraz montażu komponentów w sposób tworzący wraz z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego lub jego części trwałą zabudowę meblową, wykonywane w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym stanowi usługę modernizacji opodatkowaną stawką obniżoną podatku od towarów i usług na podstawie art. 41 ust. 12 w związku z ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.)."

Odnosząc powołaną uchwałę do stanu faktycznego sprawy przypomnieć trzeba, że skarżąca we wniosku o udzielenie interpretacji zadała dwa pytania, dotyczące właściwej stawki VAT dla kompletnych zabudów kuchni, garderób, szaf wnękowych, łazienek oraz stawki tego podatku właściwej dla sprzętu AGD montowanego w takich zabudowach.

Co do pytania pierwszego organ stwierdził, że usługa taka nie może korzystać ze stawki obniżonej, gdyż połączenie zabudowy ze ścianami, stropami i podłogami pomieszczenia, gdzie są montowane za pomocą kołków i wkrętów, nie jest wystarczające, aby uznać, że tworzy ona całość z elementami konstrukcyjnymi obiektu, a "zaistniały związek nie jest na tyle istotny, aby uzasadniać stwierdzenie, że wykonywane prace mają charakter modernizacji obiektu budowlanego". Ponadto połączenie takie nie ma trwałego charakteru, bo po demontażu zabudów pozostaną jedynie dziury w ścianach czy suficie czyli takie same uszkodzenia jak pozostające po demontażu karniszy czy lamp.

Poglądu tego Sąd nie podzielił.

Z uzasadnienia cytowanej wyżej uchwały wynika, że została ona wydana na gruncie konkretnej sprawy. Z opisu jej stanu faktycznego wynika, że dotyczy wniosku o interpretację zgłoszonego przez spółkę, której "część oferty handlowej stanowi kompleksowe świadczenie polegające na montażu elementów mebli (wykonanych przez podmioty zewnętrzne) do zabudowy kuchennej, wnękowej, łazienkowej itp., przygotowanych na konkretny wymiar z materiałów zakupionych przez skarżącą od innych podmiotów, które są wbudowane w sposób trwały w lokalu mieszkalnym lub budynku mieszkalnym jednorodzinnym wskazanym przez klienta. W szczególności kompleksowe świadczenie oferowane przez skarżącą polega na zaprojektowaniu, dopasowaniu oraz trwałym zainstalowaniu (zabudowie lokalu klienta drewnianymi komponentami meblowymi – "kompleksowe świadczenie"). Jednocześnie sprzedaż poszczególnych elementów opisanego wyżej świadczenia kompleksowego na rzecz klienta nie jest możliwa. W szczególności nie jest możliwe zamówienie przez klienta poszczególnych elementów mebli bez ich zaprojektowania i montowania. Świadczenie kompleksowe można nabyć wyłącznie jako całość."

Rozstrzygając zagadnienie prawne budzące poważne wątpliwości składu orzekającego, NSA uznał, że nie chodzi o jakiekolwiek wykorzystanie elementów konstrukcyjnych obiektu budowlanego (lokalu) przy wykonywaniu zabudowy meblowej, lecz jedynie takie, które przez konstrukcyjne połączenie komponentów meblowych i elementów obiektu budowlanego (lokalu) stworzy trwałą zabudowę spełniającą jako całość określoną funkcję użytkową. "Tylko bowiem w takim zakresie można mówić o modernizacji obiektu budowlanego w rozumieniu art. 41 ust. 12 ustawy o VAT. Innymi słowy montaż komponentów meblowych niezależnie od stopnia ich przetworzenia, do którego nie zostaną wykorzystane w sposób istotny elementy konstrukcyjne obiektu budowlanego (lokalu) nie korzysta z obniżonej stawki przewidzianej w tym przepisie. Po trwałym połączeniu komponentów meblowych z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego lub jego części komponenty te podnoszą standard takiego obiektu. Dlatego też należy uznać, że czynności, polegające na zaprojektowaniu, dopasowaniu oraz trwałym montażu takich komponentów w obiekcie budowlanym lub jego części, mieszczą się w pojęciu modernizacji obiektów budowlanych lub ich części. W przypadku zaś gdy modernizacja dotyczy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym to wymienione wyżej czynności są objęte hipotezą normy wyprowadzonej z art. 41 ust. 12 ustawy o VAT. Oznacza to, że do takich czynności ma zastosowanie preferencyjna stawka podatku, o której mowa w ust. 2 tego artykułu."

Z powyższego, zdaniem Sądu wynika, że taką zabudowę meblową jak opisana we wniosku (i w istocie identyczną jak będąca przedmiotem rozpoznania w niniejszej sprawie) NSA uznał za dostatecznie związaną z obiektem, aby możliwe było zastosowanie do niej 8% stawki podatku VAT. W żadnym bowiem miejscu omawianej uchwały NSA nie wskazał na konieczność powiązania zabudowy z obiektem, w którym jest wykonywana, w ten sposób, aby jej demontaż spowodował naruszenie elementów konstrukcyjnych budynku i to takich, których głównym zadaniem jest przenoszenie obciążeń konstrukcyjnych (fundamenty, ściany konstrukcyjne, nadproża, stropy), albo aby półki musiały być wykonane z betonu połączonego ze ścianą, żeby możliwe było zastosowanie obniżonej stawki podatku VAT.

Rację ma zatem skarżąca stwierdzając, że organ dokonując takiej zawężającej modyfikacji treści uchwały dopuścił się jej nadpinterpretacji.

Podobnie dokonana przez organ ocena elementu trwałości – zdaniem Sądu – nie jest właściwa. Jak się wydaje organ warunek trwałości uznaje za spełniony, gdy nie jest możliwe odłączenie rzeczy od budowli bez zniszczenia tej rzeczy, a nawet zniszczenia budynku (na to zdaje się wskazywać ta część interpretacji, która odnosi się do połączenia zabudowy z elementami konstrukcyjnymi przenoszącymi obciążenia, takimi jak stropy czy fundamenty – usunięcie fundamentów lub stropów niewątpliwie łączyłoby się ze zniszczeniem budynku). Zdaniem Sądu przymiotu trwałości nie można jednak rozumieć tak wąsko. Wszak niewiele jest chyba elementów budynku, które byłyby w nim wmontowane lub wbudowane w sposób trwały rozumiany jako "na zawsze", a nie "na długi czas". Wszak wymianie podlegają nawet takie części budynków jak dach, instalacje, tynki, stolarka otworowa, podłogi. Idąc zaś tokiem rozumowania organu należałoby dojść do wniosku, że dach nie jest połączony z budynkiem na trwałe, bo po jego demontażu pozostaną jedynie otwory w ściankach kolankowych. W takim rozumieniu nawet budowa ścian działowych nie ma charakteru trwałego, bo mogą one być zburzone lub dobudowane. Taka wykładnia tez zawartych w omawianej uchwale NSA prowadziłaby zaś do wniosku, że w istocie żadna zabudowa meblowa nie ma charakteru trwałego, umożliwiającego skorzystanie ze stawki preferencyjnej, bo nawet betonowe półki można usunąć, a to z kolei stałoby w sprzeczności z literalnym jej brzmieniem.

Sąd podzielił natomiast stanowisko organu interpretacyjnego co do tego że nie może korzystać z takiej stawki zabudowa sprzętu AGD w nabywanych w ramach usług świadczonych przez stronę.

Po pierwsze urządzenia te nie są ściśle i trwale związane z budynkiem lokalem, w którym są instalowane (nawet w podanym wyżej liberalnym pojęciu). Nie są nawet trwale związane z zabudową meblową, jako że w każdej chwili może nastąpić ich demontaż a nawet montaż innego urządzenia, a obie te czynności są szybkie i proste w wykonaniu. Po wtóre, o ile wariantów zabudów meblowych jest praktycznie nieskończenie wiele, jeśli uwzględnić ich kształty, wymiary i konstrukcję dostosowaną do konkretnego miejsca, w jakim są instalowane (wnęki, skosy dachowe, zabudowy pod schodami), o tyle urządzenia AGD co do zasadniczych funkcji są typowe, produkowane są seryjnie, mają nawet standardowe wymiary. Wreszcie, jak słusznie zauważył organ, uchwała FPS 2/13 do niech się nie odnosi.

Nie zmienia tej oceny fakt, że - jak stwierdziła skarżąca - sprzęt do zabudowy wymaga również montażu i dopasowania i nie może funkcjonować bez zabudowy meblowej, gdyż głównym przedmiotem świadczenia kompleksowego jest ta zabudowa (a nie sprzęt AGD), a ona może funkcjonować bez sprzętu. Można bowiem kupić lodówkę czy kuchenkę wolnostojącą, która – mimo, że nie połączona z meblami – będzie pełnić swoją funkcję użytkową.

Uwzględniając powyższe rozważania, Sąd doszedł do przekonania, że zaskarżony akt narusza prawo, a w szczególności art. 41 ust.12 ustawy o VAT, zatem na podstawie art. 146 § 1 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji wyroku.